เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7 เจ็ดวัน แลกสองปี
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 22:16:30บทที่ 7
เปรมาวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะด้านหน้าระหว่างรอ จากหางตาเห็นแซคเดินไปมุมห้องอีกด้านมีบาร์เครื่องดื่มเล็ก ๆ
“นี่ค่ะใบเสนอราคา”
เธอรีบยื่นเอกสารไปตรงหน้าเมื่อเขากลับมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามเธอหลังจากวางแก้วน้ำเปล่า
แซครับแฟ้มเอกสารเปิดออกดูเล็กน้อยแล้วจึงวางลงตรงหน้า เขามองสาวร่างอิ่มที่วันนี้มวยผมอวดดวงหน้าคมเรียวและลำคอระหง สายตาหลุบลงกวาดไล้ไปยังเสื้อเชิ้ตที่ผลิพุ่งจากทรวงอกอวบ ก่อนจะเหลือบขึ้นปะทะสายตารีที่กำลังหรี่ลงเอาเรื่อง
“เป็นยังไงคะ ไม่ทราบว่าคุณพอใจกับราคาหรือเปล่า”
“ครับ คุณเสนอมายังไงทางบริษัทผมก็รับหมด”
แซคเอนกายไปด้านหลังยกมือประสานประกบไว้ใต้คางยกขาไขว้ห้างระหว่างพิจารณาหญิงสาวด้านหน้า
“อันที่จริงที่ผมให้คุณมาวันนี้เพราะมีข้อเสนอให้คุณเช่นกัน”
เปรมาหยิบแฟ้มเอกสารกลับมาไว้กับตัว เธอเงยหน้าขึ้นมองแซค ท่วงท่านักธุรกิจที่กำลังพิจารณาประเมินสิ่งของทำเธอฉุนเฉียวเล็กน้อยหากแต่ข่มไว้
“ค่ะ ถ้างั้นอันที่จริงคุณไม่ได้ต้องการขนมของร้านฉันใช่ไหมคะ”
“ไม่ครับ ทางบริษัทต้องการอย่างยิ่ง ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับที่ผมจะพูด”
เปรมาค่อยใจชื้นขึ้น อย่างน้อยเธอจะยังได้งานส่งขนมกับบริษัทยักษ์ใหญ่ ใบหน้าเริ่มมีสีสัน
“พูดมาได้เลยค่ะ ฉันกำลังฟังอยู่”
“เรื่องลูกชายกับน้องสาวของคุณ ผมมีข้อเสนอ เป็นทางออกที่ดีต่อทุกฝ่าย”
“ดีต่อทุกฝ่าย?”
“ใช่เลิฟ”
แซคลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินมาทางเธอแล้วเอนกายใช้สะโพกสอบพิงกับขอบโต๊ะด้านข้างเธอ กอดอกก้มมองเธอนิ่งจนเธอเริ่มประหม่า
“ผมจะยอมให้แซมหมั้นกับน้องสาวของคุณก่อนสองปี”
“หมั้น? สองปี?”
“ใช่สองปี แล้วถ้าภายในสองปีนี้ลูกชายผมหรือน้องสาวของคุณไม่เปลี่ยนใจไปกันเสียก่อนพวกเขาจะได้แต่งงานกัน”
“แค่นี้ใช่ไหมคะ เงื่อนไข ฉันตกลงค่ะหมั้นกันก่อนสองปี”
เปรมาค่อยโล่งใจ ถ้าเงื่อนไขมันง่ายแค่นี้ เธอยินยอมอยู่แล้ว
“แต่ว่าภายใต้เงื่อนไขนั้น เลิฟ คุณต้องบินไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวัน หรือพูดให้เข้าใจง่ายหน่อยก็คือ คุณต้องนอนกับผม”
“อะไรนะ!!”
เปรมากระตุกร่างอวบอิ่มทะลึ่งพรวดขึ้นจากเก้าอี้ยืนประจันหน้ากับแซคชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ใบหน้ายังยิ้มพราย เขายืดตัวขึ้นเช่นกันเพื่อที่จะเดินหน้ากันเธอไม่ให้ถอยฉากหนี
“เจ็ดวันกับสองปี นั่นมันจะเรียกว่ายังไงดี คุณได้เปรียบมากเลยนะเลิฟ”
“ได้เปรียบ! คุณฮิวส์ คุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไง ไม่มีทาง!”
