บทที่1 จูบแรก

ณ ผับชื่อดังใจกลางเมือง

ภูมิเจ้าของผับกำลังดื่มเอาเป็นเอาตายโดนมีผู้หญิงนั่งดริ๊งนั่งขนาบอยู่ทั้งสองข้างค่อยรินเหล้าให้ตลอดไม่ให้ขาดช่วง ในหัวของชายหนุ่มมีแต่ภาพของจินนี่แฟนสาวที่พึ่งจะเลิกกับเขาไป เมื่ออาทิตย์ก่อน เธอสารภาพกับเขาตามตรงว่าแอบไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นลับหลังเขา เขาอุตส่าห์เลิกนิสัยเจ้าชู้และทุ่มเททุกอย่างให้เธอ แต่สุดท้ายเขาได้รับเพียงแต่ความโกหกหลอกลวงเท่านั้น ความเจ็บปวดที่โดนคนรักหักหลังครั้งนี้มันจะฝังใจเขาตลอดไปและย้ำเตือนว่าเขาไม่ควรจะเอาหัวใจไปมอบไว้ให้ใครดูแลอีก

"แค่ผู้หญิงคนเดียวแกจะเสียใจอะไรนักหนาว่ะ" คริสหรือคริสโตเฟอร์เพื่อนชายคนสนิทลูกครึ่งไทยอังกฤษเอ่ยขึ้น

"แกไม่เป็นฉันแกไม่เข้าใจหรอก" พูดพลางกระดกแก้วเหล้าลงคอรวดเดียวจนหมดแก้ว

"จะให้ฉันเข้าใจอะไรอีกว่ะ แกจะไปจริงจังอะไรกับผู้หญิงคนนั้น เอากันจนเบื่อแล้วแยกทางใครทางมันก็แค่นั้น ดูอย่างฉันสิว่ะ เอาเสร็จเอาเงินฟาดหัวแค่นั้นก็จบ" คริสยักไหล่ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น

"ก็แกมันไม่มีหัวใจ ไม่เคยรักใครจริงจัง ฉันไม่มั่วเหมือนแกก็แล้วกัน เที่ยวเอาผู้หญิงไปทั่ว" ภูมิส่ายหน้าเอือมระอา

"แกพูดมาได้นะ ทำอย่างกับเมื่อก่อนแกไม่เคยทำอย่างฉันนั้นแหละ มีผู้หญิงมาให้เอาใครไม่เอาก็โง่เต็มทีแล้ว"

"เออ แกอยากจะเอาใครก็ตามใจแกก็แล้วกัน ฉันแค่คิดถึงเขา"

"แกไม่ต้องเสียเวลาไปคิดถึงผู้หญิงไม่รักดีคนนั้นหรอก ทำไมแกไม่ลองกลับมาทำอย่างฉันบ้างว่ะ ไม่ต้องผูกมัดกับใคร สบายใจจะตาย" คริสแนะนำ

"ไม่ ฉันจะไม่กลับไปทำตัวมั่วเหมือนเดิมอีก "

"ตามใจ แกรู้ไหมฉันไม่เคยเจอผู้หญิงซิงเลยสักคน สมัยนี้คงเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรเลยล่ะมั้ง"

ภูมิไม่ตอบโต้ใดๆเอาแต่กระดกเหล้าลงคออย่างต่อเนื่อง จนหญิงสาวร่างระหงเซ็กซี่เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของสองหนุ่ม ด้วยสายตาแพรวพราวมองหน้าภูมิไม่วางตา พร้อมกับจิกสายตาใส่หญิงที่นั่งข้างๆภูมิทั้งสองคนให้ลุกออกไป

"ภูมิ แพทขอนั่งด้วยคนนะคะ" นั่งลงข้างๆชายหนุ่มที่เธอหมายปอง

"ตามสบาย"

"แพทคุณไปต่อกับผมไหมคืนนี้" คริสเอ่ยขึ้นมองหน้าอกที่ล้นออกมาจากชุดเดรสเกาะอกสีแดงไม่วางตา

"ไม่ค่ะ ฉันอยากจะไปกับภูมิมากกว่า"

