บทที่ 4

กำราบรัก 4

เวลาล่วงเลยเลยเข้าสัปดาห์ที่สองของการมาช่วยคุณทีทำงานตามคำสั่งพ่อเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ ซึ่งกุญแจซอลเคยยื่นข้อตกลงกับพ่อว่าถ้าหากคุณทีเป็นคนไล่เธอกลับเองข้อตกลงนี้ต้องเป็นอันยุติ

ในตอนแรกเธอคิดว่าคุณทีจะทนเธอได้ไม่เกินสามวันด้วยซ้ำแต่นี่อะไร เขาทนเธอมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้วแถมยังกุมความลับของเธอไว้ด้วย เธอจึงแกล้งเขาได้ไม่มากเท่าแผนการในหัว

ไลน์ ไลน์

แก๊งสมบัติวิศวะ

สายฟ้า : คืนนี้วันเกิดไอป๊อบ

พายุ : ร้านเดิมนะ

คิม : ไอซอล หายไปเลย

พายุ : หนูซอลของพวกมึงโดนพ่อคุมว่ะ ฮ่าๆ

กุญแจซอล : เงียบไปเลย ไม่มีใครคุมสักหน่อย

สายฟ้า : หรอจ๊ะ ไม่มีคนคุมแต่ออกมาหาเพื่อนไม่ได้เลย

กุญแจซอล : กูแค่ขี้เกียจ

พายุ : หราาาา

กุญแจซอล : เออสิ วันนี้เจอกัน ใครสายเลี้ยง

- chat end -

เจ้าของใบหน้าน่ารักทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มสีดำสนิทในห้องนั่งเล่น สมองกำลังคิดหาวิธีขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนคืนนี้ ขืนครั้งนี้ไม่ไปอีก มีหวังพวกมันได้ล้อเธอจนลูกบวชแน่

“คุณหนูซอลสวัสดีครับ นี่ขนมครับ”

กรเดินเข้ามาทักทายกุญแจซอลในห้องนั่งเล่นในมือถือถุงขนมมากมายยื่นส่งให้เธอ

“สวัสดีค่ะ ขนมให้ซอลหรอคะ”

กุญแจซอลรับถุงขนมมาถือไว้ เธอสนิทกับกรที่สุดในบรรดาลูกน้องของทีเนื่องจากเจอกรบ่อยที่สุด จะว่าไปงานของกุญแจซอลก็ไม่ค่อยได้เจอใครสักเท่าไหร่นะ

ก็คุณทีหนะให้เธอคอยดูแลเขาเฉยๆ ในหนึ่งวันก็จะมีแค่ไปปลุกเขาตอนเช้า จัดเตรียมเสื้อผ้า ทำอาหารเช้า อาหารเย็นแต่บางวันกุญแจซอลก็แถมอาหารกลางวันไปส่งถึงบริษัทให้ด้วย และก็เรื่องดูแลบ้านทั่วไปโดยมีแม่บ้าน คนสวนคอยช่วยเธอไม่ห่าง

ตอนไปเล่าให้เพื่อนฟังถึงงานที่เธอได้รับ เพื่อนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่านี่มันหน้าที่เมียชัดๆ แต่กุญแจซอลกลับไม่คิดอย่างนั่น เธอคิดว่านี่มันหน้าที่แม่บ้านต่างหาก

“คุณทีซื้อมาฝากคุณหนูซอลครับ”

“อ๋อค่ะ แล้วคุณทีล่ะคะ”

“คุยโทรศัพท์อยู่ครับ”

กรตอบอย่างสุภาพ เขาค่อนข้างชื่นชอบเธอเพราะเธอเป็นคนที่มีพลังบวกในตัวสูงมาก

ตั้งแต่กุญแจซอลเข้ามาดูเหมือนเจ้านายเขาจะอารมณ์ดีกว่าเมื่อก่อนแถมใจดีขึ้นเป็นเท่าตัวจนพนักงานบริษัทปลื้มใจกันไปตามๆกัน

นี่กระมังที่เขาบอกว่า อยู่ใกล้คนคิดบวก เราจะซึมซับพลังบวกเหล่านั้นเข้าไปด้วย

ก๊อก ก๊อก

กุญแจซอลถือถาดขนมเข้ามาในห้องทำงาน ส่งยิ้มกว้างในทั้งสองคนซึ่งกำลังนั่งทำงานกันอยู่ เนื่องจากมีงานด่วน หลังจากพบลูกค้าเสร็จกรเลยต้องมาทำงานล่วงเวลาในวันหยุดแบบนี้กับท่านประธาน

