LOGINเควิลนั่งเอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ ในมือแกว่งไกว่แก้วไวน์ไปมา แล้วกระดกมันลงคอรวดเดียว เขามองหญิงสาวยืนก้มหน้า เธอมองมือตัวเองที่จิกกันไปมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยเมื่อครู่ "เธอว่ายังไงนะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง เธอยังคงก้มหน้ามองพื้น เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ "ถ้าพี่ยินดีช่วย ปราณยินดีขายความบริสุทธิ์ให้พี่" ปรรณพัชร์เอ่ยเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเอง เธอมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น ไม่มีใครอยากขายความบริสุทธิ์แลกกับเงิน ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่น่าอับอาย แต่ที่เธอทำก็เพราะไม่มีทางเลือก "...." ชายตรงหน้าไม่พูดอะไร ปรรณพัชร์จึงเงยหน้าขึ้นมองเขา คนตัวโตที่นั่งอยู่ เขาดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ "ถะ...ถ้าพี่เควิลไม่ช่วย ปราณ..." "ถอดเสื้อผ้าแล้วมาหาพี่!"
View MoreMaagang dumating si Mira sa Primera Hotel event’s place, suot ang puting corporate dress at nakatali ang kanyang buhok. Tulad ng dati, organized siya at kalmado, siya ang ever reliable assistant ni Kyle Alvarado, ang CEO ng Megawide Corporation sa loob ng limang taon. Pati kasal ng boss ay siya ang nag-asikaso sa sobrang busy nito.
“Okay, flowers arranged, catering checked, music is ready,” bulong niya sa sarili habang nakatingin sa checklist.
Isa-isa nang nagsidatingan ang mga bisitang pawang kilalang personalidad, investors, at mga business partner. Elegante ang ayos ang lugar, mga puting bulaklak, gintong dekorasyon, at magarbong mesa. Lahat ay excited makita ang pag-iisang dibdib ni Kyle at Sofie, isang modelo.
Pero may isang problema. Wala pa si Sofie.
“Where is the bride?” tanong sa kanya ng wedding coordinator, palihim na nagpa-panic.
“Nasaan na ba siya? Hindi ba dapat nandito na siya kanina pa?” usisa ng makeup artist.
Mabilis na kinuha ni Mira ang kanyang phone at tinawagan si Sofie. Tatlong beses. Wala pa ring sagot.
Nakakunot ang noo ni Kyle habang papalapit. Suot ang classic black tuxedo, gwapo at makisig. Tila ito Greek god na nakalabas sa libro. Ipinilig niya ang ulo. Ikakasal na ang boss niya, dapat na niyang tigilan ang lihim na pagtingin dito.
“Mira,” malamig ang tono ni Kyle. "Anong nangyayari?”
“S-Sir, hindi pa po dumarating si Miss Sofie. I’ve tried calling her, multiple times, pero hindi po siya sumasagot.”
Suminghap si Kyle. Tumalikod saglit, tumingin sa altar, saka bumaling kay Mira.
“She’s coming, baka na-traffic lang.”
Tumango siya. He’s very particular with time. Wala ni isang empleyado ng Megawide ang nale-late. Pero pagdating kay Sofie, talagang nagiging soft ang cold-hearted na CEO.
Lumipas pa ang isang oras. Nasa altar na din ang pari. Nakahanda na ang lahat. Nagsisimula na ang bulungan ng mga tao sa paligid. Sino ba naman kasing matinong babae ang hindi sisipot sa kasal kung si Kyle Alvarado ang groom? Ito ang pinakamayamang business tycoon sa bansa bukod sa napakagwapo at kisig nito.
Tumunog ang cellphone nitong hawak niya. Nakita niya ang notification. Mensahe mula kay Sofie. Tila napugto ang hininga niya ng makita ang message.
“I’m sorry, Kyle. I can’t give up my career. Please forgive me,” nanginig ang kamay niya sa nabasa.
Nakita niyang palapit ang binata.
“Sir, m-may message po galing kay Ms. Sofie. Sir, huwag po kayong --”
Hindi na siya pinatapos ni Kyle. Bigla nitong hinablot ang cellphone at binasa ang message. Nakita niya ang paggalaw ng panga nito.
Humakbang ito palapit at marahas siyang hinila sa pulso. Halos mabitawan niya ang cellphone sa gulat.
