ร่างสวยของโรสรินนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งโดยมีสายตาเป็นห่วงของปัทมาคอยลอบมองมาก่อนเธอจะหันหน้าไปกระซิบคุยกับแฟนหนุ่ม
"ทำไมเพื่อนพี่ต้องพายายบ้านั่นมาด้วย" "พี่จะไปรู้เหรอ อย่าคิดมากเลยน่า มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้"ธีระยังคงมองโลกในแง่ดี แตกต่างจากปัทมาที่ชักสีหน้าใส่คู่หมั้นหนุ่มด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองภายในใจ "ฮัลโหล รอพวกพี่สองคนนานไหมครับน้องลูกปัดคนสวย"เสียงตะโกนแข่งกับเสียงเพลงดังนำทัพมาก่อนร่างสูงใหญ่ของคาสโนวาทั้งสองจะปรากฏกายขึ้นอยู่ตรงหน้าของบุคคลทั้งสาม "พี่ณดล พี่อคิน สวัสดีค่ะ"ปัทมายิ้มออกมาทักทายชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยทั้งสองที่พึ่งจะมาใหม่ซึ่งทั้งคู่ยังไม่ได้สังเกตดูเห็นว่ามีร่างสวยของใครบางคนกำลังนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจอยู่ในขณะนี้ "แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะครับ น้องลูกปัด นี่ครับของขวัญวันเกิดจากพี่ณดลสุดหล่อ" "ขอบคุณค่ะ" "แล้วนี่ ของขวัญจากพี่อคินคนรวย มีความสุขมาก ๆ นะครับน้องลูกปัดคนสวย" พลัวะ พลัวะ "โอ๊ย ไอ้เหี้ยธีระ"สองหนุ่มร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนฝ่ามือหนัก ของพ่อจงอางหวงไข่ฟาดลงบนศีรษะเต็มกำลังอย่างหนักหน่วง "หยอดแฟนกูทุกวันเลยนะมึงสองคน" "โถ่ กูสองคนแค่หยอกนิดหยอกหน่อยแค่นั้นเองมึงอย่า..." "คุณโรส นั้นคุณโรสรินใช่ไหม"ไม่ทันที่ณดลจะเอ่ยกับธีระจบ เสียงตะโกนด้วยความตกใจจากปากของอคินก็ดังขึ้น ดึงดูดสายตาของณดลให้มองไปยังร่างสวยของใครบางคนซึ่งกำลังนั่งจิบไวน์อยู่อย่างสบายใจ "สวัสดีค่ะคุณณดล คุณอคิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"โรสรินกล่าวสวัสดีทักทายผู้ชายทั้งสองคนตรงหน้าและไม่ลืมที่จะแจกรอยยิ้มพิฆาตใจชายไปให้ทำเอาคาสโนวาทั้งสองหนุ่มสายตาพร่าเมื่อได้เห็นมัน "สะ...สวัสดีครับคุณโรส ไม่เจอกันนานเลยสบายดีนะครับ" "ค่ะ โรสสบายดีคุณณดลกับคุณอคินสบายดีนะคะ" "พวกผมสองคนสบายดีครับ"โรสสรินยิ้มออกมาก่อนจะหันหน้าไปหาเพื่อนสาว "ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ เดี๋ยวฉันมา" "ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" "ไม่ล่ะ ฉันไปคนเดียวได้ เดี๋ยวมา"โรสรินแจกยิ้มสดใสให้ก่อนจะเดินออกไป "คุณโรสมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ทำไมมึงถึงไม่บอกกู"อคินเปิดปากถามธีระออกมาหลังจากโรสรินเดินออกไปได้เพียงไม่นาน "ตอนที่กูมา ก็เห็นคุณโรสนั่งอยู่แล้ว ถ้ามึงอยากรู้ก็ไปถามเมียกูโน้น กูไม่เกี่ยว"ธีระพยักหน้าไปหาปัทมาที่นั่งลงบนโซฟาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มในขณะที่ชายหนุ่มทั้งสามทยอยนั่งตาม "พวกพี่จะแปลกใจอะไรกันคะ โรสเป็นเพื่อนสนิทของลูกปัด เป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของลูกปัด ทำไมโรสจะมาร่วมงานวันเกิดของลูกปัดไม่ได้"เจ้าแม่แฟชั่นเอ่ยปากถามในขณะที่เธอกำลังใช้สายตากวาดมองใบหน้าของชายทั้งสาม "หรือเป็นเพราะเรื่องของคุณภาคภูมิกับผู้หญิงคนนั้น" "ลูกปัด ไม่เอาน่า" "เฮอะ พวกพี่เป็นเพื่อนกันนี่ เพื่อนก็ต้องเข้าข้างเพื่อนกันอยู่แล้วสินะ"ปัทมากระดกไวน์ในแก้วจนหมดในคราเดียว เรื่องในอดีตและความเสียใจของเพื่อนสนิทในครั้งนั้นมันไม่ต่างอะไรกับบาดแผลที่ยังเป็นอยู่ในใจของเธอในตอนนี้ ถ้าเธอไม่เปิดทางให้ภาคภูมิตามจีบเพื่อนรักอย่างโรสรินจนทั้งคู่ได้เป็นแฟนกัน มันก็คงจะไม่เกิดเรื่องที่น่าเศร้าตามมา "น้องลูกปัด พี่ว่าเราอย่าไปพูดถึงเรื่องในอดีตมันเลยดีกว่านะ เรื่องระหว่างสองคนนั้นมันก็จบไปนานแล้ว และตอนนี้ไอ้ภาคภูมิมันก็มีแฟนใหม่ไปแล้วด้วย พี่ว่า" "ก็คงมีแต่คุณภาคภูมิเท่านั้นแหละค่ะที่ตัดใจเร็ว ต่างจากโรสเพื่อนของลูกปัดที่ยังจมปลักอยู่ที่เดิม" "อะไรที่เดิมกันเหรอคะ"เสียงหวานที่ดังแทรกขึ้นมาทำให้ทุกสายตาต้องหันไปมองยังต้นตอของเสียง "คุณปาน" "ไอ้ภาค"คาสโนวาเรียกชื่อของผู้มาใหม่ซึ่งยืนอยู่ห่างจากโต๊ะออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ ก่อนทั้งคู่จะเดินควงแขนเข้ามาใกล้ทำเอาหัวใจของทั้งสามชายหนุ่มแทบวาย "มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" "ปะ...เปล่าครับ เชิญนั่งครับคุณปาน"สารถีอารมณ์ดีอย่าณดลรีบเชิญสาวสวยพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนสาวของเพื่อนสนิทให้นั่งลงประจำตำแหน่งโซฟาที่ว่าง "สุขสันต์วันเกิดครับน้องลูกปัด" "ขอบคุณค่ะ"แม้ไม่อยากจะรับแต่คำว่ามารยาทมันค้ำคอทำให้ปัทมาต้องยื่นมือออกไปรับกล่องของขวัญแม้ลึก ๆ ภายในจะรู้สึกไม่ชอบใจชายหญิงผู้มาใหม่เลยก็ตาม "ขอโทษนะคะคุณลูกปัดที่พวกเราสองคนมาสาย บังเอิญว่าปานแต่งตัวนานไปหน่อย หวังว่าคุณลูกปัดจะไม่ถือสาอะไรนะคะ" "ลูกปัดไม่ถือสาอะไรหรอกค่ะ คุณปานสบายใจได้"สาวสวยทั้งสองทักทาย แต่ทุกคนย่อมรู้ดีว่าสองคนนี้ไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ผู้หญิงคนใหม่ที่ทำให้เพื่อนรักของเธอต้องเจ็บใจกินน้ำใบบัวบกไปหลายเดือนจะมีใครชอบใจบ้าง ถ้าหากตอนนั้นโรสรินฮึดขึ้นมาสู้คนสักนิด ผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่มีโอกาสได้คบกับจอมทัพมาจนถึงทุกวันนี้ "น้องลูกปัดจะไม่ลุกขึ้นมาวีนในวันเกิดของตัวเองใช่ไหมวะไอ้ธีระ"ณดลหันมากระซิบเมื่อเห็นทีท่าระหว่างสองสาวเริ่มจะไม่ดี "ถ้าอยากรู้ก็ไม่ลองไปถามดูล่ะ" "ไม่ล่ะ กูบังไม่อยากตายก่อนวัยอันควร เมียมึงร้ายอย่างกับเสือแม่ลูกอ่อน" "อันนี้กูเห็นด้วย"อคินเสริมทัพทุกคนเคยเห็นฤทธิ์ของคุณลูกปัดขี้วีนมาแล้วว่ามันร้ายกาจขนาดไหน "พวกมึงสามคนเป็นอะไร กระซิบกระซาบอะไรกัน" "เปล่า"สามหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธไปมา ท่ามกลางสายตาแห่งความสงสัยของภาคภูมิ "แปลก พวกมึงมีเรื่องอะไรปิดบังกูหรือเปล่า" "ไม่มี พวกกูจะมีเรื่องอะไรมาปิดบังมึงได้ล่ะ จริงไหม"ณดลซึ่งดูร้อนตัวกว่าใครหันไปหากองกำลังเสริมจากเพื่อนทั้งสอง "อย่าคิดมาก พวกกูจะไปมีเรื่องอะไรปิดบังมึงได้" "ใช่ ๆ พวกกูไม่มีเรื่องอะไรปิดบังมึงหรอก"ทั้งสามยกแก้วเหล้าที่พนักงานเอามาเสิร์ฟขึ้นดื่มเพื่อดับความกระหาย แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรได้มากเท่าไหร่ มิหนำซ้ำมันยิ่งเพิ่มความร้อนระอุภายในใจมากขึ้นไปอีกเมื่อสายตาของธีระมองไปสะดุดเข้ากับร่างสวยคุณตาของใครบางคนที่กำลังเดินตรงมาทางนี้ รูปหน้าเรียวสวยมีเสน่ห์ รอยยิ้มอันแสนหวานกระชากใจดึงดูดสายตาของเหล่าผู้ชายให้หันไปสนใจ โรสรินกำลังเดินตรงมาทางนี้ เธอกำลังเดินก้าวขาตรงมาด้วยความมั่นใจก่อนร่างสวยของเธอจะหยุดยืนอยู่ไม่ไกลจากร่างสูงใหญ่ของใครบางคนที่กำลังเบิกตาค้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ตรงหน้า "ขอโทษนะคะที่มาช้า" "โรส" "ภาค"ใบหน้าสวยดูโฉบเฉี่ยวมีเสน่ห์อันเย้ายวนของโรสรินตกเป็นเป้าสายตา เธอมีเสน่ห์สามารถดึงดูดเพศตรงข้ามได้จนทำให้ใครบางคนที่ยืนแอบมองอยู่เริ่มรู้สึกไม่พอใจเมื่อมีสายตาของผู้ชายจ้องมองมายังเธอร่างสวยของหญิงสาวสวมรองเท้าส้นสูงก้าวขาเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ดวงตากลมโตมองเห็นป้ายห้องน้ำที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวขาไปถึงก็มีแรงกระชากตรงข้อแขนทำให้ร่างสวยของเธอเซถลาไปตามแรงดึงพรึ่บ"อื้อ""อย่าเสียงดังสิครับ มีคนเดินตามคุณมา"เสียงอ่อนทุ้มฟังดูนุ่มนวลดังขึ้นในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายตรงหน้ากดปิดริมฝีปากของเธอไม่ให้เปล่งเสียงออกมา ดวงตากลมโตของโรสรินเงยจ้องมองเจ้าของน้ำเสียงนั้น พลันทำให้เธอใจเต้นสั่นขึ้นมาเพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือเขาคนนั้นเจ้าของสายตาที่จ้องมองเธออยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ที่เธอเดินทางมาถึงคลับแห่งนี้'หายไปไหนแล้ววะ'เสียงเข้มซึ่งดังแว่วมาทำให้โรสรินชะงัก เธอหันไปมองยังต้นตอของเสียงก็เห็นร่างสูงใหญ่ของอดีตคนรักอย่างอภาคภูมิซึ่งกำลังยืนหัวเสียอยู่ไม่ไกลราวกับว่าเขามองหาอะไรบางสิ่งบางอย่างไม่เจอตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ของอดีตชายคนรักเดินออกไปทำให้โร
happy birthday to youเสียงร้องเพลงประจำวันเกิดดังขึ้นในระหว่างที่เสียงเพลงภายในคลับเงียบลง เค้กก้อนใหญ่ในมือของคู่หมั้นหนุ่มทำเอาปัทมาน้ำตาไหลเพราะหลังจากที่เธอเป่าเค้กวันเกิดเสร็จนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างธีระก็ได้ทำการคุกเข่าของหญิงสาวแต่งงานท่ามกลางความยินดีของนักท่องราตรีในค่ำคืนนี้"ฉันยินดีกับเธอด้วยนะลูกปัด""ฮึก ขอบคุณนะโรส ขอบคุณมาก ๆ "ว่าที่เจ้าสาวไม่อาจจะหยุดน้ำตาได้ จนเพื่อนรักต้องคอยยื่นมือไปซับน้ำตาให้ ใครจะไปคิดว่าวันนี้ธีระจะจัดการเซอร์ไพรส์ทำเอาปัทมาเพื่อนสาวของเธอร้องไห้น้ำตาไหลพรากด้วยความดีใจแบบนี้"นี่คือของขวัญจากฉันนะ"โรสรินล้วงหยิบกล่องของขวัญที่เตรียมมายื่นให้กับเพื่อนสาว และเมื่อปัทมายื่นมือไปรับและเปิดดูมัน เพื่อนสาวถึงกับต้องหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง"โรส""ชอบไหม ฉันสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ""ยัยบ้า"โรสรินยิ้มออกมาอ้าแขนโอบกอดเพื่อนสาว สร้อยข้อมือรูปดาวสลักชื่อตัวย่อของทั้งคู่เอาไว้ ซึ่งเป็นสิ่งที่โรสรินตั้งใจทำให้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีราคามากมายแต่สำหรับปัทมาแล้วนี่คือสิ่งที่มีค่ามากที่สุดสำหรับมิตรภาพของเธอทั้งคู่"พี่ธีร์คะ ลูกปัดกับโรสขอออกไปเต้นนะคะ"
แม้จะรู้สึกตกใจแต่ริมฝีปากของโรสรินก็ยังคงมีรอยยิ้มบาง ๆ ส่งไปให้ เธอรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องพบเจอกับชายหนุ่มตรงหน้า ต่างจากภาคภูมิที่ไม่คิดว่าเขาจะได้พบเจอกับอดีตคนรักอย่างโรสรินอีกครั้งเช่นเดียวกับปานหรือปานชีวาซึ่งได้อยู่ในสภาวะตะลึงงันเมื่อเห็นอดีตแฟนสาวของแฟนหนุ่มยืนอยู่ตรงนี้"ระ...โรส""ยัยโรส ทำไมมาช้านักล่ะฉันดื่มไวน์ไปหลายแก้วแล้วนะ""ขอโทษทีนะ พอดีว่าห้องน้ำมีคนต่อคิวเยอะไปหน่อยก็เลยช้า"โรสรินฉีกยิ้มหวานก่อนหญิงสาวจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาข้างเพื่อนสาวคนสนิทท่ามกลางสายตาของทุกคนภายในโต๊ะที่กำลังมองเธออย่างให้ความสนอกสนใจสีหน้าของภาคภูมิไม่ต่างอะไรราวกับถูกผีหลอก เมื่อได้เห็นร่างของอดีตแฟนสาวกำลังนั่งพูดคุยกับเพื่อนสนิทอยู่ตรงหน้าของเขาระยะห่างแค่เพียงยื่นแขนเอื้อม"ภาคคะ ภาค""คะ...ครับ"เสียงเรียกของแฟนสาวคนปัจจุบันทำให้ชายหนุ่มได้สติขึ้นมา ภาคภูมิละสายตาจากอดีตคนรักหันมามองหน้าแฟนสาวซึ่งกำลังนั่งหน้าบึ้งจ้องมองมาที่เขาด้วยความไม่พึงพอใจใช่ เขามองอดีตแฟนสาวอย่างโรสรินนานเกินไปหน่อย ไม่แปลกที่ปานชีวาแฟนสาวคนปัจจุบันของเขาจะเกิดอาการไม่พึงพอใจ"อย่าลืมนะคะ เรื่องของคุณกับผู้หญิ
