LOGINShare
EP.04 ทุกส่วนเป็นของฉัน
Last Updated:
2025-09-17 19:43:51แต่ตอนนี้หล่อนกลับเหมือนตายไปแล้วตรงหน้าเขา เพราะพชรใจร้ายเหลือเกิน
เขาฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็นแล้ว
เขาไม่ได้เห็นหล่อนเป็นแค่เมียเก็บเป็นแค่ของเล่น ที่มีพันธะผูกพันกันตามสัญญา
แต่เขาเห็นหล่อนเป็น ‘ของตาย’ ที่เขาไม่ยอมปล่อยมือ
ม่านบุษยาเม้มปากแน่นกับความคิดเลวร้าย น้ำตารื้นขอบตาแต่ไม่ยอมให้มันไหล
“คุณเพชร… ได้โปรดเถอะค่ะ ให้บัวไปจากที่นี่”
น้ำเสียงอ้อนวอนหวังให้เขาใจอ่อน แต่พชรกลับก้าวเข้าประชิด ยื้อข้อมือของหล่อนขึ้นบีบอย่างแรง ดวงตาคมเข้มจ้องมองมาราวกับมีดวงไฟมากมายในนั้น พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมที่มันทำให้ใบหน้าหล่อจัดน่ากลัวเหลือเกิน
“ฉันไม่อนุญาต เธอต้องอยู่ตรงนี้ ไปจนกว่าฉันจะเบื่อ”
“ตรงนี้”
“ใช่... ตรงหน้าที่ของเธอ”
“แต่บัว... คุณเพชรสัญญาแล้วว่าจะให้บัวไป”
“สัญญากับเด็กอายุสิบแปด ไม่มีผู้ใหญ่รับรู้ ไม่นับตามกฎหมายนะ”
ม่านบุษยามองผู้ชายตรงหน้า เขาหลอกหล่อนมาตลอดเลยเหรอ หลอกให้หล่อนมาอยู่ด้วยในฐานะเมียเก็บ
“อยู่ที่นี่ จนกว่าฉันจะอนุญาตให้ไป”
“แต่บัว... บัวไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณเพชรนะคะ”
“หึ! เธอเป็นอะไรมากกว่านั้นได้เหรอ ในเมื่อเธอขายตัวให้ฉันตั้งแต่ยังเรียนไม่จบมอปลายด้วยซ้ำ”
คำพูดเลือดเย็นกรีดลึกเข้าไปในเนื้อหัวใจ จนม่านบุษยารับรู้ทุกช่วงเวลาที่ลมหายใจถูกกระชากออกจากอก น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้สุดฤทธิ์ร่วงลงเป็นสาย และแทบไม่เห็นคนตรงหน้าเพราะทุกอย่างถูกหยาดน้ำเจิ่งล้นบดบังแทบไม่เหลือ แต่นั่นก็ดีเพราะตัดสินใจได้ง่าย
“ใช่ค่ะ บัวเป็นได้แค่สัตว์เลี้ยง มีหน้าที่แค่ให้คุณเพชรมาสมสู่ แต่ตอนนี้หน้าที่ของบัวหมดแล้ว บัวต้องการไปจากที่นี่ตามสัญญา และคุณเพชรก็ห้ามบัวไม่ได้”
“จะหนีเหรอ?”
เขาพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“อย่าฝันไปเลย เธอไม่มีทางหนีไปไหนได้หรอกบัว เพราะฉันมีเงิน มีอำนาจ และมีทุกอย่างที่เธอต้องการ ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ไม่มีวันจากไปไหนได้ จะไม่มีวันนั้นแน่”
“แต่คุณ... ไม่มีบัวแล้ว”
“ฉันมีเธอ! ทุกส่วนของเธอเป็นของฉัน จำไว้!”
พชรตะคอกกลับทันที แล้วร่างแบบบางก็ถูกเหวี่ยงไปที่โซฟา
“ว้าย!”
