โมเดลลิ่งQHeaven queen….10:00น.เคนโซ คิณภพ…..ฟิ้ว!ตุ๊บ!!พรึบ“ไอ้สัส!!”ผมสบถพร้อมกับกระชากร่างของไอ้ทรงพลออกมาจากร่างของพี่เอยอย่างรวดเร็วแบบไม่ให้มันตั้งตัวจนร่างของมันเสียหลักเซถอยหลังและล้มลงไปกองกับพื้นอย่างแรงพรึบ“ไอ้สารเลว!!!”ผมก่นด่ามันและจัดการขึ้นคร่อมร่างของมันพร้อมกับปล่อยหมัดรัวไปที่เบ้าหน้าของมันอย่างกรุ่นโกรธและโมโหจัด โมโหจนเลือดขึ้นหน้า จนหน้าตาของผมร้อนฉ่า“มึงเป็นเหี้ยอะไร!!!”ไอ้ทรงพลจับมือผมที่รัวหมัดใส่มันไว้ได้ ก่อนจะเอ่ยถามผมเสียงแข็งอย่างไม่พอใจก่อนมันจะใช้มือต่อยหน้าผมกลับมาเต็มแรงจนหน้าของผมหันและมึนงงถอยออกมาจากร่างของไอ้ทรงพลมันได้จังหวะก็ถีบท้องผมอย่างแรงจนแผ่นหลังของผมกระแทกเข้ากับเก้าอี้จนผมรู้สึกจุกขึ้นมาโพล๊ะ!“หึ…ไอ้เด็กเมื่อวานซืน…”ไอ้ทรงพลหัวเราะร่วนออกมาพร้อมกับจ้องมองหน้าผม ที่มบหน้าของมันกำลังมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากริมฝีปากของมันและหางคิ้วของมันก็มีเลือดไหลซิบออกมาเช่นกัน เพราะผมต่อยมันเต็มแรงทุกหมัด“มึงดู…พี่สาวมึงสิ…เดินเข้ามาหากูเอง…”มันว่าพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นยืนและเอามือชี้ไปที่ร่างของพี่เอย ผมก็หันไปมองร่างพี่เอยด้วยแววตาเป็น
และสถานที่นี่ที่มันหลอกพี่เอยมาในวันนี้ก็จะถูกตรวจสอบด้วยเช่นกัน เพราะว่ามันเปิดโมเดลลิ่งบังหน้าการค้าประเวณีของมัน โดยมันจะหลอกสาวๆหรือไม่ก็สาวๆเต็มใจบางส่วนมาทำงานกับมัน“อดทนนะครับ….ผมจะพาพี่เอยกลับบ้านนะ…”ผมพูดเสียงอ่อนโยนพร้อมกับวางร่างเล็กของพี่เอยลงไปบนเบาะนั่งข้างคนขับของรถสปอร์ตที่เป็นของไอ้กราฟผมยืมมันมา ผมคาดสายเบลท์ให้เธอเสร็จสรรพ เธอก็ทำหน้าทุรนทุรายจนน่าสงสารพรึบผมปิดประตูรถและเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับและขึ้นนั่งพร้อมกับหยิบสายเบลท์ขึ้นมาคาดเพื่อความปลอดภัย ก่อนจะหันไปมองพี่เอยและผมก็ขับรถออกมาจากที่ตรงนั้น เพราะตอนนี้ตำรวจได้ทำการล้อมรอบที่นั้นไว้หมดแล้วและก็นำตัวคนพวกนั้นไปสอบปากคำเพื่อดำเนินคดีต่อไปพรึบ“อื้ออออ”“ซี๊ดดดด….พี่เอยครับ…อดทนก่อนครับ….”ผมครางกระเส่าขึ้นมาที่พี่เอยยื่นมือเล็กของเธอมาลูบคลำที่เป้ากางเกงของผม ที่เจ้ามังกรยักษ์ของผมมันกำลังสงบอยู่ให้มันตื่นตัวขึ้นมาทันทีที่โดนฝ่ามือของเธอสัมผัสพรึบ“อื้อออ….”“พะพี่เอย!”ผมร้องเสียงหลงเมื่อผมหันหน้าไปมองพี่เอยที่ตอนนี้เธอได้ปลดสายเบลท์ออกไปแล้วและเธอก็กำลังยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มและอ้าออกอ
