LOGINEP.10 ตามหา
“งมเข็มในมหาสมุทรเลยนะนั่น” “แกหมายถึงอะไร แกจะไม่หาจะลาออกใช่ไหม” “ผมหมายถึงว่าถ้าจะต้องไปตามหาที่เดิมมันคือการงมเข็มในมหาสมุทร ทำไมไม่ลองหาให้ทั่วดูก่อน” “ยังไงฉันก็จะไป มันเป็นที่สุดท้ายที่ฉันคิดว่ามันจะอยู่ ถ้าแกไม่อยากไปก็แค่ลาออก” “ไปครับไป นายหญิงใจเย็นนะครับ ผมนวดให้ดีกว่า”เขาลงมานั่งด้านล่างโซฟา บรรจงนวดเท้ามิลินให้เธอผ่อนคลาย“นายหญิงตัวร้อนนะครับ”สัมผัสแรกเขารู้สึกได้อย่างนั้น แต่ก็นวดเพื่อเอาอกเอาใจ ซึ่งเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องปรนนิบัติมิลินอย่างดีอยู่แล้ว “ช่างมันเถอะ” “ยังไม่หายดีจะรีบหนีออกจากโรงพยาบาลทำไม” “ฉันไม่ได้หนีออกจากโรงพยาบาล ฉันหนีคนที่ช่วยฉัน” “หนีทำไมครับ” “ไม่อยากอยู่ น่ารำคาญ ผู้ชายคนนั้นขอให้ฉันอยู่กับเขา ขอมีเซ็กซ์แลกผลประโยชน์ แกคิดว่าคนดีไหมล่ะ” “แล้วนายหญิงก็ให้เหรอครับ” “อือ แต่ก็ฆ่าไปแล้วด้วย” “อีกแล้วเหรอครับ”เตชินท์ขมวดคิ้วยุ่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาพรืดยาว “อีกแล้วอะไร” “ฆ่าคน พร่ำเพื่อเกินไปนะครับ บางทีผมว่านายหญิงมองโลกในแง่ร้ายเกินไปด้วยซ้ำ เขาอาจจะหวังดีจริงๆก็ได้” “คิดมาดีแล้ว ผู้ชายคนที่ช่วยฉัน มันเป็นคนเดียวกับที่ฉันคิดว่ามันทำของใส่อ่ะ มันน่าจะทำอย่างนั้นจริงๆ” “…” “เงียบทำไม? เถียงไม่ออก? เห็นด้วยใช่ไหมล่ะ” “บางทีนายหญิงก็ควรรู้ใจตัวเอง นายหญิงอาจจะอยากมีเซ็กซ์กับเขาจริงๆก็ได้นะครับ แค่พูดว่าติดใจเขา ชอบเซ็กซ์ของเขามากๆจนเก็บมาฝันมันไม่ยากนะครับ ไม่ต้องเก๊กครับอยากได้เขาก็แค่สานต่อ ไม่เห็นต้องฆ่าเลย” เพียะ! “โอ้ย!!!! เตชินท์สะดุ้งโหยงเมื่อถูกมิลินตบปาก แรงมือของมิลินหนักเล่นเอาระบมไปทั้งปาก“นายหญิงตบผมทำไม” “หุบปากสิ! ไม่รู้อะไรไม่ต้องพูด!” เตชินท์ใช้มือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่ามิลินง้างมืออีกรอบ ทำให้เขารีบขยับตัวออกห่าง “พอแล้ว เจ็บครับ” “เจ็บก็ดี ถ้าแกพูดจาน่ารำคาญอีก ฉันจะตบให้เลือดกบปากเลยคอยดู” “…”เตชินท์ส่ายใบหน้าเบาๆ เขาคงต้องปล่อยให้คนดื้อด้านอย่างมิลินทำตามความต้องการของตัวเองไปตลอด หย่อนสะโพกลงโซฟาอีกครั้งอย่างปลงตก กำลังจะอ้าปากพูดแต่มิลินก็สะบัดหน้าหนีแล้วเดินเข้าห้องไป . . . ฝีเท้าหลายคู่เหยียบย่ำกองใบไม้แห้งสีน้ำตาลมุ่งหน้าเข้าป่า ก่อนที่แสงอาทิตย์จะหมดลง มิลินตัดสินใจมาตามหากุหลาบซ่อนพิษกระทันหันหลังจากใช้เวลาคิดทบทวนและวางแผนอยู่นาน “นายหญิงทำไมมาเอาป่านนี้มันจะมืดแล้วนะครับ”ลูกน้องคนหนึ่งบ่นขึ้นมาในขณะที่เร่งฝีเท้าเดินตามหลังมาด้วยความหวาดระแวง โดยมีเตชินท์และคนอื่นอีกหลายคนเดินนำหน้าไปก่อนแล้ว “ไม่อยากมาจะตามมาเพื่อ?” “ตอนกลางวันผมว่ามันหาง่ายกว่านะครับ” “มึงจะให้พวกไอ้เมฆาดักฆ่าเรารึไง ….