บทที่3 เพื่อน

วันต่อมา

ณ สตูดิโอถ่ายโฆษณาน้ำหอม น้ำกับทีมงานกำลังช่วยกันจัดเซ็ทฉากรอนางแบบและนายแบบ โดยน้ำรับหน้าที่ถ่ายเฉพาะภาพนิ่งเท่านั้น ส่วนทีมงานคนอื่นๆที่ถนัดด้านภาพเคลื่อนไหวก็รับหน้าที่ไป งานนี้ถึงจะได้เงินแค่หลักหมื่นแต่เธอก็จะตั้งใจทำอย่างเต็มความสามารถเพราะเธอเป็นแค่ช่างภาพอิสระไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร ได้แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

รอไม่นานร่างบางระหงของแพทที่รับหน้าที่เป็นนางเอกโฆษณาก็เดินเข้ามาในสตูพร้อมกับนายแบบกล้ามปูอีกสองคนหลังจากที่แต่งหน้าทำผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว พอน้ำเห็นว่าใครเป็นนางเอกโฆษณาก็แอบตกใจเล็กน้อย เพราะเป็นคู่ควงของ ภูมิ ภัทรดนัยไฮโซหนุ่มเสือผู้หญิง น้ำสลัดความคิดเกี่ยวกับชายหนุ่มทิ้งแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไปให้ออกมาสมบูรณ์แบบที่สุดตามที่ลูกค้าต้องการ

"คุณแพทค่ะ ขยับเข้าไปใกล้ๆ นายแบบอีกนิดหนึ่งค่ะ" น้ำเอ่ยขึ้น

"ทำไมต้องขยับใกล้ขนาดนั้นด้วย จะสิงกันอยู่แล้ว" แพทจีบปากจีบคอพูด

"งั้นขอนายแบบขยับเข้าไปใกล้ๆอีกหน่อยค่ะ" น้ำเปลี่ยนขอคนข้างๆแทน

"จะใกล้อะไรกันนักหนา น่ารำคาญ!" แพทผลักนายแบบหนุ่มออกไปห่างๆตัว

"คุณแพทใจเย็นๆนะคะ" นุชรีบวิ่งเข้าไปคุมสถานการณ์

"เอาน้ำมาให้ฉันดื่มหน่อยสิ!" แพทเอ่ยขึ้น

"ค่ะ" นุชรีบไปหาน้ำมาให้ดื่ม

"คุณแพทคะ ทำไมคุณถึงไม่อยากเข้าใกล้นายแบบคะ" น้ำตัดสินใจถามขึ้น

"มันเรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับช่างภาพอย่างเธอด้วย"

"แต่นี้มันเป็นงานของฉันนะคะ อีกอย่างมันก็เป็นโฆษณาน้ำหอมด้วย จะใกล้ชิดกับนายแบบมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วนี่ค่ะ" น้ำเริ่มมีอารมณ์ทำอย่างกับตัวเองไม่เคยผ่านมือชายมาอย่างนั้นแหละ

"ฉันรู้ แล้วจะทำไม"

"น้ำค่ะ คุณแพท" นุชรีบยกถาดแก้วน้ำดื่มไปเสิร์ฟให้แพทก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่

"ขอบใจ" ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

"คุณแพทใจเย็นๆ นะคะ ค่อยๆ คุยกันดีกว่าค่ะ" นุชเอ่ยขึ้น

"แล้วจะทำไม" แพทยังคงเชิดใส่น้ำอย่างคนถือดี

"งั้นก็ตามใจค่ะ เพราะถ้าลูกค้าไม่ชอบเขาก็คงจะไม่จ้างคุณอีกแล้ว"น้ำยักไหล่เอือมระอา

"นี่เธอกล้าขู่ฉันเลยเหรอ!"

