LOGINShare
บทที่ 9 การตอบรับความรู้สึก
Last Updated:
2025-12-08 11:57:48
Latest chapter
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 12 เดตถึงสวรรค์ (2)
บทที่ 12 เดตถึงสวรรค์ (2)เมืองทั้งเมืองทอดยาวอยู่เบื้องล่างราวกับภาพวาดหลังคาบ้านลดหลั่นเป็นชั้นตามพื้นดินลาดเอียง ถนนคดเคี้ยวราวเส้นหมึกที่ถูกวาดด้วยพู่กันผืนทะเลส่องประกายสะท้อนแดดยามบ่ายเป็นสีเงินละมุนภูเขาสีเขียวเข้มซ้อนทับกันไปไกลสุดสายตาเมฆสีขาวลอยเอื่อยเหนือยอดไม้ ราวกับทุกสิ่งถูกกลั่นรวมเป็นภาพเดียวที่สมบูรณ์แบบที่สุดแอลลี่มองตะลึง ก่อนกระซิบเสียงเบา “…สวยมาก”เมอร์สันยืนอยู่ข้างเธอ ไม่พูดอะไรสักคำเพราะดวงตาเขากำลังจดจ้องแค่เธอเท่านั้นหญิงสาวรู้สึกได้ว่าสายตาเขากำลังจับจ้องมองอยู่ แม้จะไม่หันไปก็ตาม ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่“สวยเนอะ” แม้เมอร์สันจะเอ่ยปากชม ทว่าสายตาไม่ได้มองวิวธรรมชาติแต่อย่างใด “ขอบคุณที่แอลลี่ไม่เกลียดผมไปซะก่อน”แอลลี่หันมามองชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ ก็แน่ล่ะ หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงโดนหล่อนตบหน้าและหนีกลับไปแล้ว !แอลลี่เม้มปากแน่น พยายามไม่ยิ้มออกมา แต่ริมฝีปากกลับยกขึ้นนิด ๆ โดยไม่รู้ตัว“ยังไม่ถึงขั้นเกลียด…” เธอพูดเสียงเบา ก่อนเสริมอย่างถากถางนิด ๆ “แต่ถ้ามันสูงกว่านี้อีกก็ไม่แน่”เมอร์สันหัวเราะในลำคอ “งั้นถือว่า
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 11 เดตถึงสวรรค์ (1)
บทที่ 11 เดตถึงสวรรค์ (1)หลังอาหารมื้อใหญ่ที่แอลลี่กินอย่างเอาจริงจังจนเมอร์สันได้แต่นั่งยิ้มขำ ทั้งคู่ก็พักอยู่ที่ร้านสักครู่เพื่อรอให้แดดช่วงเที่ยงอ่อนลง ก่อนจะออกเดินเที่ยวต่อรอบ ๆ จุดชมวิวด้านบนของภูเขาสายลมเย็นพัดมาปะทะใบหน้า กลิ่นสนและดอกไม้ป่าลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ แสงแดดยามบ่ายอ่อนส่องกระทบผืนน้ำด้านล่างจนกลายเป็นประกายระยิบระยับ“งั้นไปเดินย่อยกันหน่อยดีไหม”“นายอยากให้ฉันเดินขึ้นอีกเหรอ” เธอทำเสียงขุ่น“เธอไม่ชอบเหรอ” เมอร์สันเอ่ยถาม และพยายามปรับทำความเข้าใจถึงความชอบของแอลลี่ หากคราวหน้าขอเธอเดตอีกอาจจะต้องเลือกที่ดีกว่านี้แอลลี่มองพลางถอนหายใจออกมาจะว่าไม่ชอบก็ไม่ใช่ เพราะวิวนั้นสวยจริง แต่อย่างน้อยเดตแรกเขาควรหาที่สบาย ๆ เบา ๆ กว่านี้ก่อน ถึงจะบ่นออกไปตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อเดินทางมาครึ่งภูเขาแล้ว !“คราวหน้านายต้องบอกฉันล่วงหน้านะ ฉันจะได้เตรียมใจ”พอดียินคำว่า ‘คราวหน้า’ เมอร์สันก็ยิ้มออกมาทันที เพราะนั่นคือโอกาสของเขาอีกครั้ง“ได้สิ ผมสัญญาเลย!” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงยินดีก่อนพูดต่อไปว่า “ถ้าเธอเดินไม่ไหวบอกนะ ผมจะให้ขี่หลังแทน”แอลลี่ไม่ได้ตอบอะไรได้แ
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 10 เดตที่ต้องออกแรง
บทที่ 10 เดตที่ต้องออกแรงวันนี้คือวันนัดเดต เมอร์สันนัดเธอเมื่อคืนว่าเช้าวันนี้จำเป็นต้องตื่นแต่เช้าเพื่อออกเดินทาง พร้อมทั้งเน้นย้ำให้สวมกางเกงและรองเท้าผ้าใบและเขาก็พูดอย่างมั่นใจว่าจะ “พาไปดูวิวที่สวยที่สุดใน”แต่แอลลี่เริ่มแน่ใจแล้วว่าคำว่า “สวยที่สุด” ของเขา แปลว่า “เหนื่อยที่สุดในชีวิต” ต่างหากตั้งแต่เช้า ทั้งคู่ขึ้นรถบัสออกจากตัวเมือง ผ่านบ้านเรือนเรียงรายสลับกับทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม ก่อนจะมาหยุดที่เชิงเขา ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของเมือง — ภูเขาที่สูงเด่นอยู่เหนือท้องฟ้า มีเส้นทางเดินชมธรรมชาติและจุดชมวิวกระจายอยู่ตลอดทางอากาศยามสายสดชื่นจนแอลลี่อดสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ไม่ได้ กลิ่นดินผสมกับกลิ่นหอมของไม้ป่าให้ความรู้สึกเย็นและสดใหม่ไปทั้งร่าง แต่ความรู้สึกนั้นอยู่ได้ไม่นานนัก เพราะเธอต้องเดินขึ้นบันไดชันเป็นเวลานาน แอลลี่ก็เริ่มรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ“นี่นายพาฉันมาเดตจริง ๆ ใช่ไหม”เธอบ่นพลางหอบแฮ่ก มือหนึ่งยันเข่าตัวเองไว้ อีกมือพัดหน้าอย่างอ่อนแรง ครั้นจะเดินกลับลงไปก็รู้สึกเสียดายเพราะเดินขึ้นมาแล้วรู้แบบนี้น่าจะถามเขาก่อนว่าจะพาไปที่ไหนหากต้องมาเดินเขาแบ
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 9 การตอบรับความรู้สึก
บทที่ 9 การตอบรับความรู้สึกการนัดเดตไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เพราะใกล้ถึงช่วงสอบปลายเทอมของคลาสเรียนภาษา แอลลี่จึงต้องหันกลับมาตั้งใจอ่านหนังสืออย่างเต็มที่ เช่นเดียวกับเมอร์สันที่มักมานั่งติวด้วยกันในห้องสมุดหรือร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้หอพัก พวกเขายังคงใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ทั้งหัวเราะ พูดคุย และเงียบข้างกันโดยไม่รู้สึกอึดอัด แต่ในความเหมือนเดิมนั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ต่างออกไปทั้งสองตกลงกันไว้ว่า หลังจากสอบเสร็จแล้ว ค่อยไปเดตกันจริง ๆ สักทีแน่นอนว่าเมอร์สันอยู่ที่นี่ครบหนึ่งปีตามแผน เพราะเขามาเรียนภาษาเพื่อใช้ในการสื่อสารสำหรับการเรียนรู้ศิลปะของประเทศนี้ส่วนแอลลี่...เธอมาเพื่อพักใจจากความรักจึงยังไม่มีแผนที่จะทำอะไรต่อไปในเร็ว ๆ นี้ที่ผ่านมา แอลลี่ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวของเมอร์สันเลย และเขาเองก็ไม่เคยคาดคั้นให้เธอพูดเช่นกัน ทั้งคู่เพียงใช้เวลาร่วมกันในแบบที่ไม่ต้องรู้อดีตของอีกฝ่ายก็รู้สึกสบายใจได้ จนกระทั่งวันหนึ่ง เมอร์สันเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้เธอฟังทีละน้อยแต่เดิมเมอร์สันคือลูกชายของนักธุรกิจที่เดินทางมาลงทุนในประเทศ และเขาก็ชื่นชอบผลงานทางด้านศิลปะเป็นพิ
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 8 เสียงข้างห้องของหัวใจ
บทที่ 8 เสียงข้างห้องของหัวใจการดูภาพยนตร์ในห้องกับเมอร์สันได้เริ่มต้นขึ้นผ่านหน้าจอเล็ก ๆ ทั้งคู่นั่งห่างกันไม่ถึงคืบ ในแสงจอที่วูบไหว เธอเหลือบเห็นทุกแง่มุมของใบหน้าเขาชัดขึ้นต้องยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง…ระหว่างการดูภาพยนตร์ไปไม่นานเสียงกรีดร้องดังขึ้นส่งผ่านลำโพงทำให้กิจกรรมข้างห้องที่กำลังดุเดือดนั้นชะงักลงทันทีแอลลี่และเมอร์สันก็รู้สึกเช่นกัน จึงหัวเราะออกมาเสียงดังจนน้ำตาเล็ด แม้ว่าภาพยนตร์ตรงหน้าจะไม่ใช่แนวตลกเลยภาพยนตร์ที่เมอร์สันเลือกนั้นได้ผลดีกว่าของเธออีก พวกเขาหยุดชะงักลงราวกับหมดอารมณ์ และก็ตามมาด้วยเสียงทะเลาะกันเล็กน้อย“พวกเขาจะ…โอเคไหม” แอลลี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล“ไม่รู้สิ แต่ก็ทำให้เขาหยุด…”ก๊อก…ก๊อก…ไม่นานนักเสียงเคาะประตูห้องของแอลลี่ก็ดังขึ้น เธอคาดเดาได้ว่าคู่รักที่ยืมห้องเมอร์สันต้องออกมาโวยวายแน่นอนชายหนุ่มขยับตัวลุกพร้อมกับเอ่ยขึ้น “เดี๋ยวผมออกไปเอง”เมอร์สันออกไปเปิดประตูเห็นเพื่อนที่ชื่อว่า “เอดิส” มองมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“บ้าเอ่ย! นายเองเหรอที่ทำฉันทะเลาะกับหล่อน”เอดิสสบถออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ทว่าสีหน้าและแววตาของเมอร์สันก็จ้องมอ
กลางวันมีฉัน กลางคืนมีเธอ บทที่ 7 เสียงที่ถูกเข้าใจผิด
บทที่ 7 เสียงที่ถูกเข้าใจผิดตลอดเกือบสามเดือนที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ของแอลลี่กับเมอร์สันค่อย ๆ เปลี่ยนไปจากความคุ้นเคยธรรมดาเป็นความผูกพันที่ลึกขึ้นโดยไม่รู้ตัว พวกเขาไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ทั้งเรียน ทั้งกินข้าว ทั้งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ในห้องสมุด ช่วงเวลาพูดคุยกันกลายเป็นสิ่งที่แอลลี่เฝ้ารอในแต่ละวันเมอร์สันเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยในเวลาเดียวกัน เขาไม่เอาใจมากเกินไป แต่ใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยที่คนทั่วไปมักมองข้าม เช่นจำสิ่งที่เธอชอบ หรือ สิ่งที่ไม่ชอบ กระทั่งสิ่งที่เธอกลัว อย่างเช่นแมลงสาบจนถึงตอนนี้...แอลลี่เองก็ยอมรับว่า “เขา” กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอไปแล้วแต่คืนนี้กลับต่างออกไป เพราะคืนวันหยุดยาววันแรกของเทศกาล ทุกคนในหอพักดูเหมือนจะออกไปข้างนอกหรือไปเที่ยวนอกสถานที่กันหมด เมอร์สันก็เช่นกัน—อย่างน้อยแอลลี่ก็คิดว่าอย่างนั้น อันที่จริงเขาชวนเธอออกไปแต่เธอปฏิเสธด้วยข้ออ้างว่าอยากพักผ่อนเธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเลือกอยู่คนเดียว ทว่าตอนนี้…กลับเริ่มเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้นเสียงหัวเราะคิกคักแผ่วเบาแทรกผ่านผนังห้องมาพร้อมเสียงที่แอลลี่จำได้ไม่ผิดแน่ มันค
You may also like
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย47.4K viewsมรสุมรัก CEO ซาตาน
เกาะลอยน้ำ72.4K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย35.3K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้201.5K viewsหวงรักเมียตีตรา LoveSick
Queenie P.108 viewsวิวาห์บาปทาสเสน่หา
ฝ้ายสีคราม37 viewsเมียผีพราย
EWATIME154 viewsรักจับใจยัยแม่บ้านสาว Maid with Benefits
LadyRaina136 views
