บทที่ 108

“พูดเล่นกันสมัยมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ จริง ๆ ที่มหาลัยฉันมีผู้หญิงสวยกว่าฉันเยอะแยะไป”

ซือเยี่ยนยิ้ม ไม่ได้พูดถึงหัวข้อนี้ต่อ

ทั้งสองคนทานอาหารเสร็จก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว

เมื่อออกจากร้านอาหาร สืออวี๋ตั้งใจจะไปส่งซือเยี่ยนกลับ แต่เขากลับปฏิเสธ

“ไม่ต้องหรอกครับ ทางกลับบ้านเราตรงข้ามกันพอดี ผมเรียกแท็กซี่กลับเองได้ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คุณรีบกลับเถอะ”

สืออวี๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ก็ได้ค่ะ งั้นคุณถึงบ้านแล้วบอกฉันด้วยนะ ไว้พบกันค่ะ”

“ครับ ไว้พบกัน”

สืออวี๋โบกมือให้ซือเยี่ยน แล้วหันหลังเดินไปยังรถของตัวเอง

พอเธอขึ้นรถแล้วมองกลับไปที่หน้าร้านอาหาร ร่างสูงที่เคยยืนอยู่ตรงนั้นก็หายไปแล้ว

สืออวี๋เม้มริมฝีปาก พยายามข่มความรู้สึกที่คล้ายกับความผิดหวังในใจ ก่อนจะสตาร์ทรถขับออกไป

รถซ่อมเสร็จแล้ว ต่อไปพวกเขาคงหาโอกาสเจอกันได้ยากแล้ว

จนกระทั่งรถของเธอหายลับไปจากสายตา ซือเยี่ยนถึงได้กดโทรศัพท์หาลุงจง ให้เขามารับ

ลุงจงรู้ว่าวันนี้ซือเยี่ยนจะเอารถที่ซ่อมเสร็จแล้วมาคืนให้สืออวี๋ จึงมารออยู่ข้างร้านอาหารนานแล้ว ไม่ถึงสิบนาที รถ G-Wagen สีดำคันใหญ่ก็มาจอดอยู่ตรงหน้าซือเยี่ยน

ซือเยี่ยนเปิด