บทที่ 15  จอมใจ

บทที่ 15  จอมใจ

“ย่า ย่า มาแล้ว ๆ”

เสียงตะโกนดังพลางวิ่งตึงตังมาจากด้านหลังบ้านของเด็กหญิงวัยแปดขวบ ทำให้ผู้เป็นย่าและปู่เดินออกมาชะโงกหน้าตรงระเบียง มองรถหรูสีครีมกำลังเลี้ยวลงมาจากถนนหน้าบ้านเข้าสู่เขตรั้ว

“มากันแล้วจริง ๆ ด้วย”

จอมทัพพูดพลางยิ้ม หลังจากเมื่อวานนี้กองถ่ายมาถึงไม่ได้ทำอะไรมากนอกจากกางเต้นท์เตรียมของ ส่วนไอริณและผู้จัดการส่วนตัวขอกลับไปนอนบ้าน

ปัง!

ร่างระหงกระแทกประตูรถหรูคันงามที่เธอซื้อไว้ให้แม่ใช้ หากแต่แม่หยาดทิพย์ยังคงขับมอเตอรไซค์คันเก่าอยู่ดี

ใบหน้างามปกปิดด้วยแว่นกันแดดอันโตเกือบครึ่งหน้ากวาดตามองโดยรอบ ยังไม่เจอเจ้าบ้านร่างโตค่อยผ่อนลมหายใจออกมา

“มากันแล้ว พวกคุณมาสาย”

เสียงผู้กำกับเป็กตะโกนมาจากใต้ถุนบ้าน เธอเหลือบมองกองถ่ายเตรียมของเซตไฟ

“เปี๊ยก เอากระเป๋าของพี่ขึ้นไปไว้บนบ้าน ถามคุณน้าทองประศรีว่าให้ไว้ห้องไหน”

เด็กสาวร่างเล็กยกกระเป๋าใบโตกว่าตัวเองออกมาแล้วลากผ่านลานคอนกรีตไปยังบันไดบ้าน

ไอริณเพียงชำเลืองมองเจ้าเปี๊ยกแล้วเดินเข้าไปหาผู้กำกับมาดใหญ่โต นั่งบนเก้าอี้พับสีดำกอดอกจ้องมาทางเธอเขม็ง

“ก็มาแล้ว ไม่ได้บอกให้มากี่โมง”

ไอริณกระชากแว่นกันแดดออกใส่กระเป๋าถือยืนกอดอกก้มลงมองผู้กำกับสู้ตาไม่แพ้กัน

“แดดเปรี้ยงป่านนี้จะถ่ายอะไรได้ นอกจากเก็บภาพฟุตเทจไปก่อน”

“ก็ดีแล้ว งั้นวันนี้ไอริณว่างใช่ไหม”

“เหอะ! ฝันไปเถอะ งบประมาณแต่ละวันก็หมดไปเปล่าประโยชน์เปล่า ๆ เดี๋ยวคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งผ้าถุงเสื้อยืด”

“อะไรนะ! ผ้าถุง แล้วจะหามาจากไหน คอสตูมก็ไม่มีมาให้”

“ไปหามาสิ เรื่องของคุณ”

เชอรี่ดึงแขนไอริณไว้ได้ทันก่อนที่ดาราสาวจะเงื้อมมือออกมาตบกะโหลกผู้กำกับ

“ไอริณ ไปยืมคุณน้าทองประศรีก่อน”

หน้าหวานแดงก่ำด้วยความโกรธเม้มริมฝีปากทำขมุบขมิบด่าในใจแล้วเดินตามเชอรี่ไปทางบันไดบ้าน

“อย่าลืมลบเครื่องสำอางด้วยล่ะ หน้าสดนะคร้าบบบ”

เสียงกวนบาทาของผู้กำกับเป็กตะโกนตามหลังยิ่งทำให้ไอริณโมโหสะบัดแขนออกจากเชอรี่

“มันหาเรื่องชัด ๆ”

“เออน่าไอริณ ทน ๆ เอา เดี๋ยวก็สองเดือนแล้ว”

สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยอารมณ์โกรธจัดยังไม่ทันจางหายเมื่อเอี้ยวหน้ากลับมาทางบันไดบ้านมองขึ้นไปเห็นเด็กหญิงตัวน้อยผิวขาวหน้าตาน่ารัก ยืนทำสีหน้าไม่น่าดูนักด้วยความกลัว

“ย่าจ๋า ทำไมคุณไอริณไม่เหมือนในทีวี”

เสียงเหน่อหนักแต่ไม่มากเท่าทองประศรีสั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ขยับตัวไปใกล้ผู้เป็นย่ากอดเข่าไว้แน่น ไอริณหน้าเจื่อนไปแล้วรีบยิ้มหวานออกมา

“น้าแค่โกรธผู้กำกับ ไม่ต้องกลัวน้านะคะ ไหนชื่ออะไรคะ”

รอยยิ้มจริงใจจากดาราสาวค่อยทำให้เด็กหญิงขยับร่างออกมาโผล่หน้ากลมยุ้ยปากแดงดวงตากลมโต

“ชื่อจอมใจค่ะ ลูกพ่อจอมพล”

เพียงได้ยินว่าเป็นลูกของกำนันคนดัง ไอริณสะอึกไปสักครู่ก่อนตั้งหลักได้เดินขึ้นบันได

“ไหนมาให้น้าดูหน่อย อยู่ชั้นไหนแล้วค่ะ”

“ปอสามค่ะ เพื่อน ๆ ฝากมาถามน้าไอริณด้วยค่ะว่าเป็นชู้กับผู้ชายคนนั้นจริงหรือเปล่า”

ริมฝีปากเคลือบสีแดงอ้าปากค้างหน้าเหวอไปเหลือบตามองผู้เป็นย่าที่ตกใจไม่แพ้กัน

“ยายจอมใจ! ถามอะไรอย่างนั้น”

“ก็คลิปหลุด”