ชื่อเล่น เคนโซ(เคน) ชื่อจริง นาย คิณภพ ณรงค์เดช อายุ19ปี เด็กสถาบันนักเรียนช่างกลปีสุดท้าย หัวโจกประจำสถาบันที่มีหน้าตาหล่อเหลามีผู้หญิงรุ่นพี่รุ่นน้องรายล้อมรอบๆตัวแต่เขาก็มองพวกเธอเป็นแค่ของเล่นคั้นเวลาเท่านั้น เจ้าชู้ตัวพ่อ “พี่สาว….ไม่สนใจที่จะมีแฟนเป็นรุ่นน้องบ้างเหรอครับ^_^” “ถึงผมจะไม่รวย…แต่ผมหล่อไงครับ…ถึงแรด ได้^_^” “เรียกพี่สาวไม่ถนัด…ขอเรียกเมียแทนได้หรือเปล่าครับ?” ชื่อเล่น ขวัญเอย ชื่อจริง นางสาว กมลวรรณ ลิ้มเกียร์ อายุ22ปี คุณหนูผู้สวยสง่า สถานะทางบ้านค่อนข้างรวย แต่เธอกลับต้องหันหลังให้บ้านหลังใหญ่ที่เคยอบอุ่นที่เธอเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็กเพียงเพราะแม่ของเธอลุ่มหลงสามีเด็ก นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปีสาม มหาลัยQA “ฉันไม่ชอบผู้ชายที่อายุน้อยกว่า…!!” แนะนำเรื่อง "พี่สาว…ไม่สนใจจะคบผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเป็นกิ๊กเหรอครับ…” “เขาว่ากินเด็ก…จะเพิ่มความสวยขึ้นเหมือนสาวพันปีเลยนะครับ^_^” “หึ…ฉันไม่ชอบผู้ชายอายุน้อยกว่า…” “เพราะมันงี่เง่า…และง้องแง้งเข้าใจป่ะ..” “ฉันชอบผู้ชายที่มีความเป็นผู้นำ…” “และดูแลฉันได้…” “ว้า…ถ้าอย่างงั้น…ผมคงไม่มีสิทธิ์…
“คุณแม่ยังไม่ตื่นเหรอคะ?”“เปล่าหรอกค่ะ…แต่คุณผู้หญิงยังไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่เมื่อวานค่ะ…”ป้าแพรก้มหน้าต่ำลงไม่มองสบตาฉันพร้อมกับเอ่ยตอบคำถามที่ฉันถามเธอไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ยังไม่กลับเหรอคะ?”“คุณแม่ไปไหน?”ฉันเอ่ยออกมาอย่างสงสัยใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาหางคิ้วข้างขวากระตุกบ่งบอกถึงสิ่งที่ฉันกลัว ตึกๆๆๆ“คุณผู้หญิงกลับมาแล้วจ๊ะป้าแพร!”เสียงฝีเท้าที่วิ่งมาจากทางหน้าบ้านและเสียงตื่นเต้นและร้อนรนใจของผินเด็กรับใช้หลานสาวของป้าแพรเอ่ยตะโกนลั่นมาแต่ไกลทำให้ป้าแพรหันไปจ้องมองหน้าผินด้วยแววตาดุๆพรึบ“ขอโทษค่ะ..คุณหนู”ผินที่โดนป้าแพรดุทางสายตาก็หันมามองหน้าฉันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหารถึงกับหน้าเสียเอามือกุมกันไว้ด้านหน้าหน้าตาซีดเชียวอย่างเห็นได้ชัด“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ…คุณแม่กลับมาแล้วเหรอ?”ฉันเอ่ยบอกผินไปและเอ่ยถามถึงคุณแมา“ค่ะ…คุณผู้หญิงกลับมาแล้วค่ะ…”“ป้าแพร!…นังผิน!”เสียงที่คุ้นหูของฉันเอ่ยดังมาจากหน้าประตูทางเข้าห้องอาหารพร้อมกับร่างสูงสวยสง่าของคุณผู้หญิงของบ้านนี้กำลังเดินตรงดิ่งเข้ามาในห้องอาหารแห่งนี้“ขาาาคุณผู้หญิง”ผินเด็กสาวสิบเจ็ดเอ่ยขานรับคุณแม่ของฉัน เธอยังคงอยู่ในชุดนั
พรึบคุณแม่หันไปเปิดกระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นดังและหยิบซองสีชมพูออกมาจากกระเป๋าและยื่นมันมาให้ฉัน ฉันก็ยิ้มบางๆให้คุณแม่ของฉันสลับกับมองซองจดหมายสีชมพูนี้ด้วยแววตาสงสัย“อะไรคะ?”“เดี๋ยวนี้จะให้เงินเดือนหนูเป็นซองสีชมพูแบบนี้เลยเหรอคะ?”