“ได้เลยหัวหน้าท่านเอายาไป ส่วนพวกข้าจะเอาสมบัติ ฮ่า ๆ ๆ พวกเราลุยยยยย!!!!”“พี่จิ่งเฉิงจัดการตัวหัวหน้า ส่วนคนเผ่าเย่หมานข้าจะลงมือเอง”“ขอรับคุณชายใหญ่ ทุกคนจับตายไม่มีละเว้นลงมือตอนนี้ได้เลย”เคร้ง!! เคร้ง!! ฉึก!! อึกกก ตุบ เคร้ง!! ฉัวะ!! อ๊ากกก ฉึบ!! เฮือกกก เคร้ง!! ฉัวะ!! ตุบ ตุบ“อึก ทำไมถึงมีฝ
เมื่อลู่จื้อกลับมาจากร้านค้าในเมืองหลวง ลู่เสียนจึงได้บอกกับทุกคนภายหลังรับมื้อเย็นเสร็จ เกี่ยวกับเรื่องที่ตนปล่อยข่าวลือ และอาจจะทำให้ครอบครัวเดือดร้อนกับเรื่องราวในครั้งนี้ แต่ลู่เวินเข้าใจสถานการณ์จากคำบอกเล่าของลู่เสียนดีไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งไหนก็ตาม เมื่อคนชั่วเล็งเห็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ ย่อมเอา
พวกบ่าวไพร่ที่ได้ยินข่าวลือนี้จึงนำไปบอกกับพ่อบ้านของจวน เพื่อไปรายงานกับเจ้านายอีกที “นายท่านขอรับมีข่าวเรื่องยา ที่สามารถรักษาอาการป่วยของคุณหนูใหญ่แล้วขอรับ”“พ่อบ้านเจ้าไปเอาข่าวนี้มาจากไหน น่าเชื่อถือได้จริงหรือไม่ แล้วมีใครยืนยันได้บ้าง”“เรื่องนี้พวกบ่าวไพร่ที่ออกไปตลาด นำข่าวนี้มาบอกทันทีที่
ร้านค้าตระกูลสวีฝั่งตรงข้าม มีลู่จื้อที่ยืนมองน้องชายของตนจัดการปัญหา ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้เขาไม่คิดว่าลู่เสียนจะเป็นบุรุษเจ้ามารยา ต่อว่าต่อขานกับสตรีแต่ที่แปลกไปกว่านั้น คือทุกคนกลับเข้าข้างน้องชายไม่มีใครคิดสงสารหรือเห็นใจคุณหนูใหญ่เฉินสักนิดนอกจากนี้ยังมีคนใจกล้าปาไข่และผักเน่า ไปที่ศีรษะของนา
ลู่เสียนเริ่มแสดงงิ้วเรียกความสงสารจากชาวบ้านทันที “ตั้งแต่เล็กจนโตข้าทำงานหนักไม่เคยเจ็บป่วยเช่นนี้มาก่อน แต่พอสตรีนางนี้โผล่มาข้ากลับติดโรคร้ายจากนาง ข้ายังไม่ได้แต่งงานเลยนะไหนจะงานแต่งของพี่ใหญ่กับน้องเล็กอีก ข้าเพิ่งจะตอบแทนบุญคุณของท่านพ่อท่านแม่ได้ไม่นาน ก็ต้องมาตายด้วยโรคร้ายนี้ซะแล้ว โอ้ สว
ต่งซวินหยิบห่อยาพิษออกจากกระเป๋าข้างเอว ยื่นให้กับลู่เสียนไปหนึ่งห่อใหญ่ ยาพิษนี้ลู่ชิงลองผสมขึ้นมาเล่น ๆ เพื่อเอาไว้แก้แค้นคนที่ชอบหาเรื่องกับครอบครัวของตน แต่ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงถึงชีวิต ขึ้นชื่อว่ายาพิษย่อมมีผลที่รุนแรง หากใช้ในจำนวนที่มากกว่าปกติแต่ลู่ชิงก็ทำยาแก้พิษไว้แล้วสำหรับลู่เสียนไม่คิดจะใ
“มิเป็นไรพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรเสียยังมีวันอื่น ๆ ท่านอ๋องค่อยพาพระชายามาดื่มชาที่จวนของกระหม่อมได้พ่ะย่ะค่ะ”“ขอบใจพวกเจ้ามาก ไว้เปิ่นหวางจะพาพระชายามาเยี่ยมที่จวนก็แล้วกันนะ สวีฮูหยินจะได้มีเพื่อนคุยระหว่างรอเสี่ยวชิงเดินทางกลับจากแดนเหนือ”“อาเสียนเปิ่นหวางจะรอฟังข่าวสนุก ๆ ที่เจ้าเป็นคนลงมือเองนะ”“พ
เสียงระฆังด้านหน้าจวนดังขึ้นจิ่งเฉิงจึงออกมาดู และพบว่าเป็นชินอ๋องที่มาเยือนด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก จึงรีบเชิญเข้าไปยังด้านในห้องรับแขกที่คุ้นเคย แล้วให้กุยเสียไปรายงานกับเจ้าของจวนว่า ชินอ๋องมาเยือนที่จวนในตอนนี้น้ำชาชั้นดีและของว่างหลายอย่างถูกยกมาวางไว้ที่โต๊ะ เพื่อต้องการให้ชินอ๋องผ่อนคลายลงกว่าน
แม้จะพูดคุยกันในห้องส่วนตัวที่มีบ่าวไพร่จำกัดเพียงใด อย่างว่าหน้าต่างมีหูประตูมีช่องความลับไม่เป็นความลับอีกต่อไป เฉินซ่านกั๋วเคยตรวจสอบแล้วว่า จวนของตนนั้นไม่มีสายลับของใครแน่นอน ด้วยการที่ทำตนไม่ยุ่งเรื่องของใคร คาดว่าฝ่าบาทคงไม่จับตามองแต่เขาคิดผิดมหันต์ไม่ว่าจะเป็นจวนฝ่ายไหน ล้วนมีคนของชินอ๋อ