บทที่ 270

“ค่ะ”

คำว่าต่อไปช่างงดงามเหลือเกิน แค่ลองจินตนาการ ก็อดไม่ได้ที่จะตั้งตารอแล้ว

ขณะที่กำลังกินข้าวได้ครึ่งทาง เสียงกริ่งประตูก็พลันดังขึ้น

ซือเยี่ยนลุกขึ้นเดินไปยังโถงหน้าประตู พอเขาเปิดประตู เสียงเจื้อยแจ้วที่ปนรอยยิ้มของฮว่าหรูซวงก็ดังเข้ามา

“อาเยี่ยน ที่อยู่ของนายหายากเกินไปหรือเปล่า? ฉันขับรถเลยไปตั้งหลายแยก ต้องวนรถกลับมาใหม่กว่าจะเจอ”

มือของสืออวี๋ที่ถือตะเกียบอยู่ค่อยๆ กำแน่นขึ้น ไม่ว่าจะเป็นภาพที่ทั้งสองนั่งพูดคุยกันอย่างยิ้มแย้มในห้องส่วนตัวครั้งก่อน หรือจะเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสนิทสนมอย่างเป็นธรรมชาติของฮว่าหรูซวงในตอนนี้ ล้วนบ่งบอกว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ดีมากเพียงใด

เธอรู้ว่าตัวเองไม่ควรเก็บมาใส่ใจ ก็แค่เพื่อนต่างเพศ มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

อีกอย่าง ซือห่าวอวี่ก็เคยบอกเธอว่า เขากับฮว่าหรูซวงเติบโตมาด้วยกัน

ซือเยี่ยนอายุไล่เลี่ยกับพวกเขาทั้งคู่ ก็น่าจะเป็นเหมือนกัน

สืออวี๋หลุบตาลงต่ำ พยายามกดความรู้สึกวูบโหวงที่อธิบายไม่ถูกซึ่งผุดขึ้นมาในใจเอาไว้

บริเวณหน้าประตู

ซือเยี่ยนขมวดคิ้ว “เธอมาที่นี่ทำไม?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของฮว่าหรูซวงชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะกลั