ชายตัวโตที่มีร่างกายล่ำสันกำยำ อกแกร่งของเขาเต็มไปด้วยซิกซ์แพ็ค แม้จะมีไรขนบดบังเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ทำให้มวลกล้าม ที่แลดูเป็นลอนด้อยลงเลย หญิงสาวร่างเล็กที่นอนราบอยู่บนเตียง โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง หรือแม้แต่สิ่งที่ควรปกปิดเอาไว้ ในเวลานี้มันกลับแจ้งประจักษ์เปิดเผยต่อสายตาคมของชายตรงหน้าทุกอณูรูขุมขน
"อร้ายยยย..." พลอยชมพูถึงกับเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อชายตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวตั้งสติได้เธอรีบเอามือขึ้นมาปิดตาเอาไว้ ครั้งแรกกับการเห็นแก่นกายของผู้ชายเต็มตาแบบนี้ ซึ่งมันมีขนาดลำเขื่องหัวแดงมันวาวบานเบ่ง เล็กกว่าลำแขนของเธอเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น
"แน่ใจนะว่าไม่เคยเห็น ไอ้นี่ของฉันมันอาจจะดูใหญ่กว่าผู้ชายทั่วไปหลายเท่า รับรองว่าฉันจะทำให้เธอถึงใจได้ไม่ยาก คืนนี้เธอต้องร้องขอชีวิตจากฉันแน่" เอเดนไม่พูดเปล่ามือของเขาคว้าที่ท่อนเอ็นลำเขื่องขึ้นโชว์ จนพลอยชมพูถึงกับทำตาโต เพราะดูจากขนาดของมันแล้ว ไม่น่าจะเข้ามาในร่องเสียวของเธอได้
"ฉะ...ฉันยังไม่พร้อม ฉันขอเวลาอีกสักสองสามวันได้ไหมคะ" คำถามของพลอยชมพูฟังดูช่างโง่เขลา ในสิ่งที่เธอร้องขอจากเขา ในขณะที่ตัวหญิงสาวนอนเปลือยอยู่บนเตียง
หึ! หึ! หึ! เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาอย่างน่ากลัว ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มแสยะยิ้มขึ้นมาจากมุมปาก ดวงตาคมจับจ้องมองที่คนตัวเล็ก ไม่ต่างจากเสือที่กำลังจะขย้ำกระต่ายน้อยอย่างเธอ
"เธอคิดอะไรอยู่พลอยชมพู ฉันไม่ได้เล่นขายของ เห็นไหมว่าเจ้ามังกรของฉันเตรียมพร้อมพ่นไฟใส่เธอเต็มทีแล้ว คิดจะโก่งราคาหรือไง เงินที่ฉันจ่ายให้กับพ่อของเธอ ดูท่าทางมากเกินไปด้วยซ้ำ" คำพูดของเอเดนทำให้พลอยชมพูถึงกับจุกที่อก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะถูกผู้ชายดูถูกตีราคาเป็นเงินตราซื้อหามาได้ง่าย ๆ หรือเขาเห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่สินค้า ที่จ่ายเงินแล้วคิดจะทำยังไงก็ได้อย่างนั้นเหรอ
เพล้ง!!