"ตามใจ" คริสยักไหล่

"ฉันรู้นะคะว่าคุณเสียใจเรื่องจินนี่ แต่คุณยังมีแพทอยู่ข้างๆนะคะ"เบียดตัวเข้าไปแนบชิดกับชายหนุ่ม

"ผมว่าอย่าดีกว่าเราเป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้ว" ภูมิเอ่ยขึ้น

"แน่ใจนะคะ ว่าจะไม่เปลี่ยนใจ เมื่อก่อนเราก็เคยเป็นมากกว่าเพื่อนคุณยังจำได้ไหม" ใช้มือบางลูบไล้ไปตามท่อนแขนอย่างยั่วยวน

"_______" ภูมินั่งนิ่งเงียบพร้อมกับขยี้หัวตัวเอง

"ถ้าแกไม่ไหวฉันว่าแกกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวฉันไปส่ง" คริสเอ่ยขึ้น

"ฉันยังไหวอยู่แกไม่ต้องห่วงหรอก"ภูมิพูดไม่ได้ศัพท์เพราะเริ่มจะเมาไม่รู้เรื่องแล้ว

อีกด้านหนึ่งของผับน้ำกับเข็มกำลังนั่งฟังเพลงและนั่งดื่มกันไปชิวๆ ตามประสาเพื่อนสนิทกัน ระหว่างนั้นก็มีหนุ่มๆมาขอชนแก้วกับหญิงสาวทั้งคู่อยู่ตลอดเวลา น้ำเป็นช่างภาพอิสระส่วนเข็มเป็นดีไซเนอร์ออกแบบเสื้อผ้าและมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง ถึงทั้งคู่จะทำงานกันคนละสายงานกัน แต่ทั้งคู่ก็หาเวลามาพบเจอกันบ้างถ้ามีเวลา

"น้ำลุกขึ้นมาเต้นเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"เข็มเอ่ยชวน

"ไม่เอาฉันไม่ชอบเต้น"

"มาเที่ยวด้วยกันทั้งที ไม่เต้นแล้วจะมาทำไม"

"ไม่เต้นก็ดืี่มไง" กระดกเครื่องดื่มที่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์ผสมน้อยเปอร์เซนต์ลงคอ

"ตามใจ ฉันไปเต้นกับหนุ่มๆก็ได้" เข็มเดินเข้าไปเต้นกับกลุ่มผู้ชายข้างโต๊ะทันที

น้ำดื่มไปสักพักก็เริ่มปวดปัสสาวะจึงเดินออกไปจากโต๊ะตรงไปทางห้องน้ำ พอทำธุระเสร็จก็เดินออกมาตรงหน้าห้องน้ำหญิงเพื่อจะกลับเข้าไปข้างใน ก็เจอภูมิที่กำลังเมามายยืนมองหน้าเธอเหมือนกับเธอเป็นตัวประหลาด น้ำจึงเดินเลี่ยงจะไปอีกทาง แต่กลับถูกภูมิจับดึงกระชากแขนเรียวจนร่างบางเซเข้าปะทะกับอกกว้างกำยำเต็มๆ

"ว้าย! คุณทำบ้าอะไรเนี่ย" น้ำแว้ดใส่ทันที

"จินนี่ ผมรักคุณนะ" ภูมิมองใบหน้าน้ำด้วยความเลือนลางเห็นใบหน้าหวานของน้ำเป็นจินนี่อดีตคนรัก

"ฉันไม่ใช่จินนี่อะไรของคุณหรอกนะ ปล่อยฉันคุณเมาก็กลับบ้านไป" น้ำจ้องหน้าภูมิที่มองหน้าเธอด้วยสายตาเป็นมัน ถ้าเธอจำหน้าไม่ผิดผู้ชายตรงหน้าก็คือเจ้าของผับชื่อดังแห่งนี้

"จินนี่คุณกลับมาหาผมแล้วใช่ไหม"

"ก็ฉันบอกว่าไม่ใช่จินนี่ไงล่ะ" น้ำผลักร่างหนาออกจากตัวแรงๆจนหลุด

"จินนี่อย่าทิ้งผมไป" จับดึงกระชากแขนเรียวแล้วผลักร่างบางไปติดกับผนังกำแพงห้องน้ำแล้วประกบจูบริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว

"อื้อ" น้ำเปล่งเสียงอยู่ในลำคอพยายามขัดขืนแต่ไม่เป็นผล เพราะร่างหนาเล่นจับแขนเธอทั้งสองข้างรวบไว้เหนือศีรษะ ลิ้นหนาซอกซอนเข้าในโพรงปากหวานจนสำเร็จ กลิ่นแอลกอฮอล์แรงๆจากริมฝีปากหนาถูกส่งผ่านลิ้นหนาเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างดุดัน น้ำพยายามรวบรวมสติใช่เข่ากระทุ้งเข้าไปที่หน้าท้องของร่างหนาแรงๆหนึ่งที

"โอ๊ย!" ภูมิเจ็บจุกจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น

แพทเดินเข้ามาเห็นก็ตกใจที่เห็นภูมินอนกองอยู่ที่พื้นอย่างหมดสภาพ ส่วนน้ำก็รีบเดินหลบหนีเข้าไปข้างในทันที

"ภูมิทำไมคุณถึงมานอนที่พื้นแบบนี้ได้คะ" แพทพยุงร่างหนาขึ้นยืน

"จินนี่ จินนี่อยู่ไหน"

"เขามีแฟนใหม่แล้วตัดใจซะเถอะค่ะ" แพทเอ่ยย้ำเตือนสติ

แพทพยุงภูมิเข้าไปข้างในผับตรงไปหาคริสที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะเดิม เพื่อให้ชายหนุ่มช่วยไปส่งภูมิที่บ้าน แพทจำใจปล่อยภูมิไปในคืนนี้เพราะเขาเมามายหมดสภาพแบบนี้ คงจะทำอะไรเธอไม่ได้ เธอรู้ว่าภูมิไม่ทิ้งลายเสือออกไปจากตัวหมดหรอก เสือยังไงก็ยังเป็นเสืออยู่ดี ก่อนที่เขาจะมาคบจินนี่ก็เคยกินผู้หญิงไม่เลือกมามากมายเหมือนกันรวมถึงเธอด้วย แค่เธอยั่วและใช้มารยานิดหน่อยชายหนุ่มก็คงจะเขมือบตัวเธอไม่เหลือซาก

ส่วนน้ำพอไปถึงที่โต๊ะก็รีบเอาทิชชูเปียกเช็ดปากตัวเองทันที ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยโดนผู้ชายจูบก็วันนี้แหละ แถมยังเป็นคนเมามายขาดสติเห็นเธอเป็นคนอื่นอีก แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นเจ้าของผับซึ่งมีหน้ามีตาทางสังคมอีก ไม่มีใครไม่รู้จักเขา ภูมิ ภัทรดนัย วิเศษตระกูล ที่เป็นเจ้าของบริษัทผลิตเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านและกิจการอื่นๆอีกจนนับไม่ถ้วน ส่วนตัวเธอก็แค่ช่างภาพอิสระ แต่ครอบครัวของเธอก็ร่ำรวยอยู่พอสมควรเพราะพ่อแม่ของเธอก็ทำธุรกิจส่วนตัวเหมือนกัน เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องมาจูบกับผู้ชายที่ผู้หญิงคนไหนก็ต่างหมายปองในตัวเขา

"น้ำเธอเป็นอะไร จับปากตัวเองอยู่ได้"เข็มถามขึ้นเพราะเห็นเพื่อนนั่งเหม่อแปลกๆ

"เปล่าไม่มีอะไร จะกลับกันได้หรือยัง ฉันง่วงแล้ว"

"ง่วงอะไรกัน แล้วเธอหายไปไหนมาตั้งนาน ฉันเต้นรอจนเหนื่อยแล้ว"

"ฉันไปเข้าห้องน้ำมา เธอจะถามอะไรนักหนา"

"แล้วไป ฉันก็นึกว่าโดนหนุ่มหล่อฉุดไปปล้ำในห้องน้ำซะแล้ว"

"บ้า !" น้ำมองค้อนเข็มไปทีหนึ่ง

"ฉันล้อเล่น ขอฉันเต้นอีกสักหน่อยนะ เดี๋ยวกลับ"

"อืม ก็ได้" น้ำจำใจนั่งรอเพื่อน

คริสกับแพทช่วยกันประคองภูมิที่เมาหมดสติตรงไปยังรถคันหรูของคริส เพื่อพากลับบ้านระหว่างทางกลับภูมิก็เอาแต่เพ้อชื่อจินนี่อดีตคนรักที่ทิ้งเขาไปอยู่ตลอดเวลา คริสได้แต่ส่ายหน้าให้ภูมิที่อาการหนักเอาการ แต่คอยดูเถอะอีกไม่นานถ้าลืมได้แล้ว แบดบอยคนเดิมก็กลับมา เสือยังไงมันก็เป็นเสืออยู่วันยังค่ำ คริสคิดในใจพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก

ด้านน้ำพอกลับถึงคอนโดก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อย ยกมือบางขึ้นมาแตะริมฝีปากบางที่ถูกภูมิจู่โจมไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยความดุเดือด ลิ้นหนาที่ซอนไซ้เข้ามาในโพรงปากนุ่มกับกลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงติดอยู่ ใบหน้าคมที่อยู่ใกล้กันแค่ลมหายใจรดต้นคอมันยิ่งทำให้เธอหลงใหลเคลิบเคลิ้มไปกับมัน พอนึกมาถึงตรงนี้น้ำก็รีบสลัดความคิดทิ้งทันที ก็แค่คนเมาขาดสติที่ทำอะไรไม่รู้ตัวเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร เธอจะหลงใหลผู้ชายที่เธอเสียจูบแรกให้เขาไม่ได้ สลัดความคิดทิ้งแล้วหลับตาลง

เช้าวันใหม่ภูมิตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างหนัก และที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือหน้าท้องของเขาที่รู้สึกเจ็บผิดปกติ ถ้าคิดไม่ผิดเขาไม่ได้ไปโดนอะไรมานะ เพราะเมื่อคืนเขาตั้งหน้าตั้งตาดื่มอย่างเดียวเลย แต่พอจำได้ลางๆว่าตัวเองเห็นจินนี่อยู่ตรงหน้าห้องน้ำ เขาก็เลยทั้งกอดทั้งจูบเธอไป มันจะเป็นไปได้ยัังไงก็เธอไปต่างประเทศแล้วจะกลับมาอีกทำไม แต่คิดไปคิดมาหน้าผู้หญิงเมื่อคืนก็ไม่เหมือนจินนี่เขาต้องตาฝาดไปแน่ๆที่เห็นหน้าคนอื่นเป็นหน้าจินนี่ ภูมิส่ายหัวลุกขึ้นจากเตียงตรงเข้าห้องน้ำไป

ภูมิเดินลงมาข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้าเจอบรรพตพ่อตนเองกำลังนั่งดื่มกาแฟอยูู่ พอบรรพตเห็นหน้าลูกชายคนเดียวที่เมื่อคืนถูกคริสเพื่อสนิทหิ้วปีกเข้ามาส่งถึงในบ้าน เพราะดื่มจนเมาขาดสติไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ บรรพตได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอาให้กับลูกชาย

"เมื่อคืนไอ้คริสมาส่งผมใช่ไหมพ่อ" นั่งลงบนเก้าอี้ตักข้าวต้มเข้าปาก

"ใช่ แค่ผู้หญิงไม่รักดีแกจะคิดถึงอะไรนักหนา"

"ก็ผมรักจินนี่ พ่อไม่เป็นผมพ่อไม่เข้าใจหรอก"

"เขาไม่เหมาะกับแกหรอกนะ เดี๋ยวพ่อจะหาให้ใหม่"

"ไม่เอาพ่อ ผมขอตัดใจจากจินนี่ให้ได้ก่อน"

"อย่าบอกนะหลังจากตัดใจได้แล้ว แกจะไปคบกับหนูแพทต่อ"

"ก็ไม่แน่นะครับ ผมขี้เกียจหาแม่ของลูกแล้ว คิดว่าจินนี่จะเป็นเมียและแม่ของลูกผมแต่สุดท้ายเธอก็หักหลังผมไปมีผู้ชายอีกคน วันนี้ผมรู้แล้วว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริง" ภูมิตัดพ้อ

"ก็ไม่แน่นะ แค่ตอนนี้ยังไม่เจอก็เท่านั้นเอง"

"ผมไม่อยากจะคิดอะไรทั้งนั้นแหละตอนนี้ ผมปวดหัว"

