LOGINEP.9 หนี
“เวรเอ๊ย!”มิลินไหวตัวด้วยความตกใจ ไม่ใช่แค่เสียงเคาะ ประตูห้องถูกกุญแจไขจากคนข้างนอกหมายจะเข้ามาด้านใน มือเรียวคว้ากระเป๋าสัมพาระและปรี่เข้าไปกันโอภาสหน้าประตู เพราะเคยพลาดมาก่อน ครั้งนี้เธอจะไม่พลาดอีกเด็ดขาด หากพลาดหายนะจะตามมาไม่รู้จบ ครั้งนี้เธอจะทำให้เนียนขึ้น “มีอะไร เข้ามาในห้องทำไม”ถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้ว่าก้อนเนื้อข้างซ้ายจะเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา สองมือเย็นเฉียบประสานกันไว้แน่น โอภาสยืนอยู่หน้าห้องเพียงลำพัง เธอจึงยืนขวางประตูไว้ไม่ให้โอภาสเข้าไปข้างในได้ แม้โอภาสจะมองเห็นข้างในได้นิดหน่อยก็ตาม “นี่คุณจะไปไหนครับ” “ฉันจะกลับบ้านพอดีว่าเช้ามีงานด่วน” “นายละครับ พอดีว่าผมจะคุยกับนาย” “ตินหลับไปแล้ว” “ครับ แต่นายไม่เห็นบอกผมเลยว่าคุณจะกลับ” “ตินเหนื่อยอ่ะ พอดีตินใช้แรงกับฉันมากไปหน่อย ตอนแรกเขาอยากไปส่งแต่ฝืนร่างกายไม่ไหวก็เลยนอน ตินคงลืมบอกคุณ นี่ฉันก็ไม่ไหวนะ นอนพักได้แป๊บเดียวแต่มีงานต่อมันก็ต้องไปไง” “…” “แล้วต่อไปนี้ฉันคือนายหญิงของที่นี่ทุกคนต้องเชื่อฟังฉัน เรียกฉันว่านายหญิงด้วย” “…”โอภาสขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัยเหตุการณ์ก่อนหน้ามันไม่ใช่อย่างนี้ “อ๋อพอดีเคลียร์กันแล้วน่ะ ฉันชอบเซ็กซ์ตินนะมันร้อนแรงดี มันเลยทำให้ฉันอยากอยู่กับตินเพราะเขาให้ในสิ่งที่ต้องการได้ ซึ่งตินก็ชอบเซ็กซ์ฉันมากๆ ในอนาคตฉันว่ามันน่าจะพัฒนามากขึ้นจนเป็นคนรู้ใจก็ได้ หรือไม่ก็ต่างคนต่างแยกย้าย เพราะเราทั้งสองตกลงกันแล้ว” “…” “ตามสบายไม่อยากเรียกฉันว่านายหญิงก็ไม่เป็นไร ฉันนี่มันรีบจริงๆเลยนะ แค่เขาให้นอนด้วยก็คิดถึงวันแต่งงานแล้ว บ้าจริง!”แกล้งทำเหนียมอายตามแผนที่วางไว้ในวินาทีก่อนหน้า “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมแค่รู้สึกมันแปลกๆ” “แปลกอะไรล่ะ สมัยนี้มีข้อแลกเปลี่ยนอะไรก็ง่ายไปหมด” “ครับนายหญิง ยิ่งมีตำแหน่งในบ้านหลังนี้แล้วเนี่ย ผมคงต้องดูแลคุณอย่างดี งั้นเอาเป็นว่าเช้าเดี๋ยวผมไปส่ง รอให้นายตื่นก่อน” “ตอนนี้ฉันชอบเซ็กซ์ติน ฉันก็อยากจะมาหาตินบ่อยๆ แต่เช้ามีงานจะไปตอนนี้ เย็นจะกลับมาหาตินอีกแน่นอนไม่หนีไปไหนหรอก คนอย่างฉันไม่ฟันแล้วทิ้ง แซ่บขนาดนี้ใครจะทิ้งลง อีกอย่างเจ้านายคุณน่ะ บ่อเงินบ่อทองฉันเลยนะ นี่ๆๆๆ”เธอเปิดของมีค่าในกระเป๋าให้โอภาสดู หยิบนาฬิกาเรือนหรูมาสวมใส่ โชว์หราอวดความมีระดับของมัน“ตินบอกว่ามันเหมาะกับฉันมาก คุณคิดว่าไง” “สวยครับ เรือนนี้แพงนะครับเนี่ย ซื้อบ้านได้เลย” “ใช่ แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันทำงานสายแน่” โอภาสชั่งใจอยู่นานก่อนจะหลีกทางให้ มิลินเดินออกไป เธอไม่แสดงท่าทางดีใจมาก มือเรียวรีบดึงประตูห้องของมาร์ตินมาปิดทันที รู้สึกโล่งใจที่โอภาสเดินออกห่างจากหน้าประตูห้องมาร์ตินไปทุกๆที ใจหนึ่งเธออยากกลับไปเช็คมาร์ติน แต่ด้วยหลายๆครั้งที่ผ่านมามันก็การันตีว่าได้ผล เลยไม่กลับไปเช็ค เดินตามโอภาสไปด้วยความสบายใจ “แล้วคุณจะกลับยังไง” “แท็กซี่” “นายสั่งให้คนตามเฝ้าคุณอย่างน้อยหนึ่งคนนะครับ” “ฉันมีลูกน้อง ไม่ใช่ไม่มี ลูกน้องของตินไม่จำเป็นต้องตามเฝ้าฉันตลอด” “แล้วจะแน่ใจได้ไงว่ามันปลอดภัย” ลูกน้องกับเจ้านายชอบตั้งคำถามงี่เง่าเหมือนกันจนมิลินเกือบจะเก็บซ่อนความหงุดหงิดไว้ไม่หมด ยิ่งนานเธอยิ่งหมดกลอุบาย แต่เธอก็ต้องดึงใบหน้ายิ้มแย้ม“ลูกน้องฉันก็เป็นบอดี้การ์ดเหมือนกันนะ ฝึกฝนมาอย่างดี คนที่จะมาเป็นลูกน้องฉันก็ไม่ได้ไก่กานะ รับรองว่าปลอดภัย สบายใจเถอะ” “แล้วตอนนี้ลูกน้องคุณอยู่ไหน ทำไมถึงกลับแท็กซี่” “อ่ะ งั้นฉันขอยืมรถตินสักคันได้ไหม” “ได้ครับ” “เดี๋ยว!!!”หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่มอีกครั้ง รีบปรามเสียงสั่นเมื่อโอภาสหันหลังกลับแล้วเดินตรงไปเข้าห้องของมาร์ติน เธอรีบเดินเข้ามาในห้องด้วย ไม่อยากให้โอภาสไปเห็นอะไรในตอนนี้ “ครับ” “อย่ารบกวนตินตอนนี้นะ ฉันอยากให้เขาพัก” “อ๋อ ผมไม่ได้รบกวนนะ ผมแค่จะมาหยิบกุญแจรถ”เขาชูกุญแจรถที่หยิบมา แล้วจึงยื่นให้มิลิน หลังจากได้รับมันมามิลินก็รีบดึงตัวโอภาสออกจากห้องทันที “ไปสิ ฉันรีบ” “เดี๋ยวครับ ทำไมนายนอนไม่ใส่เสื้อผ้าครับ ผ้าก็ห่มแค่ครึ่งตัว” หัวใจสั่นระรัวเมื่อถูกสายตาโอภาสกดดัน“กะ..ก็บอกแล้วไงว่าตินเหนื่อย ก็เลยหลับไปทั้งอย่างงั้น ฉันห่มผ้าให้เองแหละ ถ้าเขาหนาวเขาก็คงดึงมาห่มเอง เขาไม่ใช่เด็กนะ” “ครับ” “เรียกฉันว่านายหญิงด้วย ถ้าไม่เรียกฉันจะให้ตินฆ่า” “ครับนายหญิง” “ดีมาก เออลืมบอก เช้าตินอาจตื่นสายหน่อยนะเขาเหนื่อย เตรียมอาหารเช้าให้เขาเยอะๆด้วย เพราะเย็นเขาคงต้องใช้แรงอีกเยอะ” “ครับ” “พาฉันไปที่รถสิ เร็วๆรีบ”มิลินควงแขนโอภาสดึงให้ไปด้วยกัน แม้ว่าโอภาสจะหันไปมองด้านหลังก็ตาม เธอไม่เปิดโอกาสให้โอภาสคุยกับใครที่เดินผ่านมา ให้เขาพาเธอเดินมายังรถของมาร์ตินที่จอดไว้ ในโรงจอด ข้างในเต็มไปด้วยรถหรูมากมาย “ฉันเหนื่อย! นายขับไปส่งฉันดีกว่านะ”ซึ่งเธอเข้าไปนั่งฝั่งคนโดยสาร และโอภาสก็จำต้องเข้ามานั่งฝั่งคนขับ ในระหว่างที่โอภาสขับรถออกพ้นรั้วประตู เธอบอกที่อยู่มั่วๆไม่อยากให้ใครรู้ที่อยู่จริงๆ “รถตินสวยนะ” “คันนี้นายเพิ่งถอยมาใหม่เลยครับ” “ฉันขอได้ไหม คือแบบนายไปส่งถึงคอนโดปุ๊ป นายก็กลับแท็กซี่อ่ะได้ไหม” “ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจขนาดนั้นครับ ต้องโทรถามนายก่อน” “ไม่ต้องๆ ฉันไม่เอาก็ได้ เกรงใจ” “…” “ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ด้วยล่ะ ถ้าตินพาใครมานอนอีก ต้องบอกฉันนะ” “ครับ ผมจะรายงานทันที” “อ่อตินบอกว่าอยากกินขาหมู จัดให้เขาด้วยนะ” “ไม่พลาดครับ” เธอได้แต่ภาวนาให้เรื่องที่เธอกุขึ้นมาทั้งหมดมันสามารถทำให้โอภาสเชื่อสนิทใจว่าเธอหลงมาร์ติน หากว่าใครไปเจอศพมาร์ตินตอนสายจะได้ไม่มีอะไรเกี่ยวโยงมาถึงเธอได้ คงมีแค่ผลตรวจที่ว่าเขาเสียชีวิต แบบที่หาสาเหตุไม่เจอ @คอนโดมิลิน “นายหญิง!”เตชินท์ส่งเสียงเรียกมิลินด้วยความดีใจเมื่อเห็นมิลินกลับมาถึงห้อง เขารีบวิ่งเข้าไปหาสำรวจร่างกายของเจ้านายว่ามีร่องรอยการได้รับบาดเจ็บตรงไหนบ้างไหม “เหนื่อย ไม่ต้องมายุ่ง”รองเท้าส้นสูงที่สวมใส่อยู่ก็ถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี แม้แต่ของมีค่าของมาร์ตินก็ถูกปาลงพื้น ร่างบางทิ้งตัวลงที่โซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งที่อยากจะพักผ่อนเพียงลำพังแต่เตชินท์กลับมานั่งแทรกที่ว่างที่เหลือบนโซฟา “แกมาทำอะไรที่ห้องฉันดึกๆดื่นๆ” “ผมมารอนายหญิงทุกวัน ไม่คิดว่านายหญิงจะกลับมาเวลานี้นะ” “พอดีฉันหนีมา” “หนี?” “ช่างมันเถอะ เตรียมคนให้พร้อม พวกเราจะต้องกลับไปที่ป่าเดิมอีกครั้ง” “ไปทำไมครับ” “สร้อยฉันหาย” “สร้อยหาย!” เรื่องที่ได้ยินทำเอาเตชินท์กุมขมับ หวั่นใจกลัว มองไปที่คอของมิลินเพื่อดูว่าเธอไม่ได้ล้อกันเล่น สร้อยไม่เห็นแต่เห็นร่องรอยจางๆที่ดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่รอยที่มาจากการต่อสู้แน่นอน “ทำไมนายหญิงไม่ระวังเลยครับ เดี๋ยวก็มีปัญหาตามมาหรอกครับ มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ไงครับ” “ก็มันหายไปแล้วจะให้ทำไงวะ ใครจะอยากให้มันหายวะ แกลองมาเป็นฉันดู แค่เอาตัวเองให้รอดยังยากเลย ถ้าไม่ได้โดนเหมือนฉันก็อย่าพล่าม”EP.30 “ปู่ทานอะไรดีครับ”มาร์ตินรีบเปลี่ยนสถานการณ์เพราะรู้ว่าคนข้างๆกำลังอึดอัดและไปต่อไม่ถูก“ตินคุยกับน้องไปเถอะ เดี๋ยวปู่หากินเองได้”“ครับ ตามสบายนะครับ”“ตามสบายค่ะ”มิลินบอกตามมารยาท เมื่อเขาเดินออกไปมันทำให้เธอหายใจโล่งขึ้น ไม่เกร็งอย่างเก่า