"พลอยชมพู!" เอเดนตะคอกมาเสียงดังด้วยความโกรธ เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อน แถมโคมไฟที่เธอโยนมา เมื่อสักครู่นั้น มันได้แตกกระจายกองอยู่ที่พื้นนั้น เป็นโคมไฟที่เขาประมูลมาในราคาถึงแปดหลัก
"ไอ้คนบ้ากาม... ไอ้ผู้ชายหื่น ผู้ชายโรคจิต ผู้ชายหัวงู ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้นะ" ตอนแรกพลอยชมพูก็ตั้งใจจะสมยอมเขาง่าย ๆ แต่เมื่อเห็นเจ้ามังกรยักษ์ตั้งลำเขื่องหัวแดงบางแบ่งอยู่ตรงหน้า ทำให้เธอรู้แล้วว่ามันไม่สามารถเข้ามาภายในร่องเสียวเธอได้อย่างแน่นอน
"ใช่! ฉันมันผู้ชายบ้ากาม! โรคจิต หัวงูและกำลังจะยัดเยียดความเป็นผัวให้กับเธอ ใครใช้ให้ก่นด่าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ากำลังจะเป็นผัวของเธอด้วยถ้อยคำไม่สุภาพแบบนี้"
หมับ!! คนตัวโตขึ้นมาทับร่างของหญิงสาวตรงหน้าเอาไว้ มือทั้งสองข้างของเธอถูกเขาตรึงราบลงกันฟูกอย่างแน่นหนา จนไม่สามารถพลิกกายไปมาได้
"ปล่อยนะ" พลอยชมพูพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เมื่อเธอกำลังรู้สึกหวาดกลัวคนตัวโต ที่สำคัญเวลานี้เจ้าดุ้นยักษ์ใต้หว่างขาของเขากำลังทิ่มลงมาที่ใต้ท้องน้อยของเธอ จนทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัวไม่รู้ว่ามันกำลังหวาดกลัว หรือตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่กันแน่
"เธอรู้ไหมว่าโคมไฟนั่นราคาเท่าไหร่" เสียงทุ้มกระซิบลงไปที่ข้างหูของหญิงสาว ไม่ต่างจากเสียงคำรามของเสือที่มันดุร้าย พร้อมจะใช้เขี้ยวฉีกเนื้อเธอออกเป็นชิ้นๆ
"แล้วคุณรู้หรือเปล่า การเห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่สินค้า มันก็ไม่ต่างจากการที่คุณกำลังดูถูกสตรีเพศแม่"
พลอยชมพูจะรู้ตัวไหมว่าเธอกำลังจุดชนวนความโกรธให้กับเขา เพราะเอเดนไม่เคยได้รับความรักจากมารดา ผู้หญิงคนนั้นทิ้งเขาไปกับชายอื่นตั้งแต่เล็กๆ ปล่อยให้บิดาของเขาเลี้ยงลูกชายคนเดียวมาเพียงลำพัง นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่เคยอ่อนโยนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่นั่นเอาอาจจะยกเว้นพลอยชมพูเอาไว้สักคน ก็อาจจะเป็นได้ ถ้าหากวันหนึ่งชายหนุ่มมีความรู้สึกดีกับเธอ
"แต่ผู้หญิงส่วนมากก็เห็นเงินมีค่ามากกว่าลูกผัวของตัวเอง หนึ่งในนั้นฉันเชื่อว่ารวมเธออยู่ด้วยอย่างแน่นอน ฉันซื้อเธอมาในราคาสิบล้าน แต่เธอทำโคมไฟของฉันเสียหายในราคาหลักร้อยล้าน คิดว่าชาตินี้เธอจะมีปัญญาชดใช้คืนฉันไหมพลอยชมพู" เสียงเข้มของเขาที่เปล่งออกมา ทำให้หญิงสาวถึงกับหายใจถี่ขึ้น เมื่อแววตาของเอเดนไม่ต่างจากพญาเหยี่ยว ดูเหมือนว่าเขาพร้อมจะโฉบเฉี่ยวเธอได้ทุกเมื่อ
"โคมไฟบ้าอะไรจะแพงขนาดนั้น แสงของมันทะลุถึงดาวอังคารเลยหรือไง ออกไปนะ ลุกออกไปเดี๋ยวนี้" ยิ่งเธอตะคอกออกมาเสียงดังและพยายามดิ้นแรงเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าเอเดนจะชอบใจ เมื่อเธอเป็นดั่งลูกไก่ในกำมือ