"แล้วอย่ากลับไปมั่วผู้หญิงเหมือนเมื่อก่อนอีกล่ะ" บรรพตเอ่ยเตือน

"ไม่รู้ล่ะ แล้วแต่อารมณ์" ภูมิพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาชอบผู้ชายเจ้าชู้หรอกนะ แกอยากได้ไหมแม่ของลูกน่ะ"

"ขนาดผมเลิกแล้วจินนี่เขายังทิ้งผมไปเลย ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ มักมาก หลายใจไม่ต่างจากผู้ชายหรอก"

"ฉันขี้เกียจเถียงกับแกแล้ว แต่ถึงยังไงฉันก็จะหาเมียให้แก" พูดจบบรรพตก็ลุกออกไปทันที

ด้านน้ำกำลังเดินเข้าบ้านตรงไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อเข้าไปทักทายพ่อกับแม่ของตัวเอง หลังจากที่เธอไม่ได้กลับบ้านมาหลายอาทิตย์แล้ว พอพ่อกับแม่ของเธอเห็นหน้าก็ยิ้มกว้างดีใจกันทั้งคู่

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" น้ำพนมมือไหว้แล้วนั่งลง

"กว่าจะกลับมาหาพ่อกับแม่ได้ หลายวันเลยนะ" ดวงใจเอ่ยขึ้นด้วยความน้อยใจ

"โธ่ แม่ค่ะ น้ำต้องทำงานนะคะ" ลุกขึ้นเข้าไปสวมกอดแม่ตนเอง

"พ่อว่าน้ำรีบแต่งงานมีผัวเถอะ จะได้อยู่ติดบ้านสักที" เกษมเอ่ยขึ้น

น้ำได้ยินอย่างนั้นก็อ้าปากค้างพูดไม่ออก พ่อของเธอจะรีบไปไหน จะให้เธอรีบแต่งงานเธอกำลังอายุแค่ยี่สิบต้นๆเอง ยังไม่แก่สักหน่อย อีกอย่างแฟนก็ยังไม่มีจะให้แต่งงานได้ยังไง

"คุณก็พูดตรงไปค่ะ ต้องเรียกว่าสามี ลูกตกใจหมด"

"ตรงแบบนี้แหละดี พ่ออยากจะอุ้มหลานเร็วๆ" เกษมสันต์พูดแกมหัวเราะ

"คุณพ่อกำลังล้อน้ำเล่นอยู่ใช่ไหมคะ"

"ใครบอกพ่อพูดจริงๆ "

"ไม่เอาค่ะ น้ำอายุยังน้อยอยู่เลย คุณพ่อจะรีบไปไหนคะ" น้ำทำหน้างอ

"ถ้าหาไม่ได้เดี๋ยวพ่อจะหาให้เอง ตกลงตามนี้นะ"

"คุณแม่ค่ะ ช่วยพูดกับคุณพ่อหน่อยสิ ว่าน้ำยังไม่อยากมีแฟน น้ำอยากเป็นอิสระอยู่"

"คุณค่ะ ฉันว่าให้ลูกตัดสินใจเองจะดีกว่านะคะ อย่าบังคับลูกเลย นี่มันสมัยไหนแล้ว"

"บังคับอะไร คุณว่าสภาพลูกเราจะหาผัวเองได้ไหม ไม่เคยเห็นใส่กระโปรงเลย ให้พ่อหาให้นั้นแหละดีแล้ว" พูดจบแล้วก็ลุกออกไปทันที

น้ำได้แต่มองตามหลังพ่อของตนเองตาระห้อย อะไรกันอยู่ๆเธอกลับมาบ้านก็หาเรื่องให้เธอแต่งงานซะงั้น เธอยังไม่อยากแต่งอยากทำงานถ่ายภาพที่เธอรักก่อน อีกอย่างงานของเธอก็ต้องลุยไปได้ทุกที่จะให้เธอมาใส่กระโปรงกับรองเท้าส้นสูงอย่างนั้นเหรอ มันคงจะไม่สะดวกเหรอมั้ง ถึงเธอจะไม่ชอบแต่งตัวอะไรมากมายแต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ต้องการผู้ชายดีๆสักคนเป็นคู่ชีวิตเหมือนกับผู้หญิงทั่วไปนั้นแหละ