Just Prana เพียงปราณ

Just Prana เพียงปราณ

last updateLast Updated : 2025-10-22
By:  ต้นอ้อCompleted
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
40Chapters
197views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เควิลนั่งเอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ ในมือแกว่งไกว่แก้วไวน์ไปมา แล้วกระดกมันลงคอรวดเดียว เขามองหญิงสาวยืนก้มหน้า เธอมองมือตัวเองที่จิกกันไปมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยเมื่อครู่ "เธอว่ายังไงนะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง เธอยังคงก้มหน้ามองพื้น เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ "ถ้าพี่ยินดีช่วย ปราณยินดีขายความบริสุทธิ์ให้พี่" ปรรณพัชร์เอ่ยเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเอง เธอมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น ไม่มีใครอยากขายความบริสุทธิ์แลกกับเงิน ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่น่าอับอาย แต่ที่เธอทำก็เพราะไม่มีทางเลือก "...." ชายตรงหน้าไม่พูดอะไร ปรรณพัชร์จึงเงยหน้าขึ้นมองเขา คนตัวโตที่นั่งอยู่ เขาดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ "ถะ...ถ้าพี่เควิลไม่ช่วย ปราณ..." "ถอดเสื้อผ้าแล้วมาหาพี่!"

View More

Chapter 1

Chapter 1-Just Prana | เพียงปราณ--สูญเสีย

Maagang dumating si Mira sa Primera Hotel event’s place, suot ang puting corporate dress at nakatali ang kanyang buhok. Tulad ng dati, organized siya at kalmado, siya ang ever reliable assistant ni Kyle Alvarado, ang CEO ng Megawide Corporation sa loob ng limang taon. Pati kasal ng boss ay siya ang nag-asikaso sa sobrang busy nito.

“Okay, flowers arranged, catering checked, music is ready,” bulong niya sa sarili habang nakatingin sa checklist.

Isa-isa nang nagsidatingan ang mga bisitang pawang kilalang personalidad, investors, at mga business partner. Elegante ang ayos ang lugar, mga puting bulaklak, gintong dekorasyon, at magarbong mesa. Lahat ay excited makita ang pag-iisang dibdib ni Kyle at Sofie, isang modelo.

Pero may isang problema. Wala pa si Sofie.

“Where is the bride?” tanong sa kanya ng wedding coordinator, palihim na nagpa-panic.

“Nasaan na ba siya? Hindi ba dapat nandito na siya kanina pa?” usisa ng makeup artist.

Mabilis na kinuha ni Mira ang kanyang phone at tinawagan si Sofie. Tatlong beses. Wala pa ring sagot.

Nakakunot ang noo ni Kyle habang papalapit. Suot ang classic black tuxedo, gwapo at makisig. Tila ito Greek god na nakalabas sa libro. Ipinilig niya ang ulo. Ikakasal na ang boss niya, dapat na niyang tigilan ang lihim na pagtingin dito.

“Mira,” malamig ang tono ni Kyle. "Anong nangyayari?”

“S-Sir, hindi pa po dumarating si Miss Sofie. I’ve tried calling her, multiple times, pero hindi po siya sumasagot.”

Suminghap si Kyle. Tumalikod saglit, tumingin sa altar, saka bumaling kay Mira.

“She’s coming, baka na-traffic lang.”

Tumango siya. He’s very particular with time. Wala ni isang empleyado ng Megawide ang nale-late. Pero pagdating kay Sofie, talagang nagiging soft ang cold-hearted na CEO.

Lumipas pa ang isang oras. Nasa altar na din ang pari. Nakahanda na ang lahat. Nagsisimula na ang bulungan ng mga tao sa paligid. Sino ba naman kasing matinong babae ang hindi sisipot sa kasal kung si Kyle Alvarado ang groom? Ito ang pinakamayamang business tycoon sa bansa bukod sa napakagwapo at kisig nito.

Tumunog ang cellphone nitong hawak niya. Nakita niya ang notification. Mensahe mula kay Sofie. Tila napugto ang hininga niya ng makita ang message.

“I’m sorry, Kyle. I can’t give up my career. Please forgive me,” nanginig ang kamay niya sa nabasa.

Nakita niyang palapit ang binata.

“Sir, m-may message po galing kay Ms. Sofie. Sir, huwag po kayong --”

Hindi na siya pinatapos ni Kyle. Bigla nitong hinablot ang cellphone at binasa ang message. Nakita niya ang paggalaw ng panga nito.

Humakbang ito palapit at marahas siyang hinila sa pulso. Halos mabitawan niya ang cellphone sa gulat.

“S-Sir?!” sigaw ni Mira habang binabagtas nila ang red carpet.

“Well, ngayon, kailangan ko ng bride. Inuutusan kitang pakasalan ako,” malamig pero nag-uutos ang tinig ni Kyle

“H-Ha? Sir, ano pong sinasabi ninyo?”

“Ikaw na ang ikakasal sa akin.”

Tila gusto niyang kurutin ang sarili dahil baka ang lahat ng ito ay panaginip lamang. Kagabi lang ay nasa delulu land siya at ini-imagine na siya ang bride ni Kyle. Mukhang nakinig ang universe sa kahilingan niya!

“Ano?! Sir, hindi po, hindi puwede tayong ikasal,” aniyang malapit ng himatayin.

“Wala akong bride, I need one,” matigas nitong sabi na tila nauubusan na ang pasensya. Ayaw pa naman nito ng makulit.

“Pero, Sir, ako po ay isang hamak na assistant lang,” aniyang napayuko. Nawala ang puso niya sa kinalalagyan.

“Exactly. Kasal lang ‘to sa papel. Babayaran kita ng malaking halaga. Sofie will come back sa sandaling malaman niyang ikinasal ako sa iba.”

Hindi na siya nakapagsalita pa at tumango na lamang. Payag siya kahit kasal-kasalan lamang ito. Hindi na niya namalayan kung paano siya nakarating sa room upang isuot ang wedding gown.

Nilamon siya ng kaba, takot, at excitement. Tulala siyang sumunod sa glam team.

Nagsimula na ang seremonyas sa hudyat ni Kyle. Tumutugtog ang klasikong instrumental wedding song habang unti-unting nagbukas ang malalaking pinto ng grand ballroom. Napalingon ang lahat sa dulo ng aisle, at halos sabay-sabay ang bulungan ng mga bisita sa gulat at pagtataka.

At sa harap ng daan-daang bisita, siya ang biglang naging bride. Umepekto na ang pagtutulos niya ng kandila sa simbahan. Pati ang prayer request niya sa log book ng chapel at Simbang gabi tuwing Disyembre. Wishes do come true.

Dahan-dahang lumakad si Mira, suot ang wedding gown na orihinal na para kay Sofie. Ang damit ay bumagay sa kanya sa paraang ni hindi niya naisip na posible, elegante ang damit na sakto ang sukat sa kanya. May kakaibang alindog siya na hindi niya sinasadyang maipamalas sa mamahaling gown. Nanginginig ang kamay niya habang hawak ang bouquet, at halos hindi siya makahinga. Ni hindi alam ng pamilya niya na ikinakasal siya.

Hindi ito dapat mangyari. Pero sinungaling siya kung sasabihin niyang ayaw niya ang makasal sa CEO na matagal na niyang iniibig na nasa sa dulo ng altar, nakatayo nang matikas at gwapo sa kanyang tuxedo. Ang mga mata nito ay nakatuon sa kanya at doon siya nakahanap ng lakas upang ipagpatuloy ang bawat hakbang. Kailangan siya ng boss.

Pagdating niya sa altar, inabot ni Kyle ang kamay niya. Init ng palad nito ang pumawi sa nanlalamig at naginginig niyang katawan.

Tahimik ang buong bulwagan. Pati ang pari ay sandaling natigilan, bago sinimulan ang seremonya. Walang nakakaalam kung ano ang nangyari kay Sofie. Walang paliwanag ngunit walang tumutol.

Lahat ay tulalang nakamasid sa bagong bride. Nagsimula ang pari na magsalita.

“Sa hirap at ginhawa…Sa sakit at kalusugan…Hanggang kamatayan...”

Isa-isang binigkas ni Kyle ang mga salita. Diretso ang tinig at walang alinlangan.

Ngunit nang siya na ang kailangang magsalita, sandali siyang namutla. Nanginginig ang boses niya habang inuulit ang mga salita ng pari.

“...tatanggapin kita… sa hirap at ginhawa…”

Napatingin siya kay Kyle. Nalunod na naman siya sa kulay tsokolateng mata ng kanyang boss.

“...at mamahalin habambuhay.”

“By the power vested in me,” sabi ng pari, “I now pronounce you husband and wife.”

Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Legal na asawa na siya ng CEO ng Megawide Corporation. Parang panaginip. Parang eksena sa pelikula at nobela.

“You may now kiss the bride,” anang pari.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
40 Chapters
Chapter 1-Just Prana | เพียงปราณ--สูญเสีย
"ฮือ ๆ"คนร่างเล็กแต่งตัวในชุดเก่ามอซอ ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หน้าโลงของบุพการีทั้งสอง เธอชื่อปรรณพัชร์ เด็กสาวยากจนที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลายที่ต่างจังหวัด สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักอย่างไม่มีวันหวนกลับมาท่านทั้งสองถูกรถชน ขณะที่ขับมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปร่วมแสดงความยินดี ในวันงานปัจฉิมนิเทศที่โรงเรียนวันที่เธอเรียนจบคือวันที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ปรรณพัชร์เอาแต่โทษตัวเอง รู้สึกผิดกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าท่านไม่ไปวันนั้น คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบิดามารดาของเธอเป็นคนบ้านนอก ขับรถไม่เก่ง ชีวิตลำบากมาตลอด ทำงานรับจ้างหาเงินเลี้ยงดูเธอกับพี่สาวพอพี่เรียนจบก็ไปทำงานหาเงินที่กรุงเทพฯ ไม่ได้เรียนต่อ เพราะอยากหาเงินส่งเสียให้เธอได้เรียน อยากหาเงินมาให้พ่อกับแม่ได้สุขสบาย"ปราณ" มือเล็กวางลงบนบ่าสั่นเทา ปรรณพัชร์ปาดน้ำตาแล้วหันไปมอง เธอโผเข้ากอดพี่สาวเอาไว้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก"พ่อกับแม่ไม่อยู่แล้ว ฮือ ๆ ปราณจะอยู่กับใครพี่ปลา ฮือ ๆ ปราณผิดเอง พ่อกับแม่ตายเพราะปราณ""มันไม่ใช่ความผิดของน้องเลย ฮึก! ไม่มีใครอยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"ปารวี ร้องไห้ออกมาไม่ต่างกัน ทั้งที่จะมาปลอบผู้เป็น
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
Chapter 2-Just Prana | เพียงปราณ--พี่เควิล
ฉันลงจากรถแล้วนั่งรถสามล้อไปที่บ้านพัก บ้านพักพี่สาวฉันอยู่ในซอยลึก สามล้อจึงจอดหน้าซอยแล้วให้พวกฉันเดินไปฉันเดินตามพี่ปลาผ่านวงเหล้าของคนที่อาศัยอยู่ระแวกนั้น โดยมีมือเล็กจับมือฉันแน่น สายตาคนพวกนั้นจ้องมองฉันจนฉันรู้สึกไม่ปลอดภัย"หูย แม่งโคตรสวย ตัวเล็ก ๆ อายุไม่ถึงยี่สิบแน่ ๆ เลย" ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้ทุกคนมองฉันกับพี่เป็นตาเดียว"ระวังคุกนะไอ้เวร!""กูไม่กลัว คุกเข้าได้ก็ออกได้""เออจริง""ฮ่า ๆ""ไม่ต้องสนใจ เดินตามพี่มา" พี่ปลาพูดแล้วพาฉันเดินไป ผ่านบ้านวงเหล้าไปประมาณห้าหลัง เป็นบ้านไม้สองชั้น รอบ ๆ บ้านค่อนข้างมืด เพราะมีป่ากระถินรกทึบของบ้านร้างอยู่ทางด้านหลัง"ถึงบ้านที่พี่พักอยู่แล้ว""ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้ล่ะพี่ปลา" ฉันพูดพร้อมกับลูบแขนตัวเองเบา ๆ กวาดสายตามองไปรอบ ๆ"ยิ่งหน้ากลัวค่าเช่ายิ่งถูก ไป ๆ มันไม่มีอะไรหรอก พี่มาอยู่นานแล้วไม่เห็นจะมีอะไร""พี่เช่าเท่าไหร่บ้านหลังนี้ มันมีผีหรือเปล่า?""แปดร้อยเอง ที่สำคัญไม่มีผี ไป ๆ เอาของไปเก็บได้แล้ว จะนอนห้องเดียวกับพี่หรือจะนอนอีกห้อง" พี่ปลาพูดแล้วถอดรองเท้า ฉันมองบ้านที่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วยิ้มออกมา ถึงบ้านจะเก่า
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
3- Just Prana | เพียงปราณ --พี่เทค
บทที่3 พี่เทคเขายังคงจ้องหน้าฉัน ในขณะที่ฉันเอง มองเขาเล็กน้อย แล้วหลุบตาต่ำลง ถึงเขาจะไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาทางสีหน้า แต่ฉันกลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตาของเขา ฉันนั่งลงเป็นคนสุดท้าย วันนี้มีกิจกรรมรับน้องพร้อมกับจับฉลากเลือกพี่รหัส มหาวิทยาลัยก็ตั้งชื่อโค้ดเนม แล้วก็ให้น้องปีหนึ่งจับเอา ฉันตื่นเต้นมาก มองเพื่อน ๆที่จับฉลากเเล้วได้คำถาม ไปถามพวกรุ่นพี่ ส่วนฉันจับฉลากเป็นคนสุดท้าย พอจับออกมาเปิดดูก็เป็นตัวเลขแปลก ๆ แล้วก็มีชื่อฉลาม หรืออะไรสักอย่างอยู่ข้างใน ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะดูยังไม่ค่อยรู้เรื่อง รุ่นพี่ที่ชื่อเควิลก็ดึงฉลากในมือฉันออก เขาลุกขึ้นแล้วยืนตัวตรง ก่อนจะโน้มตัวมาที่ฉัน "ฉันขอเป็นพี่เทคของเธอได้ไหม?""หูยย!" เสียงทุกคนฮือขึ้น ฉันยืนนิ่งอึ้ง มองเข้าไปในตาของเขา แต่มันก็ไม่อาจที่จะคาดเดาได้ว่า เขากำลังคิดจะทำอะไร ฉันไม่เข้าใจว่าพี่เทคคืออะไร ฉันบ้านนอก ที่พอรู้ก็เพียงเรื่องพี่รหัสเท่านั้น ที่รู้ก็เพราะแฟนพี่ปลาเป็นคนเล่าให้ฟัง ว่าถ้าเราเรียนมหาวิทยาลัย เราก็จะมีพี่รหัสลุงรหัสปู่รหัสอะไรประมาณนี้ พี่รหัสก็จะช่วยเหลือ ให้คำแนะนำ ทั้งเรื่องเรียน งาน อาจารย์ ท
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
4- Just Prana | เพียงปราณ --พี่เทคของเธอ
บทที่4 พี่เทคของเธอฉันไม่ได้ตอบอะไรหรือพูดอะไร คนเมามักพูดไม่รู้เรื่อง ฉันเลยเลือกที่จะก้มหน้าแล้วเดินผ่านไป พี่ปลาบอกว่าถ้าเราไม่สนใจคนพวกนั้นก็จะไม่ใส่ใจเราเอง แต่ทว่า..."กรี๊ด!" มือหนาตามมากระชากแขนของฉันเเรง ๆ จนร่างเล็กเซถลาล้มไปกองกับพื้น หัวเข่าของฉันกระแทกกับพื้นหยาบคอนกรีตจนมีเลือดไหลซึมออกมา ผู้ชายที่อยู่วงเหล้าอีกสองคนลุกขึ้นมาแล้วล้อมตัวฉันไว้ และแน่นอนฉันกลัวมาก กลัวจนตัวสั่น น้ำตาไหลปริ่มที่ขอบตา ฉันกอดกระชับกระเป๋าตัวเองแน่น "หยะ...อย่าทำอะไรหนูนะคะ" "พวกพี่ไม่ทำอะไรหรอก!" แม้ปากบอกว่าจะไม่ทำอะไร แต่สีหน้าท่าทางแต่ไม่ใช่อย่างนั้น "หนูขอตัวนะคะ" ฉันพยายามหยัดกายลุกขึ้น พอยืนได้สำเร็จก็จะเดินไป แต่ก็โดนคนที่ล้อมดักเอาไว้"มาดื่มกับพวกพี่ดีกว่านะน้อง" "ไม่ค่ะ""บอกให้ดื่มก็ดื่มสิ!" ชายคนนั้นเข้ามากระชากแขนฉันแรง ๆ พาไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่พวกเขานั่งดื่มประจำ แต่ฉันขืนตัวเอาไว้ ไม่ตามพวกเขาไปนั่ง "จะลีลาทำไม!" "ปล่อยหนู" ฉันฝืนสุดกำลัง เมื่อเห็นท่าไม่ดีฉันจึงตัดสินใจเอากระเป๋าสะพายฟาดแรง ๆ"โอ๊ย! อีเด็กบ้านี่!" ฉันสะบัดมือจนพ้นพันธนาการแล้ววิ่งตรงไปที่บ้านพัก แต่ไม่
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
5- Just Prana | เพียงปราณ --เลิกยุ่ง
5- Just Prana | เพียงปราณ --เลิกยุ่งปรรณพัชร์เล่นโทรศัพท์อยู่ที่บันไดรอพี่สาวกลับมา เธอนั่งรออยู่สองชั่วโมง ปารวีก็เปิดประตูเข้ามาในบ้าน"พี่ปลา" เธอรีบลงบันไดไปหาพี่สาว "ปราณดีใจจังที่พี่กลับมา""พี่ต้องกลับมาสิจ๊ะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้ไปรับ" ปารวีเอ่ยอย่างรู้สึกผิด ใบหน้าของเธอเศร้าหมอง เพราะวันนี้เกิดเรื่องทำให้เธอไปรับน้องสาวไม่ได้"ไม่เป็นไร คราวหลังปราณไปกลับเองก็ได้""พี่เป็นห่วงปราณนะ" ปารวีหน้าเศร้า "พี่ขอโทษที่เป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลย""พี่เป็นพี่ที่ดีที่สุดของปราณแล้วค่ะ ปราณรักพี่ปลานะ" ปรรณพัชร์เดินกระเผลก ๆ ไปหาพี่สาวแล้วสวมกอด"พี่ก็รักปราณจ้ะ ว่าแต่ขาเป็นอะไร ทำไมเดินแบบนั้น""ปราณล้มตอนรับน้องค่ะ" ปรรณพัชร์พูดปด เพราะไม่อยากให้พี่สาวต้องกังวล แค่นี้เธอก็ทำให้พี่สาวรู้สึกแย่แล้ว"แย่จริง ไหนพี่ดูหน่อย" ปารวีผละกอดแล้วดูหัวเข่าของน้องสาวอย่าอาทร "ทำไมถึงไม่ระมัดระวังตัว เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ คราวหลังต้องระมัดระวังกว่านี้นะ""ค่ะ" ปราณพัชร์พยักหน้า มองพี่สาวที่เดินไปหยิบกล่องยาสามัญประจำบ้าน "พี่ปลาทำงานที่ไหนคะ ทำไมถึงกลับค่ำจัง" คำถามของน้องสาวทำเอามือที่กำลังเปิดกล่องยาชะงั
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
Chapter 6 เธอไม่พอใจอะไรฉัน
Chapter 6- Just Prana | เพียงปราณ –เธอไม่พอใจอะไรฉันฉันกระชับกระเป๋าตัวเองแน่นแล้วถอนหายใจออกมาแรง ๆ ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่ฉันแสดงต่อพี่เควิลเมื่อครู่มันจะดูไม่น่ารัก แต่ฉันก็ไม่อยากเสี่ยงให้ใครมาทำร้ายฉันผู้หญิงพวกนั้นดูหวง ไม่แน่พี่เควิลอาจจะเป็นแฟนของผู้หญิงสองคนนั้น เขาเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาคมคาย มีแฟนก็ย่อมจะไม่แปลก ฉันควรถอยดีกว่า ถอยห่างก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายพอรถเมล์จอดป้ายที่ต้องการฉันก็รีบลงแล้วเดินเข้าซอยบ้านของตัวเอง ขี้เมาประจำซอยพอเจอหน้าฉันก็นิ่ง ฉันก็เลยเดินผ่านเลยไปแต่รถหรูขับกระชากเขามาจอดข้างฉันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับคนตัวโตในชุดนักศึกษาลงจากรถ ขี้เมาที่นั่งโต๊ะม้าหินอ่อนวิ่งเข้าไปในบ้าน เสียงหมาในซอยเห่ากันเกรียวกราว เมื่อได้เห็นท่าทางแตกตื่นของคนพวกนั้น"ปราณ" เขาเอ่ยเรียกฉัน ในขณะที่ฉันเอาแต่สาวเท้าก้าวเดินไปไม่หยุด แต่เขาก็ไม่วายตามมากระชากแขนของฉันเอาไว้ "เธอเป็นอะไร?""เปล่าค่ะ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ ฉันไม่ได้เป็นอะไรแค่ไม่อยากอยู่ใกล้เขา เพราะการอยู่ใกล้ มันจะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นไม่พอใจ "ขอตัวนะคะ""พูดกับพี่ก่อน" เขายังคงดึงดัน"ให้ปราณพูดอะไรล่ะค่ะ""แล้วที่ไม่อยา
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
Chapter 7- งานที่ทำ
Chapter 7- Just Prana | เพียงปราณ -- งานที่ทำเควิลตักอาหารให้ปรรณพัชร์ แม้เขาจะไม่ได้แสดงออกมาว่าสนใจในตัวของหญิงสาว แต่ปารวีก็รับรู้ได้ว่าชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวพรรณสะอาดสะอ้านสนใจในตัวน้องสาว"พี่ไม่ต้องตักให้ปราณหรอกค่ะ ปราณกินเองได้""กินไปเถอะ อย่ามาออกคำสั่ง" คำพูดของเควิลทำเอาปารวีหัวเราะออกมาเบา ๆ"ปราณไม่ได้ออกคำสั่งนะคะ ปราณแค่อยากจะบอกว่าปราณกินเองได้ปราณมีมือปราณสามารถตักอาหารทานเองได้ค่ะ""แล้วไงมีมือแล้วยังไงก็พี่อยากตักให้ กิน ๆ ไปอย่าพูดมาก""พี่เควิล!"ปารวีมองทั้งสองอย่างเอ็นดู เควิลดูจะใช้คำพูดแรง แต่ที่พูดเพราะอยากจะเเกล้งน้องสาวของเธอเท่านั้น หลังจากที่ทานอาหารเสร็จเควิลก็ขอตัวกลับ ปรรณพัชร์ยืนส่งเขาที่ประตู แล้วเดินยิ้มกลับมานั่งที่พื้นดูละครหลังข่าว"ผู้ชายคนนั้นเขาสนใจปราณนะ""แต่เขามีแฟนอยู่แล้ว""ถ้าเขามีแฟน น้องก็ควรรักษาระยะห่าง แต่ถ้ายังไม่มีก็อย่ากลัวที่จะใช้ชีวิต มองคนให้ขาดตัดให้เป็น พี่อยากเห็นน้องแกร่งและเก่งกว่านี้""ค่ะพี่ปลา" ปรรณพัชร์พยักหน้าในหัวคิดไปต่าง ๆ นา ๆ สุดท้ายก็วกกลับมาคิดเรื่องของเควิลแบบเดิม"ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป บางวันพี่จะไปทำงานต
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
Chapter 8 - ตัดใจ
Chapter 8- Just Prana | เพียงปราณ++ตัดใจค่ำคืนที่ฝนตกกระหน่ำ เควิลยกไวน์ในมือแกว่งไกว่ แล้วกระดกรวดเดียวอย่างไม่กลัวเมา สายฝนที่กระแทกเข้าใส่กระจก ทำให้วิวที่เขากำลังมองเลือนราง เขาถอนหายใจออกมาแรง ๆ พร้อมกับหลับตาลงหลังจากที่มาช่วยบิดาสะสางงานที่ค้างคา เขาก็ไม่สามารถออกจากเกาะมันตราได้ เพราะพายุเข้าลมกระโชกรุนแรง ทำให้เขาต้องรอเวลาที่จะออกไปป่านนี้คนตัวเล็กที่เขาไปหาทุกวันจะคิดถึงเขา เหมือนที่เขากำลังคิดถึงเจ้าหล่อนอยู่หรือเปล่า เธอจะคิดถึงเขา เหมือนที่เขากำลังคิดถึงเธออยู่ไหม เควิลยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อสมองมันวนเวียนถึงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาถูกใจ"ท้องฟ้าเป็นใจ ฉันจะรีบกลับไปหาเธอ"****เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาในบ้านปรรณพัชร์สะดุ้ง กัดฟันข่มความเจ็บปวดพยายามดิ้น ตู้หนาก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย"พาคนเจ็บส่งโรงพยาบาลที""ครับ" เสียงฝีเท้ากำลังกระแทกกับพื้นไม้ดังรัว ภายในบ้านหลังนี้มีคนอยู่ไม่ต่ำกว่าห้าคน ทำให้เธอใจชื้นพยายามขอความช่วยเหลือ"ช่วยด้วย" เธอเอ่ยเสียงเบา ไม่นานตู้ไม้ใบใหญ่ก็ถูกยกขึ้น พร้อมกับกู้ภัยที่ได้ทำการช่วยเหลือเธอถูกนำขึ้นเปลไปที่รถกู้ชีพ ปรรณพัชร์มองค
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
Chapter 9 - ไม่พอใจ
Chapter 9- Just Prana | เพียงปราณ--ไม่พอใจปรรณพัชร์นั่งมองอย่างเหม่อลอย เสียงเพื่อนยังคงเจื้อยแจ้ว พูดคุยเรื่องเว็บเถื่อนกัน พี่สาวเธอต้องใช้เงินในการผ่าตัด หญิงสาวคิดไม่ตกเลย กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นการขายความบริสุทธิ์ มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก เธออาจจะเลือกทำในสิ่งสิ้นคิดก็ได้"ปราณ" มือของแนนวางลงบนบ่าเล็กของเพื่อน มองคนตรงหน้าอย่างห่วงใย ปรรณพัชร์เป็นคนที่ค่อนข้างมีชีวิตยากลำบาก แนนหวั่นใจเหลือเกิน ว่าเพื่อนรักจะก้าวผ่านจุดที่แย่ที่สุดไปไม่ได้"อื้อ""มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?""ฉันอยากได้เงินไปรักษาพี่ปลา ฉันอยากได้งานที่ได้เงินเยอะๆ พี่ปลาต้องผ่าตัด" ปรรณพัชร์เสียงสั่นเครือนัยน์ตาสั่นระริก พร้อมที่จะหลั่งไหลน้ำสีใสออกมาประจานความอ่อนแอ ตอนนี้มืดมนไร้หนทาง มองทางไหนก็ไม่เห็นทางออกแนนเห็นใจเพื่อนมาก อยากจะช่วยเหลือเพื่อนรักจับใจ แต่ครอบครัวของเธอไม่ใช่ครอบครัวที่มีฐานะอะไร พ่อแม่พยายามส่งเสียให้เรียนมหาวิทยาลัยดี ๆ พวกท่านลำบากแทบตายหาเงินส่งเธอเรียน"ลองขอความช่วยเหลือพี่เควิลสิปราณ เขาอาจจะช่วยเธอได้""ไม่" ปรรณพัชร์ส่ายหน้าไปมา "คนที่มาทำร้ายฉันกับพี่ เป
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
Chapter 10 - ฉันจะขายมัน
Chapter 10- Just Prana | เพียงปราณ --ฉันจะขายมันปรรณพัชร์รีบจ่ายค่าโดยสาร แล้วลงจากรถรีบขึ้นหอที่เพื่อนทั้งสองอยู่ เธอรู้ว่าเควิลจะไม่หยุด แต่เธอจะไม่ให้เขามาวุ่นวายกับเธออีกบาร์ที่เธอไปทำงาน หลังจากนี้เธอก็คงไม่สามารถไปได้ แต่ถ้าหากไม่ไปทำงาน เธอจะเอาเงินที่ไหนรักษาพี่ถึงเควิลเธอจะอยากยื่นมือมาช่วยเหลือ แต่เมียของเขาก็คงจะตามราวีเธอไม่หยุดปรรณพัชร์ไม่มีทางเลือกให้กับตัวเองมากนัก งานที่เธอทำมันได้เงินเยอะ เธออยากจะทำมันต่อมาก แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงที่จะเจอเขาอีกเขาก็แค่พี่เทค ที่มาตามวุ่นวายกับเธอมันก็แค่หน้าที่ เธอไม่ได้เรียนแล้ว หลังจากนี้เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายปรรณพัชร์ครุ่นคิดหาทางออก เธอจะไม่ยอมให้พี่สาวเพียงคนเดียวเป็นอะไร เธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อยื้อพี่สาวเอาไว้ ต่อให้สิ่งที่ทำจะดูไร้ศักดิ์ศรีแค่ไหนก็ตาม ปารวีเป็นผู้ที่เสียสละให้เธอทุกอย่าง เสียสละแรงกายเสียสละเงินทองส่งเสียให้เธอเรียน ปรรณพัชร์คงไม่อาจเพิกเฉย ปล่อยให้พี่สาวเพียงคนเดียวของตัวเอง จากไปได้เธอเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วนอนบนที่นอนครุ่นคิดหาทางออก ทุกอย่างตอนนี้อาจจะแย่ แต่เธอเชื่อว่าจะก้าวผ่านมันได้"ปราณกำลังหาเ
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status