ทุกคนเงียบปากไปนะ ไม่ต้องถามอะไรอีก” มิลินตัดบทด้วยความรำคาญ เธอเริ่มทำสมาธิแล้วท่องคาถาเพื่อเปิดทางหาของชิ้นสำคัญ สองมือประนมพร้อมธูปในมือ เดินทางเริ่มต้นจากทางเดิมที่ตัวเธอหนีเมฆามาเพื่อหาทางไปยังจุดที่เจอมาร์ติน คาดว่าสร้อยของเธอน่าจะหล่นอยู่ระหว่างทาง ไม่ลืมไหว้ขอเจ้าที่เจ้าทางให้ภารกิจในค่ำคืนนี้สำเร็จ “นายหญิงจำทางถูกแน่ใช่ไหม นี่ก็ใกล้มืดผมกลัวว่าพวกเราจะหลงกัน” “แน่ เดี๋ยวเดินไปอีกหน่อยมันจะมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งที่เป็นจุดสำคัญ” “อีกไม่นานก็จะมืด เดินป่าเวลากลางคืนมันไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ ต้นไม้มันก็เหมือนกันทุกต้น นี่ถ้าเราหลงกันเนี่ย จากคนที่มาหาของเราจะเป็นผู้ประสบภัยเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ”เตชินท์พูดทำลายบรรยากาศเพื่อให้มิลินลดความตรึงเครียดลง แต่เหมือนจะไม่สำเร็จไม่มีใครขำกับเขาสักคน “แกควรเก็บปากไว้กินน้ำพริกนะ ปากหมาจริงๆ อย่ามาพูดจาถ่วงคนอื่น ฉันมั่นใจว่าฉันจำได้ละกัน” มิลินรีบจ้ำเท้าเดินหาจุดเดิมที่เคยมา เสียงนกเสียงสัตว์ขนาดเล็กร้องตลอดทางทำให้บรรยากาศไม่วังเวงจนเกินไป จนกระทั่งมาเจอกับต้นไม้ต้นใหญ่ เดินมาถึงตรงนี้ได้ก็หมดแรง เตชินท์เด็ดใบไม้จากกิ่งไม้หลายกิ่งมาปูพื้นให้มิลินรองนั่ง“นายหญิงนั่งตรงนี้ก่อน เดี๋ยวพวกผมหาสร้อยให้” “ขอบใจ ถ้าตรงนี้ไม่เจอ ไปดูตรงนู้น ระวังตัวด้วย”เผื่อว่ามันจะเป็นสถานที่เดียวกันกับวันนั้น เพราะหามาตลอดทางไม่เจอนี่เป็นที่สุดท้ายแล้วจริงๆ “เฮ้ย!”เตชินท์อุทานด้วยความดีใจเสียงสั่นทำให้หลายคนแตกตื่น และมุ่งตรงเข้ามาหาเขา “อะไร! เจอแล้วเหรอ!” “เจอปืนนายหญิงว่ะ” มิลินหุบยิ้มลงโดยอัตโนมัติ มือเรียวตีหลังเตชินท์เบาๆโทษฐานทำให้ดีใจเก้อ“ฉันก็นึกว่าแกเจอสร้อย” “อย่างน้อยก็มาถูกทางแล้วกันนะครับ” “มันเหลือจุดสุดท้ายแล้วแกต้องหาให้เจอนะ” “ครับนายหญิง ผมว่านายหญิงกลับไปนั่งรอเถอะเดี๋ยวพวกผมหาให้” “อือ” “ …..