"เปล่านะคะ ฉันแค่แสดงความคิดเห็นกับผลที่จะตามมาก็แค่นั้นเอง"

"เหรอยะ!" แพทกำมือแน่นด้วยความโกรธ ปกติเธอก็ทำงานอย่างราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรกับใคร เพราะภูมิคนเดียวที่ทำให้เธอหงุดหงิดจนไม่มีกระจิตกระใจจะทำงานอย่างนี้ เธอพยายามติดต่อหาภูมิแต่กลับไม่ได้รับการตอบรับใดๆ เลย

"ตกลงคุณจะทำงานต่อหรือจะถอนตัวคะ" น้ำถามคนตรงหน้าเพื่อเรียกสติแกมขู่เล็กน้อย

"ทำต่อสิยะ! รออะไรล่ะ" แพทยอมทำงานแต่โดยดี

"แม้ต้องให้ขู่นะ " น้ำเอ่ยเสียงเบา

"เธอว่าอะไรนะ!" แพทแว้ดใส่น้ำ

"เปล่าค่ะ" น้ำทำเฉไฉไม่รู้เรื่อง

"แล้วไป" แพทรีบเดินเข้าไปตรงหน้าเซ็ททันที

"น้ำใจเย็นๆ นะ " นุชแตะไหล่น้ำเบาๆ

"ค่ะ"

งานทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่นและเสร็จสมบูรณ์ตามที่ลูกค้าต้องการทุกอย่าง หลังจากเสร็จงานน้ำก็ตรงกลับคอนโดของตัวเองทันที ส่วนแพทก็ไปหาภูมิที่บริษัทเพื่อจะได้คุยกับภูมิให้รู้เรื่องว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมรับสายของเธอเลย ร่างบางระหงเดินเข้าไปในห้องรองประธานโดนไม่มีการเคาะประตูใดๆ ไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของภูมิ

"ภูมิคะ ทำไมถึงไม่ยอมรับสายแพทเลยล่ะคะ"

"พอดีผมงานยุ่งแพทมีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ คุณยังคิดถึงจินนี่อยู่อีกเหรอคะ เธอท้องกับคนอื่นแล้วนะ คุณจะไปคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอีกทำไม"

"ถ้าจะมาคุยเรื่องนี้ก็กลับไปเถอะ"

"เมื่อไหร่คุณจะเปิดใจให้แพทอีกครั้งคะ"

"แพทก็รู้ว่าผมให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนอย่าพยายามเปลี่ยนสถานะเลย"

"ทำไมล่ะคะ เมื่อก่อนเราก็เคยเป็นแฟนกัน"

"นั้นมันเมื่อก่อน แพทอย่าพยายามอีกเลยถ้าไม่อยากเสียเพื่อน"

"กับแพทคุณไม่ยอมแตะต้องตัวเลย แต่ทำไมกับผู้หญิงพวกนั้นคุณถึงไปมีความสัมพันธ์ด้วยคะ พอเลิกกับจินนี่คุณก็ไปมั่วกับผู้หญิงสกปรกพวกนั้นเลย คุณเคยแคร์ความรู้สึกของแพทบ้างไหม"

"เพราะเราเป็นเพื่อนกันยังไงล่ะ ผมถึงไม่ทำ แต่กับผู้หญิงพวกนั้นมันก็แค่ของชั่วคราวที่ใช้เงินซื้อได้ แพทมีค่ามากกว่านั้นนะ" ภูมิพูดออกจากความรู้สึกในใจจริง

"แพทมีค่าแต่ทำไมคุณถึงไม่รักคะ"

"ผมว่าผมอธิบายไปแล้วนะ ว่าเพราะอะไร"

"แพทก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมแพทถึงเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้"

"แพทอยากให้ผมพูดจริงๆเหรอ ว่าเพราะอะไร" ภูมิเริ่มจะหมดความอดทนกับผู้หญิงตรงหน้า

"ก็พูดมาสิคะ แพทรอฟังอยู่"

"แพทลืมไปแล้วเหรอว่าเราเลิกกันเพราะอะไร"

"แพทรู้ค่ะและก็ไม่เคยลืมด้วย" แพททำหน้าเศร้า เมื่อหลายปีก่อนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยุติลงด้วยความจำใจกันทั้งสองฝ่าย เพราะพ่อของเธอให้เธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและให้เลิกติดต่อกับภูมิอย่างเด็ดขาดด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าภูมิในตอนนั้น ถึงเธอจะมีคนใหม่เธอก็ไม่เคยลืมภูมิเลย

"เข้าใจก็ดี เราจะได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป"

"แต่ตอนนี้คุณพ่อของแพทเขาไม่ได้เข้มงวดเรื่องผู้ชายที่แพทจะคบแล้วนะคะภูมิ แพทมั่นใจค่ะว่าคุณพ่อจะยอมรับในตัวคุณได้"

"เลิกคิดไปได้เลยแพท แค่ข่าวที่ลงว่าผมมั่วผู้หญิงในผับของตัวเอง ตั้งแต่ที่ถูกจินนี่ทิ้งมันก็แย่พอแล้ว" ภูมิส่ายหน้าเบาๆ แต่เขาก็ไม่แคร์หรอกเพราะเขามีสิทธิ์จะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ตามที่เขาต้องการ

"วันนี้แพทอาจจะเปลี่ยนใจภูมิไม่ได้ แต่ยังไงแพทก็จะรอนะคะ"

"อย่าเลยเสียเวลาเปล่าๆ เปิดใจให้ผู้ชายดีๆสักคนเถอะแพท" ภูมิพูดพลางลุกขึ้นยืนหันหลังให้แพททันที

"ก็ได้ค่ะ เราจะเป็นเพื่อนกันไปก่อน แพทขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันค่ะ" ร่างบางระหงเดินออกไปทันที

ภูมิหันกลับไปมองที่ประตูที่ถูกปิดลงพร้อมกับถอนหายใจแรงๆ เขาไม่อยากจะผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว ความรักที่เขาเคยทุ่มเทให้กับอดีตคนรักทั้งสองคนไม่เคยสมหวังอย่างที่ตั้งใจเอาไว้เลย จินนี่ทรยศหักหลังเขาไปคบซ้อนกับผู้ชายคนอื่นจนตั้งท้อง ส่วนแพทคุณพ่อของเธอก็ไม่ปลื้มในตัวเขา ชาตินี้ไม่รู้ว่าเขาจะเจอผู้หญิงที่พร้อมจะเคียงข้างเขาไปตลอดชีวิตไหม

ช่วงเย็นของวันภูมิเดินเข้าไปในห้องด้วยความอ่อนล้าพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างคนสิ้นหวัง ดูจากภายนอกเขาเหมือนคนที่เข้มแข็งแต่จริงๆแล้ว ภายในใจของเขานั้นมันอ่อนแอและพังไปหมดแล้ว ถึงเขาจะมีความสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราวกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่มันไม่ทำให้เขามีความสุขขึ้นมาเลย

หลังจากที่ภูมิอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ตรงเข้าไปยังห้องรับประทานอาหารเพื่อทานมื้อเย็นร่วมกันกับบรรพตพ่อของเขา พอภูมินั่งลงบนเก้าอี้บรรพตก็เริ่มบทสนทนาด้วยเรื่องของลูกชายขึ้นมาทันที

"คืนนี้แกจะออกไปที่ผับอีกไหม"

"ไปสิครับ ผมต้องไปดูความเรียบร้อยในผับ"

"ไปดูความเรียบร้อยหรือว่าแกจะไปมั่วนอนกับผู้หญิงไม่เลือกกันแน่"

"มันเรื่องของผม"

"เรื่องของแกมันก็เหมือนเรื่องของฉันนั้นแหละ ถ้าฉันหาเมียให้แกได้ แกก็เลิกประชดชีวิตได้แล้วนะ"

