Share
บทที่ 41 ผมตบคุณอีกแล้ว แล้วคุณจะยังไงกับผมล่ะ
Related chapters
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 42 ใครทำให้พวกแกกล้าปลอมเป็นกองกำลังหงส์ไฟกัน
โจวเทียนหนานและจ้านหวังโมโห โกรธจัดราวกับฟ้าผ่า และสั่งการให้ทหารที่อยู้ข้างหลังจับฉินเป่ยมาทันที! แต่หยางโก่วเซิ่งกลับลุกขึ้นยืนทันที“ใครกล้าแตะคุณชายฉิน ก็ผ่านศพข้าไปก่อน!”“ตาแก่ แกรนหาที่ตายเปล่า ๆ น่า รู้จักตัวตนของพวกเขาหรือเปล่า?”“จะบอกแกให้นะ พวกเขาเป็นถึงกองกำลังหงส์ไฟของหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามเลยนะ คิดว่าตระกูลเวินจะปกป้องไอ้หนุ่มนี่ได้จริง ๆ เหรอ?”“วันนั้นมึงหักขาข้า วันนี้ข้าจะเอามึงถึงตาย!”“จับพวกมันทั้งสองลงไป ใครกล้าช่วยมันทั้งสอง ฆ่ามันให้ตาย!”จ้านหวังเกลียดหยางโก่วเซิ่งเข้ากระดูก รวมถึงฉินเป่ยด้วย แต่เขายังเฝ้าแต่คิดกังวลถึงหลินชิวเสียอยู่“จ้านหวัง นายพล ท่านทั้งสองใช้ตำแหน่งมาแสดงอำนาจบาตรใหญ่เลยนะ!”อู่เทียนสงพูดขึ้น โจวเทียนหนานและจ้านหวังก็อ่อนลงทันทีทั้งสองโค้งคำนับต่ออู่เทียนสง พร้อมกับพูดว่า: “แพทย์เซียนบู๊ ไอ้หนุ่มนี่มันรังแกคนอื่นมากเกินไปครับ มันรังแกตระกูลโจวของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า หักขาหลานชายของผม และเมื่อกี้ก็ยังตีพี่ใหญ่ของผมอีก!”“ไอ้เด็กคนนี้ยโสโอหังเกินไป และวิธีการก็โหดร้ายเกินไปอีกด้วย จำเป็นต้องลงโทษสถานหนัก หวังว่าแพทย์เซียนบู๊จะผ่
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 43 เข้าเฝ้าหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงคราม
สมาชิกของกองกำลังปลอมต่างหวาดกลัวจนวิญญาณแทบจะหลุด และสารภาพกันออกมาทีละคน“ท่านครับ โปรดยกโทษให้ด้วยเถอะครับ คือโจวเทียนหนานกับจ้านหวังให้เงินกับพวกเรามาคนละห้าแสนบาท โดยให้พวกเรามาปลอมเป็นกองกำลังหงส์ไฟของหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงคราม!”“ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรานะ!”ตูม! จบเห่แล้ว! โจวเทียนเป่ยทรุดตัวลงกับพื้นโจวเทียนหนานกับจ้านหวังโต้ตอบอย่างรวดเร็ว และรีบโต้แย้งออกไปว่า “ให้ตายเถอะ เธอกำลังพูดจาไร้สาระอยู่นะ!”จ้านหวังมองไปที่อันหนิง แล้วถามขึ้นว่า “เธอเป็นใครกัน มีตำแหน่งอะไรในกรมการทหาร แล้วเธอเคยเห็นกองกำลังหงส์ไฟของหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามเหรอ? เธอถึงได้พูดว่าพวกเขาเป็นตัวปลอม? งั้นถ้าฉันพูดว่าเธอก็เป็นตัวปลอมล่ะ!” “ใช่ เธอคิดว่าที่เธอสวมเสื้อผ้านี้อยู่แล้วเธอก็จะเป็นตัวจริงงั้นเหรอ?“ “น่าขัน!” “เรื่องนี้ผมเป็นพยานให้ได้ เธอไม่ใช่ทหารแน่นอน และจะต้องเป็นตัวปลอมแน่ ๆ !” “ผมเคยเจอเธอที่โรงพยาบาลครับ เธอก็แค่เป็นหญิงต่ำต้อยคนหนึ่งก็เท่านั้น!”ในที่สุดหยางลี่ก็คว้าโอกาสเอาไว้เช่นกัน พอเธอได้ยินที่โจวห้าวพูดก็จำอันหนิงขึ้นมาได้ และรีบพูดทันทีว่า “ฉันก็เป็นพยานให้ได้จ้ะ เ
