บททั้งหมดของ กำราบรักมัดใจนางบำเรอ: บทที่ 1 - บทที่ 10

ภายในห้องนอนที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนย่างกรายเข้ามา แต่ทว่าในเวลานี้หนุ่มใหญ่กลับยอมให้พลอยชมพู หญิงสาวที่ฟังแค่ชื่อเขาก็อยากทำความรู้จักกับเธอ แต่เมื่อได้เจอตัวจริงยิ่งรู้สึกหลงใหลจนอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว โชคดีที่หญิงสาวยี่สิบแล้ว ทำให้เขาไม่ต้องเสี่ยงในข้อหาพรากผู้เยาว์ แต่ความเป็นจริงแล้วกฎหมายก็ทำอะไรเขาไม่ได้ และไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน สามารถปฏิเสธความต้องการของเอเดนได้ "คุณคะ ฉันขอเวลาทำใจก่อนได้ไหม" สาวน้อยนัยน์ตาสีนิลกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะพยายามทำให้มันปกติ แต่ชายหนุ่มก็รูสึกได้ จากอาการของเธอที่กำลังสั่นระริกไปทั้งตัว เพียงแค่เอเดนใช้ฝ่ามือแตะลงไป ที่ใบหน้าของหญิงสาวเบา ๆ ความใกล้ชิด ที่แทบจะแนบสนิทจากเขา ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ จากลมหายใจอุ่นๆ จนทำให้หญิงสาวหัวใจกระตุกวูบหวาดกลัว เขามากกว่าเดิม เมื่อชายหนุ่มมีความน่าเกรงขามอยู่ในตัว บวกกับกลิ่นอายความเป็นชายที่ดูบึกบึน ช่วงล่างของเขา เป้ากางเกงที่มันกำลังเริ่มตุง ทั้งที่หญิงสาวไม่ต้องกระตุ้นอารมณ์มันก็ตื่นตัวพร้อมจะเข้าไปพิชิตช่องแคบของเธอ

ชายตัวโตที่มีร่างกายล่ำสันกำยำ อกแกร่งของเขาเต็มไปด้วยซิกซ์แพ็ค แม้จะมีไรขนบดบังเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ทำให้มวลกล้าม ที่แลดูเป็นลอนด้อยลงเลย หญิงสาวร่างเล็กที่นอนราบอยู่บนเตียง โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง หรือแม้แต่สิ่งที่ควรปกปิดเอาไว้ ในเวลานี้มันกลับแจ้งประจักษ์เปิดเผยต่อสายตาคมของชายตรงหน้าทุกอณูรูขุมขน "อร้ายยยย..." พลอยชมพูถึงกับเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อชายตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวตั้งสติได้เธอรีบเอามือขึ้นมาปิดตาเอาไว้ ครั้งแรกกับการเห็นแก่นกายของผู้ชายเต็มตาแบบนี้ ซึ่งมันมีขนาดลำเขื่องหัวแดงมันวาวบานเบ่ง เล็กกว่าลำแขนของเธอเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น "แน่ใจนะว่าไม่เคยเห็น ไอ้นี่ของฉันมันอาจจะดูใหญ่กว่าผู้ชายทั่วไปหลายเท่า รับรองว่าฉันจะทำให้เธอถึงใจได้ไม่ยาก คืนนี้เธอต้องร้องขอชีวิตจากฉันแน่" เอเดนไม่พูดเปล่ามือของเขาคว้าที่ท่อนเอ็นลำเขื่องขึ้นโชว์ จนพลอยชมพูถึงกับทำตาโต เพราะดูจากขนาดของมันแล้ว ไม่น่าจะเข้ามาในร่องเสียวของเธอได้ "ฉะ...ฉันยังไม่พร้อม ฉันขอเวลาอีกสักสองสามวันได้ไหม