"พ่อยังไม่เลิกความคิดที่จะหาคู่ให้ผมอีกเหรอเสียเวลาเปล่าๆ " ภูมิส่ายหน้า

"ลูกสาวเพื่อนพ่อมีเยอะแยะ มันต้องมีสักคนแหละน่า ที่เอาแกอยู่หมัด" บรรพตยิ้มยกมุมปาก

"ตามใจครับ หามาเถอะผมจะเทให้ดู" ภูมิยิ้มเป็นต่อ

"ได้ แกอย่ากลืนน้ำลายตัวเองก็แล้วกัน ฉันจะคอยดู"

ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็ยักไหล่ไม่แคร์ก้มหน้าลงทานข้าวต่อ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้เขาอยากที่จะเข้าใกล้หรือค้นหาในตัวของเธออีกแล้ว เขารู้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะปฏิเสธจะสานสัมพันธ์กับเขาหรอกเชื่อเถอะในเมื่ออยากจะเข้ามานักเขาก็สนองให้แต่แค่คืนเดียวเท่านั้นสำหรับผู้หญิงพวกนั้น ภูมิยิ้มกริ่มมุมปากอย่างคนหลงตัวเอง

หลังทานมื้อเย็นเสร็จภูมิก็ไปนั่งอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับคอนโดที่เขาต้องการจะซื้อเพื่อใช้เป็นที่พักผ่อนและไว้เป็นที่ส่วนตัวของตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับดูทีวีไปด้วย บรรพตจึงเดินไปนั่งลงข้างๆ ด้วยความแปลกใจในสิ่งที่ลูกชายกำลังทำอยู่

"แกจะทำอะไร"

"ซื้อคอนโดครับ กำลังดูละเอียดอยู่"

"แกจะซื้อไปทำไม"

"ไว้เป็นที่พักผ่อนคลายเครียดครับ ในวันที่อยากจะอยู่คนเดียว"

"ขอให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่หิ้วผู้หญิงไปกกนอนที่คอนโดทุกคืนนะ"

"โธ่! พ่อครับ ไม่คิดว่าผมจะทำอะไรดีๆ บ้างเลยเหรอครับ"

"ตามใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน"

"ครับ ผมจะรอดู" ภูมิพูดแกมหัวเราะใส่พ่อตัวเอง

ทางด้านน้ำกำลังนั่งเอนหลังอยู่ในห้องรับแขกหลังจากทานมื้อเย็นกับพ่อและแม่ของตัวเองพึ่งเสร็จ ดวงใจกับเกษมจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆลูกสาวคนเดียว

"เป็นไงบ้างลูกช่วงนี้มีงานไหม" ดวงใจถามขึ้น

"มีค่ะ น้ำพึ่งจะเสร็จงานเมื่อตอนกลางวันเอง"

"งั้นเหรอ ถ้าไม่มีงานก็กลับมาทำงานที่บริษัทของเราได้นะลูก" ดวงใจลูบหัวลูกสาวเบาๆ ด้วยความรักใคร่

"หรือไม่ ก็ไม่ต้องทำงานเลยก็ได้นะลูก" เกษมเอ่ยขึ้น

"ไม่เอาค่ะ น้ำจะทำงานที่ตัวเองชอบไปก่อน ขืนอยู่เฉยๆ เงินก็หมดเสียก่อนสิคะ"

"งกจังนะลูกสาวพ่อ ผู้ชายคนไหนได้ไปเป็นเมียคงจะโชคดีมากเลยแหละ" เกษมหยอกล้อลูกสาวเล่นๆ

"คุณพ่อ พูดเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ น้ำขอหาแฟนเองค่ะ ไม่ต้องพึ่งพ่อหรอก "น้ำนั่งหน้างอ

"แน่ใจนะ ว่าจะมีคนมาจีบลูก"

