บทที่ 11***NC
เปรมาหดตัวเมื่อมือใหญ่กอบกุมทรวงอกอวบ เขาช้อนใต้เต้างามขึ้นโน้มศีรษะชะโงกมองจากด้านหลัง ลิ้นร้อนพลิ้วไหวขบเม้มติ่งหู เธอยื้อมือที่เร่งร้อนของเขาไว้ แซคไปไวจนเธอตามไม่ทัน
“อื้อ แซค ซะ”
เขาหมุนร่างอวบกลับมาหา โน้มศีรษะลงจูบร้อนแรงกลืนเสียงทักท้วงเข้าลำคอ ชีพจรเขากำลังเต้นกระหน่ำตื่นเต้นไปทั่วร่าง วงแขนรัดแผ่นหลังให้เธอแอ่นกายชิดความเป็นชายแข็งชัน
เขาเดินหน้าไปด้วยตลอดเวลาโน้มกายส่งจูบหนักหน่วงดันร่างอวบอิ่มจนกระทั่งถึงเตียงนอน เปรมาสะดุ้งเฮือก เธอมึนเมาไปกับจูบเร่าร้อนกระทั่งล้มลงนอนหงาย ตาคมรีตื่นตระหนกจ้องดวงตาคมกริบที่ไม่ปิดบังความกระหายหิว
เปรมาไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเสื้อเชิ้ตร่วงหล่นหายไปตอนไหนขณะที่ถูกดันมายังเตียง กายสาวท่อนบนเหลือเพียงเสื้อชั้นในเห็นทรวงอกงามอะร้าอร่าม
“วันนี้เราจะไม่เล่นเกมแมวจับหนูนะคนสวย คุณเซ็นสัญญาแล้ว และผมต้องได้ตัวคุณ”
แซครีบพูดเมื่อเห็นแววตาหวาดระแวงกึ่งหวาดกลัว เคลื่อนใบหน้าแกร่งลงจูบเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ มือวกลงด้านล่างปลดกระดุมกางเกงรูดซิป
“ดะ เดี๋ยวแซค แซค!!”
เขาชะโงกหน้าขึ้นจ้องเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนา มือยังดึงกางเกงผ้าของเธอลงจากสะโพก
“ไม่เลิฟ หมดเวลาปฏิเสธแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าเท่านั้น”
ร่างสูงยืดตัวขึ้นพร้อมดึงกางเกงของเปรมาลงตามติดกระชากออกจากข้อเท้า แซคมองร่างอวบอิ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัว อย่างนี้สิที่เขาต้องการ มือยกเสื้อสีเข้มดึงออกทางศีรษะโยนทิ้งลงพื้น
ใบหน้าหวานคมประหม่าแก้มระบายสีระเรื่อกระจายไปทั่ว ริมฝีปากเม้มไม่แน่ใจถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ เธอมองอกแน่นด้วยกล้ามเนื้อสีเข้ม ไรขนแซมเบาบาง
“ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”
ความกล้าปากเก่งแต่เดิมของเธอหดหายเมื่อเผชิญหน้ากับของจริง รีบพูดขึ้นทันทีเมื่อมือเขาเอื้อมใต้ร่างปลดตะขอเสื้อใน เต้างามเป็นอิสระจากการรัดรึง เขาดึงออกจากแขนแล้วขว้างลงพื้น กอบเนื้อหน้าอกอวบที่ล้นมือใหญ่ใช้นิ้วป้ายปาดยอดหัวสีน้ำตาลอ่อน
“แซค คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า อือ อา แซค”
แซคหลงอยู่ในห้วงเสน่หาจนไม่ทันได้ยินเสียงนุ่ม ปลายยอดถันป้านใหญ่รับกับเนินนมอวบ เขาโน้มใบหน้าลงครอบปากบนยอดทรวง ลิ้นดูดยอดถันมือขยำแน่น
เขาทาบร่างแกร่งลงพลิกกายสาวให้ขึ้นมาอยู่ด้านบน ปากยังดูดดึงคลุกเคล้าทรวงอกสวยตรงหน้า มือดึงกางเกงในตัวน้อยลงจากสะโพกไปถึงต้นขาแล้วใช้เท้าเกี่ยวออก