"อื้ม...อ๊า..โอ้..." เอเดนกำลังใช้เจ้าดุ้นถูไถไปตามลำตัวของหญิงสาว ในขณะที่เรียวแขนทั้งสองข้างของพลอยชมพูถูกชายหนุ่มจับตรึงเอาไว้เหนือศีรษะของเธอ เขาใช้แค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถกุมข้อมือเรียวทั้งสองข้างของเธอให้อยู่นิ่งได้
"ไอ้บ้า! ไอ้คนโรคจิต เอามันออกไปให้พ้นจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ"ในขณะที่พลอยชมพูพยายามดิ้น ดูเหมือนว่าขนาดของมังกรยิ่งพองตัวตั้งลำใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และเอเดนเองจะชอบใจซะด้วย เวลาที่เขาใช้มันถูไถไปตามตัวของหญิงสาว
"อ๊า...อื้ม"
"ไม่นะ เอามันออกไป อ๊ายย!" พลอยชมพูถึงกับร้องออกมาเสียงดัง เมื่อเจ้ามังกรยักษ์หัวแดงบานเบ่ง ที่มีขนาดลำเขื่องพอ ๆ กับแขนเด็ก กำลังตั้งโชว์อยู่ตรงหน้า เมื่อเอเดนขยับมันเข้ามาตรงร่องเนินอกของเธอ
"อ๊า...อื้ม โอ้...ซี้ด...แค่นี้ก็ฟินเป็นบ้าเลย อื้ม อ๊าาา"
เสียงครางของเอเดนดังลั่นห้อง เมื่อเขาใช้เข่าวางลงขนานกับลำตัวของพลอยชมพู แล้วดันเนินอกสองข้างเข้าหากัน ก่อนจะวางท่อนเอ็นร้อนลงตรงร่องอกของหญิงสาว พร้อมกับจังหวะถูไถไปมา สร้างความเสียวกระสันให้กับเขาอย่างมาก ซึ่งเขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน นอกจากพลอยชมพู
"อ๊ายย!... มันจะเข้าปากฉัน ไม่นะ..." พลอยชมพูพยายามเบือนหน้าหนีดูเหมือนว่าชายหนุ่มยิ่งอยากแกล้งเธอ เขาจึงจัดการดันมันขึ้นลงอย่างไม่ยั้ง
"อ้าปาก! แล้วอมมันเข้าไป ทำจนกว่าฉันจะพอใจ เพราะค่าโคมไฟนั่นมันมีค่ากว่าราคาที่ฉันได้ซื้อเธอมารู้ไว้ด้วยพลอยชมพู"
คำสั่งของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับสตั้น ถ้าหากเธอต้องทำตามในสิ่งที่เขาบอก แสดงว่าต้องอมมันเข้าไป เขาบ้าหรือเปล่าเธอจะอมได้ยังไง ในเมื่อขนาดของมันตั้งลำเขื่องใหญ่ซะขนาดนั้น อาจจะทำให้เธอ ขาดอากาศหายใจได้เลยทีเดียว
“อร่อยค่ะ แค่พลอยรู้สึกมีความสุขจนล้น ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตพลอย” หญิงสาวพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน เธอเดินอ้อมไปนั่งตักเอเดน เรียวแขนเล็กโอบลำคอแกร่งของสามีหนุ่มเอาไว้ จนชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของภรรยา “พลอยรักคุณจังเลย” หญิงสาวพูดออกมาด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม เหมือนกับเธอกำลัยอ่อยสามี สะกดใจให้เขาหลงใหลเพียงแค่เธอ “คุณแม่ครับ มองพ่อแบบนี้อยากโดนจับกดหรือไง หืม” เอเดนพูดพร้อมกับก้มลงไปสบตาคนตัวเล็ก “คุณพ่อ กล้าหือกับแม่เหรอคะ” “ถ้าเป็นเรื่องอื่น พ่อให้แม่บงการทั้งหมด แต่ถ้าเรื่องบนเตียง พ่อขอนะครับ” จุ๊บ!จ๊วบ! จร๊วบ!