ม่านบุษยาจะลุกหนี แต่ช้าไปกว่าร่างสูงใหญ่ที่ตามขึ้นมาคร่อมทับเอาไว้พร้อมกดข้อมือของหล่อนกับพนักพิง
“คุณเพชร! อย่านะคะ บัวไม่เต็มใจ”
“ฉันจ่ายเงิน เธอมีสิทธิ์ใช้คำนั้นด้วยเหรอ”
“...”
คำช้ำๆ นั้นวนเวียนในหัวใจ ก่อนที่ทุกอย่างจะดำดิ่งสู่ความรุนแรง เจ็บปวด เพราะบางสิ่งยังไม่พร้อม แต่เขาก็ยังหักหาญเอาแต่ได้ ทว่าเมื่อสุขสุดยอดครั้งแรกผ่านไป ไม่นานของคุ้นเคยก็เข้ามาแทนที่
ม่านบุษยาบิดกายด้วยความหฤหรรษ์เมื่อเคราสากของพชรลากต่ำสู่อกอวบหยุ่นมือ จนหล่อนอดไม่ได้ที่จะผงกศีรษะขึ้นมอง เมื่อพชรอ้าริมฝีปากครอบครองปลายยอดชูชันพร้อมปลายลิ้นตวัดเร็วรี่ ความร้อนก็ซ่านกระเซ็นไปทั่วทุกอณูเนื้อ
“อ้า... คุณเพชร... อื้อ...”
ม่านบุษยาดิ้นพล่านพร่ำเพ้อเพียงชื่อเขาออกมา เมื่อมือของเขาไล้ลงต่ำและจุดหมายก็คือกลีบดอกไม้ที่บวมเป่งจากทุกแรงอัดอั้นที่เขาเป็นคนก่อให้
ในเวลานี้ม่านบุษยาไม่รับรู้อะไรแล้ว ลืมสิ้นทุกอย่าง สิ่งที่อยากก็คือ ให้เขาขยี้ดอกไม้ฉ่ำน้ำของหล่อนให้แหลกลาญ ขยี้เร็วๆ ระรัว
“อ้า... คุณเพชรขา... บัวเสียว... อื้อ... บัวเสียว...”
และหล่อนก็ต้องหวีดร้องอย่างสมใจ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนลงล่าง
ต้นขาถูกแยกออกจากกันอย่างรู้หน้าที่ ม่านบุษยาแอ่นหยัดดอกไม้ขึ้นหาเขา มองเขาด้วยสายตาเว้าวอนร้องขอ และเมื่อเห็นปลายลิ้นร้อนแลบออกมาส่ายวนอย่างยั่วยวน หล่อนก็ไม่รู้ช้าร้องขอเขาทันที
Latest chapter
ของตายดิ้นได้ EP.20 คนที่เขาซ่อนไว้
เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะคิกคักของวิกัญญากับเจ้าของร้านยังดังมาเข้าหูอยู่ตลอดเวลา พวกเขาคุยกันเรื่องแหวนเพชรเม็ดเป้งที่วิกัญญาสวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย“พี่เพชรไม่อยากให้ทำงานในวงการค่ะ อยากให้ลูกแก้วเป็นแม่บ้าน คอยดูแลพี่เพชรอย่างเดียว แต่ลูกแก้วเซย์โนค่ะ ลูกแก้วไม่ถนัดหรอก อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะคะพี่กุ้ง ลูกแก้วว่าคนเราควรทำงานที่ตัวเองถนัดนะคะ ถ้าลูกแก้วไปแย่งงานแม่บ้านทำ แล้วคุณแม่บ้านจะทำยังไงล่ะคะ สู้ลูกแก้วใช้คนทำงานให้เหมาะสมดีกว่า คุณแม่บ้านก็จะได้มีอาชีพด้วย พี่เพชรก็เลยแย้งไม่ได้ค่ะ ต้องตามใจลูกแก้วเหมือนเคย”“เนี่ย! กุ้งอิจฉาคุณลูกแก้วอีกแล้ว คุณเพชรนี่ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ เลยนะคะ ทั้งหล่อ รวย อบอุ่น