“S-Sir?!” sigaw ni Mira habang binabagtas nila ang red carpet.
“Well, ngayon, kailangan ko ng bride. Inuutusan kitang pakasalan ako,” malamig pero nag-uutos ang tinig ni Kyle
“H-Ha? Sir, ano pong sinasabi ninyo?”
“Ikaw na ang ikakasal sa akin.”
Tila gusto niyang kurutin ang sarili dahil baka ang lahat ng ito ay panaginip lamang. Kagabi lang ay nasa delulu land siya at ini-imagine na siya ang bride ni Kyle. Mukhang nakinig ang universe sa kahilingan niya!
“Ano?! Sir, hindi po, hindi puwede tayong ikasal,” aniyang malapit ng himatayin.
“Wala akong bride, I need one,” matigas nitong sabi na tila nauubusan na ang pasensya. Ayaw pa naman nito ng makulit.
“Pero, Sir, ako po ay isang hamak na assistant lang,” aniyang napayuko. Nawala ang puso niya sa kinalalagyan.
“Exactly. Kasal lang ‘to sa papel. Babayaran kita ng malaking halaga. Sofie will come back sa sandaling malaman niyang ikinasal ako sa iba.”
Hindi na siya nakapagsalita pa at tumango na lamang. Payag siya kahit kasal-kasalan lamang ito. Hindi na niya namalayan kung paano siya nakarating sa room upang isuot ang wedding gown.
Nilamon siya ng kaba, takot, at excitement. Tulala siyang sumunod sa glam team.
Nagsimula na ang seremonyas sa hudyat ni Kyle. Tumutugtog ang klasikong instrumental wedding song habang unti-unting nagbukas ang malalaking pinto ng grand ballroom. Napalingon ang lahat sa dulo ng aisle, at halos sabay-sabay ang bulungan ng mga bisita sa gulat at pagtataka.
At sa harap ng daan-daang bisita, siya ang biglang naging bride. Umepekto na ang pagtutulos niya ng kandila sa simbahan. Pati ang prayer request niya sa log book ng chapel at Simbang gabi tuwing Disyembre. Wishes do come true.
Dahan-dahang lumakad si Mira, suot ang wedding gown na orihinal na para kay Sofie. Ang damit ay bumagay sa kanya sa paraang ni hindi niya naisip na posible, elegante ang damit na sakto ang sukat sa kanya. May kakaibang alindog siya na hindi niya sinasadyang maipamalas sa mamahaling gown. Nanginginig ang kamay niya habang hawak ang bouquet, at halos hindi siya makahinga. Ni hindi alam ng pamilya niya na ikinakasal siya.
Hindi ito dapat mangyari. Pero sinungaling siya kung sasabihin niyang ayaw niya ang makasal sa CEO na matagal na niyang iniibig na nasa sa dulo ng altar, nakatayo nang matikas at gwapo sa kanyang tuxedo. Ang mga mata nito ay nakatuon sa kanya at doon siya nakahanap ng lakas upang ipagpatuloy ang bawat hakbang. Kailangan siya ng boss.
Pagdating niya sa altar, inabot ni Kyle ang kamay niya. Init ng palad nito ang pumawi sa nanlalamig at naginginig niyang katawan.
Tahimik ang buong bulwagan. Pati ang pari ay sandaling natigilan, bago sinimulan ang seremonya. Walang nakakaalam kung ano ang nangyari kay Sofie. Walang paliwanag ngunit walang tumutol.
Lahat ay tulalang nakamasid sa bagong bride. Nagsimula ang pari na magsalita.
“Sa hirap at ginhawa…Sa sakit at kalusugan…Hanggang kamatayan...”
Isa-isang binigkas ni Kyle ang mga salita. Diretso ang tinig at walang alinlangan.
Ngunit nang siya na ang kailangang magsalita, sandali siyang namutla. Nanginginig ang boses niya habang inuulit ang mga salita ng pari.
“...tatanggapin kita… sa hirap at ginhawa…”
Napatingin siya kay Kyle. Nalunod na naman siya sa kulay tsokolateng mata ng kanyang boss.
“...at mamahalin habambuhay.”
“By the power vested in me,” sabi ng pari, “I now pronounce you husband and wife.”
Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Legal na asawa na siya ng CEO ng Megawide Corporation. Parang panaginip. Parang eksena sa pelikula at nobela.