โรงพยาบาล “อะไรนะครับคุณหมอ”เอเดนอุทานออกมาพร้อมกับหยดน้ำตาที่คลอหน่วยอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเขากำลังตื้นตัน ในคำบอกเล่าของคุณหมอ “คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ อาการที่ภรรยาของคุณเป็นอยู่นั้น ผลมาจากการตั้งครรภ์ ยังไงก็เพลาๆ เรื่องบนเตียงไว้บ้าง เพราะอายุครรภ์ยังอ่อนอยู่เพิ่งจะได้เจ็ดวีค ผมแนะนำแค่ท่าเบสิคเท่านั้น” หมอหนุ่มแอบกระเซ้าเหย้าแหย่เอเดน เพราะทั้งคู่มีความสนิทสนมกันพอสมควร “ถึงว่าทำไมพลอยดูเพลียๆ เมื่อคืนเผลอจัดหนักจัดเต็ม เมียกับลูกผมปลอดภัยดีใช่ไหมครับหมอ” คราวนี้น้ำเสียงของเอเดนเริ่มเปลี่ยนเป็นความห่วงใย เมื่อเขานั้นเผลอจัดหนักพลอยชมพูทั้งคืน “ปลอดภัยดีครับ แต่เธอขอนอนพักคงจะเพลีย” “ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ ผมขอตัวไปดูภรรยาก่อน” “เชิญเลยครับ”
“รักนะครับ ฉันขอกระแทกแรงให้มิดลำ เธอเป็นเมียฉันขอจัดหนักแบบนี้ทุกวันนะครับคนดี” เสียงแหบพร่าของชายหนุ่ม กระซิบลงไปที่ข้างใบหูของพลอยชมพู เมื่อถ้อยคำของผู้เป็นสามีนั้น ส่งผลให้เลือดในกายสูบฉีด เมื่อเขาไม่พูดเปล่ากระแทกท่อนเอ็นลำเขื่องเข้ามาในช่องแคบของเธอจนมิดลำอย่างแม่นยำ ผลุบเข้าผลุบออกจนกลีบเนื้อปลิ้นไปตามการเสียดสีของเจ้าดุ้นหัวแดงลำเขื่อง “อื้ม อูยยยย อร้ายยย อ๊ายยย” คนตัวเล็กร้องครางออกมาสุดเสียง เมื่อเอเดนจับลำขาเรียวของเธอทั้งสองข้าง มาพาดไว้ที่เอวของเขาเอาไว้ มือหนาจับลงไปที่เอวคอดของหญิงสาว เพื่อรั้งร่างอรชรเข้าหาช่วงจังหวะการสอบสะโพกเข้าออก เอเดนทำการกระแทกให้สมกับที่เขาและเธอมีความต้องการ จนเรือนร่างของพลอยชมพูกระเด็นกระดอนไปมา “อืม อ๊า โอ้ววว แน่นจัง ผมจะแตกแล้วที่รัก” “อะ อ๊ะ อ๊ายยย อร้ายยย” พลอยชมพูถึงกับร้องออกมาดังลั่น เมื่อชายหนุ่มสอบสะโพกเข้าออกไม่ยั้ง มิหนำซ้ำริมฝีปากของเขายังก้มลงมาครอบครองเม็ดบัวอมชมพูกลางสองเต้าสลับกันไปมาอย่างเมามัน “อื้ม อ๊า”
“เรียกแทนตัวเองว่าฉันแบบนี้ แสดงว่าเธอโกรธฉันขึ้นมาอีกแล้วใช่ไหมพลอยชมพู มานั่งลงตรงนี้” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับคว้าภรรยานั่งลงที่ตัก “ว้าย! ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพยายามดันตัวออกห่างจากอกแกร่ง ที่เข้าใกล้ทีไรหัวใจของเธอมันก็มักจะเต้นแรงได้เสมอ “ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะเคลียร์กันให้เข้าใจกัน” เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงมาที่ข้างใบหูของพลอยชมพู ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แถมตอนนี้หญิงสาวยังนั่งอยู่บนตักของคนตัวโต ที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ซึ่งดูเหมือนว่าชายหนุ่มพร้อมที่จะจู่โจมเธอทุกวินาที“ถ้าจะคุยกัน