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 44 ฉันพูดจบแล้วใครเห็นด้วยใครต่อต้าน
บนแท่นหิน อวี่เจียวหรงมองไปที่ผู้คนที่อยู่ด้านล่าง และพูดต่อว่า “ฉันได้รับคำสั่งมาจากกองบัญชาการใหญ่ของกรมการทหาร ให้มาประกาศแผนการสุดยอดจอมยุทธ์ที่จะมาตั้งถิ่นฐานอยู่ในเมืองหยางตู!”“ฉันได้ตัดสินใจก่อตั้งบริษัทในเครือขึ้นใหม่หนึ่งแห่ง มีชื่อว่าต้าถังกรุ๊ป โดยมีฉินเป่ยรับผิดชอบเป็นซีอีโอกรุ๊ป และผู้ช่วยผู้บังคับบัญชาอันหนิงของฉันจะรับผิดชอบเป็นผู้จัดการทั่วไป ตอนนี้ฉันจะประกาศครอบครัวธุรกิจชุดแรกที่จะมาเข้าร่วมในแผนการสุดยอดจอมยุทธ์”“ครอบครัวตระกูลเวินที่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้น ๆ ในเมืองหยางตู จะรับผิดชอบในการบูรณาการตลาดยาในเมืองหยางตู รับผิดชอบในการเสาะหาตัวยา และคนจ่ายยา จัดสรรและจัดขายผลิตภัณฑ์ยาและทรัพยากรอื่น ๆ !”“เวินหงอิงขอขอบคุณหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามเป็นอย่างสูงค่ะ!”หัวใจของเวินหงอิงตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบมิได้ ในความเป็นจริงเธอรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของอวี่เจียวหรงล่วงหน้าแล้ว แต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะได้มีส่วนร่วมกับแผนการสุดยอดจอมยุทธ์ที่นำโดยกองบัญชาการใหญ่ของกรมการทหารได้! อวี่เจียวหรงยังประกาศรายชื่อต่อไป! “หลินซื่อกรุ๊ป!”“จวนเจ้าเมือง!”“นอกจากนี้ยังมีอีก
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 45 พวกคุณคิดว่าผมอ่อนแอมากเลยเหรอ?
ฉินเป่ยลูบไปที่มือของอวี่เจียวหรงเบา ๆ พูดด้วยความปลอบโยน “อย่ากังวลใจไปเลย ให้ฉันจัดการเอง！”พูดจบ ฉินเป่ยก็สวมกอดอวี่เจียงหรงที่ด้านหลัง สายตาที่มุ่งไปทางหลี่อวี่ฉี พูดเน้นทุกน้ำเสียง “คุณป้า ผมชื่อฉินเป่ย ขอโทษอย่างมากที่ใช้สถานที่นี้และวิธีอย่างนี้มาเจอกับคุณ!”“การทำอย่างนี้ผมรู้ว่าไม่ถูกต้อง ผมขอโทษคุณแต่ผมกับหลงเอ๋อร์ได้หมั้นหมายกันแล้ว เราทั้งสองได้ตกลงกันและกันแล้ว ผมหวังว่าคุณจะเห็นด้วย ถึงเรื่องสินสอดคุณบอกตัวเลขได้เลย เท่าไรผมก็ให้ได้!”