Share

บทที่ 228

Penulis: หรงหรงจื่ออี
แต่แม่เฉียวที่กำลังเสียใจอย่างหนัก ในตอนนี้ก็ยังคงได้รับผลกระทบ

เธอดึงมือที่เสิ่นชิงซูกุมอยู่ออก หันหลังนอนลงไป แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม เสียงร้องไห้ที่แหบแห้งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “อาซู เธอกลับไปก่อนเถอะนะ”

เสิ่นชิงซูตะลึงไปครู่หนึ่ง เม้มปากเล็กน้อย มองดูฝ่ามือที่ว่างเปล่า แล้วค่อย ๆ ดึงมือกลับมาอย่างเงียบ ๆ

เธอลุกขึ้นยืน พูดเสียงเบา “น้าคะ งั้นหนูขอกลับก่อนนะคะ น้ารักษาสุขภาพด้วยนะคะ”

พูดจบ เสิ่นชิงซูก็หันกลับมามองพ่อเฉียว

พ่อเฉียวถอนหายใจ “ตอนนี้น้าของเธออารมณ์ไม่คงที่ อย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะ”

เสิ่นชิงซูพยักหน้า “อาเฉียวคะ อาก็ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ”

“กลับไปเถอะ” พ่อเฉียวพยักหน้า “เธอก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ”

เสิ่นชิงซูรับคำ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย

พ่อเฉียวมองส่งพวกเขาจนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์ แล้วจึงค่อยปิดประตูห้องพักผู้ป่วย

ระหว่างทางกลับ เสิ่นชิงซูเอาแต่เงียบ

เวินจิ่งซีหันกลับมามองเธอหลายครั้ง พบว่าเธอมีสีหน้าเหม่อลอย ดวงตาทั้งสองข้างเอาแต่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง

“คุณจะกลับสตูดิโอ หรือกลับดอลฟินวิลล์?”

“ไปสตูดิโอแล้วกัน” ขนตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเล็กน้อย “ที่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Auon Auon
ทำไมเรื่องนี้โง่หมดทุกคนฉลาดอยู่ตัวร้าย2คนแม่ลูกทนายยังโง่ หมอโง่
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 228

    แต่แม่เฉียวที่กำลังเสียใจอย่างหนัก ในตอนนี้ก็ยังคงได้รับผลกระทบเธอดึงมือที่เสิ่นชิงซูกุมอยู่ออก หันหลังนอนลงไป แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม เสียงร้องไห้ที่แหบแห้งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “อาซู เธอกลับไปก่อนเถอะนะ”เสิ่นชิงซูตะลึงไปครู่หนึ่ง เม้มปากเล็กน้อย มองดูฝ่ามือที่ว่างเปล่า แล้วค่อย ๆ ดึงมือกลับมาอย่างเงียบ ๆเธอลุกขึ้นยืน พูดเสียงเบา “น้าคะ งั้นหนูขอกลับก่อนนะคะ น้ารักษาสุขภาพด้วยนะคะ”พูดจบ เสิ่นชิงซูก็หันกลับมามองพ่อเฉียวพ่อเฉียวถอนหายใจ “ตอนนี้น้าของเธออารมณ์ไม่คงที่ อย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะ”เสิ่นชิงซูพยักหน้า “อาเฉียวคะ อาก็ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ”“กลับไปเถอะ” พ่อเฉียวพยักหน้า “เธอก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ”เสิ่นชิงซูรับคำ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยพ่อเฉียวมองส่งพวกเขาจนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์ แล้วจึงค่อยปิดประตูห้องพักผู้ป่วยระหว่างทางกลับ เสิ่นชิงซูเอาแต่เงียบเวินจิ่งซีหันกลับมามองเธอหลายครั้ง พบว่าเธอมีสีหน้าเหม่อลอย ดวงตาทั้งสองข้างเอาแต่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง“คุณจะกลับสตูดิโอ หรือกลับดอลฟินวิลล์?”“ไปสตูดิโอแล้วกัน” ขนตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเล็กน้อย “ที่