ฉันพูดเชิงเล่นเชิงจริงใส่คุณแม่ไป แต่สีหน้าของท่านก็ไม่ได้เล่นขำไปกับคำพูดของฉันเลยสักนิด พรึบฉันที่เห็นคุณแม่ทำสีหน้าเคร่งเครียดจึงยื่นมือไปรับซองจดหมายสีชมพูมาจากมือของท่านแทน ฉันมองหน้าคุณแม่ของฉันอีกครั้งก่อนจะเปิดซองจดหมายดูเนื้อหาข้างในพรึบทันทีที่ฉันเปิดซองจดหมายออกก็พบกับกระดาษสีชมพูที่ถูกตกแต่งให้เป็นรูปหัวใจเต็มดวง เนื้อหาในจดหมายเชื้อเชิญให้ไปร่วมงานมงคลสมรสของ“งานมงคลสมรสระหว่างนางขณิฐา ลิ้มเกียรติและนายมงคล ณรงค์เดช”ฉันอ่านออกเสียงดังน้ำเสียงสั่นเครือแววตาสั่นไหวริมฝีปากสั่นระริก หัวใจเจ็บจี๊ดใบหน้าชาไปทั้งหน้า ฉันค่อยๆละสายตาจากกระดาษรูปหัวใจในมือขึ้นไปมองหน้าผู้เป็นแม่ของฉัน“นี่มันอะไรกันคะ?”ฉันพยายามทำน้ำเสียงให้แผ่วเบาที่สุดอย่างคนที่กำลังพยายามระงับอารมณ์กรุ่นโกรธของตัวเองไม่ให้มันระเบิดออกมา“หนูถามว่ามันอะไรกันคะ!!!”ฉันตะโกนเสียงดัง
เคนโซ คิณภพ….พรึบตุ๊บ “ไอ้สัส…ถุย!”ผมสบถคำด่าพร้อมกับถุยน้ำลายลงไปบนร่างของเด็กช่างกลต่างสถาบันกับผมที่มันสวมใส่ช็อปสีน้ำเงินเข้มส่วนผมสวมใส่ชุดช็อปสีแดงออกเลือดหมูนิดๆตุ๊บ“อึก!”เสียงสะอึกสุดท้ายก่อนที่ร่างของมันจะนอนแน่นิ่งหมดสติไป ผมก็กระตุกรอยยิ้มที่มุมปากและหันหลังเดินออกมาจากซอกตึกร้างเก่าๆที่อยู่ในตัวของตลาดนัดที่ใกล้วิทยาลัยของผม ผมเอามือปัดเสื้อช็อปและเดินผิวปากกลับไปคร่อมรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์500ccคันใหญ่สีดำสลับสีน้ำเงินของผมพร้อมกับสตาร์ทรถและบิดออกมาจากที่แห่งนั้นมุ่งหน้าไปยังวิทยาลัยของผมเพื่อจะเข้าเรียนพรึบผมจอดรถของผมในที่จอดรถประจำก็พบกับเพื่อนๆในแก๊งของผมที่มันกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกเรา“เห้ย…ไอ้เคน”เสียงตะโกนทักทายผมดังมาจากเพื่อนๆของผมทันทีที่พวกมันเห็นผม ผมก็ยักคิ้วและยกมือทักทายพวกมันกลับไปก่อนจะเดินตรงดิ่งไปหาพวกมัน“ได้ข่าวว่าไอ้ครามยกพวกไปตีมึงเหรอวะ..”“ที่ไปยุ่งยามกับเด็กมัน?”ไอ้ธารเพื่อนหนึ่งในห้าของผมเอ่ยขึ้น ไอ้ครามที่พวกมันถามถึงก็คือคนที่ผมเพิ่งจะกระทืบมันเสร็จก่อนที่จะมาวิทยาลัยนี่แหละครับ“อืม…”ผมตอบมันสั้นๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งและหยิบบุหรี
“ของกูโว้ย!!” “ระดับดาววิทยาลัยเลยนะเว้ย!”ผมก็ส่ายศีรษะพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ลอยขึ้นเหนือหัวของผมก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงเรือนร่างของน้องน้ำใสที่เพื่อนๆผมพูดถึงกัน หึๆเธอต้องเป็นของผมตั้งหากล่ะครับ ตึกๆๆๆ “พี่เคนโซคะ^_^”เสียงหวานใสดังขึ้นทำให้เสียงของเพื่อนๆผมที่มันเถียงกันอยู่ต้องหยุดชะงักลงและหันไปมองต้นเสียงของเจ้าของเสียงหวานและเจ้าของตัวเล็กน่ารักผมยาวสยายที่ยืนยิ้มหวานให้ผมอยู่ “น้องมีนา^_^”ผมยิ้มละมุนก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อของเจ้าของใบหน้าหวานสวยไปก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินตรงดิ่งไปหาเธออย่างรวดเร็ว “ไอ้สัสเคน…พอแฟนมาทิ้งพวกกูทันที!” “น้องมีนาครับบบบบ”เสียงของเพื่อนๆผมเอ่ยแซวผมและมีนาแฟนของผมที่เธอเพิ่งจะอยู่ ปวช.