Novels by EWATIME

โรงพยาบาลเอกชน“ย้องหยอ (น้องเหรอ)”แพคทริคชี้ไปที่หน้าจอแสดงผลอัลตร้าซาวด์สี่มิติด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่แพ้บีน่า“ย้องดุ๊กดิ๊ก (น้องดุ๊กดิ๊ก)”น้ำเสียงดี๊ด๊าของบีน่าชวนให้บีลีฟและพายุเอ็นดู เด็กน้อยทำตามที่เห็นพัตเตอร์ดิ้น มือน้อยจับใบหน้าพายุให้ตั้งใจดูในจอมากกว่ามองหน้าเธอ“ตอนนี้น้องแข็งแรงดีครับ”นายแพทย์หนุ่มรายงานไปพลางยิ้มให้สองแฝดไปพลาง เด็กๆทั้งสองคุยกันหัวเราะคิกคัก อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามกับความน่ารัก “ท้องนี่จะผ่าหรือจะคลอดเองครับ”“ลองคลอดเองค่ะ”บีลีฟตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“จะมีอีกไหมครับเนี่ย เด็กๆน่ารักดีนะครับ”“หมออย่าชี้นำนะคะ ว่าจะปิดอู่แล้วค่ะ”“น่าเสียดาย ผมว่าน่าจะมีอีก”“เฮียซื้อหมอมาเท่าไรเนี่ย”ปรึกษาเรื่องเด็กในครรภ์จนสนิทกับนายแพทย์หนุ่ม มิวายหยอกล้อกับเขาด้วยความสนิทสนม“แหม ผมก็เชียร์เผื่อว่าจะใจอ่อน”“ห้องทำหมันไปทางไหนเหรอคะ”“แสดงความเสียใจด้วยนะครับคุณพายุน่าจะหมดหวังแล้ว”นายแพทย์หนุ่มหัวเราะลั่น เขาเก็บเครื่องอัลตร้าซาวน์ เมื่อทุกคนดูทารกในครรภ์จนพอใจ ช่วยเดินเรื่องทำหมันให้พายุต่อไปบีลีฟลุกจากเตียงอุ้มแพคทริคกับบีน่าพร้อมกันสองคน คนเป็นแม่แข็งแรงข

วันต่อมาสนามบิน“เดินทางปลอดภัย โชคดีนะมึง ถึงแล้วก็โทรบอกด้วย”พายุตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ในวันที่ต้องจากลากันอีกครั้ง โดยพายุก็พาคนในครอบครัวมาส่งครอบครัวเดวิดตามที่เคยบอกไว้“เออ”“โจ้กดี(โชคดี)”บีลีฟจับมือบีน่าให้โบกมือลาและส่งยิ้มหวานให้ทุกคน เจนนิสจึงเข้ามาจับมือน้อยๆของบีน่าหอมส่งท้าย“เดินทางปลอดภัยนะคะพี่เจน”“จ๊ะ ไว้เจอกันใหม่นะ”“โตวันโตคืนนะไอ้หลานรักทั้งสอง”เดวิดลูบศีรษะบีน่าอวยพรหลานสาวก่อนจะมาลูบศีรษะแพคทริคก็เห็นว่าแพคทริคหน้าดูเศร้าๆ ไม่ต่างจากเคลีสที่ยืนคุยเล่นกับแพคทริคอยู่“แด๊ดครับเคย์จะได้เล่นกับน้องอีกไหม เคย์อยากเล่นกับน้องน่า น้องแพค เคย์ก็อยากเล่นยิงปะ….อื้อ”“เคย์ปากไปเปื้อนอะไรมาเนี่ย คราวหลังกินอะไรระวังๆนะ เราโตแล้วนะลูก”เดวิดรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาทำทีว่าเช็ดปากเคลีสพลางมองหน้าพายุอย่างเลิ่กลั่ก พายุเองก็ยิ้มแห้ง“ได้เล่นกับน้องแน่เดี๋ยวปีหน้าจะพาไปเยี่ยมให้มาเล่นกันอีก ได้เจอกันทุกปีแหละไม่ต้องห่วง”เด็กน้อยทั้งสองเมื่อได้ยินที่พายุพูดแบบนั้นก็ร่าเริงขึ้นมา“จิงหย๋อแพะจาด้ายเย่น…..(จริงหรอแพคจะได้เล่น…)”“ได้เล่นครับๆ ….มึงไปได้แล้ว โช

