Share

บทที่ 6 มาตามแผน

last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-26 22:15:50

บทที่ 6

ความคิดกังวลยังวนเวียนแม้ผ่านมาแล้วหลายวัน พ่อของแซมไม่ยอมให้เด็กทั้งสองแต่งงานกัน แล้วเธอที่เป็นพี่สาวจะบอกน้องสาวที่เธอรักมากยังไงดี

แม้มือยังเทส่วนผสมลงในเครื่องผสมสำหรับทำคุกกี้ แต่ใจยังวกวนหาทางออกไม่ได้ นึกภาพปาริมาที่ยังคงปกติดีไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

หรือเขาจะเพียงแค่ขู่ เสียงทุ้มยังก้องอยู่ในหัวสลัดออกไม่ได้เลย

เธอพยายามเลิกสนใจเรื่องของแซค แล้วกลับมาทำงานต่อ เปรมาบีบแบทเทอร์[1]คุกกี้เนยสดลงบนถาดที่ปูรองด้วยแผ่นรองกระดาษสำหรับอบเค้ก มือบีบวนขดเป็นรูปขดหอยเป็นแถว ๆ เรียงเป็นระเบียบแล้วจึงวางเม็ดอัลมอนด์ตรงกลาง

เธอทำซ้ำวนไปอีกถาดอย่างต่อเนื่อง งานในร้านกาแฟกึ่งเบเกอรี่เป็นงานค่อนข้างหนักและมักทำให้เธอไม่มีเวลาหยุดพัก ยกเว้นช่วงหลังเลิกงาน

ที่จริงเธอตั้งใจจะเพิ่มพนักงานอีกสักสองคนหลังร้านเพื่อมาช่วยงาน ถ้าเธอได้ลูกค้ารับขนมส่งเป็นประจำนั่นอาจจะพอทำได้

“กริ๊ง กริ๊ง

เปรมาเหลือบตามองโทรศัพท์ ตายยากเสียจริง เธอวางถุงบีบคุกกี้ถอดถุงมือยางเพื่อปัดรับโทรศัพท์

“สวัสดีค่ะ”

“คุณรับสายช้า”

ดวงตารีเหลือบตามองบนอย่างระอาใจ แค่เรื่องเล็กน้อยเขายังเอาแต่ใจเพียงนี้

“ฉันกำลังทำงานอยู่ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”

“ผมอยากจะให้คุณช่วยเสนอราคาขนมของว่างมาให้ที่บริษัทผมหน่อย ตอนนี้ร้านประจำเขามาขอยกเลิกสัญญาเพราะเหตุผลส่วนตัว”

เธอชะงักเล็กน้อย ทำไมเขาช่างรู้ว่าเธอกำลังต้องการอะไร

“ได้ค่ะ รีบมากไหมคะ”

“ครับ ขอพรุ่งนี้ได้ยิ่งดี”

“ได้ค่ะ ให้ฉันนำใบเสนอราคาไปฝากไว้ที่แผนกไหนคะ”

เปรมายกโทรศัพท์แนบหูใช้ไหล่ดันไว้ก่อนจะเดินไปล้างมือ แล้วกลับมาหยิบถาดคุกกี้ที่บีบแล้วเข้าตู้เย็นขนาดใหญ่ไว้ก่อนเพื่อรอให้เตาอบวอร์มความร้อนได้ที่จึงจะนำเข้าอบ

“ผมจะแจ้งไว้ที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ คุณมาถามตรงนั้นได้เลย”

“ค่ะ”

“เดี๋ยวอีกเรื่อง”

“คะ”

เปรมาหยุดมือที่กำลังตั้งเวลาหน้าเตาอบ ตั้งใจฟังเสียงทุ้มที่ดูเหมือนจะมีน้ำเสียงหงุดหงิด

“ผมไม่ชอบให้คนที่กำลังคุยกับผมทำอย่างอื่นไปด้วย”

เปรมาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเมื่อบทสนทนาจบลงที่ประโยคนั้น แม้ใจเธอยังกรุ่นโกรธแต่พอคิดว่าเขาได้ขอให้เสนอราคาของว่างแก่บริษัท แสดงว่าเขาเองก็พอมีน้ำใจอยู่บ้างจึงได้ลดความโมโหลง

เธอนั่งลงพร้อมกับหยิบกระดาษในลิ้นชักโต๊ะสำหรับจดวัตถุดิบออกมาพรางใช้ตูดปากกาเคาะไปที่ใบหน้า ครุ่นคิดคำนวณการเสนอราคาก่อนจะนำไปจัดพิมพ์ให้ถูกต้องเป็นระเบียบต่อไป

เปรมาค่อยยิ้มเมื่อนึกถึงอนาคตว่าบริษัทเขาจะรับขนมจากที่ร้านของเป็นประจำและนั่นจะทำให้เธอจ้างพนักงานมาเพิ่มได้เสียที

อย่าไปคิดว่าตัวเองเห็นแก่เงินสิยายเลิฟ คิดเสียว่าอย่างน้อยเขาก็มีข้อดีมีน้ำใจให้งานเรา

อาคารบริษัทฮิวส์คอนสตรัคชั่นเป็นอาคารสำนักงานค่อนข้างใหญ่ทีเดียวจนเปรมาตกใจ อาคารสูงเกือบสามสิบชั้นที่แบ่งซอยด้านล่างเป็นห้างสรรพสินค้าและสำนักงานให้เช่า ส่วนสิบชั้นด้านบนสำหรับบริษัทของเขา เปรมาเข้ามายังส่วนโถงต้อนรับบนชั้นที่ยี่สิบ

วันนี้เธอเลือกสวมกางเกงขายาวสีเข้มเสื้อเชิ้ตสีขาวทับด้วยสูทตัวสั้นเว้าเอวแบบผู้หญิงดูทะมัดทะแมง รวมผมยาวสยายขึ้นมวยไว้ท้ายทอยปล่อยลูกผมเล็กน้อยพอให้ดูหน้าหวาน

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้ค่ะ”

เสียงหวานนุ่มของพนักงานต้อนรับด้านหลังเคาน์เตอร์ช่วยให้เธอผ่อนคลายร่างที่เครียดขมึงลงบ้าง

“ค่ะ นำเอกสารเสนอราคาขนมของว่างมายื่นค่ะ สามารถนำไปยื่นได้ที่แผนกไหนคะ”

“อ้อ ค่ะ ท่านประธานสั่งไว้แล้วค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ”

เปรมาเดินตามพนักงานเข้าไปในลิฟต์อีกครั้งเพื่อขึ้นไปชั้นบนสุดของอาคาร โถงกลางบนชั้นบนตกแต่งแตกต่างไปจากชั้นล่าง ดูจริงจังหากแต่เรียบหรู

“สวัสดีค่ะ คุณเปรมาใช่ไหมคะ”

เธอหันมาทางเสียงเรียกด้านข้าง ชั้นบนทั้งชั้นปูพรมสีเข้มทำให้เวลาเดินไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งสวยจัดทีเดียว สวมกระโปรงสั้นสีเข้มพอดีตัวยิ่งทำให้เห็นสัดส่วนได้ชัดเจน

“สวัสดีค่ะ ฉันเปรมาค่ะ”

“ดิฉันเป็นเลขาท่านประธานค่ะ ท่านกำลังรออยู่ค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ”

เปรมาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อทราบว่าเป็นแซคที่รอรับเอกสารเสนอราคา

“ไม่ใช่ว่าเป็นหน้าที่ของฝ่ายจัดซื้อเหรอคะ”

เลขาสาวหยุดเดินที่หน้าประตูไม้หนาทึบบานใหญ่ยิ้มหวานตอบคำถาม

“ค่ะ แต่ท่านประธานต้องการพบคุณก่อนค่ะ”

เปรมามองประตูที่เปิดออกกว้างรอให้เธอพาร่างอวบอิ่มเข้าไป เธอมองห้องกว้างไร้ท่านประธาน จึงค่อยเดินเข้าไปข้างในพลางเหลียวมองหา เธอหันมองประตูที่ถูกเลขาปิดตามหลังเมื่อเธอเดินเข้าห้องแล้ว

หญิงสาวมองหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดม่านรับแสงสว่างเข้ามาในห้องอย่างเต็มที่

“เชิญนั่งก่อน”

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากประตูเล็กที่เชื่อมติดกัน ภาพชายหนุ่มที่เสื้อเชิ้ตสีขาวเหยียดตึงแนบไปกับกล้ามเนื้อทำเธอใจเต้นรัว เขาไม่สวมเสื้อสูททำเพียงปลดกระดุมลงสามเม็ดเหมือนเมื่อวานวันก่อน พับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก ดวงตาคมล้ำลึกจนเธอต้องเบือนหน้าหนี

เธอนั่งลงที่เก้าอี้สำนักงานตรงโต๊ะทำงานที่ทำจากไม้จริงตัวใหญ่ทาสีเข้ม

“รับน้ำอะไรดีครับ ผมมีน้ำส้ม น้ำเปล่า หรือจะดื่มสักเล็กน้อย”

“น้ำเปล่าค่ะ ขอบคุณค่ะ”

[1] ส่วนผสมข้นของขนมที่ผ่านการผสมกันดีแล้ว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทพิเศษ

    บทพิเศษกริ๊งงงง!!เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นยามเช้า แสงอาทิตย์ยังทอแสงรำไรขอบฟ้าของคฤหาสน์ชานเมือง“อืมมมม”ร่างอวบอิ่มบิดกายพลิกหาความอบอุ่นข้างกายทันทีเอื้อมมือออกข้ามลำกายแกร่งไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงมือเล็กพยายามควานหาทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา ร่างอวบทับบนอกแกร่งตะเกียกตะกายไปมา“เลิฟ”เสียงแหบพร่ากดต่ำดังขึ้นทำให้เปรมาปรือตามองอย่างสงสัย แล้วหยิบนาฬิกาปลุกกดปิดได้ในที่สุด“ขอโทษค่ะ เลิฟตั้งปลุกไว้ต้องรีบกลับคาเฟ่แต่เช้า”“มานี่ก่อน”แซคคว้าร่างอวบไว้ได้ทันก่อนที่เปรมาจะก้าวลงจากเตียงใหญ่ ดึงรั้งกระทั่งล้มลงบนกายแกร่งอีกครั้ง“แซค!! เลิฟกำลังจะสายนะคะ”“สายอะไรกัน วันนี้ผมเหมาร้านคุณให้แล้วกัน อยู่กับผมอีกวัน”เปรมาดันตัวขึ้นมองหน้าคมเข้ม ผมยังยุ่งเหยิง ดวงตาหรี่ปรือเปี่ยมเสน่ห์ทางเพศมองเธออย่างมาดหมาย“อย่านะ! เปรมาชอกช้ำหมดแล้ว”แซคค่อยคลี่ยิ้มมองสีหน้าเง้างอดและทีท่าขืนตัวหนี“ผมยังไม่ทันทำอะไรเลย คิดทะลึ่งไปเองหรือเปล่า”มือแกร่งยังดึงดันพลิกจนร่างเปรมาตวัดกลับไปนอนหงายโดยมีคนร่างโตทาบทับด้านบน แทรกหัวเข่ากลางหว่างขา“แซค! นี่เลิฟพูดจริงนะคะ ต้องกลับแล้วเช้านี้”“ถ้างั้นมีข้อแ

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทที่ 24**จบบริบูรณ์

    บทที่ 24**จบ“อือม พูดอะไรคนสวย”เขาเลื่อนลงไปจนกระทั่งถึงเนินทรวงอกใช้ลิ้นตวัดปลายยอดถัน เปรมาเบี่ยงตัวหลบ“ขึ้นมานี่เลย พูดกันก่อนนะคะ”“แล้วคุณจะมีรางวัลอะไรให้ผม”แซคครอบปากบนยอดทรวงดูดแรงจนร่างอวบอิ่มสะท้านแอ่นหยัดรับ“อะไรก็ได้ ขึ้นมานี่นะ หยุดก่อน”รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าคมเข้มทำเธอตาพร่าไปพักหนึ่งเมื่อเขาชะโงกเหนือดวงหน้าของเธอ“จะถามอะไรคนสวย”“คุณจะแต่งงานกับฉันทำไม พูดมานะแซค”“ไม่เห็นยากเลยเลิฟ ผมชอบคุณมากน่ะสิ ไม่สิ ผมรักคุณต่างหาก ใช่ มันต้องเป็นเพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงอยากจะแต่งงานกับคุณ”เปรมาถอนหายใจโล่งอกเมื่อแซคยอมพูดคำที่เธออยากจะได้ยิน เปิดปากรับลิ้นที่แทรกเข้าโพรงปาก จูบหนักหน่วงดำเนินไปสักพักจนลมหายใจของเปรมาเริ่มกระชั้น“คุณคิดว่ามันเป็นความรักเหรอคะแซค เรารู้จักกันไม่นานอีกอย่างคุณเคยบอกฉันว่ามันเกิดจากฮอร์โมนในร่างกาย”“เลิฟคนดี ผมอายุปูนนี้แล้ว สามสิบเก้า คุณคิดจริง ๆ หรือว่าผมไม่รู้ว่าความรักมันเป็นยังไง”“อือ แล้วคุณไม่ถามฉันเหรอแซค อา อ่า”เขากัดยอดถันเบา ๆ มือกอบดันขึ้นเหลือบตามองเธอ“ไม่หรอก เพราะคุณต้องรักผมอยู่แล้ว ใช่ไหมคนสวย”“ฮ่า ฮ่า คนหลงตัวเอง”“เอาล่ะ