และก็ตามใจคุณลูกแก้วดี๊ดี! คุณลูกแก้วเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่งร้อยชุดเลยนะคะ” “ลูกแก้วรู้ตัวค่ะว่าโชคดี แต่ชมให้พี่เพชรฟังไม่ได้นะคะ เดี๋ยวจะเหลิงค่ะ เพราะเกเรไว้เยอะเหมือนกัน” “อุ๊ย! คุณเพชรมีเกเรด้วยเหรอคะ” น้ำเสียงใส่จริตของพี่กุ้ง ฟังรู้ว่า ‘เกเร’ นั้นคือเรื่องผู้หญิง นั่นทำให้ม่านบุษยาหูผึ่ง ไม่อยากฟังเรื่องแสลงใจ แต่ก็จำต้องฟังเพรา
ของตายดิ้นได้ EP.19 ก็แค่คนในเงา
ม่านบุษยายิ้มน้อยๆ และเดินตามเจ้าของร้านที่คุ้นเคยกันมาหลายปี ก็ร้านนี้เป็นร้านประจำของหล่อน สิ่งหนึ่งที่ผู้หญิงของพชรจะต้องมีก็คือ ความสวย‘เธอต้องดูแลตัวเองให้ดี สวยทุกเวลา ฉันชอบของสวยงาม เสื้อผ้าหน้าผม ต้องทำให้ฉันอยากกลับมานอนที่นี่ทุกคืน’คำสั่งที่พชรพูดกับหล่อนตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่ในคอนโดฯ ของเขา และเขาก็เลือกสปาร้านนี้ให้กับหล่อน เลือกยี่ห้อของเครื่องสำอาง เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ให้ด้วย เหมือนจะรู้ว่าหากให้หล่อนไปเลือกเองอาจจะไม่ถูกใจเขาและแม้จะผ่านมา 6 ปีแล้ว หล่อนก็ไม่เคยละเลยที่จะดูแลตัวเอง เพราะความสวยนี้ก็เพื่อพชรม่านบุษยานั่งเงียบ ๆ ปล่อยให้พนักงานทำเล็บอย่างใจลอย ในหัวคิดหาหนทางที่จะไปจากพชรแบบสะดวกที่สุด หนทางที่จะทำให้เขายอมให้หล่อนไปแต่โดยดี เพราะถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่หล่อนก็ไม่อยากให้เขาเกลียด อยากให้เขาเข้าใจ และยอมรับกับทางที่หล่อนเลือกแต่ความเงียบก็ไม่อยู่นาน เมื่อมีเสียงเปิดประตูร้าน พร้อมเสียงหวานที่คุ้นหูดังขึ้น“สวัสดีค่ะ ดิฉันโทร.มาจองเรื่องคอร์สเจ้าสาวนะคะ”ม่านบุษยาหันมองหญิงสาวที่ก้าวเข้ามา ผู้หญิงผิวขาวจัด รูปร่างเพรียวในชุดเดรสหรู
ของตายดิ้นได้ EP.18 พร้อมขย้ำเหยื่อ
ในคลิปปรากฏภาพหญิงสาวรูปร่างแบบบาง ผมตรงยาวสลวย ใบหน้าที่แม้จะเห็นจากระยะไกลก็ยังดูรู้ว่าสวยมาก เธอคนนั้นใส่ชุดเดรสยาวกรอมเท้า สะพายกระเป๋าใบจิ๋ว และสวมรองเท้าส้นเตี้ย การแต่งตัวที่น้อยแต่มาก เพราะมองปราดเดียวหล่อนยังรู้ว่านั่นแบรนด์เนมทั้งชุด และแมทกันอย่างลงตัวโดยเฉพาะกระเป๋าที่ผู้หญิงคนนั้นใช้ สี แบบ และขนาด ถึงจะเห็นไม่ชัด ก็พอจะเดาไว้ว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่หล่อนอยากได้ แต่กระเป๋ายังมาไม่ถึงร้านที่ไทย แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มี“ชื่อม่านบุษยา อายุยี่สิบสี่ เรียนจบมาสองปีแล้ว แต่อยู่ที่คอนโดฯ นี้มาหกปี”เสียงของบิดาดังขึ้นพร้อมกับเลื่อนแฟ้มข้อมูลของม่านบุษยามาตรงหน้า วิกัญญาปรายตามองกระดาษสีขาวในแฟ้มนิดหน่อยก่อนจะหันไปสนใจคลิปวิดีโอต่อ“แสดงว่าพี่เพชรเลี้ยงนังนี่ไว้ที่คอนโดฯ ตั้งแต่อายุสิบแปดเหรอคะ”น้ำเสียงถามเหมือนจะเยาะ แต่เยาะใครล่ะ วิกัญญาหันกลับไปเผชิญหน้ากับผู้เป็นพ่อ“หกปี ตั้งหกปี... นี่คุณพ่อไม่รู้เลยเหรอคะ ว่าพี่เพชรทำแบบนี้ใต้จมูกลูกแก้วอะ”“แต่หกปีก่อน พ่อกับฝั่งคุณเพชรยังไม่ได้คุยเรื่องแต่งงานกันนะ”“ก็นั่นแหละค่ะ แต่คุณพ่อก็น่าจะตรวจสอบบ้าง”วรุตซึ่งเป็นข้าราชการเกษ
ของตายดิ้นได้ EP.17 อ้อมกอดของครอบครัว
ม่านบุษยาล้างจานกับน้ำสะอาดก่อนจะคว่ำไว้ด้านข้างซิงค์ ล้างมือ เช็ดมือให้สะอาดก่อนจะหันมาสบตากับแม่ ที่กำลังรอคำตอบทุกขณะจิต หล่อนจูงมือแม่มานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนจะเริ่มต้นพูด“แม่จ๊ะ”“บัว แม่รู้ว่าที่แม่กับน้องอยู่ดีกินดีทุกวันนี้ เพราะบัวเสียสละอะไรไปบ้าง แต่แม่กับน้องไม่ได้ต้องการอะไรอีกแล้วนะ แค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ดีมากที่สุดแล้ว แค่แม่ยังมีบัว ยังมีลิน แม่ก็ไม่ขออะไรแล้วนะ บัวไม่ต้องเสียสละอะไรให้แม่กับน้องอีกแล้ว”ม่านบุษยายิ้มน้อยๆ เมื่อแม่ชิงพูดก่อนที่หล่อนจะอธิบาย ซึ่งไม่ต่างจากที่หล่อนคิด แค่มีแม่มีน้อง แค่นี้ก็พอแล้ว แต่ยังมีสิ่งที่แม่เข้าใจผิด“บัวก็ไม่ได้ต้องการอะไรแล้วจ้ะแม่ แค่มีแม่ มีลิน แค่นี้ก็พอแล้วเหมือนกัน แต่ทั้งหมดที่บัวทำ บัวไม่ได้เสียสละอะไรเลยนะแม่ ที่บัวทำไปทั้งหมด เพราะ... เพราะบัวรักคุณเพชร บัวไม่ได้ฝืนใจ ไม่ได้ไม่เต็มใจ”“แปลว่าบัว...”“ไม่ใช่จ้ะแม่ ไม่ใช่อย่างที่แม่คิด บัวกำลังจะเดินออกมา แม่ไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ บัวจะออกมาจากคุณเพชร ก่อนที่คุณเพชรจะแต่งงาน”น้ำเสียงที่บอกแม่ราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องผ่านไปอีกว
ของตายดิ้นได้ EP.16 การตัดสินใจที่เลี่ยงไม่ได้
ม่านบุษยาขับรถไปยังบ้านหลังเล็กย่านชานเมืองบ้านที่พชรซื้อให้แม่กับน้องหล่อนได้อาศัยอยู่ ที่หล่อนเลือกบ้านหลังนี้ เพราะต้องการพื้นที่ใช้สอยให้แม่กับน้องอยู่อย่างสะดวก ต้องการทำเลที่ใกล้โรงพยาบาล แต่ยังคงความเป็นธรรมชาติ ไม่แออัดเหมือนในเมืองแม้พชรจะเสนอบ้านในโครงการอื่นที่ให้ความสะดวกสบายกว่า หลังใหญ่กว่า อยู่ในเมือง หล่อนจะได้ไปมาหาสู่แม่กับน้องได้ตลอด แต่หล่อนก็ปฏิเสธไป