พวกมึงหาให้เจอนะ และถ้าใครเหยียบมันกูจะตัดหัวทิ้งให้หมด ไอ้พวกเวร”เตชินท์ประกาศกร้าว จากนั้นทุกคนต่างก็แยกย้ายไปคนละจุด ทำอย่างที่เตชินท์กำชับหาอย่างระมัดระวัง “แล้วเจอมีรางวัลอะไรให้ละพี่” “บ้านพร้อมหนี้สิน”เตชินท์หันมองมิลิน มุกของเขาอาจจะเรียกรอยยิ้มได้นิดหน่อยจากทุกคน ซึ่งใช้ไม่ได้กับเธอ บุคคลที่เขาเป็นห่วงมากที่สุด แสงสว่างจากพระอาทิตย์ค่อยๆหมดลงไปทุกที เตชินท์หยิบไฟฉายที่เตรียมมาด้วยเป็นตัวช่วยในการมองทาง เขาส่องไฟฉายเดินตามหาในอาณาบริเวณที่มิลินบอกอย่างจริงจัง พรึ่บ! “กูแสบตา จะส่องทำไมวะ”เตชินท์เงยหน้าขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แต่กลับต้องชะงักไปเมื่อชายฉกรรจ์สามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ใช่คนที่เขารู้จัก “คุณกำลังเดินเข้ามาในอาณาเขตของพวกผม” เตชินท์หันซ้ายหันขวาก็พบว่าตัวเองเดินห่างจากจุดที่มิลินบอกไว้ประมานหนึ่ง คนอื่นก็ไม่มีใครเดินตามเขามาเลย เพื่อตัดปัญหาเตชินท์ยกมือไหว้ขอโทษชายที่ยืนอยู่ข้างหน้า“ผมมาหาของให้เพื่อนผม พวกผมมาดี ไม่มีเจตนาบุกรุก ขอโทษที่ไม่ได้หาข้อมูลมาก่อนว่าที่นี่เป็นที่ของคุณ” “เพื่อนของคุณ ใครเหรอ แล้วหาของอะไร ใช่แบบเดียวกับที่ผมกำลังหาหรือเปล่า” “ผมคงไม่สะดวกบอก ขอโทษด้วย” “ไม่เป็นไร แต่เมื่อวันก่อนมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งหนีมาที่นี่เหมือนกัน และผมก็ช่วยไว้ แล้วเธอก็มีของที่กำลังตามหาเหมือนกัน ถ้าตอนนี้คุณต้องการให้ผมช่วยอะไรบอกผมได้นะ” “ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นแบบไหนครับ”เตชินท์ยิ้มแหยๆ ถ้าไม่ติดว่ามิลินบอกไว้ว่าชายคนนั้นที่ช่วยเธอไว้ตายไปแล้วคงคิดว่าเป็นคนเดียวกัน “สวย น่าค้นหา ผมยาว….” “…?”เตชินท์ตั้งใจฟังแต่ชายผู้นั้นก็ไม่ตอบออกมาเสียที รอยยิ้มของเขาก็ดูแปลกๆ “ช่างเถอะ ให้ผมช่วยพวกคุณไหมล่ะ” “เต หาเจอไหม”มิลินแทรกขึ้นมา ความสลัวของแสงไฟทำให้เธอยังมองไม่ชัดว่าเตชินท์ยืนคุยกับใคร เธอจึงเดินเข้าไปหาเตชินท์เพื่อเข้าไปกอดคอเขา ดวงตากลมโตเบิกโพลง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้มิลินตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาปไว้ชั่วขณะชายผู้ที่คุยกับเตชินท์อยู่คือมาร์ติน บุคคลที่เธอเพิ่งทำให้เขาตายไป ทำไมเขามายืนอยู่ตรงนี้ ทำไมเขาไม่ตายEP.30 “ปู่ทานอะไรดีครับ”มาร์ตินรีบเปลี่ยนสถานการณ์เพราะรู้ว่าคนข้างๆกำลังอึดอัดและไปต่อไม่ถูก“ตินคุยกับน้องไปเถอะ เดี๋ยวปู่หากินเองได้”“ครับ ตามสบายนะครับ”“ตามสบายค่ะ”มิลินบอกตามมารยาท เมื่อเขาเดินออกไปมันทำให้เธอหายใจโล่งขึ้น ไม่เกร็งอย่างเก่า ออกห่างมาร์ตินได้อย่างสบายใจ“แล้วมีนอยากทานอะไรไหมครับ”“อะไรก็เอามาเถอะ”เธอยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าเดินไปไหน