ออกห่างมาร์ตินได้อย่างสบายใจ“แล้วมีนอยากทานอะไรไหมครับ”“อะไรก็เอามาเถอะ”เธอยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าเดินไปไหน แต่มองตามหลังมาร์ตินว่าเขาเดินไปตรงไหนบ้าง เขาเดินหายไปสักพักก่อนจะกลับมาพร้อมของกินเต็มมือ“นี่ไวน์ครับ”“ขอบใจ”ชนแก้วกับเขาเป็นพิธี ระหว่างที่จิบไวน์อยู่สายตาเจ้ากรรมก็ดันเลื่อนไปมองที่ปู่ของมาร์ตินโดยบังเอิญ เธอเสียมารยาทมองเขากับผู้หญิงที่มาด้วยคุยกัน ก่อนจะตวัดสายตากลับมาที่มาร์ตินเกรงว่าจะถูกจับได้ว่าแอบมอง“ผู้หญิงคนนั้นที่มากับปู่คุณน่ะใครเหรอ”ท่าทางสนิทสนมกันเกินกว่าจะเป็นลูกหลาน แม้อายุของทั้งสองจะห่างกันมากจากการประมาณการคร่าวๆ“เมียปู่ผม”“เมียปู่ ไม่ใช่ย่าคุณเหรอ”“ปู่ผมมีเมีย23คน ย่าคือคนที่14”“23คน!”“ใช่”“พร้อมกันหรือทีละคน”“ทีละคน แต่ละคนได้มาด้วยวิธีไม่ปกติทั้งนั้น”“วิธีไม่ปกติ? คงเป็นแบบเดียวกั
EP. 29 การพบเจอ“ขอบใจมากที่พาชาลีมาหาฉัน”“ผมรู้ว่านายหญิงคิดถึง”เตชินท์ยิ้มหน้าบานเมื่อเจ้านายได้พบกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างชาลี ถ่ายวิดีโอไว้ในตอนที่มิลินกับชาลีกอดหอมกันด้วยความคิดถึง มิลินเป็นตัวเองและมีความสุขที่สุดเวลาได้อยู่กับมัน เขารู้ดี “จะพาชาลีเข้างานจริงๆเหรอครับ”“เออ ฉันอยากเอาชาลีไปด้วย”“คนเยอะนะครับ”“แกจะไม่ขัดใจฉันสักนาทีจะตายไหม”“ตามใจครับ”“ก็แค่เอาชาลีเข้าไปด้วยคงไม่เป็นอะไร เนอะชาลีเนอะ”“ใช่ครับ”นกตัวสีเทาตอบด้วยความดีใจ“มันเป็นตรีมเวทมนตร์ ชาลีห้ามพูด ไว้ถึงคราวที่มีนเสกคาถา ชาลีค่อยพูดโอเคไหม”ชาลีพยักหน้ารับบ่งบอกว่าเข้าใจร่างอรชรเดินนวยนาดเข้ามาในงาน ทุกย่างก้าวของเธอมีแต่คนให้ความสนใจ เพราะเสียงร้องทักทายของนกแก้วพันธ์แอฟริกันเกรย์ดึงดูดทุกคนที่อยู่ในงาน ซึ่งมันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเธอ หันซ้ายหันขวาไปทำตาแป๋วใส่กล้องเมื่อมีคนถ่ายวิดีโอความน่ารักของมันไว้ แม้จะตื่นตระหนกกับคนง่าย แต่ถ้ามีมิลินก็รู้สึกปลอดภัยและไม่กลัวอะไร“ไม่มีป้ายห้ามเอาสัตว์เข้าแปลว่าฉันเอานกเข้าได้ใช่ป่ะ”เธอเดินเข้าไปถามเจ้าของวันเกิดก่อน “อาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม”“เท่าไร”
