Ep.4 เรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตNC

Ep.4 เรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิต

"ปล่อยนะ! ไอ้เลว ไอ่ชั่ว ปล่อยฉัน แกปล่อยฉัน!" ฉันตะโกนด่าออกไปเสียงดัง​ แต่เขาก็ไม่ฟังที่ฉันพูดเลยสักนิด 

"เธอปากดีให้สุดแล้วกัน" พูดจบมันก็โน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากฉัน ไม่สิ เรียกว่ากระแทกลงมาน่าจะถูก

รสจูบรุนแรงแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันเคยนึกฝัน มันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลย ฉันดิ้นพล่านในอ้อมแขนของคนตัวใหญ่กว่าแต่จะเอาแรงที่ไหนไปสู้

พอฉันไม่ยอมจูบตอบคนตรงหน้าก็กัดปากของฉันจนเจ็บ มือก็ดึงกระชากเสื้อผ้าของฉันจนหมดและรู้สึกว่ามันจะขาดด้วย ฉันทั้งทุบทั้งตีพยายามเอาตัวรอดและก็ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมาสักนิด 

ยิ่งขัดขืนเขาก็ยิ่งทำกับฉันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

น้ำตาของฉันเริ่มเอ่อนองและไหลลงจากหางตา แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด ถ้าให้เดาเขาเองก็คงเมาไม่ต่างกัน ลิ้นหนาพยายามฉกเอาลิ้นเล็กของฉันไปดูดไว้ ถึงฉันพยายามจะปิดกั้นแล้วดันลิ้นที่เข้ามารุกรานั้นออกอย่างไรก็สู้มันไม่ได้ 

"ฮึก อื้อ!" ฉันร้องไห้ออกมา ไม่มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด

"อย่าร้อง รำคาญ"

เขาผละออกแล้วพูดเสียงเรียบ แล้วจูบลงมาอีกหน คราวนี้มันดีกว่าครั้งแรกแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี

พอจะดิ้นหนีก็ทำไม่ได้เพราะเขาทั้งสูงทั้งตัวใหญ่กว่า ได้แต่คิดในใจว่าวันนี้ฉันคงไม่รอด

คนตรงหน้าเป็นใครฉันก็ยังไม่รู้ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเกิดเรื่องน่ากลัว หัวใจของฉันไม่แต่ตื่นตระหนก เขาอันตรายกว่าที่คิดไว้ และสิ่งที่เกิดขึ้นนี้อาจจะมาจากฉันที่ดื้อด้านและทำให้เขาโมโห

“ฮึก”

“บอกให้หยุดร้อง!”

“ปล่อยฉันไปได้ไหม ทำแบบนี้มันผิดนะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ น้ำตาอาบทั่วแก้มจนไม่อยากคิดถึงสภาพตัวเองในเวลานี้ว่ามันจะดูแย่แค่ไหน

“หึ ถ้าก่อนหน้านี้เธอฟังฉันมันก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้”

“แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์ทำฉัน”

“ก็ถ้าอยากได้ผัว ฉันจะเป็นให้ แล้วไม่ต้องไปยุ่งกับมัน”

"อื้อ"

เขาพูดจบก็ประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง สอดแทรกลิ้นร้อนระอุเข้ามาฉกลิ้นเล็กของฉันไปดูดดึงเล่น มันมีชั่ววูบหนึ่งที่อารมณ์ของฉันมันเตลิดเปิดเปิงแต่มันก็ยังกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

มือหนาลูบไล้ทั่วร่างกายเลื่อนมาบีบคลึงทรวงอกสองเต้าของฉันที่มันนูนเด่นล้นทะลักชุดเดรสผ้าพลิ้วที่สวมใส่มา สัมผัสที่แปลกใหม่ทุกเรื่องทำให้ฉันกลัวจนตัวสั่นสะท้าน

แต่ถึงจะร้องไห้หรือตัวสั่นแค่ไหนเขาก็ไม่คิดจะหยุด

"อื้อ"

ฉันทั้งทุบทั้งตีผู้ชายตรงหน้าเพื่อเอาตัวรอดอีกครั้ง รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีขัดขืนเผื่อว่าจะเอาตัวรอดได้แต่นั่นกลับทำให้อีกฝ่ายโกรธแล้วราวกับแรงเขามันจะเพิ่มขึ้นกว่าเดิม

เขาไม่มีทีท่าจะละความพยายาม ไม่รู้ว่าคนหรือควาย ตีเท่าไร ถีบเท่าไรก็ไม่สะทกสะท้าน 

กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเข้ามาแตะจมูกฉันเป็นระยะ มันไม่ใช่ของฉันแต่มันเป็นของอีกคนที่กำลังอยู่ด้านบนนี้ บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เขาไม่มีสติอย่างแน่นอน 

"ปล่อย อื้อ"

ฉันกำลังจะอ้าปากร้องทันทีที่เขาปล่อยให้เป็นอิสระแต่ก็ไม่ทันเพราะริมฝีปากนั่นกดลงมาบดขยี้ริมฝีปากฉันอีกครั้ง ครั้งนี้มันทั้งจาบจ้วงและเร่าร้อนกว่าเดิม ลิ้นร้อนพยายามจะแทรกเข้ามาในปากที่ปิดสนิทของฉัน พอไม่ยอมเขาก็ใช้มือบีบแก้มฉันอีกแรง ๆ  เพื่อเผยอปากรับความดิบเถื่อนนั้น

ฉันยังไม่ลดละความพยายามที่จะขัดขืน มันไม่ใช่เรื่องเลยที่ฉันจะมาโดนใครก็ไม่รู้มาขืนใจแบบนี้ 

"เธอจะดิ้นทำไมนักหนาวะ!"

เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง ตอนนี้น้ำตาของฉันไหลอาบแก้มแล้ว ตามมาด้วยเสียงสะอื้น ร่างกายสั่นสะท้านเพราะความกลัวและเหนื่อยหอบที่ต้องต่อสู้กับผู้ชายตรงหน้า 

"อึก ฮือ ๆ  ปล่อยฉันไปเถอะขอร้อง อย่าทำฉันเลย" ฉันร้องไห้ไม่หยุดและพูดออกไปด้วยความอ้อนวอน สีหน้าเขาเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อยแต่มันก็แค่แวบเดียวเท่านั้นที่ฉันได้เห็นแววตาวูบไหวนั้น

หลังจากนั้นมันก็ว่างเปล่าเช่นเคยพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก 

"เธอขอร้องฉันอยู่เหรอ แล้วตอนที่ฉันเตือนทำไมเธอถึงยังอวดดีทำมัน" เขาพูดเสียงเรียบแล้วเลื่อนมือจากหน้าอกของฉันลงไปที่เนินเนื้อด้านล่างอย่างฉกฉวย 

ฉันสะดุ้งเฮือกกับสิ่งที่เขาทำเพราะไม่เคยถูกสัมผัสจากมือของคนอื่น การกระทำนั้นยิ่งทำให้ฉันตัวแข็งทื่อ

ปากของเขายังคงก้มลงมากดปิดปากของฉันไว้พร้อมกับดูดดื่มลุ่มลึกอยู่ภายใน ฉันพยายามหนีบขาตัวเองแน่นแต่ก็ถูกเขาใช้เรียวขาแกร่งดันออกจนไม่สามารถขยับเข้าหากันได้ เพื่อที่จะแทรกมือเข้าไปได้ถนัด 

คืนนี้ฉันคงไม่รอดแน่ 

คิดในใจได้อย่างนั้นฉันจึงปล่อยให้เขาทำตามใจ แล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุดร้องไห้จนแสบตา เขาปัดเดรสสั้นพลิ้วของฉันขึ้นแล้วปลายนิ้วของผู้ชายคนนั้นก็เคลื่อนเข้าไปในแพนตี้ของฉัน

“อึก ไม่นะ”

ฉันส่ายหน้าไปมาเมื่อถูกคนร่างสูงใช้มือถูขึ้นลงอย่างไม่เร่งรีบ จนมันเกิดเป็นอาการบางอย่างที่ไม่เคยพบพานกระแทกเข้ากลางอกชวนให้หวามไหว ไ

“หึ” เขาหัวเราะในลำคอ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลใด

ฉันเกลียดตัวเองที่สู้ไม่ได้ แล้วยังเกิดความรู้สึกบ้าบอที่ไม่ควรเกิดในเวลานี้ ทั้งหมดทั้งมวลมันอาจมาจากการที่ฉันดื่มไปมากพอสมควรมากจนทำให้เริ่มมีอารมณ์กับคนแปลกหน้าที่กำลังทำร้ายกันทั้งร่างกายและจิตใจ

"อึก อื้อ เอาออกไป!"

มือเล็ก ๆ ของฉันพยายามจะดึงมือของผู้ชายตรงหน้าออก แต่สุดท้ายก็ถูกมือข้างหนึ่งของเขามากดล็อคไว้แน่น 

มืออีกข้างก็ยังลูบไล้บดขยี้กลางกายจนรู้สึกประหลาด

“ปากบนไล่แต่ปากล่างลื่นฉิบหาย”

ฉันตื่นตระหนกเมื่อคนที่แข็งแรงกว่าลากนิ้วร้อนผ่าวผ่านกลางรอยแยกก่อนจะสอดมันเข้าไปในความคับแคบที่มันไม่เคยมีสิ่งใดเคยเข้าไป น้ำตาฉันทะลักออกมาอีกครั้ง

ทั้งความเจ็บและความกลัวทำเอาหัวใจดวงนี้มันวูบไหวและสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว

"แน่นดีนี่"

พูดจบนิ้วเรียวก็ขยับเข้าออกรัว ๆ จนฉันรู้สึกทรมานกับอาการบางอย่าง สมองตบตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด แต่มันไม่มีคำว่าสุขออกจากความคิดฉันเลย มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาในชีวิต

"อย่าทำแบบนี้เลย เราไม่รู้จักกันเลยสักนิด นายไม่ควรทำแบบนี้" ฉันร้องไห้จนตัวโยน ทว่าเขาก็ไม่คิดจะเมตตา

ยังคงทำเรื่องหื่นห่ามและย่าอับอายกับร่างกายของฉัน

"หยุดร้องซะ ถ้าไม่อยากเจ็บกว่านี้”

"อึก"

พอฉันร้องไห้ออกมาก็เหมือนเขาจะยิ่งแทงนิ้วรัวเร็วขึ้น เหมือนมันทำให้หงุดหงิด ฉันได้แต่นอนตัวสั่นอยู่อย่างนั้น ขณะที่อีกฝ่ายเลื่อนมือไปปลดกางเกงของตัวเองออกจากตัวครึ่งหนึ่ง

การกระทำของเขาทำให้ตื่นตะหนกแต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงจนไม่มีทางจะสู้ บางสิ่งบางอย่างที่ปรากฏอยู่ต่อหน้านั่นทำให้หัวใจราวกับจะหยุดเต้น

ยิ่งเห็นแบบนั้นฉันยิ่งร้องไห้ออกมามากขึ้นกว่าเดิม 

"อย่าเกร็ง" ผู้ชายคนนั้นพูดออกคำสั่งแต่มันไม่เป็นผลกับฉันเลย เพราะตอนนี้ฉันกลัวจนเกร็งไปทั้งร่างแล้ว 

"ฮึก อย่าทำ" ฉันร้องลั่นออกมาเมื่อถูกส่วนนั้นถูไถไปตามรอยแยกก่อนจะพยายามกดส่วนหัวเข้ามา 

"ถอยก็ควายแล้ว"

พูดจบคนร่างสูงก็ก้มลงมาจูบฉันอีกครั้งพยายามจะเกี่ยวพันลิ้นของฉันไปดูดดึง ยิ่งฉันหลีกหนีเขาก็ยิ่งบดขยี้ลงมารุนแรงขึ้น ท่อนล่างก็เริ่มกดเข้ามาแรงขึ้นจนมันเข้ามาสู่ช่องทางรักจนเกือบครึ่ง

แต่เพราะความเจ็บอย่างแสนสาหัส ถึงแม้ว่าจะมีน้ำหล่อลื่นจากการถูกเล้าโลมและอารมณ์บ้าบอที่เกิดขึ้นจากความมึนเมานั้นแต่ความกลัวที่มีมากกว่านั้นทำให้ฉันตัวเกร็งจนบีบรัดส่วนนั้น

ร่างกายส่วนล่างเจ็บปวดรวดร้าวราวกับถูกมีดเล่มหนึ่งกรีดกรายจากรอยแยกมาจนถึงกลางอก แต่ถึงอย่างนั้นคนจิตใจโหดเหี้ยมอย่างเขาก็ยังจะดุนดันและจังหวะสุดท้ายก็กระแทกเข้ามาเต็มแรง

"เจ็บ ฮือ" 

"เป็นเด็กไอ้พาร์ซ แต่รอดมาได้ไงวะ" ผู้ชายคนนั้นทำหน้านิ่ว เหมือนรู้สึกเจ็บไม่ต่างกัน

"เอาออกไป ไอ้! อื้อ"

ฉันทั้งทุบทั้งตีทั้งผลักตัวมันออกแต่มันก็ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด มันทั้งรู้สึกเจ็บ ทั้งจุกในเวลาเดียวกัน อารมณ์เสียวซ่านกับการร่วมรักแบบที่หลายคนรู้สึกมันไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันเลยแม้แต่น้อย 

จบแล้ว มันจบแล้ว 

ครั้งแรกของฉันกับคนแปลกหน้า ครั้งแรกของฉันคือการถูกทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ ครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นในที่ที่ไม่ควรเกิด 

ฉันยกฝ่ามือที่เป็นอิสระปิดปากตัวเองตอนที่ถูกแรงกระแทกกระทั้นนั้นเข้ามา มันแย่จนฉันไม่อยากลืมตาขึ้นมามอง อยากให้มันเสร็จ ๆ ไปจะได้จบ  

"อืม... แน่นชิบ เอามือออก!"

ผู้ชายคนนั้นยังสั่งฉันไม่เลิก เอื้อมมือมาดึงมือของฉันออกจากปากแต่ฉันไม่อยากส่งเสียงใด ๆ ออกมาให้มันได้ยินเลย 

"อื้อ" ฉันกัดปากตัวเองแน่นเพื่อพยายามข่มเสียงของตัวเองไว้ เอวสอบของมันยังคงขยับเข้ามาเรื่อย ๆ  และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ไม่สนว่าตอนนี้ฉันจะเจ็บและทรมานมากแค่ไหน

ตอนนี้เหมือนน้ำตาฉันมันหมดตัวไปแล้ว สมองมีแต่ความว่างเปล่าเข้ามาแทนที่  ฉันคิดอะไรไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับอะไรอยู่ในตอนนี้

ได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นเพราะตัวฉันเองที่ไปยุ่งกับพี่พาร์ซจริงเหรอ มันเป็นบทลงโทษที่ฉันควรได้รับแล้วหรืออย่างไรกัน