เธอยันมือไว้บนที่ฟูกเตียงข้างใบหน้าแกร่ง มือเขากอบอกใหญ่ส่งเข้าปากหนาดูดกลืนจนทั่ว ความร้อนไหลวนภายในกายสาว เขาพลิกร่างเธออีกครั้งตวัดให้เธอลงมาอยู่ใต้ร่างแทรกหัวเข่าดันเธอเปิดออก
“ซะ แซด”
แว่วเสียงปลดเข็มขัดและเสียงหล่นตุบลงพื้นห้อง เขาเลื่อนตัวขึ้นจูบเธออีกครั้ง มือดันกางเกงของตัวเองออกจากร่างพร้อมบ็อกเซอร์
สาวอวบอิ่มใต้ร่างทำเขาแทบขาดใจ ทั้งขี้อายและไม่ประสา เขาไม่เคยเป็นฝ่ายรุกหนักขนาดนี้มาก่อน มือดันต้นขาอวบให้อ้าออก สำรวจเนินเนื้อสาวคลึงแรงก่อนแหวกกลีบบาง
“อา อือ แซค อือ”
เสียงอุทานครวญครางดังเมื่อนิ้วแกร่งแทรกสอดใส่เบา ๆ เขาลูบกลีบร่องสอดนิ้วขยับแล้วจึงหงายมือสอดเข้าไปอีกนิ้ว ปากหนาพึมพำบนทรวงอกชูงาม
“อา เลิฟ แน่นมาก”
เปรมาสั่นสะท้าน บิดกายหนีนิ้วร้อนสองนิ้วแต่ทำไม่ได้ ดวงหน้าแดงก่ำขึ้น มือยังดันบ่ากำยำสีเข้ม
เธอทั้งขัดเขิน ประหม่าและเร่าร้อนผสมปนเปจนทำตัวไม่ถูก สาวอายุยี่สิบหกแทบไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ แฟนคนล่าสุดเธอก็จำหน้าไม่ได้แล้วตั้งแต่สมัยมัธยม การลอบแอบจูบเบา ๆ ก่อนเข้าบ้านเทียบไม่ติดกับแซคหนุ่มใหญ่ช่ำชอง
ร่างสูงใหญ่เลื่อนลงไล้พรมจูบลากลิ้นไปใต้ทรวงงามสู่หน้าท้องแบบราบ เลียรอยบุ๋มตรงกลางลากไปยังด้านข้างเอวคอด ขบกัดเบา ๆ ให้เปรมาสะดุ้ง ลากลิ้นสากลงสะโพกด้านข้างลงสู่หัวเข่า
เปรมาบิดกายเร่าอย่างวาดหวัง ปรือตามองใบหน้าแกร่งเลื่อนไต่มาต้นขาด้านในเฉียดเนินสวาท แซคขบเบา ๆ เนื้อนิ่มด้านใน ดันขาเธอเปิดออกกว้างส่งลิ้นเข้าสู่เนินสาวร่องงาม
“แซค! อา อ่า”
เสียงหวานสุดกลั้นได้อยู่ เธอร้องครางสุดเสียงเมื่อแซคลงลิ้นละเลงจนทั่ว ลิ้นสากลากลงตรงกลางร่องดูดกลืนน้ำหวานฉ่ำเยิ้ม
“รอบนี้ผมขอไปเร็วหน่อยนะคนสวย ผมทนไม่ไหว”
เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนจะผละออกจากกายสาวไปยังหัวเตียง เธอเท้าข้อศอกยันร่างขึ้นมองตาม เห็นเขาหยิบกล่องถุงยางออกมาจากลิ้นชัก แต่เธอพลันผงะออกไถลตัวหนีเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่หว่างขา
“มันเป็นไปไม่ได้”
แซครีบคว้าข้อเท้าเปรมาไว้ก่อนที่เธอจะทันถึงขอบเตียง ดึงร่างอวบที่นอนคว่ำกลับมาหาตัวเขา ขึ้นคุกเข่าคร่อมเธอตรงสะโพก ไขว้เท้าไปด้านหลังเกี่ยวต้นขาเธอไว้ไม่ให้ดิ้น
“คุณรับมันได้เลิฟ มันไม่ได้ใหญ่ไปกว่าของคนอื่น”
คิ้วคันศรโก่งขึ้นเมื่อได้ยิน เธอดันข้อศอกพยายามจะไถลตัวไปด้านหน้า ร่างหนักใหญ่โตยังทับเธอไว้แน่น
“แซค เดี๋ยว ฉันยังไม่ได้บอกคุณ แซค!!”
“ตุบ!!”
เธอเบิกตากว้างเมื่อซองถุงยางกลิ่นหอมโชยกระทบจมูกถูกโยนตกลงมาบนเตียงตรงหน้าเธอ ท่อนใหญ่อุ่นร้อนมุดเข้ากลางเนื้อสาว
“ผมบอกแล้วมันหมดเวลาเลิฟ หรือคุณต้องการต่อรองราคาเพิ่ม คงไม่ต้องเพราะผมจะให้คุณเพิ่มอีกหลายเท่าทูนหัว ซี้ดดดด”
เขามองกายแกร่งค่อยมุดหัวปลายป้านเข้าทาง เปรมายังดิ้น เขาขยับสะโพกดันหน้าพร้อมขมวดคิ้ว ปกติน้ำหวานออกเยอะขนาดนี้มันไม่น่าจะยาก
“อยู่เฉย ๆ เลิฟ คุณเล็กเกินไป”
“ฉันไม่ได้เล็กเกินไป บ้าจริง! แซค! ฟังนะฉัน ..”
แซคขยับร่างลง เปรมาได้จังหวะเตรียมลุกหนีแต่เขาโอบเอวไว้ตวัดลงแผ่หงายบนเตียง แทรกเข่าดันต้นขาเธอเปิดออกใช้มือจับใต้ข้อพับผลักขึ้นจนหัวเข่าเธอชิดทรวงอกงาม
“ซะ แซค เดี๋ยวก่อน ฉันต้องบอก โอ๊ย ตาบ้า เบา ๆ สิ”
“ซี้ดดด คุณเล็กเป็นบ้าเลิฟ แคบ อา”
แซคมองหัวที่เริ่มมุดเข้า เขาใช้มือดันโหนกสวยขึ้นเปิดร่องให้กว้าง พอแท่งร้อนเข้าไปอีกนิดเขาจึงดันสุดแรง กายสาวใต้ร่างสะดุ้งกรีดร้อง ใบหน้าคมเข้มยังมึนงงความรู้สึกหัวมนอ่อนนุ่มผ่านบางอย่างที่ขวางกั้นไว้
เปรามาเจ็บจนร้องลั่น เธอเหมือนโดนเปิดออกถูกชำแรกด้วยบางสิ่งที่ใหญ่โต ดวงตาแวววาวจ้องเขากินเลือดกินเนื้อ
“ก็บอกให้เบา ๆ!!”
“โอ๊ยซี้ดดด อยู่เฉย ๆ ก่อน ผมจะรู้ไหม บ้าฉิบ”
เขาถอนกายออกมือจับข้อเท้าเปรมาไว้ชะโงกตัวไปยังหัวเตียงหยิบหลอดเจลออกมา
“ยังไม่เสร็จเรื่องเลิฟ นอนลง”
ร่างสาวเข็ดหลาบเธอมองเอ็นใหญ่กลางหว่างขาแซคด้วยสายตาสะพรึง ดวงหน้าหวานคมส่ายหน้าปฏิเสธ
แซคหันกลับมาดึงข้อเท้าเธอจนแผ่นหลังครูดบนเตียงนุ่ม แทรกตัวตรงกลาง บีบเจลลงชโลมท่อนชาย
“แซค พอก่อน ไม่นะ ฉันเจ็บจริง ๆ”
เขาจับข้อเท้าเธอไว้เปิดออกกว้าง จ่อแท่งใหญ่ตรงกลางร่องไม่ฟังเสียงประท้วงสั่นเทา
“ชู่ว์ มันจะไม่เจ็บแล้วคนสวย เชื่อผมเลิฟ”
แซคเอ่ยเสียงทุ้มต่ำปลอบประโลมเม่นสาว เปรมานอนนิ่งเกร็งร่าง มองชายหนุ่มตรงหว่างขาที่ตั้งใจจ่อกายแกร่งปากทางเข้าโพรงสวาท
บทพิเศษกริ๊งงงง!!เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นยามเช้า แสงอาทิตย์ยังทอแสงรำไรขอบฟ้าของคฤหาสน์ชานเมือง“อืมมมม”ร่างอวบอิ่มบิดกายพลิกหาความอบอุ่นข้างกายทันทีเอื้อมมือออกข้ามลำกายแกร่งไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงมือเล็กพยายามควานหาทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา ร่างอวบทับบนอกแกร่งตะเกียกตะกายไปมา“เลิฟ”เสียงแหบพร่ากดต่ำดังขึ้นทำให้เปรมาปรือตามองอย่างสงสัย แล้วหยิบนาฬิกาปลุกกดปิดได้ในที่สุด“ขอโทษค่ะ เลิฟตั้งปลุกไว้ต้องรีบกลับคาเฟ่แต่เช้า”“มานี่ก่อน”แซคคว้าร่างอวบไว้ได้ทันก่อนที่เปรมาจะก้าวลงจากเตียงใหญ่ ดึงรั้งกระทั่งล้มลงบนกายแกร่งอีกครั้ง“แซค!! เลิฟกำลังจะสายนะคะ”“สายอะไรกัน วันนี้ผมเหมาร้านคุณให้แล้วกัน อยู่กับผมอีกวัน”เปรมาดันตัวขึ้นมองหน้าคมเข้ม ผมยังยุ่งเหยิง ดวงตาหรี่ปรือเปี่ยมเสน่ห์ทางเพศมองเธออย่างมาดหมาย“อย่านะ! เปรมาชอกช้ำหมดแล้ว”แซคค่อยคลี่ยิ้มมองสีหน้าเง้างอดและทีท่าขืนตัวหนี“ผมยังไม่ทันทำอะไรเลย คิดทะลึ่งไปเองหรือเปล่า”มือแกร่งยังดึงดันพลิกจนร่างเปรมาตวัดกลับไปนอนหงายโดยมีคนร่างโตทาบทับด้านบน แทรกหัวเข่ากลางหว่างขา“แซค! นี่เลิฟพูดจริงนะคะ ต้องกลับแล้วเช้านี้”“ถ้างั้นมีข้อแ
บทที่ 24**จบ“อือม พูดอะไรคนสวย”เขาเลื่อนลงไปจนกระทั่งถึงเนินทรวงอกใช้ลิ้นตวัดปลายยอดถัน เปรมาเบี่ยงตัวหลบ“ขึ้นมานี่เลย พูดกันก่อนนะคะ”“แล้วคุณจะมีรางวัลอะไรให้ผม”แซคครอบปากบนยอดทรวงดูดแรงจนร่างอวบอิ่มสะท้านแอ่นหยัดรับ“อะไรก็ได้ ขึ้นมานี่นะ หยุดก่อน”รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าคมเข้มทำเธอตาพร่าไปพักหนึ่งเมื่อเขาชะโงกเหนือดวงหน้าของเธอ“จะถามอะไรคนสวย”“คุณจะแต่งงานกับฉันทำไม พูดมานะแซค”“ไม่เห็นยากเลยเลิฟ ผมชอบคุณมากน่ะสิ ไม่สิ ผมรักคุณต่างหาก ใช่ มันต้องเป็นเพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงอยากจะแต่งงานกับคุณ”เปรมาถอนหายใจโล่งอกเมื่อแซคยอมพูดคำที่เธออยากจะได้ยิน เปิดปากรับลิ้นที่แทรกเข้าโพรงปาก จูบหนักหน่วงดำเนินไปสักพักจนลมหายใจของเปรมาเริ่มกระชั้น“คุณคิดว่ามันเป็นความรักเหรอคะแซค เรารู้จักกันไม่นานอีกอย่างคุณเคยบอกฉันว่ามันเกิดจากฮอร์โมนในร่างกาย”“เลิฟคนดี ผมอายุปูนนี้แล้ว สามสิบเก้า คุณคิดจริง ๆ หรือว่าผมไม่รู้ว่าความรักมันเป็นยังไง”“อือ แล้วคุณไม่ถามฉันเหรอแซค อา อ่า”เขากัดยอดถันเบา ๆ มือกอบดันขึ้นเหลือบตามองเธอ“ไม่หรอก เพราะคุณต้องรักผมอยู่แล้ว ใช่ไหมคนสวย”“ฮ่า ฮ่า คนหลงตัวเอง”“เอาล่ะ
บทที่ 23“ก๊อก ก๊อก พี่เลิฟคะ สายมากแล้วค่า”แซคคลายอ้อมแขนที่เปรมาหนุนนอนมาตลอดคืน เอนกายไปขอบเตียงตวัดขาลงแล้วจึงคว้าเช็ดตัวของเปรมาสีชมพูสวยพันรอบเอว มือสางเสยผมยุ่งเหยิงพอประมาณ“แอ๊ด”ปาริมาสะดุ้งสุดตัวมองพ่อของคู่หมั้นตาค้าง พ่อของแซมนุ่งผ้าเช็ดตัวสีชมพูของพี่เปรมาเดินออกมาเปิดประตูเพียงผืนเดียว ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนคนเพิ่งลุกจากเตียงปาริมาแทบหาเสียงของตัวเองไม่เจอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น“อะ เออ พ่อคะ พะ พี่เลิฟ เออ จะมาเรียกพะ พี่เลิฟทานข้าวค่ะ”แซคก้มมองว่าที่ลูกสะใภ้ใบหน้าซีดเผือด เขายืนเท้าแขนตรงกรอบประตูใช้มือผลักประตูกว้างออกไปแล้วเบี่ยงตัวเล็กน้อยให้ปาริมาเห็นพี่สาว“ยังไม่ตื่น”ปาริมามองเข้าไปยังเตียงนอนเห็นแต่ผมดำยาวสยายปิดใบหน้า สีผิวน้ำผึ้งตัดกับผ้าปูเตียงสีขาวเขามองลำคอระหงของปาริมาขยับกลืนน้ำลายหลายครั้งก่อนจะหน้าแดงซ่านทั่วใบหน้า“งะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ”“ปัง”แซคเดินกลับมายังเตียงนอนก่อนจะล้มตัวนอนต่อ เขาขยับเข้าใต้ผ้าห่มโอบวงแขนรอบร่างอวบอิ่มที่ยังสลบไสล ยิ้มมุมปากเมื่อนึกภาพยามเธอตื่นมาแล้วพบว่าเขาเพิ่งจะไล่ว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาไป แต่อันที่ก็เป็นว่าที
บทที่ 22***แซคเดินใกล้จนถึงร่างอวบของเธอ โอบแผ่นหลังดึงรูดซิปลง ดวงตาคมไม่ละออกจากดวงหน้า มือร้อนลวกจับสายเสื้อดึงลงต้นแขน ชุดสวยร่วงหล่นกรอมเท้า“ผมขอต่อสัญญาเลิฟ ต่ออีกยาว ๆ”มือใหญ่ปลดตะขอเสื้อชั้นในปล่อยเต้างามให้เป็นอิสระ มือทาบทรวงอกเคล้นคลึงหนักมือ“คุณทำผมแย่ เลิฟ ผมไม่ชอบมันเลยคนสวย ผมไม่ชอบที่มันควบคุมไม่ได้”เปรมายังมองหน้าคมเข้มเมื่อเขาโน้มลงใกล้ ปากหนาครอบครองปากเย้ายวน รสชาติของไวน์คละคลุ้งไปทั้งโพรงปากมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่าง เขาดันเธอแนบกายแกร่งโยกตัวให้ท่อนเนื้อสัมผัสเนินสาว แล้วจึงตวัดแขนโอบร่างอุ้มขึ้นจากพื้นเดินไปยังเตียงแซคมองหญิงสาวที่เขาวางลงบนเตียง ความรู้สึกบางอย่างกระแทกเข้าที่ทรวงอกแรงจนเขาสะเทือน เขายืดกายสูดลมหายใจเข้าแล้วดึงกางเกงในของเปรมาออกจากตัว“พระเจ้า คุณแว็กซ์”เปรมาประหม่าเอียงอาย เธอใช้มือปิดของสงวนไว้ไม่กล้าเปิดออกให้แซคเห็น“มันเป็นคอร์สเพื่อนเจ้าสาวน่ะ”“ไม่ เลิฟ ยกมือออก ผมอยากเห็น”เธอค่อยเปิดออก สายตาเข้มข้นมองเธอนิ่ง เขาหน้าแดงก่ำขึ้นทันทีเมื่อเปรมาเริ่มขยับขายกตั้งชัน“วันนี้เราจะไม่เล่นเกมกันอีกใช่ไหมคนสวย คุณยินยอมพร้อมใจที่จะอยู่กับ