"เธอชื่อพลอยชมพูอายุยี่สิบปี พ่อของเธอขายให้กับผม ไม่สิ...นายชัยชนะเสียพนันแล้วไม่มีเงินจ่าย ก็เลยเสนอลูกสาวแทนชิปที่เสียไป ผมกลัวว่าจะมีคนซื้อตัดหน้าเลยตัดสินใจ ซื้อเธอมาในราคาสิบล้าน" "ฮ๋า! แถมยังพากลับมาบ้าน แสดงว่าเธอต้องพิเศษมาก เพราะป้าไม่เคยเห็นคุณพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านเลย ตั้งแต่คุณพราวออกไป..." "ป้าอย่าเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนี้ให้ผมได้ยินอีก! " ชายหนุ่มตะคอกออกมาเสียงดัง ซึ่งไม่บ่อยนักที่เขาจะขึ้นเสียงกับหญิงสูงวัย เมื่อพราวเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่เขาให้หล่อนเชิดหน้าชูตาภายในบ้านหลังนี้ในตำแหน่งภรรยา แต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะสวมเขาให้เขาคบชู้สู่ชาย จากนั้นมาเอเดนก็ได้กลับกลายเป็นคนละคน "เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วเป็นสิบปี ทำไมคุณเอเดนยังจะผูกใจเจ็บอยู่ละค่ะ" ป้าจันทร์เอ่ยถามชายหนุ่มออกไปด้วยความนุ่มนวล เมื่อนางไม่ต้องการให้เอเดนจมปลักอยู่กับเรื่องในอดีต "เพราะเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงแพศยา ที่ไม่รู้จักพอ ความต้องการของเธอ ผมถมยังไงก็ไม่เคยเต็มสักที ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินเงินทองหรือความรัก เธอกลับมักมากคงคิดว่าผมจับไม่ได้ไล่ไม่ท

"อ๊าาา...อย่าดูดแรง...อ๊าาา" พลอยชมพูร้องออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่เม็ดบัวอมชมพูปนเสียว เมื่อลิ้นร้อนของเขาโรมรันดูดดึง เข้าไปในอุ้งปากร้อนฉ่าด้วยความดิบเถื่อน มืออีกข้างของเอเดน กำลังลูบไล้ลงไปที่เอวคอด ก่อนจะใช้มันเกี่ยวกางเกงในตัวจิ๋วออกไปให้พ้นจากเรียวขาของเธอ ทำให้เวลานี้หญิงสาว เปลือยเปล่าล่อนจ้อนไม่ต่างจากเขา "อ้า...คุณเอเดน...อื้ม" เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวร้องครางเรียกชื่อชายหนุ่มออกมาด้วยความเสียวกระสันไปทั้งร่าง เมื่อเขากำลังใช้ฝ่ามือลูบไล้ลงไปที่เนื้อนูนขาวผ่อง ซึ่งมันอวบอูมกว่าที่เขาเคยสัมผัสมา จากนั้นเอเดนจึงใช้นิ้วสอดเข้าไปในร่องเสียว จนทำให้หญิงสาวถึงกับบิดตัวเกร็งไปมา พร้อมกับแอ่นตัวเข้าหาปลายนิ้วอย่างเผลอลืมตัว "อื้อ...อื้ม...นิ้วของคุณกำลังทำฉันเสียว อ๊าาา" พลอยชมพูร้องครางออกมาอย่างไม่อาย มือเล็กของเธอกอบกุมผ้าปูไว้แน่น เมื่อเอเดนเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง ยิ่งทำให้เธอนั้นร้องครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง"ชอบละสิ คราวนี้ของจริงแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับลงไปที่เรียวขาของหญิงสาว เพื่อให้ถ่างออกกว้างขึ้นกว่าเด

หลังจากที่ชอปปิงเสร็จ เอเดนก็พาพลอยชมพูไปทานข้าว หลังจากนั้นก็เดินดูโน่นนี่นั่นบลาๆ ก่อนจะสั่งให้เก่งพาเธอนั่งรถกลับบ้าน ส่วนตัวชายหนุ่มนั้นมีลูกน้องอีกคนเอารถมาส่งให้ เอเดนไม่ได้บอกเธอว่าเขาจะไปไหน แต่พลอยชมพูก็พอจะเข้าใจ เพราะเขานัดกับผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ ส่วนเธออยู่ในฐานะนางบำเรอ ไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะไปหึงหวงเขาสักนิด พอรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาถึงบ้านหลังใหญ่ นายเก่งได้ช่วยพลอยชมพู หอบข้าวของพะรุงพะรังไปส่งถึงห้องของเจ้านายหนุ่ม "ขอบคุณมากนะคะคุณเก่ง" พลอยชมพูกล่าวขอบคุณชายตรงหน้า พร้อมกับพนมมือขึ้นไหว้ อย่างนอบน้อม "คุณพลอยชมพูครับ เรียกผมชอบว่านายเก่งก็พอและไม่ต้องยกมือไหว้ ถ้านายรู้มีหวังผมโดนดุแน่" เก่งพูดพร้อมกับยิ้มแหยๆ ออกมา พลอยชมพูคือผู้หญิงของเจ้านายคนแรกที่ให้เกียรติเขา ซึ่งมีอายุมากกว่าเธอหลายปี