Share

บทที่3

last update Last Updated: 2025-11-05 13:03:53

ณ คฤหาสน์พหลสกุล

ร่างสูงใหญ่กระฟัดกระเฟียดเข้าบ้าน ซึ่งภายในห้องรับแขกเวลานี้คุณปู่ของเขากำลังนั่งดื่มชา ด้านหน้ามีจอทีวีขนาดใหญ่กำลังรายงานข่าวสารบ้านเมือง

“กลับมาแล้วเหรอ? แล้วนี่หนูหลีไม่กลับมาด้วยหรือไง?” คุณปู่วรชัยผินหน้ามาถาม เมื่อเห็นหลานชายเดินหน้าบูดเข้ามาคนเดียว ดูท่าจะทะเลาะกับเมียเหมือนเคย

พยัคฆ์เมฆาเลือกจะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวที่ห่างจากระยะของไม้เท้าท่านผู้เฒ่าด้วยรู้ดีว่าถ้าท่านรู้ว่าเขาทิ้งเมียไว้บนถนนชานเมืองเป็นต้องโดนปู่ด่าแน่

“แล้วปู่ทำไมยังไม่นอนล่ะ?” เลี่ยงตอบคำถามอย่างคนลื่นไหล และได้ผลเมื่อผู้สูงวัยฉีกยิ้มกว้าง อารมณ์แจ่มใสเป็นที่สุด

“ปู่กำลังรอพี่แกอยู่”

“ปู่หมายถึงเฮียสิงห์?” พยัคฆ์เมฆาเงยหน้าถามอย่างแปลกใจ ด้วยสิงหเรศพี่ชายต่างแม่เลือกจะใช้ชีวิตผิดแผกจากคนในครอบครัวโดยเลือกจะเรียกเป็นทหารแทนการทำธุรกิจ

อีกทั้งเมื่อเรียนจบ ยังเลือกศึกษาเฉพาะทางในมหาวิทยาลัยการทหารระดับโลก

“ใช่” ท่านตอบอย่างภูมิใจ

“แล้วนี่..เฮียจะกลับกี่โมง จริงๆ ปู่รอเจอเฮียตอนเช้าทีเดียวก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องอดนอนเลย”

“ไอ้นี่ พูดเยอะ” ท่านกล่าวอย่างไม่พอใจเล็กน้อย ในขณะที่หลานชายตัวดี วันๆ ไม่ค่อยเอาอ่าวเพียงยักไหล่ ด้วยรู้ว่าสิงหเรศเป็นหลานรักมากกว่าเขาและเฮียสินธพที่เป็นพี่ชายลูกพ่อแม่เดียวกัน ทว่าเขาก็ไม่ได้อิจฉาอะไรนักหรอก เพราะตามสายเลือดแล้วคุณแม่ของเฮียสิงห์ก็คือป้าแท้ๆ ของเขา ซึ่งท่านเสียชีวิตหลังคลอดลูก

ทางบ้านกลัวหลานชายจะลำบากเพราะสูญเสียแม่ตั้งแต่เกิด จึงให้น้องสาวหรือแม่ของเขามาแต่งงานกับคุณพ่อ

เพียงเวลาไม่นานร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อยืดสีเข้มก็เดินเข้ามา พร้อมกับกระเป๋าเป้ใบเดียว ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่คล้ายกับเขาเป๊ะและมักมีสีหน้าเย็นชาเวลานี้กลับเปื้อนยิ้มเล็กน้อย

“เฮียสิงห์” คนเป็นน้องเรียกด้วยสีหน้ายินดี ก่อนจะลุกขึ้นและเดินเข้าไปสวมกอด

“อืมก็ดี แล้วนายล่ะ?”

“ผมก็สบายดีครับเฮีย ว่าแต่เฮียคงฝึกหนักน่าดูเลยนะ” เจ้าน้องชายเอ่ยทัก เมื่อเห็นรูปร่างสูงใหญ่ดูเพรียวสง่ากว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกัน และถึงแม้ในอดีตมีแต่คนบอกว่าเขากับพี่ชายต่างแม่รูปร่างหน้าตาคล้ายกัน ทว่าน่าแปลกวันนี้กลับมีสิ่งที่ต่างจากทุกครั้ง โดยเฉพาะเมื่อสบกับดวงตาคมเข้มลึกที่ดูคล้ายกับบ่อน้ำที่หาก้นไม่เจอ พาให้เกรงโดยไม่รู้ตัว

สิงหเรศเพียงส่งยิ้ม ก่อนจะกวาดสายตาคมมองหาใครบางคน

“แล้วนี่ เมียแกล่ะ”

“เหอะ เฮียอย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเลย...เสียอารมณ์” ไม่พูดเปล่ายังเดินกระฟัดกระเฟียดไปนั่งรินบรั่นดีหน้าบาร์เล็กที่อยู่ติดกับห้องรับแขก คำตอบของน้องพาให้พี่ชายหลุบตามองพื้นอย่างครุ่นคิด ก่อนจะถามย้ำ

“แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”

“ผมทิ้งเธอไว้ที่ถนนชานเมือง เฮียมีอะไรเปล่า”

คำว่า ‘ทิ้ง’ พาให้ชายหนุ่มสองวัยตกตะลึง และเป็นคุณปู่วรชัยที่เสียงดังขึ้นเป็นคนแรก

“นี่แกว่ายังไงห๊ะ ไอ้เสือ!!!”

“ก็..แค่ทิ้งไว้เอง ปู่จะทำไมอ่ะ? ถ้าจะโทษก็ต้องโทษหลานสะใภ้ปู่นั่นแหละ สันดานเสียเอาแต่ไล่ตบคนอื่นไปทั่ว” หลานชายเถียงด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ยุ่งกับใครไม่ยุ่งมายุ่งกับน้องภาของเขา

“ไอ้เวร ดึกขนาดนี้ ทำไมแกกล้าทิ้งเมียไว้บนถนน ฉันจำได้ว่าไม่เคยสอนให้แกเป็นผู้ชายสารเลวแบบนี้!!”

“ปู่อะคิดมาก เยหลีเธอไม่เป็นอะไรหรอก ถึกขนาดนั้น” พยัคฆ์เมฆายังคงตอบอย่างไม่สำนึกผิดอะไรทั้งสิ้น เล่นเอาชายชราถึงกับหน้ามืดจวนเจียนจะเป็นลม ทว่าเสียงเข้มเต็มไปด้วยคำสั่งของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นขัดอารมณ์

“โทร”

“หือ? เฮียสิงห์ เฮียว่าอะไรนะ?”

“ฉันสั่งให้แกโทร”

“…”

“โทรดิ” พี่ชายยังคงสั่งเสียงเข้ม ไร้วี่แววล้อเล่น พาให้พยัคฆ์เมฆามองกลับพลางเม้มปากไม่พอใจ

ทุกทีเฮียสิงห์มักปากหนัก นิ่งขรึมเป็นอาจิณ แต่ไม่รู้ทำไมเอ่ยปากช่วยพูดเรื่องของผู้หญิงคนนั้นทุกครั้งไป

แม้แต่ตอนที่เขาถูกนังตัวดีย์บังคับให้แต่งงาน..ก็เป็นพี่ชายคนนี้ที่เข้ามาพูดเกลี้ยกล่อมจนเขายอมแต่ง

“เดี๋ยวนี้ฉันสั่งแกไม่ฟังแล้วหรือไง?” พี่ชายที่อายุห่างกันไม่ถึงสี่ปีเริ่มดุ พยัคฆ์เมฆาทำได้เพียงฮึดฮัด ด้วยเคยเกรงกันมาก่อน จำยอมต้องหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาภรรยาตีทะเบียน

เสียงรอสายยังคงดังต่อเนื่อง แต่คนปลายสายดันไม่รับโทรศัพท์ชวนให้ผู้เป็นสามีเริ่มหัวร้อน ก่อนจะตัดสายอย่างขัดใจ

“เฮียสิงห์เห็นยัง ผมโทรไปเยหลีก็ไม่รับสาย ผมไม่โทรแล้ว!!” คนไม่เคยง้อใครเอ่ยปากอย่างหัวเสีย เล่นเอาพี่ชายคนโตขมวดคิ้วเข้าหากัน สรรพนามที่ใช้กับน้องชายเริ่มเปลี่ยน

“ไอ้เสือ มึงทำตัวแย่มากรู้ตัวไหม!?”