หลายวันต่อมา“ยุงนินมาจ๋าย” แพคทริคชะเง้อคอมองหาธนินอยู่หน้าประตูตามผู้เป็นพ่อที่มองอยู่ ทำท่ามองนาฬิกาข้อมือตรงแขนซ้ายตาม ธนินมาสายเกือบครึ่งชั่วโมงจากที่นัดกันไว้ทำพายุหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นลูกชายมายืนรอข้างๆทำท่าทางเลียนแบบตามกลับอารมณ์ดีขึ้นมา นับวันเขายิ่งหลงลูกมากขึ้นพายุเดินจูงมือแพคทริคมานั่งเล่นของเล่นบนโซฟาในห้องนั่งเล่นเพื่อรอธนิน“หักเงินเดือนดีไหมครับแพค”“หะเงินเยือนคืออะไยหย๋อ(หักเงินเดือนคืออะไรเหรอ)” แพคทริคเอียงคอตาแป๋วมองผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย“คือถ้าลุงนินโดนหักเงินเดือนแปลว่าลุงนินก็จะไม่มีเงินไปกินขนม ไม่มีเงินไปซื้อของเล่นแบบที่หนูมี”“หย๋อ น่าจ๋งจ๋าน(เหรอ น่าสงสาร)”“แมะจูยี่ (แม่ดูนี่)”เป็นเสียงของบีน่าที่ถือตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดเดินเตาะแตะลงมาถึงสองขั้นสุดท้ายของบันไดกับบีลีฟ แล้วค่อยๆสไลด์ก้นลงบันไดมา โดยมีบีลีฟจับสองมือไว้ไม่ให้เกิดอันตราย แพมเพิสเทอะทะรองรับก้นที่กระแทกพื้นได้อย่างดี เจ้าตัวเล็กยิ้มร่าทำบีลีฟส่ายใบหน้าไปมากับความก๋ากั่นของลูกสาว “เจ้าแสบเล็ก ทำไมไม่ลงมาดีๆ”“เจินไม่ทาหนัด (เดินไม่ถนัด)” บีน่าลุกขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว เข้ามาปีนป่า

“เจ้นกัน~(เต้นกัน)”บีน่าชูมือขึ้นโบกไปมาเมื่อถูกบีลีฟอุ้มเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ ที่มีเสียงดนตรีคลอเบาๆหลังจากงานตอนเช้าที่พิธีเสร็จไปโดยสมบูรณ์แบบ พายุและบีลีฟได้พักผ่อนมาเรียบร้อย ในตอนเย็นมีงานฉลองมงคลสมรสต่อที่โรงแรมเดิม“อยากเต้นเหรอคะ”บีน่าพยักหน้าและยิ้มแฉ่งเป็นคำตอบ“เดี๋ยวโตมาแม่จะสอนเต้นเวลาไปผับนะ จะสอนวิธีเอาตัวรอดจากผู้ชายแบบพ่อด้วย ฮ่าๆๆๆ”บีลีฟหัวเราะอย่างทะเล้น บีน่าถึงแม้ไม่เข้าใจความหมายที่สื่อแต่ก็หัวเราะตาม“หยุดเลยไม่ต้องพาลูกแรดนะ”“ทีเฮียยังอยากให้ลูกเป็นเหมือนเฮียเลย”“ช่าย~”แพคทริคในอ้อมแขนของพายุตอบ พลางยกมือทำเป็นสัญลักษณ์รูปปืนตามที่พายุเคยทำให้ดูทุกวัน “ปิ้วๆ~”ทั้งคู่จึงลูบศีรษะลูกน้อยด้วยเอ็นดู“ช่างเถอะ ไม่ว่าเขาจะเหมือนเราไหม แต่เมื่อเขาโตขึ้นเราจะเป็นเพื่อนที่ดีให้กับลูกอีกคนหนึ่งเนอะให้เขาปรึกษาเราได้ทุกเรื่องไม่ว่าเขาจะอยากเป็นอะไร”บีลีฟสบตากับพายุด้วยความเชื่อมั่นว่าพายุสามารถทำตามที่พูดได้ซึ่งเธอก็คิดไม่ต่างจากเขา ก่อนที่บีลีฟจะเลื่อนสายตากลับมามองบีน่า“และหากบีน่าต้องต้องการเพื่อนไปแอ้วผู้แม่ก็จะไปเป็นเพื่อน โอเคไหมคะ”“ตัวแสบ!”พาย

