10(ไปอยู่ในที่ไม่มีคนเห็น)nc+

ไปอยู่ในที่ไม่มีคนเห็น

"ฉันจะคุยตอนนี้ เดี๋ยวนี้!"ฉันชะงักจ้องมองใบหน้าหล่อที่เรียบเฉยแล้วลอบหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะสะบัดแขนออก แต่ทว่า...

"คุณรณ!"ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกคนตัวโตอุ้มตัวฉันขึ้นพาดที่ไหล่เขาแล้วเดินเข้ามาภายในห้องนอนก่อนจะทุ่มฉันลงไปนอนกองบนเตียง.

"อะ..โอ๊ย"

"วันนี้แหละ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า...."ชายหนุ่มร่างสูงยืนเต็มความสูงจ้องมาที่ฉันมือหนาของเขาได้ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น

"....ต่อไปนี้เธอจะไม่ต้องการkวยของใครนอกจาก kวยของฉัน"พรึ่บ! เสื้อเชิ้ตราคาแพงได้ถูกโยนทิ้งลงไปที่พื้น

"คุณรณกำลังเข้าใจนับผิด"ฉันพยายามหยัดกายลุกขึ้นแต่ก็โดนเขาผลักลงไปนอนราบแล้วขึ้นคร่อมบนร่างฉันก่อนที่จะดึงผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มร่างฉันออก ทำให้เขาได้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของฉัน

คนตัวโตโน้มตัวลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอฉันสลับกันทั้งสองฝั่ง ส่วนมือหนาก็ไม่ปล่อยว่างบีบเค้นที่เต้าอกฉันแรง ๆ จนรู้สึกเจ็บไปหมด

คุณรณดูดที่ต้นคอของฉันจนเป็นจ้ำ ๆ ไม่ว่าจะห้ามยังไงเขาก็ไม่ฟัง พอสมใจแล้วก็ยกยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนที่เปลี่ยนมาชกชิมดูดดุนที่ยอดปทุมถันทั้งสองข้างจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลาย แถมยังฝังฟันคมลงจนเป็นรอยเขี้ยว

"คุณรณ นับเจ็บ"

"หึ"เขาแสยะยิ้มร้าย ๆ แล้วทำต่ออยู่อย่างนั้นจนฉันเจ็บและแสบไปหมด เขาช่างป่าเถื่อนไร้ความปราณีกับเรื่องเซ็กส์จริง ๆ ฉันคงได้แต่ทนนอนกัดฟันข่มความเจ็บทั้งตัวและหัวใจ ไม่นึกเลยว่าชีวิตฉันจะต้องมาเจออะไรแย่ ๆ แบบนี้

คุณรณหยัดกายขึ้นคุกเข่าตรงระหว่างขาฉันแล้วจ้อมมองมาที่ฉันด้วยสายตาโลมเลียก่อนที่จะดึงเข็มขัดออกแล้วปลดกางเกงตัวเองลงทั้งนอกและในเผยท่อนเอ็นลำใหญ่ผงาดออกมาทักทาย ฉันนอนกลืนน้ำลายลงคอด้วยใจสั่น ๆ คนตัวโตรูดแก่นกายตัวเองขึ้น ๆ ลง ๆ ทำให้มันขยายใหญ่มากขึ้น แล้วจับขาฉันอ้าออกกว้างกว่าเดิม เขาขยับเข่าเข้ามาแล้วจับท่อนเอ็นจ่อไปที่รูสวาทของฉัน สวบ !!

"อ๊ะ!"ฉันร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บและอีดอัดมาก คุณรณกดลำยักษ์เข้าไปจนสุดในคราวเดียว

"อ่า"เจ้าของใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นคำรามเบา ๆ แล้วจับขาทั้งสองข้างฉันขึ้นชี้เพดานเป็นรูปตัววี ก่อนที่จะค่อย ขยับสะโพกสอบอย่างช้า ๆ เนิบ ๆ ทำให้ฉันผ่อนความเจ็บลง.