“You may now kiss the bride,” anang pari.
Chapter 40- Just Prana | เพียงปราณ -- จบบริบูรณ์"พ่อคะ ญาดาอยากกินขนม เมื่อไหร่คุณแม่จะออกมาคะ?" เด็กน้อยน่าตาน่ารักน่าเอ็นดูดูเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนตักของบิดา"เดี๋ยวก็มาแล้วครับ แม่รับปริญญาบัตรเสร็จก็มาแล้วครับ" เควิลเอ่ยแล้วอุ้มบุตรสาวไปรอ ผู้คนมากมายต่างเบียดเสียดกัน ทำให้เขากับลูกรออยู่ด้านนอกปรรณพัชร์รับปริญญาบัตรเสร็จก็เดินออกมา เธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขมองสามีบุตรสาว และครอบครัวของสามีที่คอยผลักดันทุกอย่างจนกระทั่งเธอมีวันนี้ เธอมีความสุขที่ทำสิ่งที่ที่บิดามารดาและพี่สาวของเธอต้องการได้สำเร็จแต่ทุกอย่างจะสำเร็จไปไม่ได้ถ้าไม่มีสามีลูกสาวและครอบครัวของเขาคอยช่วย เพื่อนของเธอทั้งสองคอยมาช่วยเป็นตากล้อง ช่วยเหลือทุกอย่างเช่นกัน เป็นเพื่อนรักที่ดีและน่ารักคอยช่วยเสมอ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือว่าตอนไหนทั้งสองก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง"มาถ่ายรูปกันเร็ว" แนนดึงแขนเพื่อนส่วนพิมพ์จัดแจงให้เควิลยืนเคียงข้างโดยให้ปรินทร์ญาดาอยู่กลาง ปรรณพัชร์ดีใจกับความสำเร็จในชีวิตในวันนี้เป็นอย่างมาก"ยินดีด้วยนะครับคนเก่ง" เควิลรับช่อดอกไม้ช่อโตจากลูกน้องยื่นให้ภรรยา"ขอบคุณค่ะ""ส่วนนี่ของแม่โมนาจ้ะ"
Chapter 39- Just Prana | เพียงปราณ -- คู่กัดฉันรีบวิ่งตามลูกสาวออกไป ก็เจอพี่เควิลถือเสียมอยู่ด้านนอก ข้างๆที่เขายืน มีต้นมะม่วงที่เตรียมเอามาปลูกอยู่สิบกว่าต้นเขาไม่ใส่เสื้ออวดแผงอกกำยำ ยืนท้าวเอวมองป้าชะมัย เฮ้อ ทุกครั้งที่มาก็จะชอบทะเลาะกัน ฉันล่ะเหนื่อยใจกับเขากับป้าชะมัยจริงๆ"จะเอาไง ป้าจะเอาไง ผมไม่จบนะ!""คิดว่ารวยแล้วจะมาเบ่งเหรอ ก่อกำแพงสูงขนาดนี้ น้ำมันไม่ระบายเข้าใจไหม?""แล้วป้าจะเอายังไง? ท่อระบายน้ำไม่เกี่ยวกับบ้านผมเลย มันอยู่นอกกำแพงบ้านผม""พี่เควิลใจเย็นๆก่อนค่ะ" ฉันปรามสามีเอาไว้ พี่เควิลยิ่งเป็นพวกบ้าดีเดือดอยู่ด้วย ถ้าเกิดว่าฉันไม่ปราม ป้าชะมัยคงสิ้นชื่อเป็นแน่ ส่วนป้าจอมวายร้ายร้ายก็ไม่กลัวอะไรเลย"กล้วยบ้านฉันที่มันยื่นไป พวกแกเอาไปกินใช่ไหม?" แกเปลี่ยนเรื่องเมื่อพี่เควิลทันแก"ไม่เอาไปกินหรอก ถ้ามันยื่นมาแล้วมันลำบากขนาดนี้ ก็ตัดมันทิ้งให้หมดเลย ส่วนมะนาวต้นสูงๆหลังบ้านที่ผมหามาปลูกเอาไว้ ป้าก็เด็ดเอาไปทำมะนาวดองทุกปี ผมกับเมียไม่เห็นว่าอะไรเลย ป้าเข้าใจไหมว่าถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ถ้าป้ายังทำตัวขวางโลกอยู่แบบนี้ ตายไปก็จะไม่มีลูกหลานมาเผา หุบปากแล้วกลับไป ถ้ายั