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 227

    เสิ่นชิงซูกุมมือของเธอไว้ น้ำตาก็ไหลอาบแก้มเวินจิ่งซียืนมองอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“เป็นความผิดของผมเอง ตอนนั้นลูกบ่นกับผมว่าไม่อยากไปออกตรวจฟรีครั้งนี้ ผมยังไปพูดจาหลักการกับลูกอีก” พ่อเฉียวถอดแว่นตา แล้วเช็ดดวงตาที่ชุ่มแฉะ “ถ้าลูกไม่ได้ไปออกตรวจฟรีครั้งนี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น...”“อ้าว! ที่แท้ก็เฉียวซิงเจียประสบอุบัติเหตุนี่เอง!”เสียงของหลินอวิ๋นเหมยดังมาจากหน้าประตูห้องพักผู้ป่วยอย่างกะทันหันทุกคนหันกลับไปมองหลินอวิ๋นเหมยผลักมือลูกสาวที่กำลังดึงเธออยู่ออก แล้วเดินเข้ามาอย่างไม่เกรงใจเสิ่นฉู่ซีรู้สึกอับอาย จึงสะบัดมือแม่ออกแล้วถอยไปยืนข้างนอกเมื่อเห็นหลินอวิ๋นเหมย เสียงร้องไห้ของแม่เฉียวก็หยุดลง ทันใดนั้นเธอก็พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง จ้องมองหลินอวิ๋นเหมยด้วยใบหน้าเย็นชา “หลินอวิ๋นเหมย เธอมาทำอะไร ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ ออกไป!”หลินอวิ๋นเหมยกับพ่อแม่เฉียวเป็นเพื่อนร่วมรุ่นมหาวิทยาลัย หลินอวิ๋นเหมยกับแม่เฉียวเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาก่อน และมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่หลังจากที่รู้ว่าพ่อเฉียวกับแม่เฉียวคบกัน หลินอวิ๋นเหมยก็ตัดขาดกับแม่เฉียว เพราะหลินอวิ๋นเหมยตามจ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 226

    สามวันติดต่อกัน การค้นหายังคงไร้วี่แววทีมค้นหาและตำรวจได้ทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว“บนภูเขา ในป่า ปลายน้ำ พวกเราค้นหาทุกที่ที่สามารถค้นหาได้แล้วครับ”ที่จุดรวมพลของทีมค้นหา หัวหน้าทีมค้นหามีสีหน้าเคร่งขรึม กำลังรายงานสถานการณ์ให้ฉินเยี่ยนเฉิงฟังโจวชิงเจ๋อได้นำบุคลากรทางการแพทย์คนอื่น ๆ กลับโรงพยาบาลไปก่อนแล้วในช่วงบ่ายฉินเยี่ยนเฉิงยืนกรานที่จะไม่ล้มเลิกการค้นหาหัวหน้าทีมรู้สึกหนักใจอย่างยิ่ง “จากประสบการณ์หลายปีของเรา หากไม่พบคนที่ปลายน้ำ ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะถูกดินโคลนถล่มทับอยู่ครับ”“ไม่มีทาง...” ฉินเยี่ยนเฉิงส่ายหน้า ไม่ยอมรับข้อสันนิษฐานนี้“ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งครับ” หัวหน้าทีมกล่าว “คือหลังจากที่ถูกพัดไปตามน้ำแล้ว อาจจะมีคนช่วยไว้ได้ก่อนที่พวกเราจะไปถึง”สีหน้าของฉินเยี่ยนเฉิงดูย่ำแย่มาก เขาไม่ได้นอนมาสามวันสามคืนแล้ว“ถ้างั้นก็ขยายพื้นที่ค้นหาไปตามปลายน้ำ!” เขายืนกรานอย่างหนักแน่น “เป็นต้องเห็นตัว ตายต้องเห็นศพ ถ้ายังหาไม่เจออีก ก็ให้ขุดกองดินโคลนนั่น สรุปคือ ถ้ายังไม่เจอคน ก็ห้ามถอนกำลังเด็ดขาด!”หัวหน้าทีมรู้สึกจนปัญญาอยู่บ้าง แต่ในเมื่อรับเงินมาแล้ว

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 225

    ที่นั่นสัญญาณไม่ดี สถานการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อนแต่ในใจของเสิ่นชิงซูกลับรู้สึกไม่สบายใจเธอโทรหาเฉียวซิงเจียอีกครั้งก็ยังโทรไม่ติด!เปลือกตาของเสิ่นชิงซูก็เริ่มกระตุกขึ้นมาอีกอย่างไม่มีสาเหตุในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นเป็นสายจากฉินเยี่ยนเฉิงความรู้สึกไม่สบายใจในใจของเสิ่นชิงซูยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆราวกับสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง เธอจึงกดรับสายอย่างเกร็ง ๆ “หมอฉิน”ปลายสาย เสียงของฉินเยี่ยนเฉิงแหบแห้ง “หมอเฉียวเกิดเรื่องแล้วครับ”ลมหายใจของเสิ่นชิงซูหยุดชะงัก โทรศัพท์ร่วงหล่นลงบนพื้น.........ฟู่ซือเหยียนกำลังอัดรายการอยู่ โทรศัพท์ก็สั่นขึ้น เป็นสายจากเส้าชิงเส้าชิงรู้ตารางงานของฟู่ซือเหยียนดีที่สุด หากไม่ใช่เรื่องด่วนจริง ๆ เขาจะไม่โทรหาฟู่ซือเหยียนเด็ดขาดฟู่ซือเหยียนสั่งหยุดการถ่ายทำ แล้วรับโทรศัพท์“คุณชายฟู่ หมอเฉียวเกิดเรื่องแล้วครับ!”ฟู่ซือเหยียนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงขรึม “เกิดอะไรขึ้น?”“เรื่องนี้คงต้องถามหมอฉินถึงจะทราบรายละเอียดครับ เมื่อคืนเธอหายตัวไปกะทันหัน ได้ยินว่าตามหากันทั้งคืน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเลย!”“ฉันเข้าใจแล

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 224

    ความวุ่นวายดังมาก โจวชิงเจ๋อจึงเดินออกมาจากห้องของเขาด้วย เมื่อเห็นทุกคนสวมเสื้อกันฝน เขาก็ขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”เขายังคงอยู่ในชุดนอน มีเพียงเสื้อคลุมสวมทับอยู่ด้านนอก ท่าทางเหมือนเพิ่งตื่นนอน“หมอเฉียวหายตัวไปค่ะ!” พยาบาลหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น “วันนี้เธอไม่สบายอยู่แล้ว หมอฉินไปดูอาการเธอ แค่ช่วงที่กลับไปเอากล่องยาฉุกเฉินแป๊บเดียว เธอก็หายไปแล้ว!”สีหน้าของโจวชิงเจ๋อเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “หายไปหมายความว่ายังไง?”“ก็คือหาตัวไม่เจอครับ!” ฉินเยี่ยนเฉิงกล่าวด้วยสีหน้ากระวนกระวาย “แต่ผมเห็นรองเท้าของเธอยังอยู่ในห้อง ผมเลยเดาว่าเธอคงไม่ได้ออกไปเอง”โจวชิงเจ๋อชะงักไป ขมวดคิ้วมองฉินเยี่ยนเฉิง “คุณหมายความว่า เธอถูกคนพาตัวไปเหรอ?”ฉินเยี่ยนเฉิงมีสีหน้าเคร่งเครียด “ผมเดาว่าเป็นอย่างนั้น!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น บรรยากาศก็พลันตึงเครียดขึ้นมาทันทีทุกคนต่างก็เริ่มกังวลขึ้นมาแล้ว!“ที่... ที่นี่ไม่ได้บอกว่าปลอดภัยดีเหรอ? ทำไม... ถึงมีเรื่องลักพาตัวกันกลางดึกได้ล่ะ?”“นี่เป็นแค่การคาดเดาน่ะ ไม่แน่ว่าหมอเฉียวอาจจะแค่ไข้ขึ้นจนเบลอ แล้วเดินออกจากห้องไปเองก็ได้...”“นั่นก็น่ากลัวเหมือนกันนะ คนเป็น

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 223

    ความรู้สึกปวดเมื่อยกล้ามเนื้อจากไข้สูงทำให้ทั่วทั้งร่างของเฉียวซิงเจียไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิงชายหนุ่มแบกเธอไว้บนบ่า หัวไหล่ของเขากระแทกกับซี่โครงของเธอจนเจ็บไปหมดสีหน้าของเฉียวซิงเจียเจ็บปวดอย่างยิ่ง “ฉินเยี่ยนเฉิง... คุณ... คุณปล่อยฉันลงนะ ฉันเจ็บซี่โครงจะตายอยู่แล้ว...”อีกฝ่ายทำเป็นหูทวนลมเมื่อเดินออกมาจากบ้าน ฝนก็ยังคงตกหนักอยู่สายฝนโปรยปรายลงมาจนเฉียวซิงเจียเปียกโชกไปทั้งตัวในพริบตา!“บ้าเอ๊ย...” เฉียวซิงเจียสะดุ้งเฮือก สติที่เลือนรางเพราะพิษไข้พลันแจ่มชัดขึ้นมาไม่น้อย!เธอยกมือขึ้นปาดน้ำบนใบหน้า แล้วทุบไปที่แผ่นหลังของอีกฝ่าย “ฉินเยี่ยนเฉิง นี่คุณจะบ้าเหรอ! ต่อให้จะช่วยลดไข้ให้ฉันด้วยวิธีธรรมชาติ ก็ไม่ใช่วิธีแบบนี้นะ! รีบปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้!”เขาไม่เพียงแต่ไม่หยุด แต่กลับเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเฉียวซิงเจียชะงักไป ในที่สุดก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ!คนคนนี้ต้องไม่ใช่ฉินเยี่ยนเฉิงแน่!ฉินเยี่ยนเฉิงต้องสติไม่ดีไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้พาคนที่กำลังป่วยเป็นไข้มาตากฝนแบบนี้!“คุณเป็นใคร?” เฉียวซิงเจียเริ่มดิ้นรน ทั้งมือและเท้าต่างทุบตีเตะสะเปะสะปะ “คุณเป็นใครกันแน่! จะพาฉันไปไห

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status