EP.28 อยู่เป็น@ตอนเย็นรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องเงาวับในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ หญิงสาวในชุดเดรสยาวย่างกายเข้ามาที่นี่พอดีกับเวลานัด ก้าวเข้ามาก็พบแต่ความอลังการ คล้ายกับว่าตอนนี้อยู่ในโลกเวทมนตร์ ผู้คนแต่งตัวเต็มยศ เสียงซาวด์ เอฟเฟค ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นโลกเวทมนตร์โดยสมบูรณ์แบบ “งานวันเกิดพวกมหาเศรษฐีมันเป็นอย่างนี้นี่เอง”มิลินไม่สันทัดที่จะแต่งตัวตามธีม อยากจะแต่งในสิ่งที่ตัวเองอยากแต่งเสียมากกว่า เครื่องเพชรราคาแพงที่สวมอยู่ที่ลำคอตอนนี้สวยงามและโดดเด่นจนเป็นที่จับตามอง“เรื่องขวางโลกคงเป็นงานถนัดสำหรับเธอ”อริเจ้าเก่าเจ้าประจำอย่างมาตังแซะตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามิลิน มาตังมาในชุดแม่มดผู้ชั่วร้าย ในเมื่ออีกฝ่ายเปิดมาไม่ดี มิลินก็มองหล่อนด้วยสายตาเหยียดหยามเช่นกัน“ชุดของเธอดูหมองมาก ถ้าเทียบกับฉัน อิจฉาล่ะสิที่ฉันสวยกว่า”“อยากเด่นว่างั้น?”“ฉันสวย ใส่ชุดอะไรก็สวยหมดแหละ ไปทำตัวให้ผู้ชายมองเท่าฉันก่อนเถอะ อีแม่มดกระจอก”ถ่มถุยมาตังบ้างคงไม่เป็นไร เธออยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้ รีบปลีกตัวเดินหนีจากบุคคลน่ารำคาญไปให้พ้นๆในงานวันเกิดของมาร์ตินเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาร่วม
EP.27 ถูกทรมานหลายวันต่อมาครืด~ ครืด~“โทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”หญิงสาวบ่นด้วยความหงุดหงิดที่เบอร์ของมาร์ตินปรากฏขึ้นตรงหน้าจอตอนที่เธอกำลังเสพติดโซเชียล เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าทันที เงยหน้ามามองสองข้างทางที่เตชินท์กำลังขับรถพามาหาใครบางคน สองข้างทางแทบไม่มีไฟหรือบ้านคนให้เห็นมีแต่ต้นไม้และทางเฉพาะที่รถไม่สามารถสวนกันได้ซึ่งเป็นทางลูกรังแดง“แกแน่ใจนะว่ามาถูกทาง ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้เนี่ย”ถ้าเธอไม่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางก็คงเห็นเร็วกว่านี้ มองหน้ามองหลังรถด้วยความหวาดระแวง“แน่ใจครับ ผมตามแผนที่ที่ผมปักหมุดไว้ในโทรศัพท์มันไม่มีทางอื่นที่จะไปนอกจากทางนี้ครับ รับรองไม่มีวันหลง”“เขาเป็นใครเนี่ย”“เขาก็เป็นคนที่เก่งไสยศาสตร์แบบที่นายหญิงต้องการไงครับ”“แกเห็นโปรไฟล์เขาไหม”“เห็นครับ ดูเชื่อถือได้”“เอามาดูดิ๊”“ผมส่งให้ในไลน์เรียบร้อยแล้วครับ”มิลินเข้าไปดูตามที่เตชินท์บอก มีทั้งแผนที่และข้อมูลของชายคนนั้น ซึ่งสถานที่ที่จะต้องไปเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “ทำไมทางมันดูลึกลับจัง”“ก็ตามประสาอะครับ คนพวกนี้มันชอบนัดตอนกลางคืนและทางก็เปลี่ยวมาก”“แกแน่ใจใช่ไหมว่าไม่โดนหลอก”สา
EP.26 ลองอีกครั้ง“นี่ยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าพี่ตินไล่กลับไปแล้ว”น้ำเสียงกวนประสาทของมาตังเป็นชนวนจุดความไม่พอใจของมิลินขึ้นมา แต่มิลินก็แสร้งยิ้มให้ เพื่อแสดงว่าไม่ใส่ใจ “ยังไม่ช้ำในตายเหรอ นึกว่าตายคาโรงบาลไปแล้ว”“ใกล้แล้ว พอดีเห็นคนโดนทัวร์ลงเลยหายเป็นปลิดทิ้งเลย ความสะใจเนี่ยมันเยียวยาทุกสิ่งจริงๆเลยเนาะ”“ใช่ ว่าแต่ ถ้าฉันตบเธอให้ปากแตก ฉันก็จะได้ความสะใจมา แปลว่าแบบนี้ฉันจะมีความสุขใช่ไหม”“ตบเลย ตบตรงนี้นะ”มาตังจิ้มแก้มตัวเองอย่างยียวน “ตบเน้นๆด้วย ถ้าเธอตบฉันครั้งนี้พี่ตินก็คงเฉดหัวเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลยก็ได้ พี่ตินต้องรักน้องมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เอาสิ ตบๆๆๆๆ”มาตังยิ้มแป้นแล้นกวนประสาท ทำหน้าระรื่นให้น่าหมั่นไส้ที่สุด รู้ดีว่ายังไงมิลินก็คงไม่กล้าทำ “ขนาดฉันทำผิดตินยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าฉันตบเธอก็คงไม่มีความผิดหรอก”ว่าจบก็สัพยอกด้วยการตวัดมือให้ลมผ่านหน้า เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเสียเล็กน้อย“อีเลว!”“ขอบคุณที่ชมนะ”“หน้าระรื่นไปเถอะ สักวันพี่ตินก็เบื่อ แล้วก็เฉดหัวทิ้ง”“คงจะไม่มีวันนั้นมั้ง”“ไม่ต่างอะไรจากอีตัวเลยนะ เอาตัวเข้าแลกแล้วคิดว่าจะได้ทุกอย่างแล้วเหรอ ฝันไปเถอ
EP.25 รูปภาพมิลินคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะใช้บุหรี่ขยี้ไปที่หน้าท้องแกร่ง “จะบอกฉันได้ยัง” “ซี๊ดดด”สีหน้าเขาบ่งบอกว่าพอใจไม่ได้เจ็บอย่างที่เธออยากให้เป็น บุหรี่ดับลงพร้อมกับที่เขาได้แผลเป็นรอยไหม้ เขาปัดมันออกเพราะเธอยังกดแช่ไว้ แย่งบุหรี่ที่ดับแล้วโยนใส่ถังขยะไปทันที “นี่สิค่อยสมกับเป็นมิลินหน่อย ฮ่าๆๆๆ”“โรคจิตเหรอต้องมีอะไรมากระตุ้น”“อาจจะน้อยกว่ามีน”“ใส่เสื้อซะ”ไม่อยากต่อความยาวกับเขา เธอมานั่งกอดอกบนโต๊ะทำงานของเขา รอฟังในสิ่งที่ต้องการรับรู้ บาดแผลเล็กน้อยไม่ได้ทำให้เขาเจ็บจนถึงขั้นต้องหาอุปกรณ์มาทำแผล “ผมยอมให้มีนทำร้ายขนาดนี้ มีนคงต้องอมให้ผมต่อแล้วมั้ง” “ถ้าฉันยังไม่หายข้องใจก็ไม่ทำให้”“แลกเปลี่ยนได้ดี”“อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับฉัน”สายตามาเฟียหนุ่มยังโฟกัสที่ใบหน้าสวยเป็นประกาย มือเรียวตีแก้มสากมาเฟียหนุ่มให้หันไปทางอื่น “ผมจะทำ เมื่อคืนผมก็ทำ”ก่อนที่หญิงสาวจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ มาเฟียหนุ่มเอื้อมไปหยิบรูปภาพชายวัยชราที่ตั้งบนโต๊ะทำงานขึ้นมา แต่เขากลับไม่ได้มองรูปในมือ“มีนรู้ไว้แค่ว่าที่ไอ้เมฆมันมองไม่เห็นมีนเพราะปู่ผม”“ปู่คุณ?”“หากบังเอิญเจอไอ้เมฆาอีกอย่าเ