Chapter 38- Just Prana | เพียงปราณ -- บทรักพิธีแต่งงานเสร็จเรียบร้อยจนกระทั่งถึงตอนเข้าหอ ร่างสูงกอดร่างบางแน่นหลัง จากที่ทุกคนออกไปจากห้องหอหมดแล้ว"อื้อ พี่เควิล" มือเล็กจับผมชายหนุ่มแน่นเมื่อเขาก้มลงดูดดุนยอดอกของเธออย่างดูดดื่ม ร่างบางเสียวสะท้านแอ่นกายตอบสนองขาของเธอถูกชายหนุ่มตวัดขึ้นพาดแขน โดยมีร่างหนาของเควิลคร่อมร่างเอาไว้"อ๊า... พี่เควิล อือ""เดินได้แล้ว ใช้ขาได้แล้ว พี่ก็เต็มที่ได้" เควิลผละจากอกอวบแล้วคลอเคลียกับซอกคอหอมกรุ่นเขาแหวกเส้นไหมที่ปกคลุมดอกุหลาบงามไม่มากไม่น้อยอย่างย่ามใจ นิ้วของเขาค่อยๆ คลี่ดอกกุหลาบให้เเย้มบาน เขาใช้นิ้วแม่มือบีบคลึงติ่งเกสรจนยอดเกสรของมันชูชัน"อ๊า..." เสียงใสสั่นพร่า พยายามข่มเสียงครวญครางเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถห้ามปรามเอาไว้ได้เลย หญิงสาวบิดกายเร่าราวกับกำลังทรมาน ยิ่งได้เห็นอาการของเธออารมณ์ของชายหนุ่มยิ่งเตลิดเปิดเปิง"อ๊า"ลิ้นร้อนตวัดลงบนดอกกุหลาบอวบอูมนั้น ก่อนจะแยงลิ้นเข้าออก ร่างบางบิดกายไปมา ท่อนขาเรียวที่เคยพาดท่อนแขนเปลี่ยนเป็นพาดที่บ่าแกร่งแทนลิ้นร้อนตวัดปัดป่ายสลับแยงลิ้นเข้าออก ร่างบางของหญิง
Chapter 37- Just Prana | เพียงปราณ – วันสำคัญของเราปรรณพัชร์ยิ้มมองเควิลที่กำลังอ่านหนังสือให้บุตรสาวฟังก่อนนอน เขายังคงทำหน้าที่พ่อได้อย่างดีเยี่ยม ส่วนเธอทำงานที่อาจารย์ให้มา งานค่อนข้างเยอะแต่เธอก็พยายามแบ่งเวลา ให้เควิลกับลูกสาว"รีบนอนนะครับ พรุ่งนี้มีเรียน""ค่ะ แต่ขอเคลียร์งานที่อาจารย์ให้ ให้เสร็จก่อน""เดี๋ยวพี่ช่วย""ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปนอนเถอะ พี่เหนื่อยงานมาทั้งวันแล้วไหนจะเหนื่อยลูกอีก ปราณไม่อยากให้พี่ต้องเหนื่อยเกินไป""แต่พี่เต็มใจ" เขายิ้มพร้อมกับค่อยๆห่มผ้าให้บุตรสาว พอห่มเสร็จก็มาช่วยปรรณพัชร์ทำงานปรรณพัชร์ทึ่งในความสามารถของเขามาก ทั้งเก่งทั้งฉลาด ทำได้หมดทุกอย่างเลย"ฤกษ์แต่งงานของเราอาทิตย์หน้านะ""ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะคะ?""พี่ใจร้อนน่ะ อยากมีภรรยาเป็นของตัวเอง""พี่ก็มีทุกวันนี่คะ""อันนี้เมีย แต่งงานจดทะเบียนเสร็จถึงเป็นสามีภรรยากัน""อ๋อค่ะ แล้วเราจะเตรียมตัวทันไหมคะ ทุกอย่างมันรวดเร็วไปหมดเลย""ทัน ปราณก็รู้ ถ้าครอบครัวพี่จะทำอะไร วันเดียวก็เสร็จ" มันก็จริงอย่างเควิลว่า หล่อนเคยเห็นมาแล้ว ครอบครัวของเขาถ้าจะทำอะไรรวดเร็วเสมอ ขนาดห้องเด็กยังเนรมิตรด้วยเงิน บ้านที
Chapter 36- Just Prana | เพียงปราณ -- แต่งงานกันนะ"อาหารร้านนั้นอร่อยมาก""ใช่ อร่อยจริงๆ" ฉันเอ่ยกับเเนนขณะที่ล้างมือบนอ่างล้างหน้าของมหาวิทยาลัย"ผู้หญิงแบบเธอมีอะไรดี คุณเควิลถึงได้สนใจ" ผู้หญิงคนหนึ่งสวยมาก เดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วเอ่ยขึ้นฉันได้แต่ถอนใจออกมาอย่างระอา เธอเรียนปีเดียวกับฉัน เธอชื่อเจนนี่ไม่ค่อยชอบฉันหรอก เพราะเธอจะค่อนขอดทุกครั้งที่มีโอกาส"ผู้หญิงอย่างปราณ ก็ไม่มีอะไรดีมากหรอกนะ เป็นผู้หญิงซื่อๆที่ไม่ชอบเสือกสาระแนเรื่องของคนอื่น และที่สำคัญ ปราณไม่เคยให้ค่าคนที่มายุ่ง มาสาระแนชีวิตของปราณเลย" พิมพ์พูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองเจนนี่อย่างไม่พอใจฉันไม่ต้องจัดการผู้หญิงที่เข้ามายุ่งเรื่องของฉันกับพี่เควิลเลย เพราะแนนกับพิมพ์ จะเป็นคนที่ออกโรงปกป้องฉันเสมอ นี่คือความน่ารักของเพื่อนแท้ที่ฉันมี พวกเธอพร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่ คนที่มาพูดจาไม่ดีกับฉัน หรือว่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน"ฉันไม่ได้สาระแน ฉันก็แค่อยากรู้ ผู้หญิงพิการเดินไม่ได้ ไปไหนมาไหนก็เป็นภาระ สวยก็ไม่สวย พี่เควิลเขาสนใจได้ยังไง""เอาตรงๆนะ ปราณสวยกว่าเธอมาก ผู้หญิงที่หน้ารองพื้นแตกเขิบอย่างเธอ คงไม่เข้าใจหรอก ความ
Chapter 35- Just Prana | เพียงปราณ -- สมาชิกใหม่ปรรณพัชร์ลุกขึ้นนั่งเมื่อรู้สึกถึงอาการหน่วงที่เกิดกับร่างกาย เธอมองเควิลเล็กน้อย เขายังคงหลับสบายเธอก็ข่มอาการที่เป็นอยู่ แต่ยิ่งฝืนก็ยิ่งรู้สึกเจ็บ อาการปวดมันแล่นขึ้นเป็นริ้วๆ"เป็นอะไรปราณ ทำไมถึงยังไม่นอน" เควิลเอ่ย ไม่ว่าเธอจะพยายามลุกขึ้นเบาขนาดไหน เขาก็ยังรู้สึกตัวอยู่ดี"ปราณรู้สึก..." เธอเว้นวรรคเล็กน้อยเพื่อควบคุมจังหวะการหายใจ "ปวดท้อง""ปวดท้องจะคลอดใช่ไหม?""ปราณไม่แน่ใจ" คำตอบคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้น เขาคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วรีบช้อนตัวเธอขึ้น"อดทนหน่อยนะ พี่จะพาไปโรงพยาบาล" เควิลเอ่ยพร้อมกับจุมพิตที่แก้มหอมกรุ่นของหญิงสาวเขาตะโกนให้ลูกน้องช่วยขับรถ ส่วนเขาพาเธอไปนั่งที่เบาะหลัง เขาเอาปรรณพัชร์นั่งตักแล้วกอดเอาไว้แน่น มือก็ยังคงบีบมือเล็กไม่หยุดเขาทำเพื่อให้เธอคลายความกังวลที่กำลังเกิดขึ้น "ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้างๆปราณ ปราณกับลูกจะปลอดภัย"ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที รถก็เคลื่อนเข้าไปจอด หมอกับพยาบาลรีบกรูมารับร่างปรรณพัชร์ เธอถูกพาไปที่ห้องคลอดอย่างรีบเร่ง โดยที่มีเควิลติดตามไม่ห่าง"ญาติรอข้างนอกก่อนนะคะ""ผม
Comments