ปีสามผมเดินไปหาเธอและพร้อมกับยื่นมือไปจับปลายผมด้านหน้าของเธอให้ไปทัดหูเธอเพื่อผมจะได้มองโครงหน้าสวยหวานของเธอได้อย่างชัดเจนขึ้น “พี่เคนโซทานข้าวหรือยังคะ?” “ยังเลยครับ….หิวมากเลย^_^” “แล้วน้องมีนาล่ะครับ…ทานอะไรมารึยัง?” “ยังเลยค่ะ…พอดีอาจารย์เพิ่งจะปล่อยให้พัก^_^” “งั้นดีเลยครับ…เราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันไหมครับ^_^”ผมเอ่ยเชื้อชวนมีนา เธอก็ยิ้มหวานให้ผมอย่างเขินอ
บ้านเช่า A ย่านสลัม...... ขวัญเอย กมลวรรณ… พรึบ “บ้านหลังนี้แหละหนู…” “ในย่านนี้ก็เหลือแค่หลังนี้หลังเดียว…”เสียงทุ้มต่ำของคุณป้าวัยห้าสิบต้นๆเอ่ยขึ้น ฉันก็ละสายตาจากบ้านไม้สองชั้นที่ด้านบนเป็นไม้ด้านล่างเป็นปูนกลับมามองหน้าป้าเจ้าของบ้านเช่าหลังนี้และอีกหลายๆหลังที่อยู่ในซอยนี้ “สองห้องนอน…หนึ่งห้องน้ำ…หนึ่งห้องครัว…” “หนึ่งห้องนั่งเล่น….”ป้าเจ้าของบ้านเช่าเอ่ยต่อ “เดือนละสองพันห้า…น้ำไฟต่างหาก…” “สองพันห้าเหรอคะ?”ฉันเอ่ยทวนคำพูดของป้าเจ้าของบ้านเช่าไปด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแววตาเป็นประกาย เพราะมันถูกมากสองพันห้าน้ำไฟตั้งหากเนี่ย ได้บ้านทั้งหลังเลยนะ มันถือว่าถูกแสนถูกมาก หาถูกกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วจ้ะ “ใช่จ้า…จ่ายล่วงหน้าสองเดือนเข้าอยู่ได้ทันที…” “ถ้าเธอไม่เอา…แถวนี้ก็คงจะไม่ให้เช่าแล้วล่ะ…เหลือแต่หอ…” “แต่ค่าเช่าก็น่าจะแพงเพิ่มจากของฉันเป็นอีกเท่าตัว…” “งั้นตกลงค่ะ…หนูตกลง^_^”ฉันรีบตอบทันที ป้าเจ้าของบ้านก็ฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน “งั้นไปที่บ้านฉันไปเซ็นสัญญากัน…” “อ้อได้ค่ะ^_^”ฉันพยักหน้ารับคำป้าเจ้าของบ้านพร้อมกับเดินตามหลังป้าเขาไปต้อยๆและทอดสายตามองไปรอบๆบ้านหลังที่ฉันตกล
และสถานที่นี่ที่มันหลอกพี่เอยมาในวันนี้ก็จะถูกตรวจสอบด้วยเช่นกัน เพราะว่ามันเปิดโมเดลลิ่งบังหน้าการค้าประเวณีของมัน โดยมันจะหลอกสาวๆหรือไม่ก็สาวๆเต็มใจบางส่วนมาทำงานกับมัน“อดทนนะครับ….ผมจะพาพี่เอยกลับบ้านนะ…”ผมพูดเสียงอ่อนโยนพร้อมกับวางร่างเล็กของพี่เอยลงไปบนเบาะนั่งข้างคนขับของรถสปอร์ตที่เป็นของไอ้กราฟผมยืมมันมา ผมคาดสายเบลท์ให้เธอเสร็จสรรพ เธอก็ทำหน้าทุรนทุรายจนน่าสงสารพรึบผมปิดประตูรถและเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับและขึ้นนั่งพร้อมกับหยิบสายเบลท์ขึ้นมาคาดเพื่อความปลอดภัย ก่อนจะหันไปมองพี่เอยและผมก็ขับรถออกมาจากที่ตรงนั้น เพราะตอนนี้ตำรวจได้ทำการล้อมรอบที่นั้นไว้หมดแล้วและก็นำตัวคนพวกนั้นไปสอบปากคำเพื่อดำเนินคดีต่อไปพรึบ“อื้ออออ”“ซี๊ดดดด….