“ทำไมถือมาเอง”

ทีหันไปเอ็ดเด็กสาวเมื่อเห็นเธอเดินถือถาดขนมที่ดูใหญ่เกินตัวเล็กๆของเธอก่อนจะลุกไปรับถาดขนมจากเธอมาถือไว้เอง กรจึงรีบเข้าไปรับถาดขนมต่อจากเจ้านายอีกที

“ไม่เป็นไร พักสักสิบนาทีแล้วกัน”

กรพยักหน้ารับ เดินออกจากห้องไปทิ้งให้เจ้านายได้มีเวลาอยู่กับสาวน้อยที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ตามลำพัง

เมื่อกรเดินออกไป ทีจึงเดินถือถาดขนมไปวางลงบนโต๊ะซึ่งจัดไว้สำหรับรับประทานอาหารว่างก่อนจะเหลือบมองเด็กซนที่เอาแต่ยืนทำหน้าเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมาสักที

“มีอะไร?”

คนโดนถามยิ้มตาหยีเห็นลักยิ้มสองข้าง ค่อยๆกระดึ๊บ กระดึ๊บเข้าไปหาที

“คือหนูซอลจะขอไปหาเพื่อนอะ”

“ไปสิ กลับมาก่อนหกโมงครึ่งล่ะกัน”

ทีอนุญาตพลางหยิบชาร้อนขึ้นดื่ม เขาไม่ใช่ผู้ปกครองใจร้ายขนาดที่ว่าจะไม่ยอมให้เด็กในปกครองไปไหนเลยแค่เธอบอกเขาทุกครั้งและกลับมาตรงเวลาก็พอแล้วแต่ดูเหมือนคำอนุญาตของเขาจะไม่เพียงพอสำหรับคุณหนูซอล

“หนูซอลนัดกันสองทุ่มอะ”

ดวงตาคมกริบตวัดมองกุญแจซอลนิ่ง ความเย็นยะเยือกแผ่ไปทั่วห้องจนคนโดนมองต้องรีบพูดต่อ

“หนูซอลกลับไม่เกินเที่ยงคืนสัญญา”

“วันนี้ฉันไม่ว่าง”

“หนูซอลไม่ได้ชวนคุณทีสักหน่อย หนูซอลจะไปคนเดียว”

คราวนี้ดวงตาคมส่งรังสีเย็นยะเยือกออกมามากกว่าเดิม ทีวางขนมในมือลง ยกมือขึ้นกอดอกเอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองตรงไปยังกุญแจซอลซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล

“ไม่อนุญาต”

“โธ่ว คุณทีอะ ทำไมไม่ให้ไปอ่า”

“อย่างอแง”

กุญแจซอลเดินไปหยุดยืนตรงหน้าร่างสูง ยกมือขึ้นกอดอกตามเขา พูดด้วยใบหน้าแสนงอนอีกครั้ง

“คุณทีไม่มีเหตุผล”

“พ่อเธอฝากฝังให้ฉันดูแลเธอ”

“แล้วยังไงคะ”

ทีเอื้อมมือไปดึงแก้มป่องออกอย่างหมั่นเขี้ยว เขาอยากกัดปากยื่นๆนั่นด้วยซ้ำแต่ก็ต้องอดใจไว้

“ฉันปล่อยเธอไปคนเดียวไม่ได้ มันอันตราย”

“หนูซอลไปกับเพื่อน ไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อย”

เด็กดื้อยังคงเถียงต่อ ทีเลยลุกขึ้นยืนเต็มความสูงวางมือลงบนหัวเจ้าของใบหน้ามู่ทู่

“อย่าดื้อ ไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไป”

“ทีเร็กใจร้าย”

กุญแจซอลปัดมือหนาออกจากหัวก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ทีหยิบชาขึ้นจิบมองตามหลังเด็กน้อยไปจนลับตา

“คุณหนูซอลเป็นอะไรหรอครับ ทำหน้าน่าเอ็นดูเชียว”

กรเดินเอ่ยถามเจ้านายตัวเองเมื่อเดินเข้ามาในห้อง เมื่อครู่เขาเดินสวนกับกุญแจซอลซึ่งหน้าตามู่ทู่ไม่ยิ้มแย้มเหมือนตอนแรก