แต่มองตามหลังมาร์ตินว่าเขาเดินไปตรงไหนบ้าง เขาเดินหายไปสักพักก่อนจะกลับมาพร้อมของกินเต็มมือ“นี่ไวน์ครับ”“ขอบใจ”ชนแก้วกับเขาเป็นพิธี ระหว่างที่จิบไวน์อยู่สายตาเจ้ากรรมก็ดันเลื่อนไปมองที่ปู่ของมาร์ตินโดยบังเอิญ เธอเสียมารยาทมองเขากับผู้หญิงที่มาด้วยคุยกัน ก่อนจะตวัดสายตากลับมาที่มาร์ตินเกรงว่าจะถูกจับได้ว่าแอบมอง“ผู้หญิงคนนั้นที่มากับปู่คุณน่ะใครเหรอ”ท่าทางสนิทสนมกันเกินกว่าจะเป็นลูกหลาน แม้อายุของทั้งสองจะห่างกันมากจากการประมาณการคร่าวๆ“เมียปู่ผม”“เมียปู่ ไม่ใช่ย่าคุณเหรอ”“ปู่ผมมีเมีย23คน ย่าคือคนที่14”“23คน!”“ใช่”“พร้อมกันหรือทีละคน”“ทีละคน แต่ละคนได้มาด้วยวิธีไม่ปกติทั้งนั้น”“วิธีไม่ปกติ? คงเป็นแบบเดียวกั
EP. 29 การพบเจอ“ขอบใจมากที่พาชาลีมาหาฉัน”“ผมรู้ว่านายหญิงคิดถึง”เตชินท์ยิ้มหน้าบานเมื่อเจ้านายได้พบกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างชาลี ถ่ายวิดีโอไว้ในตอนที่มิลินกับชาลีกอดหอมกันด้วยความคิดถึง มิลินเป็นตัวเองและมีความสุขที่สุดเวลาได้อยู่กับมัน เขารู้ดี “จะพาชาลีเข้างานจริงๆเหรอครับ”“เออ ฉันอยากเอาชาลีไปด้วย”“คนเยอะนะครับ”“แกจะไม่ขัดใจฉันสักนาทีจะตายไหม”“ตามใจครับ”“ก็แค่เอาชาลีเข้าไปด้วยคงไม่เป็นอะไร เนอะชาลีเนอะ”“ใช่ครับ”นกตัวสีเทาตอบด้วยความดีใจ“มันเป็นตรีมเวทมนตร์ ชาลีห้ามพูด ไว้ถึงคราวที่มีนเสกคาถา ชาลีค่อยพูดโอเคไหม”ชาลีพยักหน้ารับบ่งบอกว่าเข้าใจร่างอรชรเดินนวยนาดเข้ามาในงาน ทุกย่างก้าวของเธอมีแต่คนให้ความสนใจ เพราะเสียงร้องทักทายของนกแก้วพันธ์แอฟริกันเกรย์ดึงดูดทุกคนที่อยู่ในงาน ซึ่งมันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเธอ หันซ้ายหันขวาไปทำตาแป๋วใส่กล้องเมื่อมีคนถ่ายวิดีโอความน่ารักของมันไว้ แม้จะตื่นตระหนกกับคนง่าย แต่ถ้ามีมิลินก็รู้สึกปลอดภัยและไม่กลัวอะไร“ไม่มีป้ายห้ามเอาสัตว์เข้าแปลว่าฉันเอานกเข้าได้ใช่ป่ะ”เธอเดินเข้าไปถามเจ้าของวันเกิดก่อน “อาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม”“เท่าไร”
EP.28 อยู่เป็น@ตอนเย็นรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องเงาวับในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ หญิงสาวในชุดเดรสยาวย่างกายเข้ามาที่นี่พอดีกับเวลานัด ก้าวเข้ามาก็พบแต่ความอลังการ คล้ายกับว่าตอนนี้อยู่ในโลกเวทมนตร์ ผู้คนแต่งตัวเต็มยศ เสียงซาวด์ เอฟเฟค ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นโลกเวทมนตร์โดยสมบูรณ์แบบ “งานวันเกิดพวกมหาเศรษฐีมันเป็นอย่างนี้นี่เอง”มิลินไม่สันทัดที่จะแต่งตัวตามธีม อยากจะแต่งในสิ่งที่ตัวเองอยากแต่งเสียมากกว่า เครื่องเพชรราคาแพงที่สวมอยู่ที่ลำคอตอนนี้สวยงามและโดดเด่นจนเป็นที่จับตามอง“เรื่องขวางโลกคงเป็นงานถนัดสำหรับเธอ”อริเจ้าเก่าเจ้าประจำอย่างมาตังแซะตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามิลิน มาตังมาในชุดแม่มดผู้ชั่วร้าย ในเมื่ออีกฝ่ายเปิดมาไม่ดี มิลินก็มองหล่อนด้วยสายตาเหยียดหยามเช่นกัน“ชุดของเธอดูหมองมาก ถ้าเทียบกับฉัน อิจฉาล่ะสิที่ฉันสวยกว่า”“อยากเด่นว่างั้น?”“ฉันสวย ใส่ชุดอะไรก็สวยหมดแหละ ไปทำตัวให้ผู้ชายมองเท่าฉันก่อนเถอะ อีแม่มดกระจอก”ถ่มถุยมาตังบ้างคงไม่เป็นไร เธออยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้ รีบปลีกตัวเดินหนีจากบุคคลน่ารำคาญไปให้พ้นๆในงานวันเกิดของมาร์ตินเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาร่วม
EP.27 ถูกทรมานหลายวันต่อมาครืด~ ครืด~“โทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”หญิงสาวบ่นด้วยความหงุดหงิดที่เบอร์ของมาร์ตินปรากฏขึ้นตรงหน้าจอตอนที่เธอกำลังเสพติดโซเชียล เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าทันที เงยหน้ามามองสองข้างทางที่เตชินท์กำลังขับรถพามาหาใครบางคน สองข้างทางแทบไม่มีไฟหรือบ้านคนให้เห็นมีแต่ต้นไม้และทางเฉพาะที่รถไม่สามารถสวนกันได้ซึ่งเป็นทางลูกรังแดง“แกแน่ใจนะว่ามาถูกทาง ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้เนี่ย”ถ้าเธอไม่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางก็คงเห็นเร็วกว่านี้ มองหน้ามองหลังรถด้วยความหวาดระแวง“แน่ใจครับ ผมตามแผนที่ที่ผมปักหมุดไว้ในโทรศัพท์มันไม่มีทางอื่นที่จะไปนอกจากทางนี้ครับ รับรองไม่มีวันหลง”“เขาเป็นใครเนี่ย”“เขาก็เป็นคนที่เก่งไสยศาสตร์แบบที่นายหญิงต้องการไงครับ”“แกเห็นโปรไฟล์เขาไหม”“เห็นครับ ดูเชื่อถือได้”“เอามาดูดิ๊”“ผมส่งให้ในไลน์เรียบร้อยแล้วครับ”มิลินเข้าไปดูตามที่เตชินท์บอก มีทั้งแผนที่และข้อมูลของชายคนนั้น ซึ่งสถานที่ที่จะต้องไปเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “ทำไมทางมันดูลึกลับจัง”“ก็ตามประสาอะครับ คนพวกนี้มันชอบนัดตอนกลางคืนและทางก็เปลี่ยวมาก”“แกแน่ใจใช่ไหมว่าไม่โดนหลอก”สา
