Share

บทที่ 171

Author: หรงหรงจื่ออี
เธอยกมือขึ้นมาใช้ปลายนิ้วปัดออก ผสานไปกับเสียงคลื่น เธอได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่ม “คืนนี้ของจะส่งไปที่ห้องของคุณ ถึงเวลานั้นคุณก็จะรู้เอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูก็ไม่ถามให้มากความอีก ทว่าหมุนตัวแล้วเดินไปยังตำแหน่งที่รถจอดตรงหน้าเลย

ฟู่ซือเหยียนหันหน้าไปมองเธอ

เบื้องหลังของหญิงสาวเพรียวบาง ลมทะเลพัดผมยาวของเธอยุ่งเหยิง ชายกระโปรงพลิ้วไหวตามลม

เขาชักสายตากลับเงียบ ๆ

......

กลับถึงโรงแรม ฟู่ซือเหยียนได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่งก็บึ่งรถออกไปทันที

ฉินเยี่ยนเฉิงไม่ได้ตามเขาไป ทว่ามาที่หน้าห้องของเฉียวซิงเจียและเสิ่นชิงซู ยกมือขึ้นเคาะประตู

เฉียวซิงเจียเป็นคนมาเปิดประตู “หมอฉิน มีธุระอะไร?”

“ร่างกายของคุณเสิ่นเป็นยังไงบ้าง? ให้ผมช่วยดูไหมครับ?”

เฉียวซิงเจียเลิกคิ้ว “หมอศัลย์อย่างคุณไม่เข้าใจอายุรกรรมหรอกมั้ง?”

ฉินเยี่ยนเฉิงกลับตอบกลับว่า “ปู่ผมเป็นแพทย์แผนจีน ผมเรียนกับเขามาตั้งแต่เด็กนิดหน่อย ผมจับชีพจรให้คุณเสิ่นได้ครับ”

แพทย์แผนจีนจับชีพจร!

นั่นจะได้ยังไง!

เฉียวซิงเจียปฏิเสธทั้งน้ำเสียงเย็นชาไปเลย “ฉันรู้อาการของอาซูดีที่สุด ไม่ต้องลำบากคุณหรอกค่ะ”

พูดจบ เฉียวซิงเจีย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 177

    วันนั้นหลังกลับจากกานามาถึงเมืองเป่ย เสิ่นชิงซูก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านทั้งหมดสามวันเต็มน้าฉินทำกับข้าวตามสูตรอาหารที่มีคุณค่าโภชนาการสำหรับหญิงตั้งครรภ์ตามที่เฉียวซิงเจียให้ สามมื้อเปลี่ยนวิธีการไม่มีซ้ำให้กับเสิ่นชิงซูความอยากอาหารของเสิ่นชิงซูดีขึ้นเล็กน้อย ของที่กินเข้าไปก็มากกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อยสามวันนี้ นอกจากเวินจิ่งซีจะมาเยี่ยมเธอที่บ้านทุกวันแล้ว ยังถือโอกาสชวนคุยเรื่องงานนิดหน่อยอีกด้วย ส่วนคนอื่นรบกวนเสิ่นชิงซูไม่ได้หลังเฉียวซิงเจียกลับไปทำงานที่โรงพยาบาล ยุ่งจนหัวหมุนทุกวัน แต่เธอก็จะหาเวลาส่งข้อความแสดงความห่วงใยเสิ่นชิงซูวันที่สี่ อารมณ์และผิวพรรณของของเสิ่นชิงซูดีขึ้นมากแล้ว จึงกลับไปทำงานอย่างเดิมเสิ่นชิงซูเพิ่งมาถึงสตูดิโอในตอนเช้า ลู่เสี่ยวหานก็บอกเธอว่ามีคนส่งดอกไม้มาให้เธออีกแล้วเสิ่นชิงซูเดาได้อยู่ราง ๆ ว่าเป็นใครที่ส่งมาครั้งนี้เป็นดอกกุหลาบขาว ยังคงแนบการ์ดมาดังเดิมเสิ่นชิงซูไม่แม้แต่จะชายตามอง กระทั่งโยนการ์ดทิ้งไปเลย จากนั้นก็ให้ลู่เสี่ยวหานเอาดอกไม้ไปให้ร้านกาแฟล่างตึกขณะลู่เสี่ยวหานหอบดอกไม้ลงมา เวินจิ่งซีมาถึงพอดีเมื่อเห็นดอกไม้ในอ้อมแขน

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 176

    คล้ายกับแทงใจดำอย่างนั้น มือที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวของฟู่ซือเหยียนกำขึ้นเป็นหมัด“แต่น่าเสียดายที่คุณผิดแล้ว”เสิ่นชิงซูจ้องมองเขา ในสายตาเต็มไปด้วยการถากถาง“ถ้าคุณเข้าใจตำนานพิธีหย่าของกานาจริง ๆ คุณก็จะรู้ว่าข้อตกลงการหย่าที่คุณวางแผนมาวันนี้มันน่าขำแค่ไหน”“ผมก็แค่อยากเก็บไว้ที่เป็นที่ระลึกระหว่างเราก็เท่านั้น” เสียงของเขาทุ้มต่ำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหนักอึ้งที่ไม่เคยมีมาก่อนมองแววตาที่แน่วแน่และเย็นชาของเธอ ในดวงตาเขาก็เปื้อนไปด้วยความหวาดระแวง “เสิ่นชิงซู การแต่งงานห้าปี ผมไม่เคยคิดว่าเราไม่เคยมีความรู้สึกต่อกันแม้แต่นิดเดียว”“ความรู้สึก?” เสิ่นชิงซูฉีกยิ้ม ยิ้มจนหางตาแดงก่ำไปหมด “ฟู่ซือเหยียน ตอนนี้คุณรู้ว่าหงายการ์ดความสัมพันธ์แม่ลูกระหว่างฉันกับฟู่ซืออวี่ไม่ได้ผลแล้ว ก็เริ่มคิดจะใช้ความสัมพันธ์สามีภรรยามาพูดให้ฉันยอมงั้นเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนขบกรามแน่น นัยน์ตาดำขลับจ้องเธอเขม็งเสิ่นชิงซูพูดขึ้นว่า “แต่ว่า ระหว่างเรามีความสัมพันธ์สามีภรรยาที่ไหนกัน?”ลมหายใจของฟู่ซือเหยียนติดขัด“พิธีหย่าของกานาสื่อถึงสามีภรรยาที่เคยรักกัน หลังความสัมพันธ์พังลง ทั้งสองฝ่ายจะใส่ชุดที่เคย

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 175

    ฟู่ซือเหยียนมองเสิ่นชิงซูที่อยู่ในชุดเดรสสีดำทั้งตัว สีหน้าเคร่งขรึมเสิ่นชิงซูเดินไปตรงหน้าฟู่ซือเหยียนทั้งสองคนสบตากันเสิ่นชิงซูกระตุกยิ้มมุมปาก ในดวงตาแสนงดงามแฝงความเย็นชาเอาไว้ “ประหลาดใจมากเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนจ้องเธอด้วยแววตาเย็นยะเยียบ “คุณไม่คิดจะให้ความร่วมมือกับผมตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่ไหม?”“ฉันยังให้ความร่วมมือไม่พออีกเหรอ?”น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูเย็นชา “ห้าปีเต็ม ฉันให้ความร่วมมือพอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ หรือว่าผู้ปกครองที่ถูกต้องตามกฎหมายของฟู่ซืออวี่ ฉันไม่มีอะไรต้องรู้สึกผิด”“แต่นั่นแล้วยังไง? ฉันได้อะไร?”ฟู่ซือเหยียนจ้องเธอเขม็ง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น“ตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่าโจวอวี๋ชูเป็นแม่แท้ ๆ ของฟู่ซืออวี่ สิ่งที่ฉันต้องการก็แค่ถอนตัวออกมา แต่คุณทำยังไง? อยากอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกกับโจวอวี๋ชูไปด้วย แล้วก็คิดจะใช้สิ่งที่เรียกว่าความรับผิดชอบทางกฎหมายมาจับฉันไว้เป็นตัวประกันไปด้วย”“ฉันเลี้ยงฟู่ซืออวี่มาห้าปี ฉันไม่ขอให้เขาตอบแทนฉัน ทำไมท้ายที่สุด ฉันยังกลายเป็นคนเลือดเย็นไร้ความรู้สึกที่ทิ้งลูกอีกล่ะ?”“การอยู่เป็นเพื่

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 174

    ตลอดทั้งกระบวนการเสิ่นชิงซูไม่ออกความเห็นใด ๆเธอเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก ถ่ายรูปที่ชายหาด นอกโบสถ์ และจุดเช็กอินสองสามที่เป็นเพื่อนพวกเขาพ่อลูกเฉียวซิงเจียกับฉินเยี่ยนเฉิงยืนอยู่ข้าง ๆ มองพวกเขา ‘พ่อแม่ลูก’ ด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราดคนหนึ่ง ด้วยใบหน้าอิหลักอิเหลื่อจนใจคนหนึ่งใกล้สิบเอ็ดโมง ในที่สุดการถ่ายภาพก็จบลงอักกรารับกับสถานการณ์ช่วงเวลาที่อุณหภูมิสูงที่สุดของวันพระอาทิตย์เหนือศีรษะยิ่งจ้าขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าที่เดิมทีถูกแผดเผาจนซีดเผือดของเสิ่นชิงซูเริ่มแดงก่ำขึ้นมาแล้วเธอยกมือขึ้นปาดหยดเหงื่อบนหน้าผาก กำลังจะไปหาเฉียวซิงเจีย ทันใดนั้นตรงหน้าก็มีน้ำแร่ขวดหนึ่งยื่นมาฟู่ซือเหยียนมองเธอ “ดื่มน้ำหน่อยสิ”เสิ่นชิงซูชำเลืองมองเขาชืด ๆ ทีหนึ่ง เธอไม่ได้ยื่นมือไปรับ ทว่าถามเขากลับอย่างเย็นชา “ถ่ายรูปเสร็จแล้ว ฉันไปได้แล้วใช่ไหม?”“ยังมีอีกขั้นตอนหนึ่ง” น้ำเสียงฟู่ซือเหยียนทุ้มต่ำ “อยู่ในโบสถ์ พนักงานจัดการเรียบร้อยแล้ว”เสิ่นชิงซูแสยะยิ้ม “พิธีหย่าใช่ไหม?”ฟู่ซือเหยียนชะงักไป ก่อนจะหันหลังกลับ เขาเลิกคิ้ว “ที่แท้คุณก็รู้อยู่แล้ว”“ฟู่ซือเหยียน นั่นมันก็แค่ต

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 173

    ฟู่ซืออวี่วิ่งมาถึงตรงหน้าเสิ่นชิงซู อ้าแขนอยากจะกอดเธอ ทว่าเสิ่นชิงซูเอี้ยวตัว หลบอย่างแยบยลเฉียวซิงเจียเดินรุดหน้ามาได้ทันเวลา ลากฟู่ซืออวี่ไปข้าง ๆ “เธอใจเย็น ๆ หน่อย อาซูกำลังคุยโทรศัพท์อยู่!”ฟู่ซืออวี่เบะปาก จ้องเสิ่นชิงซูอย่างไม่พอใจเล็กน้อยเสิ่นชิงซูไม่สนใจฟู่ซืออวี่ ถามเวินจิ่งซีว่า “ผลเป็นยังไงบ้าง?”“ตรวจออกมาไม่เจอปัญหาอะไร เป็นแค่หินคริสตัลทั่วไป”“โอเค ฉันรู้แล้ว”ส่วนผลลัพธ์นี้ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย“ทางคุณเป็นยังไงบ้าง?” เวินจิ่งซีเอ่ยถามเสิ่นชิงซูตอบกลับไปแค่ว่า “ฉันจัดการได้”“คุณยังต้องการกำไลข้อมือนั่นหรือเปล่า?”เสิ่นชิงซูหันหน้าไปมองฟู่ซืออวี่ น้ำเสียงเย็นชา “คุณจัดการเถอะ”“ได้!” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของเวินจิ่งซีดีอกดีใจไม่น้อยเสิ่นชิงซูไม่ได้พูดอะไรกับเขามากมายอีก ทง่าวางสายไปเลยฟู่ซืออวี่เห็นเธอคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็รีบสะบัดมือเฉียวซิงเจียออก แล้วเดินไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู“แม่ แม่ใส่ชุดเจ้าสาวสวยมาก! ตอนนั้นพอผมเห็นชุดเจ้าสาวชุดนี้ ผมก็รู้เลยว่าแม่ต้องใส่สวยมากแน่ ๆ!”เสิ่นชิงซูกลับมองเขาชืด ๆ “ฟู่ซืออวี่ เธอเป็นคนบอกกับพ่อเธอว่า อยากถ่า

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 172

    “นี่ฟู่ซือเหยียหมายความว่ายังไง?”เฉียวซิงเจียโยนชุดเจ้าสาวไปส่ง ๆ “บ้าไปแล้วหรือเปล่า! อย่าบอกฉันนะว่าที่บังคับเธอมาตั้งไกล สุดท้ายคือจะจัดพิธีแต่งงานกับเธอน่ะ!”เสิ่นชิงซูจ้องชุดเจ้าสาวชุดนั้นพลางขมวดคิ้วมุ่น“เขาไม่ได้จะเข้าพิธีแต่งงานกับฉัน”“หืม?” เฉียวซิงเจียสองมือเท้าสะเอว “ไม่ได้จะเข้าพิธีแต่งงานกับเธอ หรือว่าจะหย่าแล้วยังตั้งใจส่งชุดเจ้าสาวมาให้เธอเป็นที่ระลึกอีกหรือไง! คิดว่าเขาเป็นขวัญใจมหาชนจริง ๆ เหรอ แค่หย่ายังอืดอาดยืดยาดลับ ๆ ล่อ ๆ ฉันละยอมจริง ๆ!”เสิ่นชิงซูไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด เพียงแต่สีหน้ามีความสงสัยเล็กน้อย“ฉันไม่เข้าใจฟู่ซือเหยียนจริง ๆ ถ้าเขาจะให้ของอะไรเป็นที่ระลึกการหย่าสักหน่อย งั้นให้เครื่องประดับ รถ หรือบ้านสิ! ให้ชุดเจ้าสาวเส็งเคร็งเนี่ยนะ? เขาลืมไปแล้วเหรอ? ตั้งแต่ต้นจนจบพวกเธอไม่เคยจัดงานแต่งงาน นี่เขาจงใจกวนบาทาเธอหรือเปล่า!”เฉียวซิงเจียเดินไปข้างตัวเฉียวซิงเจียแล้วนั่งลง ขมวดคิ้วมองประเมินสีหน้าของเธอเห็นสีหน้าเธอเคร่งขรึมทว่าเงียบไม่พูดไม่จา เลี่ยงไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย“อาซู เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? ถ้าเธอโกรธเธอก็ด่าออกมาเลย! อย่าเก็บเอาไว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status