ด้วยเหตุผลที่ว่าแม่กับน้องอยู่กันแค่สองคน ถ้าหลังใหญ่เกินกำลัง แม่ก็จะทำความสะอาดไม่ไหวและน้องเองก็อาจจะไม่สะดวกเท่าที่ควรด้วย อีกอย่างแม่กับหล่อนเห็นตรงกันว่าจะไม่จ้างแม่บ้าน เพราะถึงแม้พชรจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แต่แม่กับหล่อนก็เกรงใจ และแม้หล่อนจะเกรงใจเขามาก แต่เป็นเขาเองที่บอกว่า ‘ฉันรวยมาก เธอไม่รู้เหรอ ฉันซื้อบ้านให้เธอหลังใหญ่กว่านี้ได้สบาย แม่บ้าน แม่ครัว คนรับใช้ เธอก็จ้างได้เต็มที่ แม่กับน้องเธอจะได้สบายไง’ ที่เขาพูดมาทั้งหมดมันถูกต้อง แม่กับน้องจะได้สบาย แต่แม่กลับสอนหล่อนว่า คนที่พึ่งพาตัวเองมาตลอดชีวิต หากต้องเปลี่ยนตัวเองให้สบายเกินไป อาจจะกลายเป็นอึดอัดได้และเมื่
ของตายดิ้นได้ EP.15 คำเตือน
งานแต่งใกล้เข้ามาทุกทีจนตารางงานของพชรถูกกลบด้วยรายละเอียดของพิธีแต่งงานที่เขาแทบไม่ได้สนใจ ก็แค่ทำไปตามหน้าที่เท่านั้น คนที่มีความสุขสุดคงเป็นวิกัญญา หล่อนพาเขาไปบรีฟงานครั้งสุดท้ายกับทีมออแกไนเซอร์ แต่พชรกลับเบื่อหน่ายและหงุดหงิดขั้นสุดก็ตอนที่วิกัญญาถามเขาทุกเรื่อง“พี่เพชรคิดว่าเราเปลี่ยนของชำร่วยเป็นสบู่ทำมือดีไหมคะ แบบเน้นบำรุงผิว”“อะไรก็ได้จ้ะ เอาตามที่ลูกแก้วชอบเลย”เขาตอบอย่างเสียไม่ได้ พยายามใจเย็นที่สุด เพราะเรื่องของชำร่วย จำได้ว่าวิกัญญาถามเขาเป็นครั้งที่ 4 หรือ 5 ได้แล้ว และก็เปลี่ยนมาหลายอย่าง นี่จะถึงวันงานก็จะเปลี่ยนอีก ยังไม่รวมธีมสีของงานแต่ง จากสีชมพู เป็นสีฟ้า เป็นสีส้ม และก็กลับมาเป็นสีเทาอมฟ้า และเขาแน่ใจว่าหล่อนจะถามอีกรอบว่าเปลี่ยนจากสีเทาอมฟ้าเป็นสีอื่นดีไหม“ไม่เอาอะไรก็ได้สิคะ นี่งานของเรานะ”“ก็ลูกแก้วเป็นเจ้าสาว ลูกแก้วก็เลือกตามที่ลูกแก้วชอบได้เลย พี่ยังไงก็ได้ ตามใจลูกแก้วทุกอย่าง”“แต่พี่เพชรเป็นเจ้าบ่าวนะคะ ลูกแก้วก็อยากให้พี่เพชรชอบด้วยอะ”“พี่ชอบทุกอย่างตามลูกแก้วนั่นล่ะ”“แน่ใจนะคะ ไม่ใช่ว่าลูกแก้วเลือกแล้วจะมาบอกว่าไม่ชอบทีหลังไม่ได้นะ”“แน่นอนจ้
You may also like
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.7K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย23.7K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.6K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.6K viewsคุณสามีคะ มารักกันนะ
ข้าวเหนียวหวาน297 viewsบทเรียนลับคลับชั้นสูง
ผลิกา(เลอบัว)991 viewsมรสุมรัก CEO ซาตาน
เกาะลอยน้ำ59 viewsอ้อมกอดลินลดา
ร่มหลากสี818 views