EP.26 ลองอีกครั้ง“นี่ยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าพี่ตินไล่กลับไปแล้ว”น้ำเสียงกวนประสาทของมาตังเป็นชนวนจุดความไม่พอใจของมิลินขึ้นมา แต่มิลินก็แสร้งยิ้มให้ เพื่อแสดงว่าไม่ใส่ใจ “ยังไม่ช้ำในตายเหรอ นึกว่าตายคาโรงบาลไปแล้ว”“ใกล้แล้ว พอดีเห็นคนโดนทัวร์ลงเลยหายเป็นปลิดทิ้งเลย ความสะใจเนี่ยมันเยียวยาทุกสิ่งจริงๆเลยเนาะ”“ใช่ ว่าแต่ ถ้าฉันตบเธอให้ปากแตก ฉันก็จะได้ความสะใจมา แปลว่าแบบนี้ฉันจะมีความสุขใช่ไหม”“ตบเลย ตบตรงนี้นะ”มาตังจิ้มแก้มตัวเองอย่างยียวน “ตบเน้นๆด้วย ถ้าเธอตบฉันครั้งนี้พี่ตินก็คงเฉดหัวเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลยก็ได้ พี่ตินต้องรักน้องมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เอาสิ ตบๆๆๆๆ”มาตังยิ้มแป้นแล้นกวนประสาท ทำหน้าระรื่นให้น่าหมั่นไส้ที่สุด รู้ดีว่ายังไงมิลินก็คงไม่กล้าทำ “ขนาดฉันทำผิดตินยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าฉันตบเธอก็คงไม่มีความผิดหรอก”ว่าจบก็สัพยอกด้วยการตวัดมือให้ลมผ่านหน้า เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเสียเล็กน้อย“อีเลว!”“ขอบคุณที่ชมนะ”“หน้าระรื่นไปเถอะ สักวันพี่ตินก็เบื่อ แล้วก็เฉดหัวทิ้ง”“คงจะไม่มีวันนั้นมั้ง”“ไม่ต่างอะไรจากอีตัวเลยนะ เอาตัวเข้าแลกแล้วคิดว่าจะได้ทุกอย่างแล้วเหรอ ฝันไปเถอ
EP.25 รูปภาพมิลินคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะใช้บุหรี่ขยี้ไปที่หน้าท้องแกร่ง “จะบอกฉันได้ยัง” “ซี๊ดดด”สีหน้าเขาบ่งบอกว่าพอใจไม่ได้เจ็บอย่างที่เธออยากให้เป็น บุหรี่ดับลงพร้อมกับที่เขาได้แผลเป็นรอยไหม้ เขาปัดมันออกเพราะเธอยังกดแช่ไว้ แย่งบุหรี่ที่ดับแล้วโยนใส่ถังขยะไปทันที “นี่สิค่อยสมกับเป็นมิลินหน่อย ฮ่าๆๆๆ”“โรคจิตเหรอต้องมีอะไรมากระตุ้น”“อาจจะน้อยกว่ามีน”“ใส่เสื้อซะ”ไม่อยากต่อความยาวกับเขา เธอมานั่งกอดอกบนโต๊ะทำงานของเขา รอฟังในสิ่งที่ต้องการรับรู้ บาดแผลเล็กน้อยไม่ได้ทำให้เขาเจ็บจนถึงขั้นต้องหาอุปกรณ์มาทำแผล “ผมยอมให้มีนทำร้ายขนาดนี้ มีนคงต้องอมให้ผมต่อแล้วมั้ง” “ถ้าฉันยังไม่หายข้องใจก็ไม่ทำให้”“แลกเปลี่ยนได้ดี”“อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับฉัน”สายตามาเฟียหนุ่มยังโฟกัสที่ใบหน้าสวยเป็นประกาย มือเรียวตีแก้มสากมาเฟียหนุ่มให้หันไปทางอื่น “ผมจะทำ เมื่อคืนผมก็ทำ”ก่อนที่หญิงสาวจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ มาเฟียหนุ่มเอื้อมไปหยิบรูปภาพชายวัยชราที่ตั้งบนโต๊ะทำงานขึ้นมา แต่เขากลับไม่ได้มองรูปในมือ“มีนรู้ไว้แค่ว่าที่ไอ้เมฆมันมองไม่เห็นมีนเพราะปู่ผม”“ปู่คุณ?”“หากบังเอิญเจอไอ้เมฆาอีกอย่าเ







