All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 1 - Chapter 10

เสิ่นชิงซูกับฟู่ซือเหยียนแต่งงานกันลับ ๆ มาห้าปี เป็นสามีภรรยากันตามพฤตินัย หากว่าไม่มีความรักใคร่เข้ามาเกี่ยวข้องไม่สิ น่าจะต้องพูดว่าเสิ่นชิงซูซ่อนเร้นความรู้สึกที่มีต่อสามีได้อย่างมิดชิดไร้ร่องรอยใดปรากฏมากกว่าในคืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เมืองที่เจริญรุ่งเรืองถูกปกคลุมด้วยหิมะอันขาวโพลน ทั่วทุกสารทิศมีแต่ความคึกคักครื้นเครงเว้นแต่ในคฤหาสน์หนานซีที่ใหญ่โตโอ่อ่ากลับมีแค่เสิ่นชิงซูอยู่เพียงลำพังเธอต้มบะหมี่ง่าย ๆ ให้ตัวเองถ้วยหนึ่ง แต่กลับไม่กินสักคำมือถือบนโต๊ะอาหารกำลังเล่นภาพเคลื่อนไหวบนไทม์ไลน์ในแอปพลิเคชันไลน์หนึ่งอยู่...ผู้ชายในจอมีนิ้วเรียวยาวเห็นข้อกระดูกชัดเจน มือข้างนั้นถือแหวนเพชรเม็ดเท่าไข่นกพิราบ ดันสวมเข้าไปที่นิ้วนางอันเรียวเล็กของหญิงสาวย่างแม่นยำตามด้วยเสียงอ่อนหวานชดช้อยของหญิงสาวดังแว่วขึ้นมา “คุณฟู่ ขอฝากชีวิตที่เหลือด้วยนะ”เสิ่นชิงซูจ้องนาฬิกาที่ข้อมือของชายในจอนิ่ง เครื่องหมายแสดงตัวตนซึ่งมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก ความขมขื่นก็เริ่มทะลักเข้ามาในใจภาพเคลื่อนไหวได้หยุดนิ่งลงแล้ว ทว่านิ้วมือกลับยังคงไม่อาจเลื่อนขยับ เธอทำได้แค่ยืนยันราวกับการทรมานตั

เสิ่นชิงซูสูดลมหายใจเข้าลึก ฝืนทำเป็นใจเย็นเธอมองไปที่โจวอวี๋ชู “คุณโจว คุณเป็นแม่แท้ ๆ ของซืออวี่จริงเหรอคะ?”โจวอวี๋ชูสบตากับเสิ่นชิงซู ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน “เนื่องจากหน้าที่การงานของฉันกับสัญญาที่ทำไว้กับบริษัท เมื่อห้าปีก่อนฉันก็เลยต้องปกปิดความสัมพันธ์แม่ลูกกับซืออวี่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้น่ะค่ะ”เสิ่นชิงซูลมหายใจติดขัดไปชั่วขณะ “ถ้างั้นพ่อของซืออวี่…”“ซืออวี่เป็นลูกของฉันกับซือเหยียนค่ะ”น้ำเสียงของโจวอวี๋ชูแผ่วเบาและอ่อนโยน ทว่าคำพูดที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้นกลับแปรสภาพเป็นมีดคมแล้วปักลงกลางใจเสิ่นชิงซูอย่างจัง!เสิ่นชิงซูหายใจติดขัด ความเจ็บปวดที่หน้าอกราวกับหายใจไม่ออก ทำให้เธอสีหน้าซีดเผือดในชั่วพริบตาเด็กที่เธอเห็นเหมือนเป็นลูกในไส้และพยายามเลี้ยงดูอย่างใส่ใจมาตลอดห้าปีนี้ กลับเป็นลูกที่เกิดจากฟู่ซือเหยียนกับโจวอวี๋ชู!ดังนั้น ฟู่ซือเหยียนโกหกเธอมาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ได้นอกใจหลังแต่งงาน แต่โกหกและหลอกใช้เธอตั้งแต่แรกมาโดยตลอด!“คุณเสิ่น ต้องขอโทษด้วยที่ปิดบังคุณมานานจนป่านนี้ ความจริงฉันเองก็แนะนำกับซือเหยียนตั้งแต่แรกแล้วว่าให้บอกคุณไปตามตรง แต่ซือเหยียนรู้สึ

โจวอวี๋ชูผละตัวออกจากฟู่ซืออวี่ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบของขวัญมากมายจากข้างโซฟามา“ของพวกนี้เป็นของที่แม่ซื้อให้ลูกหมดเลยนะ ลูกดูสิว่ามีที่ชอบบ้างไหม?”ฟู่ซืออวี่ดวงตาเป็นประกายวาววับ “หุ่นไอรอนแมนนี่!”“ซืออวี่ชอบหรือเปล่าจ๊ะ?” โจวอวี๋ชูลูบศีรษะเขาเบา ๆ “นี่เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชันเลยนะ แม่วานให้เพื่อนตั้งหลายคนช่วยหาให้ กว่าจะซื้อมาได้”“ขอบคุณครับแม่!” ฟู่ซืออวี่รับหุ่นไอรอนแมนมา เสียงสดใสของเด็กน้อยดังกังวานไปทั่วทั้งคฤหาสน์ “แม่ใจดีจังเลย!”โจวอวี๋ชูเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นหัวเราะ “ลูกรัก ในที่สุดลูกก็ยอมเรียกแม่ว่าแม่แล้ว”“เมื่อกี้พ่อบอกกับผมแล้วว่า แม่ต้องลำบากมากกว่าจะคลอดผมออกมาได้”ฟู่ซืออวี่วางหุ่นไอรอนแมนลง ก่อนจะดึงกระดาษทิชชูแผ่นหนึ่งมาซับน้ำตาให้โจวอวี๋ชู “ขอโทษนะครับแม่ เมื่อเช้าผมไม่ควรใจร้ายกับแม่เลย ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนั้นกับแม่อีกแล้วครับ”โจวอวี๋ชูได้ยินดังนั้นน้ำตาก็ไหลพรากยิ่งกว่าเดิม เห็นแล้วน่าสงสารมากขึ้นอีก“ลูกรัก ลูกไม่ผิดหรอก เป็นแม่เองที่ไม่ดีเอง ต่อจากนี้ไปแม่จะพยายามเป็นแม่ที่ดีคนหนึ่งอย่างสุดความสามารถแน่นอน”“แม่ไม่ได้ไม่ดีเลยครับ!” ฟู่ซืออวี่เป็นฝ่าย

เสิ่นชิงซูไม่ได้ดู เพียงแค่หยิบหนังสือข้อตกลงขึ้นมาแล้วมองโจวอวี๋ชู “บอกฟู่ซือเหยียนว่า เกี่ยวกับเรื่องหลังหย่า ทนายของฉันจะติดต่อกับเขาเอง”ว่าแล้ว เธอก็หมุนตัวตั้งท่าว่าจะกลับโจวอวี๋ชูลุกขึ้นมา “คุณเสิ่น ซืออวี่อยู่กับคุณใช่ไหมคะ?”เสิ่นชิงซูชะงักฝีเท้า เหล่ตามองเธอเสียงของโจวอวี๋ชูอ่อนโยน เจือด้วยน้ำเสียงขอร้องหลายส่วน “ฉันไม่ได้เจอซืออวี่มาหลายวันแล้ว ขอฉันขึ้นไปหาเขาหน่อยได้ไหมคะ?”เสิ่นชิงซูไม่อยากให้โจวอวี๋ชูเหยียบเข้าไปในสตูดิโอของเธอเลยจริง ๆแต่ฟู่ซืออวี่เป็นลูกของโจวอวี๋ชู พอเธอหย่ากับฟู่ซือเหยียนแล้ว สถานะของเธอจะไม่นับว่าเป็นแม่เลี้ยงคนหนึ่งด้วยซ้ำนึกได้อย่างนี้แล้ว เสิ่นชิงซูกำลังคิดที่จะพูดบางอย่าง ทว่าเสียงเด็กไร้เดียงสาก็ดังขึ้นมาก่อน…“แม่ครับ!”เสิ่นชิงซูหันหน้ามา ฟู่ซืออวี่กำลังวิ่งมาทางนี้แล้ว!ฟู่ซืออวี่กระโจนเข้ามาหาเสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูอ้าแขนรับตัวเขาไว้ตามจิตใต้สำนึก ลูบหัวเขาเบา ๆ ตามความเคยชิน “ทำไมถึงวิ่งลงมาคนเดียวล่ะจ๊ะ?”“พี่เสี่ยวหานลงลิฟต์มากับผมครับ พอเห็นว่าผมเข้ามาในร้านกาแฟแล้วเธอถึงค่อยกลับไป”ฟู่ซืออวี่กอดเสิ่นชิงซู ดวงหน้าเล็กถูไถ

เสิ่นชิงซูได้ซื้อห้องในโครงการ ‘ดอลฟินวิลล์’ ที่อยู่ติดกับสตูดิโอไว้ห้องหนึ่งตั้งแต่เมื่อต้นปีขนาดหนึ่งร้อยสี่สิบตารางเมตร มีสามห้อง เธอกับแม่คนละห้อง ส่วนห้องเล็กอีกห้องนั้น เธอเปลี่ยนมันเป็นห้องทำงานห้องตกแต่งพร้อมอยู่ ส่วนของเฟอร์นิเจอร์ เธอได้จ้างบริษัทตกแต่งให้มาออกแบบจัดวางใหม่ ซึ่งตกแต่งเสร็จไปตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว ฉะนั้นแค่ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลยเสิ่นชิงซูเอากระเป๋าไปไว้ที่บ้านใหม่ จากนั้นค่อยไปที่สตูดิโอเธอทำงานอยู่ในห้องบูรณะถึงรุ่งสาง อดนอนจนถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้วถึงลากร่างอันอ่อนล้ากลับไปยังห้องพักผ่อนล้างหน้าล้างตาแล้วนอนลงบนเตียง พอหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราเพียงแต่คืนนี้เธอนอนหลับได้ไม่สนิทนัก ฝันเห็นเรื่องราวมากมาย ครั้นตื่นขึ้นมากลับจำอะไรไม่ได้เสิ่นชิงซูนวดคลึงศีรษะที่ปวดตึงเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำขณะออกมา มือถือบนชั้นวางข้างหัวเตียงกำลังสั่นอยู่เป็นฟู่ซือเหยียนที่โทรเข้ามาเสิ่นชิงซูไม่ได้รับสายเธอพอจะเดาได้ว่าเป็นเพราะฟู่ซืออวี่ในเมื่อตัดสินใจจะหย่าแล้ว งั้นก็ตัดให้มันขาดสะบั้นไปเลยอย่างไรฟู่ซืออวี่ก็เป็นลูกของโจวอวี๋ชู เสิ่