ทุกคนน่าจะเข้าใจและให้ความร่วมมือแน่นอน”“สิ่งที่สำคัญอีกอย่าง หลังจากฤดูฝนผ่านพ้นไปแม่น้ำด้านหลังจะเก็บน้ำได้เยอะ สัตว์น้ำอย่างพวกปลาก็จะมีเยอะขึ้นด้วยเช่นกัน หรือน้ำป่าก็พัดพาเอาพืชผักที่มีประโยชน์จากบนเขา ไหลลงมากองอยู่ด้านล่างมากมาย ผลประโยชน์ย่อมเป็นของชาวบ้านอย่างพวกเราเจ้าค่ะ”“บางทีอาจจะมีสม
จนมาถึงวันที่ทุกคนตกลงกัน ชาวบ้านที่มาส่วนใหญ่จะเป็นเหล่าพ่อบ้าน และบุตรหลานที่โตแล้วเข้าร่วมการทำงานในครั้งนี้ มีคนมากงานย่อมเดินหน้าได้เร็ว ครอบครัวของลู่ชิงเองก็มาช่วยทำด้วยเช่นกัน เพียงแค่สามวันก็เสร็จเรียบร้อยทางน้ำที่กว้างขึ้นและลึกกว่าเดิม ได้ประจักษ์ต่อสายตาทุกคนแต่ก็ยังมีเรื่องต้องย้ำเตือน
เช้าวันต่อมาคนที่ต้องเข้าประชุมต่างตื่นกันแต่เช้ามืด เพื่อชำระล้างร่างกายแต่งชุดขุนนางประจำตำแหน่ง พวกเขาต้องเดินทางไปรอเข้าประชุมห้ามไปสาย ตอนแสงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว หากเป็นเช่นนั้นจะถูกนินทาเอาได้ด้านหน้าท้องพระโรงอันโออ่า ขุนนางทั้งหลายต่างยืนอยู่กับพรรคพวกของตน ส่วนชินอ๋องและเซียวหนิงหลงยืน
หากหมู่บ้านตามหัวเมืองต่าง ๆ นำวิธีนี้ไปใช้ ย่อมช่วยลดความเสียหายได้มากกว่าปีก่อน ๆ บางทีอาจไม่มีรายงานคนเสียชีวิตจากภัยธรรมชาติ ที่จะเกิดขึ้นในครั้งนี้ก็เป็นได้พ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับวิธีนี้อย่างยิ่ง แม้จะไม่อาจลดความเสียหายทั้งหมดได้ แต่อย่างน้อยชีวิตและทรัพย์สินก็ยังปลอดภัย ไม่หายไ
ฉุนจิ้งหานเชิญเหลียวเคอฮว่านมารับมื้อเย็นที่จวน จากนั้นค่อยไปหารือกันต่อที่ห้องทำงานของตน โดยไม่ลืมสั่งคนสนิท คอยตรวจตรารอบ ๆ เรือนแห่งนี้ ป้องกันมิให้มีคนนอกเข้ามารบกวนการหารือในครั้งนี้ได้“ใต้เท้าฉุนพวกเราจะทำอย่างไรดี เรื่องกำลังจะเป็นไปด้วยดีแท้ ๆ ชินอ๋องดันเข้ามาขวางเอาไว้เสียนี่ ถ้าแผนการขอ
ที่ตำบลหย่งฝูใช้เวลาอยู่สามวัน กว่าพวกเขาจะทำตามวิธีของลู่ชิงได้สำเร็จเรียบร้อย เมื่อทุกคนมองดูผลงานที่ตนเองเป็นคนทำก็รู้สึกภูมิใจไม่น้อยเลย และทุกคนยังไม่ลืมคำเตือน เรื่องคว่ำน้ำขังในภาชนะต่าง ๆ ถังน้ำหม้อน้ำก็ทำฝาปิดไว้ ทำชั้นวางของไว้ข้างผนังบ้าน แผ้วถางหญ้าที่รกทิ้งสำรวจหลังคาผนังรอบบ้านหากยังม
“ไปได้แต่ต้องระวังตัวกันด้วยเล่า หากมีสิ่งใดผิดปกติให้รีบกลับมาทันที เข้าใจไหมอาจื้อ”“เข้าใจแล้วขอรับ”“ท่านอาหลิ่วพวกเราดูแถวนี้สักหน่อย ว่ามีเศษไม้ที่ขวางทางน้ำหรือไม่ ถ้ามีจะได้ช่วยกันเอาออกไปหากน้ำป่าไหลมาจะได้ไหลต่อเนื่อง”“อืม ไปเดินดูกัน อาฉางเจ้ากับสหายแยกไปดูอีกด้านนะ แต่ต้องระวังตัวด้วยล่
“ครั้งนี้นับว่าโชคดีจริง ๆ นั่นแหละ ที่ชิงเอ๋อร์ให้ทุกคนช่วยกันขยายแม่น้ำให้กว้างและลึก ถึงช่วยลดความรุนแรงและทำให้กระแสน้ำไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาจจะมีเพียงเล็กน้อยที่ล้นกระเซ็นเข้ามาแต่ไม่ได้สร้างความเสียหายใด ๆ”“ไม่รู้ว่าหมู่บ้านอีกด้านหนึ่งของภูเขาลูกนี้จะเป็นอย่างไร ถ้าพวกเขาทำตามวิธีของข้า คง
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”