พี่เอยครับ…อดทนก่อนครับ….”ผมครางกระเส่าขึ้นมาที่พี่เอยยื่นมือเล็กของเธอมาลูบคลำที่เป้ากางเกงของผม ที่เจ้ามังกรยักษ์ของผมมันกำลังสงบอยู่ให้มันตื่นตัวขึ้นมาทันทีที่โดนฝ่ามือของเธอสัมผัสพรึบ“อื้อออ….”“พะพี่เอย!”ผมร้องเสียงหลงเมื่อผมหันหน้าไปมองพี่เอยที่ตอนนี้เธอได้ปลดสายเบลท์ออกไปแล้วและเธอก็กำลังยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มและอ้าออกอ
โมเดลลิ่งQHeaven queen….10:00น.เคนโซ คิณภพ…..ฟิ้ว!ตุ๊บ!!พรึบ“ไอ้สัส!!”ผมสบถพร้อมกับกระชากร่างของไอ้ทรงพลออกมาจากร่างของพี่เอยอย่างรวดเร็วแบบไม่ให้มันตั้งตัวจนร่างของมันเสียหลักเซถอยหลังและล้มลงไปกองกับพื้นอย่างแรงพรึบ“ไอ้สารเลว!!!”ผมก่นด่ามันและจัดการขึ้นคร่อมร่างของมันพร้อมกับปล่อยหมัดรัวไปที่เบ้าหน้าของมันอย่างกรุ่นโกรธและโมโหจัด โมโหจนเลือดขึ้นหน้า จนหน้าตาของผมร้อนฉ่า“มึงเป็นเหี้ยอะไร!!!”ไอ้ทรงพลจับมือผมที่รัวหมัดใส่มันไว้ได้ ก่อนจะเอ่ยถามผมเสียงแข็งอย่างไม่พอใจก่อนมันจะใช้มือต่อยหน้าผมกลับมาเต็มแรงจนหน้าของผมหันและมึนงงถอยออกมาจากร่างของไอ้ทรงพลมันได้จังหวะก็ถีบท้องผมอย่างแรงจนแผ่นหลังของผมกระแทกเข้ากับเก้าอี้จนผมรู้สึกจุกขึ้นมาโพล๊ะ!“หึ…ไอ้เด็กเมื่อวานซืน…”ไอ้ทรงพลหัวเราะร่วนออกมาพร้อมกับจ้องมองหน้าผม ที่มบหน้าของมันกำลังมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากริมฝีปากของมันและหางคิ้วของมันก็มีเลือดไหลซิบออกมาเช่นกัน เพราะผมต่อยมันเต็มแรงทุกหมัด“มึงดู…พี่สาวมึงสิ…เดินเข้ามาหากูเอง…”มันว่าพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นยืนและเอามือชี้ไปที่ร่างของพี่เอย ผมก็หันไปมองร่างพี่เอยด้วยแววตาเป็น
“นี่คือสัญญาของเราครับ…น้องเอยอ่านให้ละเอียดก่อนเซ็นได้เลยครับ…”คุณทรงพลว่าพร้อมกับยื่นเอกสารหนึ่งใบมาให้ฉันหลังจากที่ฉันดื่มน้ำเสร็จ“ค่ะ…”ฉันก็ตอบรับเขาพร้อมกับยื่นมือไปหยิบเอกสารมาอ่านอย่างละเอียด ในสัญญาไม่ได้มีอะไรให้ฉันสงสัยหรือฉงนใจเลยสักนิด มันก็เป็นค่าจ้างและการหักค่าจ้างและการถ่ายแบบทั่วไปซึ่งฉันเห็นว่ามันไม่มีอะไรให้น่าเอะใจ ฉันจึงยื่นมือไปหยิบปากกามาและเซ็นลายเซ็นของฉันลงไปในช่องของลายเซ็นผู้เซ็นสัญญา“นี่ค่ะ….”ฉันเซ็นเสร็จก็ยื่นเอกสารให้คุณทรงพลที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามฉันคืนไป เขาก็รีบหยิบมันไปก่อนจะดูเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้นมายิ้มละมุนให้ฉัน“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับ^_^”คุณทรงพลว่าพร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันก็ยิ้มบางๆให้เขาและยื่นมือไปจับมือเขาเพื่อแสดงถึงความเต็มใจเป็นอย่างมาก“งั้น…น้องเอยพร้อมที่จะเริ่มงานวันนี้เลยไหมครับ?”“พร้อมค่ะ^_^”ฉันตอบเสียงดังฟังชัดอย่างคนเต็มใจ เพราะในสัญญาระบุไว้ว่า ฉันจะได้เงินค่าตอบแทนจากการถ่ายแบบครั้งละห้าพันและจะได้ส่วนต่างตามความเหมาะสมที่ลูกค้าประเมินให้เพิ่มไปอีก“งั้นเดี๋ยวเชิญน้องเอยไปเปลี่ยนชุดได้เลยครับ….ผมเตรียมชุดไว้ให้น้องเอ