“ผมทำตัวแย่ยังไง? เหอะ เฮียสิงห์ไปเรียนต่างประเทศตั้งหลายปีจะไปรู้อะไร” พยัคฆ์เมฆาหันมาต่อว่าอย่างไม่พอใจ ก่อนจะฟ้องเฮียด้วยน้ำเสียงขมขื่น

“เฮียรู้ป่ะ เยหลีน้องรักของเฮีย เธอทำอะไรเวรๆ ไว้บ้าง”

“…”

“เฮียรู้ไหม? วันๆ ยัยนั่นเอาแต่ตามติดชีวิตผมอย่างกับแมลงวัน คอยตามราวีผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้ผม”

“…”

“โอเค..ก่อนหน้านี้ผมไม่ว่าที่เธอยังตามไปตบตีผู้หญิงคนอื่น…แต่วันนี้เธอดันไปยุ่งกับน้องภา ผมรับไม่ได้”

“มึงหมายถึง..พิมลภา?” สิงหเรศย้อนถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง รู้ทันทีว่าทำไมน้องชายถึงยอมทิ้งเมีย

ผู้หญิงหน้าเงินคนนั้นกลับมาแล้ว…

..

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทพิเศษ2

    พิมลภาเองก็เดินควงแขนชายหนุ่มจนมาถึงลานจอดรถใต้ดินของโรงพัก ใบหน้าอ่อนหวานยิ้มร่ามีความสุข ตอนนั้นถือว่าเธอโชคดีเหลือเกินที่ตอนนั้นเลือกจับปลาสองมือ ถึงพิทักษ์ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวไฮโซ แต่ในปัจจุบันกลับถือว่าเป็นหนึ่งในนักธุรกิจไฟแรงแห่งยุค แถมยังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนอีกด้วย“พี่พิคะ น้องภาเห็นร้านอาหารฝรั่งเศสเปิดใหม่ที่ไอคอนเราไปลองกันดีไหมคะ” เธอจะอัปลงโซเชียลให้ฉ่ำเลย หัวหน้าเลขาที่จ้องจะแย่งตำแหน่งกับเธอจะได้อิจฉา“เธออยากไปเหรอ?” พิทักษ์ถามยิ้มๆ ทว่าสายตากลับมีเล่ห์นัยบางอย่างที่พิมลภาไม่ทันสังเกต“ค่ะ น้องภาอยากไปกับพี่พิ”“ได้สิ ไอ้ต้อย มึงมานี่” หันไปสั่งคนงานที่บ้าน หญิงสาวมองตามด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย ก่อนมือเล็กที่กำลังควงแขนจะถูกเขาแกะออกด้วยท่าทีรังเกียจ“ผู้หญิงคนนี้กูยกให้”“คะ?” พิมลภาย้อนถามด้วยสีหน้างงงวยยกให้?“พี่พิ…มะ..หมายความว่ายังไงคะ?”“ก็หมายความว่าฉันยกตัวเธอให้คนงานของฉันไงล่ะ” คำตอบของเขาแสนจะเย็นชาจนพิมลภาอึ้งไปชั่วครู่ มารู้สติก็ตอนที่ไอ้คนสวนดิบเถื่อนเข้ามาดึงแขน“ยี้ ปล่อยนะ ไม่ค่ะ น้องภาไม่ยอม” ปากเตรียมโวยวาย ยังไงที่นี่ก็สถานีตำรวจ เธอไม่เชื่อว่

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทพิเศษ

    ณ ห้องขังดวงตาคมกวาดมองนอกกรงขังด้วยสายตาหดหู่ บรรยากาศตอนสายเริ่มมีเจ้าพนักงานเดินขวักไขว่ไปมาสร้างความกระวนกระวายอับอายให้แก่ไฮโซหนุ่มเหลือเกิน ถ้าคุณปู่รู้ว่าก่อเรื่องทะเลาะวิวาทขณะรอลงอาญาเขาตายแน่ พยัคฆ์เมฆาย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาจำได้ว่าหลังรู้ข่าวว่าพี่ชายจะแต่งงานกับเยหลี เขาผิดหวังรุนแรงมาก‘เฮียสิงห์ เฮียทำแบบนี้กับผมได้ยังไง นั่นเมียผมนะเว้ย’ เขาตามไปอาละวาดต่อหน้าเฮียสิงห์ ก่อนชายคนนั้นจะนั่งไขว่ห้างหรี่ตามองมา พร้อมยังยิ้มเยาะใส่‘สิงห์มึงมีสิทธิ์เรียกร้องอีกเหรอ?’‘เหอะ เฮียหมายความว่ายังไง’‘ฉันถามแกไงล่ะ แกมีสิทธิ์เรียกร้องอะไรอีก’‘ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์วะ มีอย่างที่ไหนพี่มาเอาเมียน้อง’ คำเหยียดส่อเสียดพาให้พี่ชายหน้าแดงด้วยความโกรธขึ้นทันที สรรพนามเรียกหาจึงเปลี่ยนตามแรงอารมณ์‘มึงหยุดพูดปากหมาๆ มึงอย่าลืมนะ มึงแอบอ้างมาตลอด’‘เฮียหมายความว่ายังไง? ผมไปแอบอ้างอะไร?’‘มึงก็รู้เหมือนที่กูรู้ คนที่ช่วยชีวิตเยหลีในกองเพลิงเมื่อตอนนั้นเป็นกู’ ข้อเท็จจริงที่ประกาศใส่หน้าพาให้คุณปู่ที่นั่งมองอยู่ไม่ไกลนั่งอึ้ง ในขณะที่เขาก็นิ่งไปด้วยความละอาย แต่ส่วนลึกก็ยังเถียง

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่41จบ

    คำว่า 'สารภาพ' พาให้เยหลีเริ่มจะไม่สบายใจ เธอเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่เคร่งขึ้นจนสัมผัสได้ผู้หญิงที่เคยจมกับความสัมพันธ์ที่เป็นพิษอยู่หลายปีเริ่มหวาดกลัวอย่าบอกนะว่าเฮียสิงห์แอบไปมีผู้หญิงคนอื่น?ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอคงทนไม่ได้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเพียงถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ออก ท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังตก แสงสีส้มเองก็สาดส่องแผ่นหลังแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เยหลีเองก็เคยจินตนาการว่าภายใต้ร่มผ้าของเขาคงจะเป็นผิวเข้มเรียบเนียน ซึ่งอาจจะมีร่องรอยการต่อสู้บ้าง ทว่ากลับไม่คิดว่าจะเห็นรอยขรุขระคล้ายกับแผลไฟไหม้ดังที่เห็นในตอนนี้หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ ใจเริ่มสั่นระรัว มือเล็กขาวผ่องเอื้อมมือไปสัมผัสร่องรอยบนนั้นแผ่วเบา ดวงตาคมสวยรื้นน้ำใสเธอจำได้ว่าวันที่เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ เธอเผลอนอนหลับบนโซฟาในตึกเล็กที่เป็นเรือนไม้แกะฉลุลายตามสมัยนิยม ความร้อนจากการเผาไหม้ทำให้เด็กหญิงวัยประถมงัวเงียตื่น เวลานั้นรอบตัวมีแต่ควันไฟ เธอทั้งสำลัก อีกทั้งยังกลัวมาก แต่ก็พยายามคลานต่ำหาทางออก ทว่าควันที่พวยพุ่งทำให้คลานไปไม่ทันถึงทางออก อนุสติก่อนสลบเธอเห็นภาพรางๆ เป็นเด็กผู้ชายร่างผอมสูง เค้า

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่40

    เวลาผ่านไปเดือนกว่าหญิงสาวในชุดเสื้อกระโปรงสีชมพูอ่อนกำลังหมุนตัวอยู่หน้ากระจก พลางยกยิ้มให้กับรูปลักษณ์ใหม่ที่สะท้อนบนนั้น เฮียสิงห์น่าจะชอบลุคนี้นะ?ก็ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงอ่อนหวานนี่ เธออยากเอาใจแฟนเลยแต่งตัวตามที่คิดว่าแฟนจะชอบ“คุณหลีคะ คุณสิงห์มาแล้วค่ะ” สาวใช้คนสนิทเคาะประตู พร้อมกับส่งเสียงแจ้งเตือนด้วยความสุภาพเยหลียิ้มให้ตัวเองในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับปลุกความมั่นใจในตนเอง เธอสวยขนาดนี้เฮียสิงห์ต้องชอบสิ! ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งใช้เวลาไม่กี่นาทีร่างเล็กก็เดินมาถึงสวนในคฤหาสน์ความชอบของเฮียสิงห์จะต่างจากอดีตสามีก็ตรงนี้ เฮียเสือรักในปาร์ตี้และความวุ่นวาย ในขณะที่เฮียสิงห์รักธรรมชาติและความสงบ ที่สำคัญยังชอบต้นไม้เป็นพิเศษโดยเฉพาะสวนของบ้านเธอ หญิงสาวสังเกตเห็นรูปร่างสูงใหญ่เอวสอบในเสื้อยืดลำลองดูสบายๆ ได้ในทันที“เฮียสิงห์คะ” เสียงหวานใสติดจะอ้อนเล็กๆ เรียกให้ชายหนุ่มหันมามองแล้วยิ้มตอบ นัยน์ตาคมลอบสำรวจคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยทัก“วันนี้เหมือนหลีแปลกๆ ไปนะ?” ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน แต่เขารู้ว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป“คิคิ หลีว่าแล้วเฮียสิงห์ต้องทัก”“….”“เฮียสิงห์ทายส

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่39

    เมื่อทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวังพยัคฆ์เมฆาถึงกับอยู่ในภาวะมึนงง กว่าจะรู้ตัวซูเปอร์คาร์คันหรูก็ขับมาถึงคอนโดหรูกลางใจเมือง ดวงตาคมเพ่งมองไปยังชั้นที่พิมลภาอยู่ อีโก้ลูกผู้ชายที่ถูกอดีตภรรยาทำร้ายย่อยยับถูกปลอบประโลมด้วยแสงไฟที่ลอดส่องออกมานั่นสิ ถึงแม้เยหลีจะเลิก ‘รัก’ เขาแล้ว ทว่าก็ยังมีผู้หญิงอีกคนที่แสนดี ยอมรับในตัวเขา และรักเขามากอยู่คนหนึ่งไม่ใช่หรือไง?ไม่มีเธอฉันก็ไม่ตายหรอกนะเยหลีริมฝีปากคนหน้าหล่อยกยิ้มขึ้น ใจเริ่มชื้นเขาสัญญากับตนเองว่าต่อไปหลังจากนี้จะเป็นแฟนที่ดีและจะเป็นสามีที่รักเดียวใจเดียว เขาจะแสดงให้เยหลีเห็นและต้องอิจฉาผู้หญิงคนนั้น หลังจากจอดรถเสร็จร่างสูงใหญ่รีบสับเท้าไปยังห้องอดีตชู้รักด้วยหัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง มือใหญ่สแกนบัตรเพื่อเข้าห้อง ยังไม่ทันสังเกตรองเท้าหนังชั้นดีที่ถูกถอดไว้ด้านหน้า ทว่ากับสะดุดตากับเสื้อคลุมสีหวานที่ถูกกองทิ้งไว้บนพื้น ปากที่เตรียมอ้าเรียกชู้รักหุบลงทันใด เขายิ้มผ้าคลุมชุดนอนขึ้นมาดู ใจดวงโตเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เกิดลางสังหรไม่ค่อยดีบางอย่างภายในห้องมีเพียงเสียงแอร์คอนดิชัน อากาศเย็นเฉียบ แต่แผ่นหลังเขากลับชื้นเหงื่อด้วยค

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่38

    “คุณพยัคฆ์เมฆาคุณอย่าโง่ อย่าให้ฉันต้องย้ำว่าเราหย่ากันแล้ว และการที่คุณเบิกจ่ายเงินในส่วนที่คุณไม่ใช่เจ้าของ มันไม่ได้ต่างจากการฉ้อฉล”“หลี เฮียไม่ได้โกงเงินนะเว้ย เธอไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้” คำว่าฉ้อฉลมีผลให้คนตัวโตกว่าถึงกับร้อนรน ยิ่งสบตาเอาเรื่องของหญิงสาวยิ่งรู้ว่าเธอเอาจริง“ฉันไม่มีสิทธิ์พูด งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ ฉันยินดีที่จะทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ และพร้อมจะไปแจ้งความ”“แจ้งความ!? เธอบ้าไปแล้ว เธออย่าลืมนะว่าวันที่ไฟไหม้เป็นฉันที่พาเธอไปส่งโรงพยาบาล”“ค่ะ เพราะฉันรู้ไงว่าคุณเป็นผู้มีพระคุณ แต่...ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะไม่เอาเรื่อง ทดแทนกับบุญคุณที่คุณเคยช่วยชีวิต และฉันจะถือว่าเงินที่ฉันเสียไปหลายปีชดเชยหมดไปแล้ว ตกลงไหมคะ?”พยัคฆ์เมฆานิ่งอึ้ง ถ้าเขาตอบรับคำขอ นั่นก็แปลว่าข้ออ้างในการแถ และพาตนมาวนเวียนกับผู้หญิงตรงหน้าคงหายไป ส่วนความมั่นใจในตอนต้นที่ว่าถ้าเขาง้อเธอหน่อย เธอคงยกเลิกให้พลันสลายหายไปในทันทีเธอหมดรักเขาแล้วจริงๆ“หลี..เธอต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?” เขาถามกลับเสียงแหบแห้ง แววตาเคลือบความเสียใจ เยหลีเพียงยกยิ้มข้างเดียว ก่อนจะตอบกลับคนในอดีตด้วยน้ำเสี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status