แซคเท้ามือใหญ่ทั้งสองข้างลงบนโต๊ะกักเธอไว้ในอ้อมแขนกำยำชะโงกหน้าเข้าใกล้เธอ
“มันไม่ยากหรอกเลิฟ เจ็ดวันมันเป็นเวลาไม่นานถ้าเทียบกับสองปี”
เธอจับแฟ้มเอกสารขึ้นจากโต๊ะยันไว้ด้านหน้าเพื่อกันร่างแกร่งที่กำลังโน้มลงมาใกล้
“คุณมันคน คน!!”
ตอนนี้เปรมาโกรธจนควันออกหู หน้าคมเข้มยังยิ้มและยิ่งทำให้แซคดูร้ายกาจผิดไปจากแซม นอนด้วยกันเจ็ดวัน! นี่เขาเป็นบ้าอะไรถึงยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ว่าที่พี่สาวของเมียลูกชายตัวเอง
“อันที่จริงเราลองทดสอบปฏิกิริยาเคมีกันดูก่อนก็ได้นะเลิฟว่ามันจะดีอย่างที่ผมคิดไว้หรือเปล่า”
“ว่าไงนะ!!”
แซคหัวเราะในลำคอ เขาเห็นเม่นสาวที่พองขนเต็มที่และเขาอยากชิมรสเม่นตัวนี้เสียเหลือเกินว่าจะเผ็ดร้อนดั่งที่แสดงออกไหม
“โอ๊ย!!”
แซคร้องอุทานลั่นเมื่อเปรมากระทืบเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงลงบนรองเท้าหนังที่ไม่สามารถป้องกันส้นแหลม ๆ ได้เลย
ร่างสูงใหญ่ยกเท้าขึ้นด้วยความเจ็บใบหน้าเข้มแดงก่ำมองเธอเคียดแค้น ร่างอวบอิ่มเห็นความได้เปรียบรีบเบี่ยงตัวออกสาวเท้าไปยังประตูอย่างรวดเร็ว ปากยังตะโกนด่าทอไม่หยุด
“ไอ้คนถ่อย คนบ้า ไอ้คนสารเลว ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาดองญาติกัน อย่าให้ฉัน ..”
เปรมาที่กำลังหันกลับมาชี้หน้าพลันโดนมือใหญ่ดึงมือกระแทกกลับชนกับอกแกร่ง เธอแม้ว่าจะสูงพอสมควรสำหรับสาวไทยหากแต่เมื่อยืนเทียบกันจริงกับชายร่างสูงใหญ่ที่ยืดตัวด้วยความโกรธ ทำให้เธอดูตัวเตี้ยไปถนัดตา
“เลิฟ คุณกล้าจริง ๆ แต่รู้อะไรไหม ผมชอบมันมาก”
ดวงหน้าคมเบิกตากว้างมองหน้าแกร่งที่กำลังคล้อยศีรษะลงมา เธอเบือนหน้าหลบแต่มือเขาจับท้ายทอยไว้มั่นบังคับให้หันกลับมา
แซคยังเจ็บเท้าจากส้นสูงสองนิ้วที่เธอกระแทกลงไปอย่างแรง หากแต่ในความเจ็บปวดมีไฟปะทุขึ้นในทรวงอกจนเขาควบคุมมันไม่ได้ ยิ่งเปรมาขัดขืนต่อต้านเขายิ่งต้องการ
เปรมาถลาตามแรงดึงแฟ้มที่ถืออยู่ในมือร่วงหล่นลงพื้นกระดาษที่สอดอยู่หล่นกระจัดกระจาย เขาบิดมือเธอไพล่หลังดันร่างเธอให้แอ่นรับร่างแกร่งอุ่นร้อน
ริมฝีปากหนาบดเคล้าหนักหน่วงจนเธอเจ็บ เขากระชากผมเธอให้แหงนขึ้นเพื่อรับจูบลงทัณฑ์ กระแทกเปิดปากเธอออกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้ากวาดไล้ อกแกร่งเขาครางกระหึ่มพึงพอใจ
ร่างอวบอิ่มบิดกายหนีแต่ยิ่งดิ้นวงแขนกำยำยิ่งรัดแน่น ร่างสูงใหญ่ดันเธอจนติดประตูบานไม้ จับข้อมือทั้งสองของเธอด้วยมือใหญ่ข้างเดียวยกขึ้นสูงเหนือศีรษะ
“รู้อะไรไหมเลิฟ ผมอยากเอาคุณตั้งแต่เห็นรูปคุณแล้ว ผมอยากสำรวจไปทั่วร่างคุณด้วยลิ้นของผม”
เปรมาตาโต ดวงหน้าแดงระเรื่อริมฝีปากบวมเจ่อ จ้องชายหนุ่มที่กำลังกวาดสายตาไปทั่วร่างเธอพร้อมมืออีกข้างที่ลากผ่าน
เขาหยุดที่อกอวบอิ่มทาบมือใหญ่เคล้นคลึง เธอพยายามกระทืบส้นสูงลงที่รองเท้าของเขาอีกครั้งแต่ไร้ผล คราวนี้แซครู้ทัน เขาแทรกหัวเข่าตรงกลางระหว่างขา ดันแก่นกายที่แข็งชันถูวนตรงเนินเนื้อสาว
“หยุดนะไอ้ฝรั่งบ้า ให้ตายสิ แซค หยุด!!”
ใบหน้าแกร่งยิ้มมุมปาก เปรมาตื่นตระหนกจนพูดทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษปะปนกัน เขาโน้มหน้าคมลงใกล้ซอกคอสูดดมกลิ่นวนิลาที่มักได้กลิ่นจากเธอเข้าปอด ลากลิ้นที่ซอกคอเบา ๆ กระซิบเสียงทุ้มกระเส่า
“ไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวันเลิฟ แล้วน้องสาวของคุณจะได้สองปี กลับไปคิดดู”
เปรมาหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เมื่อร่างแกร่งผละออกก้มลงเก็บเอกสารใส่แฟ้มแล้วยื่นให้เธอ ดวงหน้าหวานคมยังแดงก่ำผมรุ่ยร่ายออกเล็กน้อย เพราะผลจากมือใหญ่ที่กุมท้ายทอยไว้ก่อนหน้านี้
เธอยื่นมือสั่นเทาออกไปรับแฟ้มมาแนบอก ดวงตารียังหลบสายตาคมเข้มที่จ้องเธอเขม็ง
แซคเปิดประตูออกกว้างรอเธอ จนกระทั่งร่างอวบอิ่มเดินผ่านเขาจึงโน้มร่างลงกระซิบอีกครั้ง
“ผมชอบเป็นผู้นำโดยเฉพาะบนเตียง จำไว้”
เปรมาเงยหน้าขึ้นมองปะทะสายตาคมกริบล้ำลึก เธอเห็นความปรารถนาเร่าร้อนฉายชัดอยู่ข้างใน ริมฝีปากหนาของเขาเลอะคราบลิปสติกสีแดงเบอร์กันดีจนทั่วและเขาไม่อายแม้แต่น้อย เธอยกมือขึ้นจับริมฝีปากของตัวเองและคาดว่าคงเลอะเช่นกัน
“คุณแพท รับเอกสารของคุณเลิฟไปจัดการต่อ”
เลขาสาวที่ยังยืนรอหน้าห้องรับเอกสารที่เปรมายื่นให้โดยไม่สนใจคราบบนใบหน้าของประธานและเธอเสียด้วยซ้ำ เธอเอี้ยวหน้าไปมองประตูที่ปิดสนิทลงแล้วอีกครั้งพลันสะท้านกาย
ถ้าตกลงเธอคงเป็นบ้าไปแล้ว เจ็ดวัน ขอให้คุณไปลงนรกสะแซค
บทล่าสุด
คัพเค้กในมือซาตาน บทพิเศษ
บทพิเศษกริ๊งงงง!!เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นยามเช้า แสงอาทิตย์ยังทอแสงรำไรขอบฟ้าของคฤหาสน์ชานเมือง“อืมมมม”ร่างอวบอิ่มบิดกายพลิกหาความอบอุ่นข้างกายทันทีเอื้อมมือออกข้ามลำกายแกร่งไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงมือเล็กพยายามควานหาทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา ร่างอวบทับบนอกแกร่งตะเกียกตะกายไปมา“เลิฟ”เสียงแหบพร่ากดต่ำดังขึ้นทำให้เปรมาปรือตามองอย่างสงสัย แล้วหยิบนาฬิกาปลุกกดปิดได้ในที่สุด“ขอโทษค่ะ เลิฟตั้งปลุกไว้ต้องรีบกลับคาเฟ่แต่เช้า”“มานี่ก่อน”แซคคว้าร่างอวบไว้ได้ทันก่อนที่เปรมาจะก้าวลงจากเตียงใหญ่ ดึงรั้งกระทั่งล้มลงบนกายแกร่งอีกครั้ง“แซค!! เลิฟกำลังจะสายนะคะ”“สายอะไรกัน วันนี้ผมเหมาร้านคุณให้แล้วกัน อยู่กับผมอีกวัน”เปรมาดันตัวขึ้นมองหน้าคมเข้ม ผมยังยุ่งเหยิง ดวงตาหรี่ปรือเปี่ยมเสน่ห์ทางเพศมองเธออย่างมาดหมาย“อย่านะ! เปรมาชอกช้ำหมดแล้ว”แซคค่อยคลี่ยิ้มมองสีหน้าเง้างอดและทีท่าขืนตัวหนี“ผมยังไม่ทันทำอะไรเลย คิดทะลึ่งไปเองหรือเปล่า”มือแกร่งยังดึงดันพลิกจนร่างเปรมาตวัดกลับไปนอนหงายโดยมีคนร่างโตทาบทับด้านบน แทรกหัวเข่ากลางหว่างขา“แซค! นี่เลิฟพูดจริงนะคะ ต้องกลับแล้วเช้านี้”“ถ้างั้นมีข้อแ
คัพเค้กในมือซาตาน บทที่ 24**จบบริบูรณ์
บทที่ 24**จบ“อือม พูดอะไรคนสวย”เขาเลื่อนลงไปจนกระทั่งถึงเนินทรวงอกใช้ลิ้นตวัดปลายยอดถัน เปรมาเบี่ยงตัวหลบ“ขึ้นมานี่เลย พูดกันก่อนนะคะ”“แล้วคุณจะมีรางวัลอะไรให้ผม”แซคครอบปากบนยอดทรวงดูดแรงจนร่างอวบอิ่มสะท้านแอ่นหยัดรับ“อะไรก็ได้ ขึ้นมานี่นะ หยุดก่อน”รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าคมเข้มทำเธอตาพร่าไปพักหนึ่งเมื่อเขาชะโงกเหนือดวงหน้าของเธอ“จะถามอะไรคนสวย”“คุณจะแต่งงานกับฉันทำไม พูดมานะแซค”“ไม่เห็นยากเลยเลิฟ ผมชอบคุณมากน่ะสิ ไม่สิ ผมรักคุณต่างหาก ใช่ มันต้องเป็นเพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงอยากจะแต่งงานกับคุณ”เปรมาถอนหายใจโล่งอกเมื่อแซคยอมพูดคำที่เธออยากจะได้ยิน เปิดปากรับลิ้นที่แทรกเข้าโพรงปาก จูบหนักหน่วงดำเนินไปสักพักจนลมหายใจของเปรมาเริ่มกระชั้น“คุณคิดว่ามันเป็นความรักเหรอคะแซค เรารู้จักกันไม่นานอีกอย่างคุณเคยบอกฉันว่ามันเกิดจากฮอร์โมนในร่างกาย”“เลิฟคนดี ผมอายุปูนนี้แล้ว สามสิบเก้า คุณคิดจริง ๆ หรือว่าผมไม่รู้ว่าความรักมันเป็นยังไง”“อือ แล้วคุณไม่ถามฉันเหรอแซค อา อ่า”เขากัดยอดถันเบา ๆ มือกอบดันขึ้นเหลือบตามองเธอ“ไม่หรอก เพราะคุณต้องรักผมอยู่แล้ว ใช่ไหมคนสวย”“ฮ่า ฮ่า คนหลงตัวเอง”“เอาล่ะ
คัพเค้กในมือซาตาน บทที่ 23 ปกติไม่ต้องจีบ
บทที่ 23“ก๊อก ก๊อก พี่เลิฟคะ สายมากแล้วค่า”แซคคลายอ้อมแขนที่เปรมาหนุนนอนมาตลอดคืน เอนกายไปขอบเตียงตวัดขาลงแล้วจึงคว้าเช็ดตัวของเปรมาสีชมพูสวยพันรอบเอว มือสางเสยผมยุ่งเหยิงพอประมาณ“แอ๊ด”ปาริมาสะดุ้งสุดตัวมองพ่อของคู่หมั้นตาค้าง พ่อของแซมนุ่งผ้าเช็ดตัวสีชมพูของพี่เปรมาเดินออกมาเปิดประตูเพียงผืนเดียว ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนคนเพิ่งลุกจากเตียงปาริมาแทบหาเสียงของตัวเองไม่เจอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น“อะ เออ พ่อคะ พะ พี่เลิฟ เออ จะมาเรียกพะ พี่เลิฟทานข้าวค่ะ”แซคก้มมองว่าที่ลูกสะใภ้ใบหน้าซีดเผือด เขายืนเท้าแขนตรงกรอบประตูใช้มือผลักประตูกว้างออกไปแล้วเบี่ยงตัวเล็กน้อยให้ปาริมาเห็นพี่สาว“ยังไม่ตื่น”ปาริมามองเข้าไปยังเตียงนอนเห็นแต่ผมดำยาวสยายปิดใบหน้า สีผิวน้ำผึ้งตัดกับผ้าปูเตียงสีขาวเขามองลำคอระหงของปาริมาขยับกลืนน้ำลายหลายครั้งก่อนจะหน้าแดงซ่านทั่วใบหน้า“งะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ”“ปัง”แซคเดินกลับมายังเตียงนอนก่อนจะล้มตัวนอนต่อ เขาขยับเข้าใต้ผ้าห่มโอบวงแขนรอบร่างอวบอิ่มที่ยังสลบไสล ยิ้มมุมปากเมื่อนึกภาพยามเธอตื่นมาแล้วพบว่าเขาเพิ่งจะไล่ว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาไป แต่อันที่ก็เป็นว่าที
คัพเค้กในมือซาตาน บทที่ 22***NC
บทที่ 22***แซคเดินใกล้จนถึงร่างอวบของเธอ โอบแผ่นหลังดึงรูดซิปลง ดวงตาคมไม่ละออกจากดวงหน้า มือร้อนลวกจับสายเสื้อดึงลงต้นแขน ชุดสวยร่วงหล่นกรอมเท้า“ผมขอต่อสัญญาเลิฟ ต่ออีกยาว ๆ”มือใหญ่ปลดตะขอเสื้อชั้นในปล่อยเต้างามให้เป็นอิสระ มือทาบทรวงอกเคล้นคลึงหนักมือ“คุณทำผมแย่ เลิฟ ผมไม่ชอบมันเลยคนสวย ผมไม่ชอบที่มันควบคุมไม่ได้”เปรมายังมองหน้าคมเข้มเมื่อเขาโน้มลงใกล้ ปากหนาครอบครองปากเย้ายวน รสชาติของไวน์คละคลุ้งไปทั้งโพรงปากมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่าง เขาดันเธอแนบกายแกร่งโยกตัวให้ท่อนเนื้อสัมผัสเนินสาว แล้วจึงตวัดแขนโอบร่างอุ้มขึ้นจากพื้นเดินไปยังเตียงแซคมองหญิงสาวที่เขาวางลงบนเตียง ความรู้สึกบางอย่างกระแทกเข้าที่ทรวงอกแรงจนเขาสะเทือน เขายืดกายสูดลมหายใจเข้าแล้วดึงกางเกงในของเปรมาออกจากตัว“พระเจ้า คุณแว็กซ์”เปรมาประหม่าเอียงอาย เธอใช้มือปิดของสงวนไว้ไม่กล้าเปิดออกให้แซคเห็น“มันเป็นคอร์สเพื่อนเจ้าสาวน่ะ”“ไม่ เลิฟ ยกมือออก ผมอยากเห็น”เธอค่อยเปิดออก สายตาเข้มข้นมองเธอนิ่ง เขาหน้าแดงก่ำขึ้นทันทีเมื่อเปรมาเริ่มขยับขายกตั้งชัน“วันนี้เราจะไม่เล่นเกมกันอีกใช่ไหมคนสวย คุณยินยอมพร้อมใจที่จะอยู่กับ
คัพเค้กในมือซาตาน บทที่ 21 บอกแล้ว...
บทที่ 21เปรมามองรอบโต๊ะทรงกลมขนาดใหญ่ มื้อเย็นที่มีแต่คนในครอบครัว แต่นั่นจะเรียกว่ามื้อเย็นก็ไม่ถูกนักเพราะตอนนี้สามทุ่มแล้วเพิ่งจะเริ่มยกจานแรกมาเสิร์ฟ“คุณเลิฟพักที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะคะ”เสียงแม่ของแซมบาบาร์ร่าทำให้เปรมาละมือออกจากแก้วไวน์ เธอมองบาบาร์ร่าที่ยังสวยแม้อายุเกือบสี่สิบ ผมบลอนด์ยาวจัดแต่งทรงอย่างดี ชุดเรียบหรูสำหรับทานมื้อค่ำส่งให้บาบาร์ร่าโดดเด่น ยิ่งนั่งข้างแซคทำให้เธอเห็นความเหมาะสมกันทุกประการของคนทั้งคู่มือเรียวของบาบาร์ร่ายังจับแขนแซคไว้เบา ๆ ยามเอ่ยพูด เธอมองไล่ไปยังร่างแกร่งที่ถอดชุดสูทออกแล้ว เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมเมื่อกลางวันพับแขนเสื้อขึ้นอย่างเคย“ค่ะ ทุกอย่างดีมากค่ะ”“ถ้าแบบนั้น พักเสียหลาย ๆ วันนะคะ ลิฟจะได้มีเพื่อน”“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องกลับไปเปิดร้านค่ะ”บาบาร์ร่าส่งเสียงพึมพำเบา ๆ รับรู้ ก่อนจะหันไปคุยกับแซคต่อถึงเรื่องคนในครอบครัวเปรมายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง เธอเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรและโทษอาหารที่ทานไปเมื่อกลางวันที่ทำให้เธอมวนในท้องและร้อนไปถึงทรวงอกเสียงหัวเราะทุ้มของแซคดังมาเป็นระยะ ๆ ขณะที่คุยกันกับบา
คัพเค้กในมือซาตาน บทที่ 20 แด๊ดร้องคราง
บทที่ 20เปรมาสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากเสียงทุ้มเมื่อเขานั่งลงข้างเธอ คริสรีบหยิบผ้าเช็ดปากส่งให้หญิงสาวพรางหัวเราะถูกใจ“นี่สงสัยผมพูดแทงใจดำใช่ไหมครับ”“เปล่าคะ ฉันไม่ได้ชอบเขา”เปรมาปฏิเสธพัลวันหน้าแดงก่ำจากการสำลักน้ำ ประสานสายตาไม่หลบเพื่อแสดงความจริงใจ“ผมไม่เชื่อหรอกครับ พี่ผมละสายตาจากคุณไม่ได้ และคุณก็เช่นกัน”เธอยืดกายขึ้น คิ้วโก่งขมวดมุ่น ถ้าเป็นเช่นที่คริสบอกนั่นหมายความทุกคนก็มองเห็นมันเช่นกัน“อย่าไปเชื่อในสิ่งที่เห็นสิคะ มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้”“โอ้ งั้นก็ดีสิครับ ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่ชายของผม ผมก็จะได้สบายใจหน่อย ผมก็ขออนุญาตจีบคุณเลยแล้วกัน”“คริส!!”เธอจ้องดวงตาพราวระยับตรงหน้าและรอยยิ้มกว้างจึงได้รู้ว่าเขากำลังหยอกเธอเล่น เปรมาค่อยผ่อนลมหายใจ“คุณหยอกฉัน”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่แน่หรอกนะครับเลิฟ”มีเสียงพูดคุยดังขึ้นเมื่อแซมและบาบาร์ร่าเดินนำคู่หมั้นทั้งสองไปที่โต๊ะตัวยาวด้านหน้าน้องสาวของเธอสวยกว่าใครและใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มมีความสุข เธอภาคภูมิใจในตัวน้องสาวและอยากจะเห็นลิฟมีความสุขเช่นนี้ตลอดไป“ดูเจ้าแซมสิ ดูมีความสุข”เปรมาเอี้ยวหน้ามองคริส หน้าหวานคมยังยิ้ม
บางทีคุณอาจจะชอบ
ไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn51.6K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.1K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.3K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก324.7K viewsเลขาสถานะเมียบำเรอ
Lovedee103 viewsเสี่ยขารักหนูไหม
เค้กมัฟฟิ่นn244 viewsฝังใจรักชั่วนิรันดร์
ศานิต / รุ่งเพชร179 viewsสลักรักเคียงใจ
ขนมปังรสหวาน462 views
