ตอนที่ 1 ผิดนัด

แนะนำตัวละครหลัก

น่านนัทธีร์ ชายหนุ่ม วัย 32 ผู้มีอดีตแสนขมขื่น เพราะเคยถูกชะตากับหญิงสาวชนเผ่าคนหนึ่ง เขาส่งเสียเธอจนเรียนจบ และทั้งคู่ก็เกือบจะได้แต่งงานกัน แล้ววันหนึ่งผู้หญิงชนเผ่าคนนั้นก็หนีเขาไปแต่งงานกับชายที่เป็นชนเผ่าเดียวกับเธอ และอ้างว่าเขาไม่เหมาะสมกับเธอด้วยประการทั้งปวง

รัตติกาล หญิงสาว วัย 26 เธอได้คบหากับคู่หมั้นของเธอมาเป็นเวลาเจ็ดปี ตั้งแต่สมัยที่เธอยังเรียนอยู่มหาลัย โดยความเห็นของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย รัตติกาลจึงต้องอยู่ในกรอบของการที่มีคู่หมั้นแล้วมาโดยตลอด เธอไม่เคยออกนอกกรอบนั้นเลย จนกระทั้งได้พบกับ น่านนัทธีร์ ชายหนุ่มผู้พาเธอออกจากกรอบนั้น

 ติณณภพ ชายหนุ่มวัย 29 คู่หมั้นหนุ่มของรัตติกาล ที่เขาต้องหมั้นกับเธอเพราะทำตามความต้องการของมารดาที่อยากได้หุ้นของบิดารัตติกาลมาไว้ในครอบครอง

แต่กระนั้นติณณภพก็ยังนอกใจเธอไปมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่นเรื่อยมา จนกระทั้งเขาเรียนจบและทำงานต่อจากบิดาที่เสียไป ต่อมามารดาของเขาป่วยหนักจึงอยากให้ลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที จึงบอกให้เขารีบแต่งงานเสีย ติณณภพจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้

ระยอง เมื่อสองวันที่แล้ว

“ระตี พี่จองถ่ายพรีเวดดิ้งให้แล้วนะ เราจะถ่ายกันที่ริมทะเล” เสียงทุ้มของคู่หมั้นกรอกเสียงมาตามสาย

“ขอบคุณค่ะ แล้วจะให้ระตีไปหาพี่วันไหนดีคะ”

“อีกประมาณสองวันพี่ถึงจะว่างนะ ระตีขับรถมาเองไหวมั้ย”

“ไหวค่ะ ระยะทางใกล้ ๆ แค่นี้เอง แต่ระตีจะขอแวะหายัยวิที่บ้านก่อนนะคะ”

“ดีเลย ระตีจะได้ไม่เหงาเวลาที่พี่ทำงาน”

ติณณภพคู่หมั้นหนุ่มของรัตติกาล ทั้งคู่มีแพลนกันเอาไว้ว่าจะแต่งงานกันในเดือนหน้าหลังจากที่คบหากันมาถึงเจ็ดปี ติณณภพทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างสานต่อธุรกิจของครอบครัว ก่อนหน้านี้อุทุมพรมารดาของเขาป่วยหนักเพิ่งได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไม่นานมานี้ อุทุมพรจึงอยากให้บุตรชายเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที จึงเร่งเร้าให้ติณณภพรีบแต่งงานกับรัตติกาลโดยเร็ว

Tiffany Wedding Studio

“มาถ่ายพรีเวดดิ้งที่นัดไว้ค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านและพนักงานที่เป็นช่างแต่งหน้าพยายามมองหาเจ้าบ่าวแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา เพราะชื่อคนที่มาจองเอาไว้ล่วงหน้าเมื่อสองก่อนเป็นผู้ชาย

“แล้ววันนี้เจ้าบ่าวไม่มาเหรอคะ” เจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภทสองเอ่ยถาม

“คือเค้ากำลังติดงานอยู่น่ะค่ะ ก็เลยให้ฉันมาลองชุดก่อน อีกสักพักคงจะตามมาค่ะ” รัตติกาลตอบเจ้าของร้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ไม่ทราบว่าหุ่นอย่างนี้พอจะมีชุดไหนแนะนำบ้างคะ” รวิสาเอ่ยถามแทนเพื่อนของเธอ เพราะรู้ว่าก่อนหน้านี้รัตติกาลไม่มีกะจิตกะใจจะมาถ่ายพรีเวดดิ้งเลย เธอโทรมาร้องห่มร้องไห้ที่คู่หมั้นหนุ่มบ้างานจนไม่เห็นความสำคัญและผิดนัดจนเลยเวลามาเกือบหนึ่งชั่วโมง

“อืม!!...เดี๋ยวพี่เอาแบบมาให้เลือกเลยดีกว่า” จากนั้นสาวสองจึงรีบบอกให้ลูกน้องในร้านหยิบหนังสือแคดตาล็อกมาให้ทั้งคู่เลือก

“ขอบคุณค่ะ” รวิสาเอ่ยขอบคุณ จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันเปิดหนังสือดูแบบต่างๆ รัตติกาลพลิกไปพลิกมาหลายครั้งสุดท้ายก็มาจบที่ชุดในหน้าแรกอยู่ดี

“เอาชุดนี้แหละ..วิ” รัตติกาลชี้นิ้วไปที่ชุดเกาะอกสีครีมกระโปรงยาวฟูฟ่อง รวิสาชะโงกหน้าไปมองดูรูป

“อืม!..ก็สวยดีนะ แล้วชุดเจ้าบ่าวล่ะ พี่ติณเค้าจะให้เราเลือกไว้รอเลยมั้ย” คำถามนั้นทำให้เพื่อนสนิทเบ้ปากทันที

“ให้เค้ามาเลือกเองดีกว่า ถ้าเลือกไม่ถูกใจเดี๋ยวก็โมโหอีก” รัตติกาลตอบเพื่อน รวิสายิ้มเจื่อน ๆ และไม่กล้าเซ้าซี้เพื่อนเรื่องคู่หมั้น

“เลือกชุดได้แล้ว ไปแต่งหน้าทำผมรอเลยก็ได้ค่ะ” พนักงานในร้านรีบเดินมาบอกกับทั้งคู่ รัตติกาลใช้เวลาแต่งหน้าทำผมไปไม่นาน รวิสรานั่งรอเพื่อนแต่งผม ก่อนจะเอ่ยชมเมื่อใกล้เสร็จ

“สวยจัง!..วิว่า..ระตีเอาทรงนี้แหละ เหมาะกับชุดเลย” หน้าอกอวบนูนลอยเด่น ชุดเจ้าสาวกระโปรงยาวฟูฟ่องนั้นทำให้เพื่อนของเธอสวยน่ารักเหมือนตุ๊กตาไม่มีผิด ผมยาวประบ่าที่ถูกดัดหยิกเป็นลอนนั้นช่างน่ารักนัก จนวริสาต้องเอ่ยชมเพื่อนสาว แต่ด้านหลังก็มีชายหนุ่มยืนกอดอกมองดูทั้งคู่อยู่ จนพนักงานในร้านอีกคนเดินมาเรียกให้เค้าไปลองชุดพร้อมกับแต่งหน้าทำผมเช่นกัน

เมื่อทั้งคู่พร้อมแล้ว ติณณภพและรัตติกาล จึงได้ออกไปถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยกัน จนเกือบจะเย็นแล้วก็ยังไม่เสร็จ แต่เวลานั้นโทรศัพท์ของติณณภพก็ดังขึ้น เขาจึงขอตัวไปรับสาย และกลับมาบอกทีมงานว่า เขาจะต้องรีบไป เพราะมีลูกค้าคนสำคัญรออยู่

“ระตี! พี่มีงานด่วน เดี๋ยวระตีให้เพื่อนไปส่งที่โรงแรมเลยก็ได้นะ แล้วเดี๋ยวเลิกงานเราค่อยเจอกันที่โรงแรม” ติณณภพรีบเดินมาบอก รัตติกาลจึงรีบบอกให้เขาไปก่อน ส่วนเธอจะขอเดินเล่นกับเพื่อนอยู่ที่นี่อีกสักพัก

เย็นนั้น รวิสามาส่งรัตติกาลยังที่ทำงานของติณณภพ ก่อนที่เพื่อนของเธอจะลงรถ รวิสาก็เอ่ยถาม

“แน่ใจนะระตี ว่าจะรอกลับพร้อมพี่ติณเค้า” รวิสาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ไม่อยากให้ทั้งคู่ทะเลาะกัน เพราะติณณภพสั่งว่าให้รัตติกาลไปรอเขาที่โรงแรม

“อืม!.. ไม่เป็นไรหรอก วิกลับเถอะ แล้วพรุ่งนี้ว่าง ๆ ค่อยเจอกัน”

“พรุ่งนี้วิ อาจจะไม่ว่างนะ..ระตี พอดีว่ามีประชุมที่บริษัทแต่เช้าเลย ไม่รู้จะปลีกตัวออกมาได้ตอนไหน”

"ไม่เป็นไรวิ ระตีอยู่ได้ วิทำงานไปเหอะ"

“งั้นวิ..กลับก่อนนะ”  วริสารีบบอกเพื่อนทันที

“ขับรถ ๆ ดี ๆ นะวิ”

“จร้า ไปล่ะ บาย” ทั้งคู่โบกมือให้กัน ก่อนรัตติกาลจะเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ทำงานของคู่หมั้นหนุ่ม