08:30น.พรึบ"คุณทรงพลรออยู่ด้านในนะครับ"เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจากอย่างสุภาพจากพี่คนขับรถประจำของคุณทรงพล"ค่ะขอบคุณนะคะ"ฉันเอ่ยรับรู้พร้อมกับยิ้มให้พี่คนขับรถไปอย่างเป็นมิตรแล้วก็เปิดประตูลงมาจากรถตู้คันสีดำที่คุณทรงพลส่วมารับฉันถึงบ้านโดยเฉพาะและเมื่อฉันลงมาจากรถแล้ว ฉันก็ยืนมองตึกตรงหน้าแห่งนี้พร้อมกับยิ้มบางๆออกมา“ฉันจะได้ไม่ต้องไปทนทำงานเป็นพริตตี้ตามงานมอเตอร์โชว์อีกแล้ว…ไม่ต้องไปยืนนานๆหรือพูดอะไรซ้ำไปซ้ำมาอีกแล้วสินะ^_^”ฉันพึมพำขึ้นและเดินยิ้มแป้นเข้าไปในตึกที่ฉันมาเมื่อคืนนี้ทันที วันนี้ดูผู้คนบางตากว่าตอนกลางคืนอีกหรือว่าอาจจะเป็นเพราะมันยังเป็นตอนกลางวันอยู่ก็ได้ และที่สำคัญฉันแอบเคนโซมา รายนั้นยังนอนไม่ตื่นเห็นว่าวันนี้วิทยาลัยหยุด ส่วนฉันไม่มีเรียนวันนี้พอดีอาจารย์ยกเลิกคลาส ฉันจึงมาทำธุระของฉันได้อย่างสบายใจ^_^“คุณขวัญเอยใช่ไหมคะ?”เสียงใสของพนักงานที่สวมใส่ยูนิฟอร์มสีชมพูสดใส แต่แอบโชว์ร่องอกและเรียวขาไปนะรวมไปถึงสะดือด้วยเอ่ยทักทายฉัน ซึ่งยูนิฟอร์มของพนักงานในวันนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อคืนที่ฉันเห็นมากนะ“อ้อใช่ค่ะ…”ฉันเงียบไปสักพักหนึ่งอย่างแปลกใจก่อนจะตอบพนักงานไป เธอ
“แต่เขาก็ไม่สนใจกูสักนิด…”ไอ้กราฟว่าพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง ดวงตาสั่นไหว ผมก็มองหน้ามันอย่างสงสัย “มึงหมายความว่าไง..มึงรู้จักพี่ขวัญเอยด้วยเหรอวะ?”“รู้จักสิว่ะ…รู้จักมาก่อนมึงอีก..รู้จักดีด้วย…”มันว่าต่อและมองหน้าผมด้วยแววตาน้อยใจ อะไรของมันเนี่ย “พี่ขวัญเอยเป็นรุ่นพี่คนสวยที่คณะกู…กูอยู่มหาลัยเดียวกับเธอและสาขาเดียวกัน…กูชอบพี่เอยตั้งแต่วันแรกของการรับน้อง…”“กูตามจีบเธอ….แต่เธอก็ปฏิเสธกูเพราะเธอมีแฟนแล้ว..”“แฟนเธอคือเจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดังของเมืองไทย…”“เจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง?”ผมทวนคำพูดของไอ้กราฟขึ้น มันก็มองหน้าผมและพยักหน้าเป็นคำตอบให้ผม เจ้าของร้านเพชร แสดงว่าไอ้พี่คีรีอะไรของพี่เอยโคตรจะรวย“แต่กูเพิ่งจะรู้จากข่าววงในของมหาลัยว่าพี่เอยกับแฟนของเธอ…เลิกกัน…”ไอ้กราฟเล่าต่อ ผมก็ตั้งใจฟังมันเล่าเพราะผมอยากรู้เรื่องของเธอคนนี้ ซึ่งเธอไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอให้ผมฟังเลยสักนิด“แต่ที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ทั้งสวยและรวยมากอย่างพี่เอย…ถึงมาที่นี่เพื่อทำงานอย่างที่มึงบอกวะ?”ไอ้กราฟถามผมกลับด้วยสีหน้าสงสัย“สวยและรวยมาก?”ผมก็ทวนคำพูดของมันต่ออีก“ก็เอ่อดิว่ะ…คุณพ่อ