“น่าตีหนะสิไม่ว่า”

เวลาล่วงเลยไปเกือบสามสิบนาที กุญแจซอลพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงด้วยอาการเซ็งจัด ยิ่งรู้ว่าวันนี้เพื่อนเธอมากันครบเกือบทั้งรุ่นเด็กสาวมีความต้องการอยากไปมากกว่าเดิม

“คิดสิคิดหนูซอล จะใช้วิธีไหนดี”

กุญแจซอลยังคงกลิ้งไปมาบนเตียงนุ่ม ความหวังเกือบจะดับหายไปจนกระทั่งมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว

“หึหึ ต้องเรียกคะแนนสงสารสักหน่อย”

กุญแจซอลเดินมายังห้องทำงาน ครั้งนี้เธอเคาะประตูและขออนุญาตอย่างมีมารยาทดั่งกุลสตรี หญิงสาวแทบคลานเข่าเข้าไปในห้องด้วยซ้ำ

“ซอลมาเก็บจานขนมค่ะ”

“เดี๋ยวผมเอาไปเก็บเองก็ได้ครับคุณหนูซอล”

กรรีบอาสา ส่วนทีนั้นเพียงแค่เหลือตามองเด็กดื้อเล็กน้อยไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูซอลว่าง”

“ครับ”

เป็นกรอีกครั้งที่ตอบกุญแจซอล กุญแจซอลยิ้มกว้างกลับไปให้แล้วเริ่มถามต่อ

“แล้วนี่ทำงานใกล้เสร็จยังคะ”

“เหลืออีก 30%ครับ”

“ทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอ”

ทีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ กุญแจซอลเลยเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเขาแล้วตอบเสียงใส

“เสร็จแล้วค่ะ วันนี้มีแกงเขียวหวานด้วยนะ”

“ครับ”

ทีอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจัดการเอกสารบนโต๊ะต่อ ถึงจะรู้สึกแปลกๆที่คนอย่างคุณหนูซอลหายโกรธและมาพูดดีกับเขาไวขนาดนี้แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเขารู้สึกดีกับการสนทนาเล็กๆพวกนี้

“หนูซอลรับโทรศัพท์ได้มั้ยคะ”

กุญแจซอลถามเสียงเบา ทีไม่ได้ตอบอะไร นั่นทำให้เธอทึกทักเอาเองว่าเขาอนุญาตให้เธอรับโทรศัพท์ได้

“ฮัลโหล นิวเพื่อนรัก”

“....”

“ฮรือ วันนี่คงไม่ได้ไปหรอก”

“...”

“คิดถึงสิ คิดถึงเพื่อนมากเลย”

ดวงตาคมเหลือบมองเด็กสาวเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเธอทำอย่างนี้เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากเขาแต่คนอย่างเขาไม่รู้จักคำนั้นหรอก

“หนูซอลไปคุยด้านนอก”

“หรอ มึงจะไปเมกาวันมะรืนล่ะหรอ ฮรือ เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วหรอเพื่อนรัก”

“หนูซอลฉันจะทำงาน”

ทีพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้ดุมากแต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะยั่วอารมณ์เขาเก่งเหลือเกิน เธอยังคงคร่ำครวญกับเพื่อนทำราวกับไม่ได้ยินเสียงเขา

“หนูซอล!”

ครั้งนี้เสียงทีดังและเข้มกว่าเดิม สายตาที่มองมายังกุญแจซอลเย็นยะเยือกกว่าทุกครั้ง เขาดึงมือถือเธอออกจากมือเล็กก่อนจะโยนลงถังขยะด้านข้าง

“คุณที คุณไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ”

กุญแจซอลลุกขึ้นยืน มองตามโทรศัพท์ตัวเองด้วยแววตาสั่นระริก เธอค่อนข้างตกใจกับอาการของอีกคนไม่น้อย

“ขึ้นไปบนห้อง”

“ไม่ เอาโทรศัพท์หนูซอลคืนมา”

แต่ถึงอย่างนั้นกุญแจซอลก็ยังพยายามข่มความกลัวภายในไว้

“ขึ้นไปบนห้องเดี๋ยวนี้!”