แต่ก็ได้แค่อึดใจเดียวคุณรณเริ่มกระแทกเอวสอบเข้ามาอย่างรุนแรงจนร่างฉันสั่นคลอนโยกไปตามจังหวะ

"คุณรณ..เบาได้ไหม"

"หึ"ปึก! ปึก! ปึก! เขากลับทำในสิ่งที่ฉันร้องขอชายหนุ่มบนร่างยิ่งตอกลำยักษ์เข้ามาเต็มกำลัง.จนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแสบที่ช่วงล่างมากราวกับว่ามันถูกฉีกขาดอีกครั้ง.

ฉันต้องทนรับแรงกระแทกที่หนักหน่วงเพราะแม้ว่าจะร้องขอเขายังไงก็คงไม่เป็นผล ฉันขอถอนคำพูดที่บอกว่า 'คุณรณใจดี' ซึ่งความจริงแล้ว เขาใจร้ายและป่าเถื่อนมาก

ท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินมาตรฐานกดกระแทกกระทั้งเข้ามาไม่ยั้ง ชายหนุ่มหน้านิ่งจ้องมองมาที่ฉันก่อนจะโน้มตัวลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอของฉันระหว่างที่ท่อนล่างยังคงขยับอยู่ สักพักเขาก็หยัดกายลุกแล้วถอนแท่งร้อนออกก่อนจะจับฉันนอนพลิกคว่ำหน้าดึงสะโพกขึ้นระดับเอว แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปอีกรอบก่อนที่จะตอกเข้า ๆ ออก ๆ รัว ๆ ฉันรู้สึกจุกเสียดที่ทัองน้อยมาก

"คุณรณ นับจุก"

"ครางออกมา อื้ออออ"เขาไม่สนใจคำพูดฉันเลือกที่จะออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงกระเส่า ในขณะที่ฉันกัดปากตัวเองจนห้อเลือดเพื่อเก็บเสียง เพียะ! ฝ่ามือใหญ่ฟาดเข้าที่สะโพกของฉันอย่างแรง.

"ฉันบอกให้คราง!"น้ำเสียงเรียบ ๆ แต่แฝงด้วยความดุ

"อ๊ะ อ๊ะ อร้ายยย"ฉันรีบเปิดปากตัวเองแล้วครางออกมาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

"ดึ อ่า..แน่นฉิบ"มือหนาจับที่สะโพกทั้งสองข้างหลวม ๆ แล้วโยกสะโพกเข้าออกรัว ๆ

"อะ อ๊ะ อ๊ะ"

"ซี๊ดดดด อ้ากกกก"สิ้นเสียงฉันรู้สึกมีของเหลวพ่นเข้ามาในตัว คุณรณกดแช่ลำยักษ์ไว้สักพักก่อนที่จะถอนมันออกมา ส่วนฉันก็นอนหืดหอบราวกับคนหมดเรียวแรง.คิดว่ามันคงจบไว้ แต่ทว่า ฉันคิดผิด คุณรณพลิกร่างฉันนอนหงายแล้วแหกขาฉันออกกว้างก่อนที่จะเสียบท่อนเอ็นเข้าไปใหม่ แล้วจัดการกระแทกอย่างไม่ยั้ง ปึก ปึก ปึก

ฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกเจ็บแสบไปทั้งตัวโดยเฉพาะช่วงล่าง.แทบจะขยับตัวไม่ได้ จมูกก็ได้กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งทั่วห้อง.ฉันพยายามหยัดกายลุกขึ้นในสภาพเปลือยเปล่า ก็เห็นคุณรณที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟาด้วยสภาพสวมผ้าขนหนูตัวเดียว

"ไปอาบน้ำซะ แล้วเก็บของ"เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"....."ฉันขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย

"หูหนวกหรือไง!"