เมื่อบทรักสุดเร่าร้อนจบลงพายุหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำรักสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนแก่นกายของตัวเองลวกๆก่อนจะเช็ดร่องสวาทและโคนขาอ่อนให้แฟนสาว “อ๊าา จะทำตัวเป็นผัวที่ดีเหรอคะ”เธอทำหน้าเหยเก กัดริมฝีปากตัวเบาๆ เมื่อพายุใช้นิ้วสอดเข้าไปทำความสะอาดข้างในให้“ผัวที่ดีเป็นอยู่แล้วและเดี๋ยวจะอาบน้ำให้ด้วย แต่เดี๋ยวขอเลียขอเอาให้สะใจก่อน”“พักก่อนได้ไหม เฮียไม่ค่อยเปิดโอกาสให้ลีฟพักเลย เดี๋ยวไม่มีแรงข้าวก็ไม่ได้กิน”“จะบอกว่าอาหารมาเกือบเที่ยงคืน ที่ล่อลวงลีฟให้รีบมาเร็วๆเพราะจะกินลีฟรองท้องก่อน”“เจ้าเล่ห์”ใบหน้าชายหนุ่มเหยเกเมื่อแฟนสาวหยิกแก้มเบาๆด้วยความหมั่นไส้“ระหว่างรออาหารและรอลีฟพักขอดูดนมรอนะ”ไม่รอให้บีลีฟตอบอะไรกลับก็เข้าไปสอดแขนกอดล็อกตัวเธอไว้ในท่าตะแคงข้าง ซุกไซ้กลางอกของเธอ ปลายลิ้นตวัดละเลงยอดปทุมถันที่แดงระเรื่อ “อ๊าาา ชอบจัง”ขาก่ายพายุโดยอัตโนมัติ มือบางลูบศีรษะชายหนุ่มเป็นการบอกทางร่างกายอีกอย่างว่าชอบที่เขาทำ อีกมือช่วยชักรูดแก่นกายให้เขาไปด้วย “เสียวเหมือนกัน”ว่าจบก็กลับมาดูดดึงยอดปทุมถันเสียงดัง พลิกตัวนอนหงายศีรษะพิงหมอนที่วางหนุนตรงหัวเตียง ให้บีลีฟขึ้นมาคร่อมบนตั

เมื่อด้านนอกมืดลง สองหนุ่มสาวก็เข้าบ้านพักอีกหลังมาอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ ได้มาเที่ยวทั้งทีพายุก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศให้เหมือนตอนก่อนมีลูก อยากดื่มอยากสังสรรค์กันสองคนเพราะตอนเลี้ยงลูกก็ไม่ค่อยได้หวานกันเท่าไร เลยถือโอกาสนี้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่เตรียมไว้ เปลี่ยนสถานที่ให้ดูมีความโรแมนติกขึ้นมาเล็กน้อย โดยบนโต๊ะอาหารยังไม่มีอาหาร มีเพียงจานสองจานที่มีที่ครอบทึบครอบไว้ด้านลูกน้อยทั้งสองก็เลี้ยงง่าย อาบน้ำเสร็จก็ทานนม หลับไปเรียบร้อย จะมีก็แต่พี่เลี้ยงของเขาทั้งสามที่ยังคอยดูแลเผื่อตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วงอแง “ลีฟ เมธีไลน์มาบอกว่าลูกหลับเรียบร้อยแล้วนะ ไม่เห็นเราเขาก็ไม่งอแงด้วย”ทันทีที่บีลีฟลงมาจากชั้นสองพายุก็หยัดกายลุกจากโซฟาเข้าไปหาเธอที่โต๊ะอาหาร สำรวจการแต่งตัวแฟนสาว เธอสวมชุดเดรสสั้นสีแดงโชว์แผ่นหลังขาวเนียน มือหนาของพายุเข้าไปลูบไล้โดยอัตโนมัติ บีลีฟก็ให้ความสนใจแฟนหนุ่มที่แต่งตัวมาหล่อเนี๊ยบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสองบนเม็ด แผงอกแกร่งดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก“จริงๆชวนลูกมาด้วยก็ได้ไม่เห็นเป็นไร ไม่อยากรบกวนคนอื่นตอนกลางคืนอยากนอนกอดลูก เห็นทีเฮียจะต้องเพิ่มเงินเดือนให้ลูกน้องนะ ใช้

