Share

บทที่ 478

Author: หรงหรงจื่ออี
เสิ่นชิงซูไม่คิดว่าเธอจะถามขึ้นมากะทันหัน

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มบาง ๆ “เพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่นานค่ะ”

ซ่งหลานอินขมวดคิ้ว “จริงเหรอคะ?”

“คุณซ่งกังวลว่าฉันจะยังมีเยื่อใยกับคุณฟู่เหลืออยู่เหรอคะ?”

ซ่งหลานอิน “...ก็เปล่าค่ะ”

ที่เธอถามเรื่องนี้ ก็เพื่อถามแทนฟู่ซือเหยียน และแน่นอนว่าถามเพื่อตัวเองด้วย

ในสายตาของเธอ เวินจิ่งซีมีใจให้เสิ่นชิงซูจริง ๆ แต่เสิ่นชิงซูน่ะสิ... เธอยังดูไม่ออก

“คุณซ่งวางใจได้ค่ะ เรื่องระหว่างฉันกับคุณฟู่มันจบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ฉันขออวยพรให้คุณกับคุณฟู่จากใจจริง”

ซ่งหลานอิน “...ขอบคุณนะคะ!”

คุณน่ะจริงใจอยู่หรอก แต่ใครบางคนคงต้องเจ็บปวดใจแล้วล่ะ

ซ่งหลานอินอุ้มเสี่ยวเนี่ยนอันขึ้นมา กล่าวลาเสิ่นชิงซู แล้วหันหลังขึ้นรถไป

......

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์หนานซี จางอวิ๋นก็พาเสี่ยวเนี่ยนอันไปอาบน้ำเข้านอน

ซ่งหลานอินเคาะประตูห้องทำงาน

“เข้ามา”

ซ่งหลานอินผลักประตูเดินเข้ามา แล้วปิดประตูลง

ฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังตรวจเอกสารอยู่

ซ่งหลานอินเดินเข้ามา เหลือบตามองแวบหนึ่ง “เมื่อตอนเย็นฉันถามอดีตภรรยาของคุณแล้วนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟู่ซือเหยียนก็ชะ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 482

    ซ่งหลานอินชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณเสิ่น ตอนเย็นมีครูสอนพิเศษมาสอนหนังสือให้เนี่ยนอัน เขาคงจะไปอยู่กับคุณตอนนี้ไม่ได้ค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเสิ่นชิงซูก็เคร่งขรึมลง“เขาเพิ่งจะสี่ขวบเองนะคะ คุณเข้มงวดกับเขาเกินไปหรือเปล่า?”“เนี่ยนอันคือผู้สืบทอดฟู่ซื่อในอนาคต” สีหน้าของซ่งหลานอินจริงจัง “ผู้สืบทอดตระกูลใหญ่ส่วนใหญ่ก็เริ่มฝึกฝนกันตั้งแต่อายุเท่านี้ คุณเสิ่นไม่ต้องกังวลเกินไปหรอกค่ะ ฉันกับซือเหยียนก็สงสารเนี่ยนอันเหมือนกัน พวกเราจะจัดตารางการเรียนและการพักผ่อนของเขาอย่างเหมาะสม ไม่ทำให้เด็กลำบากหรอกค่ะ”“ฝึกฝน?” ความโกรธของเสิ่นชิงซูพุ่งขึ้นมาจนจุกอก “เขาเพิ่งจะสี่ขวบ พวกคุณก็เริ่มฝึกฝนเขาแล้วเหรอ พวกคุณเห็นเขาเป็นอะไรกันแน่?”“ก็ต้องเห็นเขาเป็นผู้สืบทอดฟู่ซื่อสิคะ” ซ่งหลานอินขมวดคิ้ว ดูเหมือนจะไม่พอใจที่เสิ่นชิงซูตั้งคำถามแบบนี้“คุณเสิ่นคะ ฉันเข้าใจว่าคุณสงสารลูก แต่เด็กผู้ชายสิ่งที่ต้องห้ามที่สุดคือการตามใจจนเสียคน เนี่ยนอันเป็นเด็กตระกูลฟู่ เขากำหนดมาแล้วว่าจะต้องโดดเด่นกว่าคนอื่น ในอนาคต เขาจะเป็นความภาคภูมิใจของคุณ คุณให้กำเนิดเข

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 481

    เมื่อยี่สิบแปดปีก่อน ฟู่ไป๋เซิงผู้นำตระกูลฟู่เสียชีวิตในอุบัติเหตุทางอากาศ ศพก็หาไม่เจออุบัติเหตุครั้งนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป ฟู่ไป๋เซิงจากไปอย่างฉับพลัน ทิ้งไว้เพียงฉินฟางผู้เป็นภรรยาและฟู่ซือเหยียนลูกชายวัยเจ็ดขวบฉินฟางไม่รู้เรื่องธุรกิจ ฟู่ซือเหยียนก็ยังเด็ก ในชั่วข้ามคืน ฟู่ซื่อกรุ๊ปก็ขาดเสาหลัก ตลาดหุ้นผันผวน!ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ต่างก็เริ่มเคลื่อนไหว ญาติพี่น้องสายรองของตระกูลฟู่ต่างก็มีเจตนาร้าย อยากจะเข้ามายึดตำแหน่งแทนเสียให้ได้ในตอนนั้น ฉินฟางเป็นเพียงผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องดูแลลูกชายที่ยังเล็ก เธอโดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งตอนนั้นคนทั้งเมืองเป่ยต่างก็คิดว่าฟู่ซื่อกรุ๊ปจะต้องถูกแบ่งแยกและแย่งชิงจนไม่เหลืออะไรแล้วแต่เพียงแค่เดือนกว่า ๆ ความวุ่นวายในฟู่ซื่อกรุ๊ปก็สิ้นสุดลง ฉินฟางพาฟู่ซือเหยียนรอดชีวิตมาได้ในตระกูลฟู่ต่อมามีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วเมืองเป่ยว่า ฉินฟางใช้วิธีการสกปรก หลอกล่อผู้ถือหุ้นรายใหญ่ และรักษาตำแหน่งของตัวเองในฟู่ซื่อกรุ๊ปและตระกูลฟู่ไว้ได้รากฐานของตระกูลฟู่แข็งแกร่ง ถึงแม้จะสูญเสียฟู่ไป๋เซิงไป ก็ยังคงเป็นผู้นำทางธุรกิจที่ไม่อาจมองข้ามได้ในเมือ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 480

    “ฉันสบายดีทุกอย่างค่ะ หมอจิ้นไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”“แล้วคิดว่าจะกลับเขตเมืองเก่าเมื่อไหร่?”เสิ่นชิงซูชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันคิดว่าจะอยู่ที่เมืองเป่ยต่อแล้วค่ะ”“คุณคิดจะอยู่ต่อเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าจิ้นเชวี่ยประหลาดใจ และยังมีความไม่เข้าใจปนอยู่ด้วย “ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากอยู่ต่อล่ะ?”เสิ่นชิงซูคิดว่าจิ้นเชวี่ยเป็นเพื่อน ดังนั้นเธอจึงเล่าเรื่องของเสี่ยวเนี่ยนอันให้จิ้นเชวี่ยฟังอย่างละเอียดหลังจากฟังจบ จิ้นเชวี่ยก็นิ่งเงียบไปผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงได้ถามขึ้นว่า “งั้นก็แสดงว่า ที่คุณตัดสินใจอยู่ที่เมืองเป่ยต่อก็เพื่อเสี่ยวเนี่ยนอันสินะ?”“ใช่ค่ะ” เสิ่นชิงซูพูด “ตอนนี้ทะเบียนบ้านของเสี่ยวเนี่ยนอันอยู่ที่ตระกูลฟู่ ฟู่ซือเหยียนกับคู่หมั้นคนปัจจุบันของเขาก็ดีกับเขาไม่น้อย ฉันถามความคิดเห็นของเนี่ยนอันแล้ว เขาก็ชอบวิถีชีวิตแบบนี้ และฟู่ซือเหยียนก็ไม่ห้ามไม่ให้ฉันเจอกับเสี่ยวเนี่ยนอัน ตอนนี้เราก็ถือว่าช่วยกันเลี้ยงลูกค่ะ”งานหมั้นของฟู่ซือเหยียนและซ่งหลานอินนั้นจัดอย่างยิ่งใหญ่เอิกเกริก คนทั้งเมืองเป่ยต่างก็รู้กันหมดแต่จิ้นเชวี่ยอยู่ที่เขตเมืองเก่า เขาจึงไม่รู้เรื่องพอได้ยินว่

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 479

    หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดเสิ่นชิงซูก็ตัดสินใจที่จะอยู่ที่เมืองเป่ยต่อไปแต่ก็รู้สึกว่าในอนาคตเวินจิ่งซียังไงก็ต้องแต่งงานมีลูก การที่เธอจะอาศัยอยู่ที่บ้านอวิ๋นกุยตลอดไปก็คงจะไม่ดีนักถึงแม้ว่าเธอกับเวินจิ่งซีจะสนิทกันเหมือนพี่น้อง แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด คนนอกอาจจะเข้าใจผิดและคิดมากได้ง่ายเพื่อไม่ให้กระทบกับการหาคู่ของเวินจิ่งซีในอนาคต เธอคิดว่าควรจะต้องมีที่พักเป็นของตัวเองนับตั้งแต่ที่ซื้อมาเมื่อสี่ปีก่อน วิลล่าริมแม่น้ำที่แม่น้ำหลีเจียงหลังนั้นถูกปล่อยว่างมาตลอดที่นั่นอยู่ใกล้สตูดิโอ ใกล้โรงเรียนอนุบาลที่เสี่ยวอันหนิงเรียนอยู่ด้วย ในอนาคตเธอจะไปรับส่งลูกไปกลับที่ทำงานก็สะดวกเสิ่นชิงซูเริ่มลงมือจัดการเรื่องการตกแต่ง ตอนนี้คือเดือนมิถุนายน ถ้ารีบเร่งงานหน่อย ก็น่าจะตกแต่งเสร็จภายในครึ่งปี และน่าจะเข้าอยู่ได้ในเดือนกันยายนปีหน้าพอเวินจิ่งซีรู้แผนของเธอ ในใจก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อยแต่เขาก็เข้าใจความกังวลของเสิ่นชิงซู ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไร แถมยังช่วยเสิ่นชิงซูสืบหานักออกแบบและทีมตกแต่งที่ไว้ใจได้อีกด้วยวิลล่าที่แม่น้ำหลีเจียงมีพื้นที่ใช้

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 478

    เสิ่นชิงซูไม่คิดว่าเธอจะถามขึ้นมากะทันหันเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มบาง ๆ “เพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่นานค่ะ”ซ่งหลานอินขมวดคิ้ว “จริงเหรอคะ?”“คุณซ่งกังวลว่าฉันจะยังมีเยื่อใยกับคุณฟู่เหลืออยู่เหรอคะ?”ซ่งหลานอิน “...ก็เปล่าค่ะ”ที่เธอถามเรื่องนี้ ก็เพื่อถามแทนฟู่ซือเหยียน และแน่นอนว่าถามเพื่อตัวเองด้วยในสายตาของเธอ เวินจิ่งซีมีใจให้เสิ่นชิงซูจริง ๆ แต่เสิ่นชิงซูน่ะสิ... เธอยังดูไม่ออก“คุณซ่งวางใจได้ค่ะ เรื่องระหว่างฉันกับคุณฟู่มันจบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ฉันขออวยพรให้คุณกับคุณฟู่จากใจจริง”ซ่งหลานอิน “...ขอบคุณนะคะ!”คุณน่ะจริงใจอยู่หรอก แต่ใครบางคนคงต้องเจ็บปวดใจแล้วล่ะซ่งหลานอินอุ้มเสี่ยวเนี่ยนอันขึ้นมา กล่าวลาเสิ่นชิงซู แล้วหันหลังขึ้นรถไป......เมื่อกลับถึงคฤหาสน์หนานซี จางอวิ๋นก็พาเสี่ยวเนี่ยนอันไปอาบน้ำเข้านอนซ่งหลานอินเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”ซ่งหลานอินผลักประตูเดินเข้ามา แล้วปิดประตูลงฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังตรวจเอกสารอยู่ซ่งหลานอินเดินเข้ามา เหลือบตามองแวบหนึ่ง “เมื่อตอนเย็นฉันถามอดีตภรรยาของคุณแล้วนะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟู่ซือเหยียนก็ชะ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 477

    พอออกมาจากห้องจัดเลี้ยง เวินจิ่งซีก็รีบชักมือกลับทันทีเขายกมือขึ้นกระชากหูกระต่ายที่คอออก “เฮ้อ ผมไม่ชินกับการใส่เสื้อผ้าที่เป็นทางการขนาดนี้เลยจริง ๆ หูกระต่ายนี่มันติดลูกกระเดือกผมเลยรู้ไหม?”เสิ่นชิงซูมองเขา เหมือนมองน้องชายของตัวเอง“เมื่อกี้คุณไหวพริบดีมากเลยนะ” เมื่อครู่เธอตัดสินใจอย่างกะทันหัน สายตาของโจวป๋อถิงที่มองเธอนั้นแสดงความรุกรานออกมาอย่างชัดเจน ในสถานการณ์แบบนั้น เธอจึงทำได้เพียงใช้เวินจิ่งซีมาเป็นแฟนกำมะลอ“โจวป๋อถิงคนนั้นดูแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดีอะไร!” เวินจิ่งซีแค่นเสียงเย็นชา “ตอนที่ผมหยิบน้ำผลไม้เสร็จแล้วเดินกลับมาก็เห็นเขาแล้ว พวกผู้ดีจอมปลอม คิดว่าใส่แว่นแล้วผมจะดูไม่ออกหรือไงว่าเป็นพวกโรคจิต!”“สรุปก็คือ พวกแซ่โจวไม่มีใครดีสักคน!” เวินจิ่งซีพูดเสริมอย่างฉุนเฉียวเสิ่นชิงซูเห็นด้วยกับคำพูดของเวินจิ่งซีเป็นอย่างมาก“เขาดันรู้จักกับจั๋วอี้ด้วย” สีหน้าของเสิ่นชิงซูเคร่งขรึม “ต้องหาโอกาสถามจั๋วอี้ดี ๆ หน่อยแล้วว่าพวกเขาไปรู้จักกันได้ยังไง”“ใช่ เรื่องนี้ต้องถาม” เวินจิ่งซีพูด “ทางที่ดีเตือนจั๋วอี้ด้วยว่าอย่าไปทำธุรกิจอะไรกับโจวป๋อถิง”เสิ่นชิงซูพยักห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status