บทที่ 21เปรมามองรอบโต๊ะทรงกลมขนาดใหญ่ มื้อเย็นที่มีแต่คนในครอบครัว แต่นั่นจะเรียกว่ามื้อเย็นก็ไม่ถูกนักเพราะตอนนี้สามทุ่มแล้วเพิ่งจะเริ่มยกจานแรกมาเสิร์ฟ“คุณเลิฟพักที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะคะ”เสียงแม่ของแซมบาบาร์ร่าทำให้เปรมาละมือออกจากแก้วไวน์ เธอมองบาบาร์ร่าที่ยังสวยแม้อายุเกือบสี่สิบ ผมบลอนด์ยาวจัดแต่งทรงอย่างดี ชุดเรียบหรูสำหรับทานมื้อค่ำส่งให้บาบาร์ร่าโดดเด่น ยิ่งนั่งข้างแซคทำให้เธอเห็นความเหมาะสมกันทุกประการของคนทั้งคู่มือเรียวของบาบาร์ร่ายังจับแขนแซคไว้เบา ๆ ยามเอ่ยพูด เธอมองไล่ไปยังร่างแกร่งที่ถอดชุดสูทออกแล้ว เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมเมื่อกลางวันพับแขนเสื้อขึ้นอย่างเคย“ค่ะ ทุกอย่างดีมากค่ะ”“ถ้าแบบนั้น พักเสียหลาย ๆ วันนะคะ ลิฟจะได้มีเพื่อน”“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องกลับไปเปิดร้านค่ะ”บาบาร์ร่าส่งเสียงพึมพำเบา ๆ รับรู้ ก่อนจะหันไปคุยกับแซคต่อถึงเรื่องคนในครอบครัวเปรมายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง เธอเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรและโทษอาหารที่ทานไปเมื่อกลางวันที่ทำให้เธอมวนในท้องและร้อนไปถึงทรวงอกเสียงหัวเราะทุ้มของแซคดังมาเป็นระยะ ๆ ขณะที่คุยกันกับบา
บทที่ 20เปรมาสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากเสียงทุ้มเมื่อเขานั่งลงข้างเธอ คริสรีบหยิบผ้าเช็ดปากส่งให้หญิงสาวพรางหัวเราะถูกใจ“นี่สงสัยผมพูดแทงใจดำใช่ไหมครับ”“เปล่าคะ ฉันไม่ได้ชอบเขา”เปรมาปฏิเสธพัลวันหน้าแดงก่ำจากการสำลักน้ำ ประสานสายตาไม่หลบเพื่อแสดงความจริงใจ“ผมไม่เชื่อหรอกครับ พี่ผมละสายตาจากคุณไม่ได้ และคุณก็เช่นกัน”เธอยืดกายขึ้น คิ้วโก่งขมวดมุ่น ถ้าเป็นเช่นที่คริสบอกนั่นหมายความทุกคนก็มองเห็นมันเช่นกัน“อย่าไปเชื่อในสิ่งที่เห็นสิคะ มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้”“โอ้ งั้นก็ดีสิครับ ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่ชายของผม ผมก็จะได้สบายใจหน่อย ผมก็ขออนุญาตจีบคุณเลยแล้วกัน”“คริส!!”เธอจ้องดวงตาพราวระยับตรงหน้าและรอยยิ้มกว้างจึงได้รู้ว่าเขากำลังหยอกเธอเล่น เปรมาค่อยผ่อนลมหายใจ“คุณหยอกฉัน”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่แน่หรอกนะครับเลิฟ”มีเสียงพูดคุยดังขึ้นเมื่อแซมและบาบาร์ร่าเดินนำคู่หมั้นทั้งสองไปที่โต๊ะตัวยาวด้านหน้าน้องสาวของเธอสวยกว่าใครและใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มมีความสุข เธอภาคภูมิใจในตัวน้องสาวและอยากจะเห็นลิฟมีความสุขเช่นนี้ตลอดไป“ดูเจ้าแซมสิ ดูมีความสุข”เปรมาเอี้ยวหน้ามองคริส หน้าหวานคมยังยิ้ม