กลายเป็นว่าแพคทริคเป็นคนที่โดนล่ามเสียเอง แพคทริคนั่งอยู่บนโซฟาขนาดพอดีกับตัว โดยที่แขนของเขาถูกกุญแจมือพันธนาการไว้ทางด้านหลัง มีผ้าปิดดวงตาคมกริบไว้ ภายใต้ความมืดมิดยิ่งทำให้ตื่นเต้น เรือนร่างกำยำเปลือยเปล่าของเขามีมือเล็กลูบไล้พานให้ร่างกายตื่นตัว ไรขนอ่อนลุกชูชันทั่วร่าง“หิวนมเมียหรือยัง”มือบางชักรูดแก่นกายเกินมาตรฐานชายไทยอย่างเบามือ สัมผัสจากมืออุ่นๆทำให้เท้าของมาเฟียหนุ่มจิกเกร็ง“หิวมาก อย่าทรมานผัวนะ”เพียะ!“อ๊าาา”แพคทริคครางเสียงกระเส่าเมื่อร่างกำยำถูกฟาดด้วยแส้หนังเบาๆ ที่แผงอก ซึ่งก่อนหน้านี้เธอฟาดมาแล้วหลายครั้งจนเขาแสบซ่านไปทั้งตัว แต่เขาก็ยินดีที่จะโดนมันอีกร่างเล็กเปลือยเปล่าอ้าขาคร่อมลำตัวแพคทริคใช้กลีบอวบนูนถูไถไปกับแก่นกาย ยิ่งส่วนนั้นเสียดสีกันมันยิ่งกระตุ้นให้เธอรีบดันหัวเห็ดแดงก่ำเข้ามาในร่องสวาทจนสุดความยาว“อ๊าาา”เสียงครางกระเส่าดังออกมาโดยพร้อมเพรียงกันระงมห้องนอน ทั้งคนปรนเปรอและคนถูกปรนเปรอต่างอารมณ์พลุ่งพล่าน เธอจึงยื่นอกอวบไปป้อนยังปาก ในขณะที่ร่องสวาทขยับเข้าออกรูดกลืนแก่นกายอย่างเนิบนาบร่างกายของเธอกลับมาปกติ หมอก็อนุญาตให้มีได้แล้ว แต่กลับไม่

แพคทริครับกล่องของขวัญจากบีน่ามาให้นินิว เมื่อนินิวรับมาเปิดกล่องออกมามันเป็น ไปตามคาด สร้อย กำไร ต่างหูรูปงู รูปทรงของมันสวยงามนินิวเองก็ถูกใจไม่น้อย “เป็นไง”“ได้แซะเมียนี่มีความสุขมากมั้ง”“ราคาแพงนะ หอมผัวหน่อยสิ”นิ้วชี้สะกิดแก้มสากตัวเองรอให้แฟนสาวหอมแต่เธอกลับหยิกเบาๆ“มาดื่มกันดีกว่ามา”นินิวยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมารอให้ทุกคนชนแก้วด้วยกันเคล้ง!“หมดแก้ว!”แก้วเก้าใบชนกันเสียงดังก่อนที่แต่ละคนจะกระดกเครื่องดื่มลงคอไปอย่างรวดเร็ว“เออพวกมึง แล้วสิ่งที่กูเคยขอไปว่าจะรวมสองแก๊งเข้าด้วยกันนี่เอายังไง”“มันต้องน่าสะพรึงกลัวมากแน่ๆเพราะแต่ละคนสุดๆกันทั้งนั้น”บีน่าบอกออกมา“รวมไหม แถลงข่าวด้วยไหม เดี๋ยวเอาขึ้นหน้าหนึ่งให้”“มีนักข่าวขี้เสือกอยู่ด้วยวะ”เจอาร์ปรายตาไปมองธามแต่ก็รู้ว่าธามแค่กระเซ้าเย้าแหย่“เดี๋ยวกูตั้งโต๊ะแถลงข่าวให้เอาไหม”“เก็บแม่งจะดีไหม…ซี๊ดด”จู่ๆเจอาร์ก็รู้สึกแปลกๆ เผลอซี๊ดปากเสียงกระเส่าอย่างลืมตัว ทำให้เขาเป็นจุดรวมสายตา ทุกคนมองมาด้วยความประหลาดใจ เจอาร์เองก็ไม่ต่างกันนัก“มึงเป็นอะไร ไอ้เจ”ขุนพลถามด้วยความสงสัยเมื่อเจอาร์เหงื่อเริ่มผุดออกมาตามกรอบโ