"ไม่มีก็อยู่โสดๆ แบบนี้แหละค่ะ สบายจะตาย" น้ำส่งยิ้มให้พ่อกับแม่

"ฉันว่าตามใจลูกเถอะค่ะ อย่ารีบเลย" ดวงใจเอ่ยขึ้น

"พ่อไม่รีบก็ได้ จะว่าไปพ่อก็มีลูกสาวคนเดียว พอคิดว่าจะไปอยู่กับคนอื่นมันก็รู้สึกใจหายแปลกๆ" เกษมพูดไปตามความรู้สึกแต่ถึงยังไงเขาก็จะผู้ชายดีๆ สักคนที่จะดูแลลูกสาวของเขาไปตลอดชีวิตแทนเขาให้ได้

"ขอบคุณค่ะที่เข้าใจน้ำ" ร่างบางสวมกอดพ่อกับแม่พร้อมกับยิ้มกว้าง

ตกดึกของวัน ณ ผับชื่อดังใจกลางเมืองเข็มกำลังโยกย้ายร่างบอบบางอันเย้ายวนไปตามจังหวะดนตรีเสียงเพลงท่วมกลางหนุ่มๆ ที่ต่างก็ให้ความสนใจในตัวเองเธอ เพราะคืนนี้เธอแต่งตัวเซ็กซี่ด้วยชุดเดรสเกาะอกสีแดงสั้นรัดรูปปกปิดแค่สะโพกกลมกลึงเท่านั้น พร้อมกับรองเท้าส้นสูงสีดำยิ่งส่งให้เรียวขาสวยยาวมากขึ้น ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงเลือดมันยิ่งช่างให้ชวนลิ้มลองชิมรสชาติดู

คริสยืนถือแก้วเครื่องดื่มจ้องมองไปที่ร่างบางอยู่ห่างๆ ด้วยความสนใจ สายตาคมกริบจ้องมองผู้หญิงร่างเล็กตรงหน้าเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ยังไงคืนนี้เธอจะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอนคริสหมายมั่นอยู่ในใจ

"ไอ้คริส แกมองอะไรนักหนาวะ" ภูมิเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อน

"นั้นไงเห็นไหม" คริสพะเยิดหน้าไปทางเข็มให้ภูมิมองตาม

"แกสนใจเหรอ"

"อืม อยากจะพาขึ้นเตียงด้วยสักคืนวะ" พูดพลางกระดกน้ำเมาลงคอรวดเดียวจนหมดแก้ว

"ขอให้ได้ก็แล้วกัน ฉันขอตัว"

"แกจะรีบไปไหนวะ" คริสถามกลับ

"ฉันก็จะกลับบ้านสิวะ แกมีอะไร"

"เปล่าฉันก็แค่แปลกใจที่คืนนี้แกไม่หิ้วเด็กขึ้นเตียงเหมือนทุกคืน"

"ก็อยากอยู่นะ แต่พักสักคืนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

"ตามใจ ยังไงเสือก็ยังเป็นเสืออยู่ดีจริงไหม ฉันคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าแกต้องกลับมาเป็นเสือเหมือนเดิม ไม่ต้องไปคิดจริงจังอะไรมากมายกับผู้หญิงอีกหรอก เดี๋ยวก็ได้อกหักอีกตามเคย" คริสพูดเสียยืดยาว

"อืม ฉันรู้แล้ว"

"กลับเถอะ ฉันขอหาเหยื่อต่ออีกสักหน่อย"

"อืม ฉันกลับล่ะ อยากได้อะไรก็บอกเด็กได้เลยนะตามสบาย"

"แกไปเถอะ" คริสโบกมือไล่เพื่อน

ด้านเข็มพอเต้นไปสักพักก็ปลีกตัวออกจากโต๊ะตรงไปทางห้องน้ำระหว่างที่เดินไปก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกหาน้ำ เพื่อจะชวนออกมาดื่มด้วยกัน รอสายสักพักน้ำก็กดรับสาย

"ฮัลโหลน้ำมาดื่มเป็นเพื่อนฉันที่ผับหน่อยสิ"

"จะบ้าเหรอ คืนนี้ฉันนอนที่บ้านพ่อกับแม่ไปไม่ได้หรอก ไว้วันหลังนะ"