“ยังเลยครับ….”“ถึงว่าหน้าตายังเด็กอยู่เลย…แต่คงอยากรู้อยากลองสินะ…”“ที่นี่สาวๆสวยๆอึ๋มๆๆเอ็กซ์ๆทั้งนั้น…ซู๊ดดด”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบสีข้างของริมฝีปากอย่างหน้าตาหื่นกาม ทำให้ผมยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีกว่าไอ้สถานที่นี้ มันคือสถานที่อะไรกันแน่“ใช่ครับ…บังเอิญว่าผมกำลังมีแฟน…แต่ทำเรื่องอย่างว่าไม่เป็นสักเท่าไหร่”ผมว่าพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างให้ดูตัวเองเขินอายเล่นละครให้สมจริงที่สุดพรึบ“ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย…”ชายคนตรงหน้าผมว่าพร้อมกับยื่นมือมาตบไหล่ผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มแหยๆให้เขา“ตามพี่มา…วันนี้พี่จะพาน้องเที่ยวเองหึๆๆ^_^”“จริงเหรอครับพี่ชาย…ขอบคุณจริงๆครับ^_^”ผมว่าอย่างดีใจและยกมือไหว้ขอบคุณผู้ชายคนนี้“ไม่เป็นไรๆๆมาๆตามพี่มา^_^”“ครับ…แต่ผมขอพาเพื่อนไปด้วยคนได้ไหมครับ?”“อ้อ…ชอบแบบแซนด์วิชสินะ^_^”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้กราฟที่มันยืนทำหน้าโง่อยู่ ผมก็หันมายิ้มแหยๆให้ชายคนนี้ “ก็คงอย่างงั้นครับ^\\^”ผมว่าพร้อมกับยื่นมือไปลูบท้ายทอยอย่างเขินอาย“งั้น…ตามพี่มา^_^”“ครับ^_^”ผมก้มศีรษะให้เขาและเดินตามหลังเขาไปจนไปถึงไอ้กราฟ ผมก็จับมือมันลากให้เดินตามผมมา“สวัสดีครับ…ป
วันต่อมาในเวลาเดียวกัน…ด้านเคนโซโมเดลลิ่งQเคนโซ คิณภพ….พรึบ“ไอ้ทรงพลมันนัดพี่เอยมาทำอะไรที่นี่?”ผมเอ่ยพึมพำขึ้นมาอย่างสงสัยเมื่อรถตู้คันสีดำที่ผมจำทะเบียนรถได้แม่นหยุดลงด้านหน้าของตึกสูงห้าชั้นที่อยู่ในตัวเมือง“heaven queen?”ผมพึมพำป้ายชื่อสีชมพูสลับกับสีม่วงที่อยู่ด้านหน้าของตึกแห่งนี้ ป้ายไฟสว่างมาก“แล้วกูจะไปรู้ไหมครับ…กูก็ขับตามรถที่มึงบอกให้กูขับตามมาเนี่ย”ไอ้กราฟบ่นอุบ ผมก็หันหน้าไปทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน ที่มันพูดจากวนบาทาผมมากผมเป็นคนวางแผนเตรียมให้ไอ้กราฟไปจอดรอที่ด้านข้างของบ้านเช่าผม พอพี่เอยขึ้นรถตู้ของไอ้ทรงพลไปปุบผมเองก็ขึ้นรถของไอ้กราฟมาปับเช่นกันเพื่อจะตามเธอไปอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง“มึงเอารถไปจอด…เดี๋ยวกูจะตามเข้าไปดูพี่เอยก่อน…”ผมหันไปสั่งไอ้กราฟ มันก็ทำหน้าเบะใส่ผมแต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอกนะ“เสร็จแล้วเดี๋ยวกูจะตามเข้าไป…เผื่อมึงอยากมีอะไรให้กูช่วย…”“เอ่อๆๆอย่าพูดมากสัส…”ผมบอกไอ้กราฟไปและรีบเปิดประตูลงจากรถของไอ้กราฟทันทีเพราะเห็นร่างระหงของพี่ขวัญเอยเดินเข้าไปในด้านในของตัวตึกแล้วพรึบตุ๊บๆๆๆๆผมรีบปิดประตูรถสปอร์ตคันสีดำของไอ้กราฟและวิ่งตามพี่เอยไปอย่างห่าง