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทที่ 23 ปกติไม่ต้องจีบ

    บทที่ 23“ก๊อก ก๊อก พี่เลิฟคะ สายมากแล้วค่า”แซคคลายอ้อมแขนที่เปรมาหนุนนอนมาตลอดคืน เอนกายไปขอบเตียงตวัดขาลงแล้วจึงคว้าเช็ดตัวของเปรมาสีชมพูสวยพันรอบเอว มือสางเสยผมยุ่งเหยิงพอประมาณ“แอ๊ด”ปาริมาสะดุ้งสุดตัวมองพ่อของคู่หมั้นตาค้าง พ่อของแซมนุ่งผ้าเช็ดตัวสีชมพูของพี่เปรมาเดินออกมาเปิดประตูเพียงผืนเดียว ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนคนเพิ่งลุกจากเตียงปาริมาแทบหาเสียงของตัวเองไม่เจอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น“อะ เออ พ่อคะ พะ พี่เลิฟ เออ จะมาเรียกพะ พี่เลิฟทานข้าวค่ะ”แซคก้มมองว่าที่ลูกสะใภ้ใบหน้าซีดเผือด เขายืนเท้าแขนตรงกรอบประตูใช้มือผลักประตูกว้างออกไปแล้วเบี่ยงตัวเล็กน้อยให้ปาริมาเห็นพี่สาว“ยังไม่ตื่น”ปาริมามองเข้าไปยังเตียงนอนเห็นแต่ผมดำยาวสยายปิดใบหน้า สีผิวน้ำผึ้งตัดกับผ้าปูเตียงสีขาวเขามองลำคอระหงของปาริมาขยับกลืนน้ำลายหลายครั้งก่อนจะหน้าแดงซ่านทั่วใบหน้า“งะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ”“ปัง”แซคเดินกลับมายังเตียงนอนก่อนจะล้มตัวนอนต่อ เขาขยับเข้าใต้ผ้าห่มโอบวงแขนรอบร่างอวบอิ่มที่ยังสลบไสล ยิ้มมุมปากเมื่อนึกภาพยามเธอตื่นมาแล้วพบว่าเขาเพิ่งจะไล่ว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาไป แต่อันที่ก็เป็นว่าที

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทที่ 22***NC

    บทที่ 22***แซคเดินใกล้จนถึงร่างอวบของเธอ โอบแผ่นหลังดึงรูดซิปลง ดวงตาคมไม่ละออกจากดวงหน้า มือร้อนลวกจับสายเสื้อดึงลงต้นแขน ชุดสวยร่วงหล่นกรอมเท้า“ผมขอต่อสัญญาเลิฟ ต่ออีกยาว ๆ”มือใหญ่ปลดตะขอเสื้อชั้นในปล่อยเต้างามให้เป็นอิสระ มือทาบทรวงอกเคล้นคลึงหนักมือ“คุณทำผมแย่ เลิฟ ผมไม่ชอบมันเลยคนสวย ผมไม่ชอบที่มันควบคุมไม่ได้”เปรมายังมองหน้าคมเข้มเมื่อเขาโน้มลงใกล้ ปากหนาครอบครองปากเย้ายวน รสชาติของไวน์คละคลุ้งไปทั้งโพรงปากมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่าง เขาดันเธอแนบกายแกร่งโยกตัวให้ท่อนเนื้อสัมผัสเนินสาว แล้วจึงตวัดแขนโอบร่างอุ้มขึ้นจากพื้นเดินไปยังเตียงแซคมองหญิงสาวที่เขาวางลงบนเตียง ความรู้สึกบางอย่างกระแทกเข้าที่ทรวงอกแรงจนเขาสะเทือน เขายืดกายสูดลมหายใจเข้าแล้วดึงกางเกงในของเปรมาออกจากตัว“พระเจ้า คุณแว็กซ์”เปรมาประหม่าเอียงอาย เธอใช้มือปิดของสงวนไว้ไม่กล้าเปิดออกให้แซคเห็น“มันเป็นคอร์สเพื่อนเจ้าสาวน่ะ”“ไม่ เลิฟ ยกมือออก ผมอยากเห็น”เธอค่อยเปิดออก สายตาเข้มข้นมองเธอนิ่ง เขาหน้าแดงก่ำขึ้นทันทีเมื่อเปรมาเริ่มขยับขายกตั้งชัน“วันนี้เราจะไม่เล่นเกมกันอีกใช่ไหมคนสวย คุณยินยอมพร้อมใจที่จะอยู่กับ

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทที่ 21 บอกแล้ว...

    บทที่ 21เปรมามองรอบโต๊ะทรงกลมขนาดใหญ่ มื้อเย็นที่มีแต่คนในครอบครัว แต่นั่นจะเรียกว่ามื้อเย็นก็ไม่ถูกนักเพราะตอนนี้สามทุ่มแล้วเพิ่งจะเริ่มยกจานแรกมาเสิร์ฟ“คุณเลิฟพักที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะคะ”เสียงแม่ของแซมบาบาร์ร่าทำให้เปรมาละมือออกจากแก้วไวน์ เธอมองบาบาร์ร่าที่ยังสวยแม้อายุเกือบสี่สิบ ผมบลอนด์ยาวจัดแต่งทรงอย่างดี ชุดเรียบหรูสำหรับทานมื้อค่ำส่งให้บาบาร์ร่าโดดเด่น ยิ่งนั่งข้างแซคทำให้เธอเห็นความเหมาะสมกันทุกประการของคนทั้งคู่มือเรียวของบาบาร์ร่ายังจับแขนแซคไว้เบา ๆ ยามเอ่ยพูด เธอมองไล่ไปยังร่างแกร่งที่ถอดชุดสูทออกแล้ว เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมเมื่อกลางวันพับแขนเสื้อขึ้นอย่างเคย“ค่ะ ทุกอย่างดีมากค่ะ”“ถ้าแบบนั้น พักเสียหลาย ๆ วันนะคะ ลิฟจะได้มีเพื่อน”“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องกลับไปเปิดร้านค่ะ”บาบาร์ร่าส่งเสียงพึมพำเบา ๆ รับรู้ ก่อนจะหันไปคุยกับแซคต่อถึงเรื่องคนในครอบครัวเปรมายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง เธอเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรและโทษอาหารที่ทานไปเมื่อกลางวันที่ทำให้เธอมวนในท้องและร้อนไปถึงทรวงอกเสียงหัวเราะทุ้มของแซคดังมาเป็นระยะ ๆ ขณะที่คุยกันกับบา

  • คัพเค้กในมือซาตาน   บทที่ 20 แด๊ดร้องคราง

    บทที่ 20เปรมาสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากเสียงทุ้มเมื่อเขานั่งลงข้างเธอ คริสรีบหยิบผ้าเช็ดปากส่งให้หญิงสาวพรางหัวเราะถูกใจ“นี่สงสัยผมพูดแทงใจดำใช่ไหมครับ”“เปล่าคะ ฉันไม่ได้ชอบเขา”เปรมาปฏิเสธพัลวันหน้าแดงก่ำจากการสำลักน้ำ ประสานสายตาไม่หลบเพื่อแสดงความจริงใจ“ผมไม่เชื่อหรอกครับ พี่ผมละสายตาจากคุณไม่ได้ และคุณก็เช่นกัน”เธอยืดกายขึ้น คิ้วโก่งขมวดมุ่น ถ้าเป็นเช่นที่คริสบอกนั่นหมายความทุกคนก็มองเห็นมันเช่นกัน“อย่าไปเชื่อในสิ่งที่เห็นสิคะ มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้”“โอ้ งั้นก็ดีสิครับ ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่ชายของผม ผมก็จะได้สบายใจหน่อย ผมก็ขออนุญาตจีบคุณเลยแล้วกัน”“คริส!!”เธอจ้องดวงตาพราวระยับตรงหน้าและรอยยิ้มกว้างจึงได้รู้ว่าเขากำลังหยอกเธอเล่น เปรมาค่อยผ่อนลมหายใจ“คุณหยอกฉัน”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่แน่หรอกนะครับเลิฟ”มีเสียงพูดคุยดังขึ้นเมื่อแซมและบาบาร์ร่าเดินนำคู่หมั้นทั้งสองไปที่โต๊ะตัวยาวด้านหน้าน้องสาวของเธอสวยกว่าใครและใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มมีความสุข เธอภาคภูมิใจในตัวน้องสาวและอยากจะเห็นลิฟมีความสุขเช่นนี้ตลอดไป“ดูเจ้าแซมสิ ดูมีความสุข”เปรมาเอี้ยวหน้ามองคริส หน้าหวานคมยังยิ้ม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status