ร่างสวยของโรสรินนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งโดยมีสายตาเป็นห่วงของปัทมาคอยลอบมองมาก่อนเธอจะหันหน้าไปกระซิบคุยกับแฟนหนุ่ม"ทำไมเพื่อนพี่ต้องพายายบ้านั่นมาด้วย""พี่จะไปรู้เหรอ อย่าคิดมากเลยน่า มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้"ธีระยังคงมองโลกในแง่ดี แตกต่างจากปัทมาที่ชักสีหน้าใส่คู่หมั้นหนุ่มด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองภายในใจ"ฮัลโหล รอพวกพี่สองคนนานไหมครับน้องลูกปัดคนสวย"เสียงตะโกนแข่งกับเสียงเพลงดังนำทัพมาก่อนร่างสูงใหญ่ของคาสโนวาทั้งสองจะปรากฏกายขึ้นอยู่ตรงหน้าของบุคคลทั้งสาม"พี่ณดล พี่อคิน สวัสดีค่ะ"ปัทมายิ้มออกมาทักทายชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยทั้งสองที่พึ่งจะมาใหม่ซึ่งทั้งคู่ยังไม่ได้สังเกตดูเห็นว่ามีร่างสวยของใครบางคนกำลังนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจอยู่ในขณะนี้"แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะครับ น้องลูกปัด นี่ครับของขวัญวันเกิดจากพี่ณดลสุดหล่อ""ขอบคุณค่ะ""แล้วนี่ ของขวัญจากพี่อคินคนรวย มีความสุขมาก ๆ นะครับน้องลูกปัดคนสวย"พลัวะ พลัวะ"โอ๊ย ไอ้เหี้ยธีระ"สองหนุ่มร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนฝ่ามือหนัก ของพ่อจงอางหวงไข่ฟาดลงบนศีรษะเต็มกำลังอย่างหนักหน่วง"หยอดแฟนกูทุกวันเลยนะมึงสองคน""โถ่ กูสองคนแค่หยอกนิดหยอกหน่อยแ
เสียงบีทหนัก ๆ ดังกระหึ่มดังเข้าโซนประสาทหูทันทีเมื่อ'โรสริน'ก้าวขาเข้ามาในคลับชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงศรีวิไลซึ่งเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวในยามราตรีในค่ำคืนนี้ใบหน้าเรียวสวยจับใจชายหันมองเพื่อหาเป้าหมาย ดวงตากลมโตหรี่มองหาผ่านแสงไฟสลัวที่ทำให้เธอรู้สึกมัวตา ก่อนเรียวขายาวจะก้าวเดินไปยังทิศทางเมื่อเห็นเป้าหมายกำลังยืนโบกมือให้กับเธออยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมุมปากสวยกระตุกยิ้มทักทาย เมื่อมีผู้ชายรอยกายส่งยิ้มทักทายหมายจะเข้ามาทำความรู้จักเธอในค่ำคืนนี้ระหว่างที่ตนเองนั้นกำลังก้าวขาเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิทที่อยู่ไม่ไกลเธอแค่โปรยเสน่ยิ้มหวานทักทาย คงไม่ใช่เรื่องผิดอะไรใช่ไหม ร่างสูงโปร่งมีสัดส่วนลงตัวเดินตรงไปและไม่วายที่จะส่งยิ้มทักทายผู้คนที่ให้ความสนใจแก่เธออย่างเป็นมิตร"โรส ทางนี้"เสียงตะโกนแข่งกับเสียงเพลงของปัทมาหรือว่าลูกปัดดังขึ้น ดวงตากลมโตปกปิดความดีใจเอาไว้ไม่มิดยามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทกำลังเดินตรงมาทางนี้ ร่างสวยของเจ้าแม่แฟชั่นเจ้าของร้านเสื้อผ้ากำลังโบกมือส่งสัญญาณให้เพื่อนสนิทเดินมาหาด้วยใบหน้าเบิกบานความดีใจเปี่ยมล้นอยู่ในอก เมื่อเห็นร่างสวยในชุดกางเกงยีนขายาว ด้านบนสวมทับด