สองเดือนต่อมาคฤหาสน์แพคทริค“ไอ้ตัวเล็กของแด๊ดหลับง่ายที่สุด”หลังจากเจ้าตัวเล็กทานนมจนอิ่ม แพคทริคก็กล่อมพิ้งค์พลอยจนหลับไปอย่างง่ายดายภายในไม่กี่นาที เขาวางลูกน้อยลงในที่นอนอย่างเบามือ ยืนดูลูกหลับต่ออีกพักใหญ่ ไม่มีเบื่อ“ละมุนเนอะ”เสียงของนินิวที่ดังมาทางด้านหลังทำให้แพคทริคยิ้มกริ่มแพคทริคไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะละมุนละม่อนได้ขนาดนี้เขาเองก็แปลกใจที่ตัวเองมีลูกแล้วเปลี่ยนไปขนาดนี้~ฟอด~นินิวเข้าไปสวมกอดแฟนหนุ่มทางด้านหลัง หอมหนักๆที่แก้มสากเพื่อเป็นรางวัลให้แพคทริค“เฮียน่ารักจนทนไม่ไหวเลยหรือไง”“ขอบคุณเฮียมากที่ช่วยแบ่งเบาภาระนิว”“มันเป็นหน้าที่ผัวและผัวที่ดีอย่างเฮียก็ต้องช่วยเมียที่ดีที่สุดเลี้ยงลูก”“น่ารักที่สุด”หยิกแก้มสากเบาๆด้วยความเอ็นดู“วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดี เดี๋ยวเพื่อนเฮียมาหาลูกนะ”“นิวก็นัดธามไว้แล้ว”“เมื่อไรลูกจะพูดได้”“ใจเย็นก่อนไหมพ่อ”“ทำยาเร่งดีไหม”“เดี๋ยวตบคว่ำเลย”สีหน้าหน้าแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง ทั้งๆที่รู้ว่าแพคทริคพูดเล่น เธอง้างมือหมายจะฟาดเขาจริงๆ“ล้อเล่น”มาเฟียหนุ่มยกมือขึ้นไหว้แฟนสาวโดยอัตโนมัติ “ใครจะทำแบบนั้นกับลูก”“แล้วไป”

หลายเดือนต่อมาบ้านพักของนินิวปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวในห้องยิงปืนมานานนับชั่วโมง นินิวลั่นไกใส่เป้าปืนด้วยความชำนาญ เป็นกิจกรรมยามว่างในตอนที่แพคทริคห้ามไม่ให้ทำงาน หลายเดือนที่ผ่านมาเธอจึงซ้อมยิงปืนเป็นกิจวัตรท้องโตขึ้นทุกวัน ในที่สุดนินิวก็ต้องบอกเรื่องนี้กับยายวีรกรรมทั้งหมดของเธอเธอก็เล่าให้วรรณาฟังอย่างละเอียดจะได้ไม่มีอะไรที่ปิดบังกันต่อไป แม้วรรณารู้แล้วจะตกใจอยู่บ้างแต่สุดท้ายก็ยอมรับได้“แม่มันเกรี้ยวกราดขนาดนี้ ลูกออกมาจะเกรี้ยวกราดขนาดไหน”มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาวทางด้านหลัง วางปลายคางเกยไหล่มน มือหนาโอบหน้าท้องขนาดใหญ่ไว้อย่างทะนุถนอม นินิววางปืนลงที่โต๊ะ เหลียวมองแพคทริค มือเรียวกุมมือหนาที่กำลังลูบท้องเธออยู่ “ก็เป็นลูกสาวซาตานจะธรรมดาได้ไง”“ลูกอาจจะออกมาพร้อมกับปืนเลยก็ได้นะ”“ไม่แน่คำแรกที่พูดได้อาจจะเป็นปืน”“เมียเฮียเก่งขึ้นทุกวันนะ”เขาปรบมือเบาๆ ก่อนจะกลับไปกอบกุมมือเธอไว้เหมือนเดิม“กลัวไหมล่ะ”“เกรงใจมากกว่าน่ะ”“นี่ถ้าไม่ติดว่าท้องอยู่จะกระโดดตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลังยิงปืนให้ดู”เธอว่าพลางหยิบปืนขึ้นมาควงเล่นด้วยความชำนาญ“

คฤหาสน์แพคทริค“นอนเลยนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปไม่ให้ทำงานแล้ว”หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลแพคทริคก็ประคบประหงมนินิวเป็นอย่างดี ประคองให้เดินขึ้นเตียงไปพักผ่อนสำหรับค่ำคืนนี้“แค่ท้องไม่ได้พิการ ไม่ต้องขนาดนี้”เมื่อศีรษะทุยถึงหมอน ด้วยความหมั่นไส้ที่เขาเห่อมากเกินจึงตำหนิเบาๆ“ฉันเพิ่งเคยมีลูก ไม่รู้ต้องทำไง เป็นห่วงเธอและลูกด้วยเข้าใจไหม”ดึงหมอนอีกใบมาหนุนนอน ตะแคงหันหน้าเข้าหานินิว“รู้ ขอบคุณมาก แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไร”“งั้นก็นอน ดึกแล้ว”“ฝันดีนะคะแด๊ดดี้”“แด๊ดดี้เอาไว้ให้ลูกเรียกเถอะ ฉันว่ามันไม่เหมาะกับคนโฉดอย่างฉัน”“สรรพนามเดิมมันดูห่างเหินไปนะ”“ไหนลองเรียกฉันว่าเฮีย”“เฮียแพค~”“ฟังดูแปลกๆแฮะ น้องนิว”ทั้งสองหัวเราะเบาๆกับสรรพนามใหม่ที่ใช้เรียกของกันและกัน“เดี๋ยวก็ชินนะ”“ขอไปทักทายลูกได้ไหม”“หยุดความคิดนั้นไว้ก่อน เวียนหัวจะตายอยู่แล้ว”“บอกลูกว่าแผ่นดินไหวเขาก็เชื่อ”“ไม่เอาเดี๋ยวลูกมึนหัวตาม”“งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้นอนอยู่บ้านเฉยๆเดี๋ยวเฮียเลี้ยงเอง”“นี่ก็สนับสนุนให้เมียเป็นง่อยจัง”ดันตัวลุกขึ้นเพียงนิดไปหยิบผ้าห่มที่พับอยู่ปลายเท้ามาคลี่ออกแล้วห่มปิดใบห

หลายวันต่อมาแก๊งนกต่อนินิวสูดกลิ่นยาดมเข้าปอดฟืดใหญ่เพื่อบรรเทาอาการวิงเวียนศีรษะที่เป็นมาหลายวันแบบไม่ทราบสาเหตุ ทานยาไปแล้วทุเลาลงบ้างแต่ก็ไม่หายไปทีเดียว“ไหวไหม นางพญามานั่งดมยาอย่างนี้เนี่ย”ปกรณ์จับไหล่มนของนินิว ทำให้เธอเหลียวมามอง เธอปิดฝายาดม วางมันไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะหันมาหาปกรณ์เต็มตัว ตวัดขาเรียวยาวไขว่ห้าง “ไหวอยู่แล้ว”มือเรียวตบใบหน้าสวยเบาๆเรียกสติตัวเองกลับมา“เออ มีงานเข้ามาเนี่ย”“งานอะไร”“สายสืบของหน่วยอื่นส่งข้อความมาให้หน่วยเราช่วย ไปล้วงข้อมูลของผู้ชายคนนี้”ปกรณ์ว่าพลางหยิบไอแพดมาเปิดให้นินิวดูรูปชายที่เป็นเป้าหมายรายต่อไป “แล้วนิวต้องทำอะไรบ้าง”ปกรณ์บอกรายละเอียดงานสองสามนาทีหลังจากนั้นนินิวไม่พิรี้พิไรรีบไปแต่งตัว ก่อนจะวางแผนคร่าวๆกับลูกน้องก่อนเริ่มงานคืนนี้คฤหาสน์แพคทริค“เฮีย งานเรียบร้อยแล้วนะ ตอนนี้นิวกลับบ้านแล้ว”เสียงเจื้อยแจ้วรายงานปกรณ์ผ่านโทรศัพท์ ทันทีที่ทำงานเสร็จนินิวก็รีบกลับมาหาแพคทริค(ได้ครบนะ)“ครบ ทั้งหมดฝากไปกับไอ้เปี๊ยกแล้ว สักพักคงถึง มันมาส่งนิวก่อน”(โอเค พรุ่งนี้รอรับเงินได้เลย) “โอเคครับ รับทราบครับ”นินิวกดวางสาย เธอเดิ