“ทำไมคุณทีต้องตวาดด้วย”

แววตาเย็นยะเยือกของทีกระตุกเล็กน้อยเมื่อสบเข้ากับแววตาตื่นตระหนกของอีกคนแต่เขาก็พยายามที่จะไม่ใจอ่อนกับเธอเหมือนครั้งก่อนๆ เธอจะได้ไม่เอาวิธีนี้มาใช้อีก

“แล้วทำไมเธอต้องดื้อด้วย”

“หนูซอลแค่ขอไปเที่ยว ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย”

ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากับ ดวงตากลมเริ่มมีน้ำตาคลอเล็กน้อย ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเจอใครดุเธอขนาดนี้เลย พ่อของเธอที่ว่าดุแล้ว ยังดุไม่ได้ครึ่งของทีตอนนี้ด้วยซ้ำ

“กร มาพาหนูซอลไปบนห้อง”

ทีหันไปสั่งลูกน้องเพียงคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ก่อนจะก้มลงจัดการเอกสารบนโต๊ะไม่เงยหน้ามองกุญแจซอลแม้แต่น้อย

ในช่วงเย็นของวัน แม่บ้านเดินเข้ามาถามทีว่าต้องการให้จัดโต๊ะอาหารกี่โมง

ทีขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติหน้าที่พวกนี้เป็นของกุญแจซอล เธอจะเป็นคนตัดสินใจเองหรือไม่ก็เป็นคนมาถามเขาเอง

“ให้หนูซอลเลือกเลยครับ”

“เอ่อ วันนี้คุณหนูซอลบอกไม่ทานอาหารเย็นค่ะ”

แม่บ้านรายงานอย่างกล้าๆกลัวๆและยิ่งสะดุ้งเข้าไปอีกเมื่อทีเงยหน้ามอง

“ไปบอกหนูซอลว่าฉันจะกินหนึ่งทุ่ม”

ทีตัดสินใจเลื่อนเวลาอาหารออกไปอีกหน่อย เขารู้ดีว่ากุญแจซอลมักจะหิวตอนหกโมงและการที่เธอไม่ลงมาทานข้าวเพราะคงไม่อยากเจอเขา ฉะนั้นเขาจึงลงไปกินช้าหน่อยเพื่อให้หนูซอลได้กินก่อน

เวลาหนึ่งทุ่ม ทีลงมายังห้องอาหารและได้รับรายงานจากแม่บ้านว่ากุญแจซอลยังไม่ยอมลงมาทานข้าว นั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย

“กรไปตามกุญแจซอลมา”

“ได้ครับท่านประธาน”

กรพยักหน้ารับ วันนี้เขาอยู่ทำงานล่วงเวลา ทีจึงอนุญาตให้เขานอนที่นี่เสียเลยก่อนหน้านี้พวกเขาทำงานกันแต่มีเด็กซนมาก่อกวน

ทีเลยดุเธอไปจนป่านนี้ยังไม่เห็นหน้าเธอเลย กรรู้ดีว่าเจ้านายแคร์หนูซอลไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคงไม่ให้เขาไปตามแบบนี้หรอก

“ท่านประธานครับ ท่านประธานครับ”

เสียงร้อนรนของกรทำให้ทีเงยหน้าจากมือถือมองลูกน้องด้วยสีหน้ารำคาญเล็กน้อย

“คุณหนูซอลหายไป”

“หาดีรึยัง”

ทีเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดหรือว่าเมื่อตอนเย็นเขาจะดุเธอเกินไป แอบไปร้องอยู่ที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้

“เอ่อ ท่านครับ”

ทีมองตามมือกรซึ่งชี้ไปยังจอที่ฉายภาพจากกล่องวงจรปิดบริเวณบ้าน

ภาพคนตัวเล็กกำลังปีนกำแพงข้างบ้านทำเอาทีถึงกับขบกรามตัวเองแน่น

“ดื้อนักนะหนูซอล”

ทีหยิบโทรศัพท์เครื่องบางออกจากกระเป๋ากางเกง พิมพ์ข้อความส่งออกหาเด็กดื้อที่พึ่งปีนกำแพงออกไป

‘ ถ้าไม่เห็นเธอภายใน20นาที โดนดีแน่’

——————-

แง ทำไมท่านประธานดุแบบนี้ล่ะคะ

ไหนใครอยู่ฝ่ายใคร แบ่งกันยัง หรือเราจะเป็นกลางกันดี

ถ้าชอบช่วยคอมเมนท์ให้หน่อยนะคะ รักรีที่สุด

💚💚💚💚