คุณก็ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน” หญิงสาวพูดออกมาอย่างรู้ทัน เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงรัศมีความหื่นของเอเดน “ฉันชอบคุยกับเธอแบบตัวต่อตัว ไร้ซึ่งอาภรณ์สวมใส่ ไหนคนขี้งอนมีอะไรสงสัยในตัวฉันอีก ลองว่ามาซิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับหญิงสาวร่างอรชรหันหน้าเข้าหา แต่พลอยชมพูกลับไม่สบตา เธอพยายา
"พลอยชมพู เธออยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า" ชายหนุ่มร้องเรียกชื่อภรรยาออกมา พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ไม่พบกับพลอยชมพู ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นระรัว เพราะกลัวว่าเธอจะหนีออกจากบ้านไป และไปเจอกับใครที่มุ่งร้ายกับเธอ ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของพลอยชมพู เขาจึงรีบตรงไปที่ระเบียง ปรากฏว่าหญิงสาวร่างเล็ก นั่งหลับคอพับหลังพิงผนังอยู่ที่ระเบียง อากาศเย็นแบบนี้ไม่รู้ว่าเธอมาแอบหลับลงไปได้ยังไง "พลอยชมพู" เอเดนร้องเรียกชื่อภรรยาออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะก้มลงไปอุ้มเธอเข้ามานอนที่เตียงนุ่ม "เกิดอะไรขึ้น ทำไมใบหน้าของเธอ ถึงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ก่อนจะจุมพิตลงไปที่แก้วนวล เพื่อซับน้ำตาให้กับภรรยา ใบหน้าของชายหนุ่มมองไปที่ดวงหน้างาม ด้วยความรู้สึกอยากจะตีก้นสักทีสองที ที่เธอเผลอไปนั่งหลับนอกห้องแบบนั้น แม้จะมีลมพัดโชยมา แต่ยุงก็ชุมมาก ถ้าเกิดเป็นไข้เลือดออกขึ้นมาจะทำยังไง
"พวกคุณสองคนคิดจะทำอะไร ผมไม่ใช่ผู้ชายที่จะกลับไปกินของเก่า เพราะตอนนี้ผมไม่ใช่เอเดนคนเดิมอีกแล้ว" เอเดนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่หญิงสาวทั้งสองกลับพยายามเคลียคลอ จนชายหนุ่มต้องปัดมือพวกหล่อนออกเป็นพัลวัน ซึ่งหนุ่มใหญ่ไม่รู้ตัวว่าในเวลานี้ กำลังมีสายตาคมของใครบางคนจับจ้องมองมาที่เขา พร้อมกับถ่ายคลิปเอาไว้ ตั้งแต่ชายหนุ่มเดินลงบันไดมาจากชั้นบนของผับ และอีกไม่นานทั้งคลิปและภาพนิ่ง คงจะถูกส่งออกไปยังจุดหมายปลายทาง ที่คนถ่ายต้องการให้พลอยชมพูตาสว่างสักที "คุณโกนหนวดโกนเคราออกดูหล่อกว่าเดิมหลายเท่า พิมมี่แทบจำไม่ได้ แต่ลีลาบนเตียงคุณคงจะเด็ดเหมือนเดิมจริงไหมคะ" หญิงสาวยังคงเชื่อว่า เสือที่ชอบกินเนื้อคงไม่มีทางเปลี่ยนใจ ไปกินมังสวิรัติง่ายๆ เพราะถึงยังไงรสชาติของเนื้อย่อมจะหอมหวานกว่าผักผลไม้เป็นไหนๆ "ผมขอตัวนะ ต้องรีบกลับบ้าน ป่านนี้พลอยชมพูคงนอนรอแย่แล้ว" "จะรีบไปไหนละคะ ดื่มเป็นเพื่อนพราวก่อนสิ หรือคุณกลัวว่าจะอดใจไม่ไหว เมื่ออยู่ใกล้น้ำพริกถ้วยเก่า" แพรวรู