"คุณรณจะปล่อยนับไปแล้วใช่ไหมคะ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะไม่ค่อยมีแรง

"ใครบอกว่าฉันจะปล่อยเธอ...."ชายหนุ่มหน้านิ่งดับบุหรี่แล้วลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉันที่นั่งอยู่บนเตียงโดยเอาผ้าห่มคลุมร่างกายตัวเองไว้

".....ฉันยังไม่เบื่อเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น"คุณรณยืนท้าวเอวหลวม ๆ ที่ข้างเตียงด้วยสายตาจ้องมาที่ฉัน

"รีบลุกสิ!"ฉันสะดุ้งโหย่งขณะที่จิดใจเหม่อลอยเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดุตวาดน้ำเสียงแข็ง

"ค่ะ"ฉันตอบรับโดยดี แล้วค่อย ๆ ลงจากเตียงทั้งที่ขาสั่นไม่หยุด พอคว้าผ้าขนหนูมาพันตัวแล้วก็เดินไปยังห้องน้ำ

ฉันต้องตกใจที่ส่องไปที่กระจกพบว่าเนื้อตัวมีแต่รอยจ้ำเขียว ๆ แดง ๆ ไปทั่วลำคอและเนินอก ฉันลอบหายใจเบา ๆ อย่างรู้สึกสะเทือนใจที่เห็นตัวเองในสภาพแบบนี้

พอฉันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าคุณรณแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเขานั่งอยู่บนโซฟาสายตาจ้องมองไปที่โทรศัพท์ราคาแพงที่อยู่บนมือของเขา ฉันไม่ได้สนใจรีบใส่เสื้อผ้าแล้วเก็บของตามคำสั่ง ระหว่างที่ฉันกำลังเก็บของอยู่นั้น

"ผ้าอะไร"เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังเปิดลิ้นชักข้างเตียงหยิบผ้าเช็ดหน้าของรุ่นพี่ใจดีขึ้นมาใส่ไว้ในกล่อง.

"ผ้าเช็ดหน้าค่ะ"ฉันหันไปตอบคนด้านหลังเขาขมวดคิ้งจ้องไปที่ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น

"ของใคร..ของเธอเหรอ"

"ของ...."ครืน ครืน ยังไม่ทันจะได้ตอบอยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของคุณรณก็ดังขึ้นเขาจึงล้วงกางเกงหยิบมันขึ้นมา

"รีบเก็บ..ฉันมีธุระต่อ"ว่าจบเขาก็กดรับสายแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง

ตอนนี้ฉันอยู่บนรถคันหรูของคุณรณเขาขับรถออกมาจากบ่อนด้วยสีหน้านิ่งสายตาจ้องไปที่ถนน

"คุณรณจะพานับไปไหนเหรอคะ"ฉันตัดสินใจถามเขาจากที่นั่งเงียบมานาน

"คอนโดฉัน"ปากขยับแต่ตาจ้องไปข้างหน้า

"คอนโดคุณรณ?"ฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"ฉันจะเอาของแถมไปอยู่ในที่ไม่มีคนเห็น"คนตัวโตพูดเสียงเบาแทบจะไม่ได้ยินสายตาก็ยังจ้องไปที่ถนน

"....."ฉันหันไปมองเขาแล้วเม้มปากทั้งสองเข้าหากันแน่น

คุณรณเลี้ยวรถเข้าไปในลานจอดรถของคอนโดหรูถึงชั้น15 พอรถจอดสนิทเขาก็ปลดเบลล์เปิดประตูลงจากรถ ฉันก็คว้ากระเป๋าแล้วกล่องใส่ของลงรถตามเขาติด ๆ ชายหนุ่มร่างสูงเดินนำหน้าฉันมายืนตรงที่ประตูหรูหน้าห้อง 1567 แล้วกดรหัสเปิดประตูห้องก่อนที่จะก้าวขาเดินเข้าไป และฉันก็เดินตามเขาเข้าไป ภายในห้องกว้างขวางและหรูหรามาก

"เธอนอนห้องนั้น"เจ้าของห้องชี้นิ้วไปที่ประตูห้องฝั่งขวามือ

"ค่ะ"ฉันตอบรับแล้วเดินไปยังห้องที่คนตัวโตบอก

"ห้ามออกไปไหน เดี๋ยวฉันมา"ฉันหยุดชะงักหันไปมองคุณรณแล้วผงกหัวรับ.จากนั้นเจ้าของห้องก็เดินออกไป

_________________