"จ้ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ" เข็มกดวางสายทันที

หลังวางสายจากน้ำเข็มก็เข้าไปทำธุระในห้องน้ำ พอเสร็จก็เปิดประตูออกมาเธอก็เจอคริสกำลังยืนขวางประตูห้องน้ำเอาไว้อยู่พร้อมกับจ้องมาที่เธอไม่วางตา เข็มแอบตกใจเล็กน้อยแต่พยายามเก็บอาการเอาไว้

"คุณนั้นเองฉันตกใจหมด"

"เวลาคุณตกใจน่ารักดีนะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรนะ" พูดพลางใช้มือหนาโอบเอวบางเข้าหาตัวเอง

"ชื่อเข็มค่ะ ฉันว่าคุณปล่อยฉันเถอะ"

"ผมคงไม่ต้องแนะนำตัวแล้วสินะ คุณคงรู้จักผมแล้ว"

"ค่ะ คุณคริส" เข็มพยายามมองเข้าไปในตาคมกริบที่มองเธออย่างโลมเลียหยาบโลน

"ถ้าผมจำไม่ผิดเราเคยเจอกันที่ร้านเสื้อผ้าของคุณแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ"

"งั้นคืนนี้ เราไปต่อกันนะ" คริสพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ริมฝีปากแดงหมายจะจูบ

"อย่าค่ะ" มือบางยกขึ้นแตะริมฝีปากหนาค้างไว้เสียก่อน

"ทำไมล่ะ" คริสชะงักไปเพราะแปลกใจกับผู้หญิงตรงหน้า เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขามาก่อนเลย

"ฉันว่าคุณไปชวนเด็กๆของคุณดีกว่าค่ะ" พูดพลางรีบถอยห่างจากชายหนุ่มจนเป็นอิสระ

"ดูจากชุดที่คุณใส่ยั่วน้ำลายขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าคืนนี้จะไม่ไปกับผู้ชายคนไหนเลย หรือถ้าจะไปผมว่าเลือกผมจะดีกว่า"

"ใช่ค่ะ ฉันแค่ใส่มายั่วน้ำลายเล่นๆ ให้ผู้ชายน้ำลายหก ขอตัวนะคะ" เข็มส่งยิ้มอย่างเป็นต่อให้คริสแล้วเดินผ่านหน้าจะออกไป

"คุณจะไม่เปลี่ยนใจจริงๆเหรอ" คริสถามพลางดึงกระชากแขนเรียวพร้อมกับผลักร่างบางไปชิดกับผนังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

"คุณปล่อยนะ!" เข็มพยายามผลักร่างหนาออกห่างจากตัว

"คุณรู้ไหม ว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธจะขึ้นเตียงกับผมเลย คุณเป็นคนแรกเลยนะรู้ไหม"

"คุณต้องการอะไรกันแน่"

"ตัวคุณให้ผมได้ไหมล่ะ" คริสยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเนียน

"หึ ฝันไปเถอะ" เข็มยิ้มกว้างพร้อมกับใช้เท้าที่สวมใส่ส้นสูงเหยียบลงไปที่เท้าของชายหนุ่มเต็มๆแรง

"โอ๊ย!" คริสร้องเสียงหลง

"ไงค่ะ ฝันดีนะคะคืนนี้" พูดจบก็เดินออกไปจากห้องน้ำยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ โดยไม่สนใจชายหนุ่มแม้แต่น้อย

"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ" คริสตะโกนไล่หลังร่างบาง คอยดูเถอะเขาจะทำให้เธอร้องครางอยู่บนเตียงกับเขาให้ได้ คริสหมายมั่นอยู่ในใจ

เข็มตรงไปที่รถแล้วขับแล่นออกไปอย่างอารมณ์ดี เห็นเธอแต่งตัวแรงๆ ใช่ว่าจะง่ายสักหน่อย เธอจะไม่มีทางมอบกายให้ใครถ้าหากไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน