ตอนที่ 5 รอดอย่างหวุดหวิด&พี่ชายคนโต 

ตอนที่ 5 รอดอย่างหวุดหวิด&พี่ชายคนโต 

“ อย่าทำอะไรพลอยเลยนะคะคุณวันพลอยกลัวแล้ว “ 

เมื่อเห็นท่าไม่ดีคนตัวเล็กก็เอ่ยขอร้องอ้อนวอน ในใจคิดว่าถ้าสู้กับเขาตอนนี้ยังไงเธอก็เสียเปรียบ ลำพังแค่แรงจะเดินยังแทบจะไม่มีเพราะถูกตราตรึงเอาไว้ตลอดทั้งคืน อีกอย่างเธอเองก็เป็นผู้หญิงยังไงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้ ก่อนที่มือเรียวจะทำการยกขึ้นมาพนมเอาไว้อย่างอัตโนมัติ อะไรที่พอจะทำให้เขาคนนี้เห็นใจเธอก็พร้อมยินดีที่จะทำมันทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองรอดและหลุดพ้นไปจากสถานการณ์อันหน้ากลัวนี้

“ แหมๆ เวลาน้องพลอยขอร้องเสียงมันช่างยั่วยวนหัวใจพี่ซะเหลือเกินแล้วแบบนี้พี่จะปล่อยไปได้ยังไงล่ะครับ พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเวลาที่หนูอยู่ใต้ร่างของพี่หนูจะเสียงหวานน่าหลงใหลได้ถึงเพียงนี้หรือเปล่า พี่อยากให้เรามาคางเรียกชื่อพี่จังเลย อ๋อย พี่วันขา พี่วัน พลอยอยาก พลอยเสียว พลอยต้องการพี่วันค่ะ 5555 มานี่ “ 

กรี๊ดดดด 

พูดจบคนตัวโตก็จัดการผลักร่างบางลงไปกองกับพื้นตามด้วยตัวเขาเองขึ้นไปคร่อมทันที ไหนๆตอนนี้ก็ค่ำมืดไม่มีใครเห็นที่สำคัญถ้าจะเอาเธอไปนอนบนห้องก็คงไม่ทันเกรงว่าผู้เป็นแม่จะรู้  เขาคิดว่าเอามันตรงนี้แหละดีเสร็จกิจเมื่อไหร่ก็ค่อยแยกย้าย ถือซะว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศไปในตัว 

และเมื่อร่างบางที่ถูกกระทำเห็นแบบนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นทาง ทั้งที่อุตส่าห์ขอร้องทั้งที่อุตส่าห์อ้อนวอนก็ไม่มีแม้แต่คนตรงหน้าจะสนใจ เธอคิดว่าชีวิตของเธอจะต้องมาจบลงเพราะอะไรแบบนี้จริงๆเหรอ เรี่ยวแรงที่มีแค่คิดว่าจะผลักคนตรงหน้ายังทำไม่ได้เลยยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกสมเพศตัวเองจริงๆ

ไม่นะไม่ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิใครก็ได้ช่วยฉันด้วยฉันไม่อยากตกเป็นของเขาคนนี้ ได้โปรดเทวดาเจ้าขาอย่ารังแกกันนักเลยแค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้พลอยก็รับมือจะไม่ไหวอยู่แล้ว ช่วยส่งใครก็ได้สักคนมาหยุดการกระทำของเขาที

“ หยุด มึงจะทำอะไรไอ้วัน “

เป็นเหมือนดั่งเสียงสวรรค์เทวดาได้ยินที่ร่างบางพูดจริงๆ เพราะในขณะที่ผู้ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายคนรองกำลังจะจัดการทำบางสิ่งบางอย่างก็มีเสียงใครอีกคนดังแทรกเข้ามา มันจึงทำให้สาวน้อยรู้สึกดีใจว่าอย่างน้อยๆโลกใบนี้ก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอเกินไป ก่อนที่เธอจะตั้งสติและฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้ง เธอคิดว่ายังไงซะตอนนี้ก็รอดหลุดพ้นจากขุมนรกนี่แล้ว

และเสียงอันทรงพลังมีอิทธิพลที่ได้ยินก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน เพราะเขาคนนั้นก็คือพี่ชายคนโตของบ้านใหญ่หลังนี้นั่นเอง ถือเป็นความโชคดีที่เธอรอดมาได้อย่างหวิดหวิดเลยทีเดียว ไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือเป็นเพราะคำอธิษฐาน แต่ที่แน่ๆเธอรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่ส่งเขามาได้ทันเวลาพอดี 

“ คะ คุณวินช่วยพลอยด้วย “ 

เมื่อเห็นว่าหนทางรอดมาอยู่ตรงหน้าพลอยไพลินก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่มีจัดการผลักคนที่อยู่ด้านบนหงายหลังไปในทันที ก่อนที่จะลุกขึ้นและสาวเท้าไปยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังของคนที่มาใหม่ และการกระทำของเธอนั้นก็ทำให้คนที่โดนผลักจนหน้าคว่ำคมำไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงหรือสู้อะไรอีกเลย ถึงพวกเขาจะเป็นพี่น้องกันแต่ก็มีนิสัยต่างกันคนละขั้ว เธอเชื่อว่ายังไงซะผู้ที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายคนโตเขาก็ต้องมีความเป็นธรรมและช่วยเหลือเธออยู่บ้าง

“ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะพี่วิน ยัยพลอยมันอ่อยผมก่อน “ 

เมื่อโดนผู้เป็นพี่ชายหมายหัวถึงแม้พี่เขาจะยังไม่ได้พูดอะไรมาก ภวันก็ต้องหาทางปกป้องตัวเองเอาไว้ซะก่อน เขาไม่รู้หรอกว่าพี่ชายคนเดียวจะเชื่อไหมแต่ถึงยังไงเขาก็เป็นน้องชายแท้ๆไม่ใช่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆพี่เขาในตอนนี้

“ หึ แกคิดว่าฉันโง่หรือไงไอ้วันถ้ายังทำตัวแย่ๆแบบนี้อยู่ฉันจะฟ้องพ่อ และมาดูกันว่าระหว่างแกที่ไม่มีประโยชน์กับพลอยไพลินที่ตอนนี้มีผลงานชิ้นโบว์แดงใครกันแน่ที่จะโดนลงโทษ “ 

ด้วยความที่ภวินอาบน้ำร้อนมาก่อนและพอจะรู้นิสัยของผู้เป็นน้องชายดีเขาก็จัดการเอาพ่อมาขู่ซะเลย เห็นๆกันอยู่ว่าน้องชายของเขาจะทำอะไร และถ้าขืนยังเป็นอยู่แบบนี้เขานี่แหละที่จะเอาไปฟ้องพ่อเอง โทษฐานที่กล้าคิดจะทำเรื่องไม่ดีในบ้าน

“ โอ๊ยเอะอะอะไรพี่ก็จะฟ้องแต่พ่ออย่างเดียวนั่นแหละ พี่ลืมไปแล้วหรอว่าผมนี่ที่เป็นน้องชายของพี่แท้ๆ ไม่ใช่ยัยเด็กกาฝากคนนี้ ไปก็ได้ฝากไว้ก่อนเถอะพลอยไพลินวันพระไม่ได้มีหนเดียว ยังไงซะฉันก็ไม่ปล่อยเธอให้รอดหลุดมือแน่ “ 

ภวันพูดจบก็ทำการสาวเท้าออกไปอย่างหัวเสียทันที ยังไงซะเขาก็จะไม่มีวันยอมแพ้ลูกกาฝากอย่างพลอยไพลินเด็ดขาด วันนี้เขาแพ้ไม่เป็นไรแต่วันหน้าเขาไม่ยอมแน่ การที่ผู้เป็นพี่ชายเอาพ่อมาอ้างไม่ได้ทำให้เขากลัวเท่ากับการที่พ่อจะตัดทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยมีเคยใช้ และถ้ามันเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆเขาไม่มีทางยอมแน่ คิดซะว่าวันนี้ไม่ใช่วันของเขา 

“ เป็นไงบ้างเรานะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า “ 

เมื่อผู้เป็นน้องชายเดินหายออกไปแล้วภวินก็จัดการหันมาถามคนข้างกายทันที เขารู้สึกเป็นห่วงเธอมากเหลือเกิน ตัวก็เล็กเท่ามดแถมยังจะมาโดนน้องชายของเขากระทำมิดีมีร้ายอีก เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขามาช้าหรือมาไม่ทันเธอคนนี้จะมีสภาพเป็นยังไง แค่ทุกวันนี้เธอมีชีวิตอยู่ก็เหมือนคนตายทั้งเป็นแล้ว 

“ ไม่เป็นอะไรค่ะพลอยขอบคุณคุณวินมากเลยนะคะที่มาช่วยพลอยเอาไว้ ถ้าเกิดคุณมาไม่ทันพลอยก็ไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อไปดี เมื่อไหร่คุณวันจะเลิกยุ่งกับพลอยสักทีก็ไม่รู้ “ 

ประโยคที่คนตัวโตพูดไม่ได้ทำให้ร่างบางสนใจเท่ากับตอนที่เขามาได้ทันเวลาพอดี ก่อนที่เธอจะทำการขอบคุณเขาออกไปเพราะถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอเอาไว้ก็ไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิตของตัวเธอเองจะเป็นอย่างไรบ้าง 

และเมื่อภวินเห็นอย่างนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมานิดหน่อยขนาดเธอโดนทำร้ายแท้ๆยังบอกว่าไม่เป็นอะไรเลย พลอยไพลินก็ยังคงเป็นพลอยไพลินแบบนี้อยู่เหมือนเดิม เธอมีความอ่อนน้อมถ่อมตนมีมารยาทเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยถึงแม้ปัจจุบันจะถูกผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของเธอขัดเกลาให้เปลี่ยนไปก็ตาม 

แต่เขาเชื่อว่าเธอก็ยังคงเป็นเธอยังคงเป็นน้องสาวที่น่ารักของเขาแบบนี้อยู่เสมอ ถึงแม้ตอนนี้ใครๆจะมองว่าเธอเปลี่ยนไปแต่เขาไม่เคยคิดว่าเธอเปลี่ยนไปเลย กับกันเขายังรู้สึกว่าเธอเข้มแข็งที่ผ่านเรื่องราวอันแสนโหดร้ายพวกนี้มาได้ เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งมากจริงๆ 

สองมือใหญ่ทำการลูบไปที่ศีรษะของหญิงสาวตรงหน้าเขาทั้งรักทั้งเอ็นดูน้องสาวบุญธรรมคนนี้มากเหลือเกิน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับเธอจนโตเพราะเขาก็ไปเรียนต่อเมืองนอกพึ่งจะกลับมา แต่ความรักของคนที่เป็นพี่ชายก็ไม่เคยห่างหายไปไหน เขายังคงคอยเฝ้าทะนุถนอมเธอแบบนี้อยู่เสมอ

“ บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าให้เรียกพี่ไม่ให้เรียกคุณพูดก็ไม่เคยฟังเลยเรานี่มันดื้อจริงๆ แต่ก็เอาเถอะปลอดภัยโดยที่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ว่าแต่หัวที่แตกนี่ไปโดนอะไรมาดูจากสภาพแล้วต้องโดนก่อนที่จะมาเจอไอ้วันแน่นอน “  

ประโยชน์ที่ร่างบางพูดมันทำให้ภวินรู้สึกขัดใจอยู่หน่อยๆ เพราะเขาให้เธอเรียกพี่ตั้งนานแต่เธอก็ไม่ยอมเรียกมันสักที ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเห็นบริเวณศีรษะของเธอมีเลือดซิบๆไหลรินออกมา แต่แปลกที่มันแห้งสนิทไปแล้วมันจึงทำให้เขาคิดว่าก่อนหน้านี้เธอต้องเกิดอุบัติเหตุอะไรมาอย่างแน่นอน

และเมื่อพลอยไพลินได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะเธอลืมไปว่าตรงบริเวณหัวมุมขวามือที่หัวของเธอมีแผลฉกรรจ์ที่เกิดจากการกระแทกอย่างแรง จากตอนที่เขาคนนั้นโยนเธอขึ้นรถ เธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามผู้เป็นพี่ชายบุญธรรมออกไปยังไงดี ดูจากแววตาและท่าทางเขาคงจะเป็นห่วงเธอมาก

“ อ๋อพอดีว่าพลอยซุ่มซ่ามเองนะคะเดินไปชนเข้ากับเสาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วมันก็เลยแห้งพลอยลืมเช็ดนะคะ “ 

ไม่รู้ว่าคำแก้ตัวที่พูดไปคนตรงหน้าจะเชื่อหรือเปล่า เพราะเธอก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดแล้วจริงๆ แต่เมื่อคนตัวโตได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่คิดที่จะถามอะไรต่อ เพราะรู้อยู่แล้วว่าผู้ที่เป็นน้องสาวบุญธรรมพูดไม่ใช่เรื่องจริง ก็อย่างที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อยไม่ใช่อย่างที่ใครๆเห็น สิ่งที่เธอแสดงมันก็เป็นแค่ภาพลวงตา 

เธอก็คงมีความจำเป็นที่ไม่สามารถบอกใครได้รวมถึงเขาด้วย ซึ่งไอ้ตัวเขามันก็เป็นแค่พี่ชายไม่แท้คงทำได้แค่คอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆเท่านั้นก็พอแล้ว เอาไว้ถ้าเธอมีเรื่องไม่สบายใจหรือลำบากใจอะไรเธอก็คงจะมาปรึกษาเขาเอง

“ ซุ่มซ่ามจังเลยนะเราน่ะเป็นแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลย เอาเถอะเอาเถอะขึ้นไปอาบน้ำนอนพักผ่อนได้แล้ว ใส่ยาทำแผลให้เรียบร้อย ทั้งที่หัวและก็ที่ข้อมือด้วยนะ แล้วก็อย่าลืมทานยาด้วยล่ะ ฝันดีนะครับ “ 

“ ขะ ขอบคุณค่ะ ฝันดีเช่นกันนะคะ “ 

ว่าจบทั้งคู่ก็ทำการแยกย้ายกันออกไปจากตรงนี้ โดยที่ตัวภวินเองยังยืนส่งพลอยไพลินอยู่หน้าบ้านหลังเล็กของเธอ เขาต้องการดูให้แน่ใจว่าเธอเข้าบ้านอย่างปลอดภัยโดยที่น้องชายของเขาไม่ได้มากวนใจจริงๆ 

ก่อนที่ตัวเขาเองจะสาวเท้าออกไปจากตรงนี้เพราะนี่ก็เป็นเวลาดึกมากพอสมควรแล้ว วันนี้เขาทำงานมาเหนื่อยทั้งวันถ้าได้อาบน้ำแร่แช่น้ำนมนอนสบายๆหน่อยก็คงจะดี จะได้มีแรงไปทำงานของเช้าวันใหม่อย่างสดชื่นแจ่มใส 

ทิ้งให้พลอยไพลินเดินเข้าบ้านไปแบบงงงวยนิดหน่อย เพราะเธออุตส่าห์ซ่อนข้อมือที่มันแดงและเสียดสีจากการถูกเชือกรัดมาเป็นเวลานาน แต่สุดท้ายพี่ชายบุญธรรมของเธอก็เห็นจนได้ และเชื่อได้เลยว่าไอ้เรื่องที่เธอโกหกไปเกี่ยวกับแผลบนศีรษะเขาก็ไม่เชื่อด้วยเช่นกัน แต่ดีที่เขาไม่ถามและซักไซ้ไล่เรียงอะไรมากมายเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเธอไม่รู้จะหาคำตอบอะไรมาตอบเขาเลยจริงๆ