“ฉันอยากมีแฟนที่คบกันจนสร้างอนาคตไปด้วยกัน…”ฉันพูดต่อด้วยแววตาเพ้อฝัน แต่จริงๆนะฉันอยากคบกับใครสักคน ไปนานๆจนแก่เฒ่าเลยล่ะ^_^ปี้น(เสียงแตรรถ)“ฉันไปทำงานล่ะ…รถของคุณทรงพลมาแล้ว…”ฉันว่าพร้อมกับหันไปมองยังหน้าบ้านที่มีรถตู้คันสีดำที่คุ้นตาฉันจอดอยู่หน้าบ้าน จึงทำให้บทสนทนาของฉันกับเคนโซต้องจบลงพรึบฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันมามองหน้าเคนโซที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ…ผมเป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงออดอ้อนพร้อมกับจับมือรั้งไว้ไม่ให้ฉันไป“อืม…นายก็อย่าลืมปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อย”“ครับ…แม่^_^”เพลี๊ะ“โอ้ย!…พี่เอยผมเจ็บนะ”เคนโซร้องเสียงหลงที่โดยฉันตบลงไปที่หัวไหล่ของเขา ที่มาล้อเลียนฉัน“ฉันไปแหละ!”ฉันพูดเสร็จก็สะบัดมือของเคนโซที่จับฉันอยู่ให้ออกไปและฉันก็รีบเดินไปขึ้นรถตู้ของคุณทรงพลทันทีอย่างเร่งรีบเพื่อไม่ให้เขารอนาน คุณทรงพลเขาไม่ได้มารับฉันด้วย เขาส่งเพียงแต่คนขับรถประจำตัวของเขามาแทน ฉันก็นั่งเงียบมาตลอดทางโดยหันหน้าออกไปมองนอกกระจกก็พบกับเส้นทางที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยสักนิด1ชั่วโมงต่อมา…โมเดลลิ่งQพรึบ“ขอบคุณครับ^_^”คุณทรงพลเอ่ยขอบคุณฉันที่ยื่นแก้วเหล้าที่ชงเสร็จส
บ้านเช่าA19:30น.ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“พี่เอยจะไปที่ไหนเหรอครับ?”เคนโซเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินลงบันไดมาถึงขั้นสุดท้าย ฉันก็หันไปมองเขาที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาโดยที่เขาเปิดโทรทัศน์ดูอยู่ ฉันก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตัวเดียวกับเขาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าบูทมินิมอลสีดำเต็มส้นมีซิปด้านข้างที่มีความหุ้มแค่ตาตุ่มฉัน“ทำไมพี่เอยแต่งตัวโป๊อีกแล้วครับ…ไหนว่าเข็ดแล้วไง?”เคนโซว่าอย่างสงสัยแต่สายตาเขาจับจ้องมาที่ฉันมันเป็นไปด้วยความไม่พอใจ วันนี้ฉันใส่เสื้อครอปคล้องคอสายเดี่ยวเปิดหลังแต่เสื้อมันตกแต่งผูกเชือกที่ด้านหลังอวดโชว์แผ่นหลังที่ขาวเนียนของฉัน และฉันยังใส่กระโปรงหนังพีซีผูกเชือกด้านข้างที่อวดเรียวขาอ่อนขาวๆของฉันอีกด้วยและฉันปล่อยผมของฉันให้สยายเต็มแผ่นหลังดูรวมๆแล้วก็เข้าขั้นโป๊นั้นแหละ เพราะกระโปรงฉันมันสั้นมากถ้าเผลอนั่งไม่ดีเห็นอะไรต่ออะไรของฉันแน่“เคนโซ….ฉันไปทำงาน…เพื่อนที่ทำงานก็แต่งตัวแบบนี้กันทั้งนั้น…”“ฉันไปทำงานแลกกับเงินหลักหมื่นนะ…”ฉันบอกเคนโซเสียงเข้มและแววตาจริงจัง“งั้นพี่เอยบอกผมได้ไหมครับ…ว่าพี่เอยจะไปที่ไหน?”“ผมจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพี่….”เคนโซว่าเสียงอ่อนพร้อมกับทำ