พูดกันตามมารยาท ถึงอย่างไรก็เป็นแม่ของอวี่เจียวหรง ฉินเป่ยไม่อยากทำให้อวี่เจียวหรงต้องลำบากใจ ไม่อย่างนั้นคงต้องอิงคำพูดของเธอเมื่อครู่ ตอนนี้เธอได้เป็นร่างที่ไร้วิญญาณแล้ว”พอได้ยินคำพูดของฉินเป่ย หลี่อวี่ฉีก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น แม้แต่จะมองเขาสักนิดยังไม่มีแต่หันไปโยนเงินสดนั่นทิ้ง พูดด้วยน้ำเสียงรวดร้าว “ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉัน เอาเงินบ้า ๆ พวกนี้ไปซะและอย่าได้มาอยู่ข้างกายลูกสาวของฉันอีก!”“มิเช่นนั้นตาย!”“แม่ ฉันไม่อนุญาตให้แม่ดูถูกฉินเป่ยอย่างนี้ ชีวิตนี้ของหนูจะแต่งแค่กับเขาคนเดียวเท่านั้น!”บนตัว
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 46 ใครให้แกกล้ามาแตะต้องผู้ชายของอวี่เจียวหรง
จ้าวเทียนจี๋ และคนอื่น ๆ หน้าตาดูย่ำแย่มาก!เมื่อกี้พวกเขาหยิ่งผยองมากเท่าไร ตอนนี้เขาก็เจ็บหน้ามากเท่านั้น!โดยเฉพาะหลี่อวี่ฉี เธอจ้องมองไปที่อันหนิงแล้วพูดว่า “ยัยเด็กน้อย เธอนี่กล้าหาญไม่เบาเลยนะ หากทำให้นายน้อยจ้าวขุ่นเคือง เธอมีกี่หัวให้ตัดกันล่ะ!”“เธอคิดว่าที่เธอทำไปก็เพื่อลูกสาวของฉันเหรอ เธอคิดผิดแล้ว เธอกำลังทำร้ายเธอ เธอนี่มันเลวทรามจริง ๆ!”“คุณชายจ้าว ฉันตัดสินใจแล้วว่าคุณจะเป็นลูกเขยของฉัน ต่อให้ราชาแห่งสวรรค์มาที่นี่ก็เปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ไม่ได้!”หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่อวี่ฉี สีหน้าของจ้าวเทียนจี๋ก็ดีขึ้นมาก เขามองไปที่ฉินเป่ยซึ่งยังคงรักษาหยางโหวเซิ่งอยู่ด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไอ้เปี๊ยก กูก็นึกว่ามึงจะมีความสามารถอะไรซะอีก ที่แท้ก็ทำได้แค่หลบอยู่หลังผู้หญิง!”“มึงกล้ามาสู้กับกูไหมล่ะ ถ้ากูแพ้ กูสัญญาเลยว่าจะไม่รบกวนเจียวหรงนับจากนี้ แต่ถ้ามึงแพ้ มึงต้องคุกเข่าลงและประกาศว่ามึงเป็นแค่สวะและไม่คู่ควรกับเจียวหรง!”จ้าวเทียนจี๋กำลังสังเกตฉินเป่ยและไม่รู้สึกถึงความผันผวนของรัศมีนักรบในร่างกายของเขา ดังนั้นเขาจึงสรุปว่าฉินเป่ยเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น!“ค
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 47 คุณทำร้ายผมได้ด้วย คุณนี่เก่งไม่เบาเลย
อวี่เจียวหรงคนนี้ช่างดูผู้ชายไม่ผิดไปเลยจริง ๆ !แม้ว่าเธอจะไม่เคยรู้สึกถึงลมปราณจอมยุทธจากฉินเป่ยตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางความหลงใหลผู้หญิงคนหนึ่งอย่างอวี่เจียวหรง เธอมองดูฉินเป่ยอย่างหลงใหลราวกับว่าหัวใจของเธออาบไปด้วยน้ำผึ้ง!“เป็นไปได้ยังไง?”“นี่แกไอ้เปี๊ยก แกเป็นจอมยุทธ์เหรอ? แกเป็นระดับฝึกตนไหนกันแน่?”“รนหาที่ตาย ปล่อยนายน้อยตระกูลเราไปเดี๋ยวนี้!”ผู้คุ้มกันของตระกูลจ้าวรีบวิ่งเข้ามาทีละคน แต่พวกเขาก็หยุดอยู่กับที่เพราะหวาดกลัวกับคำพูดของฉินเป่ย“ถ้าคุณไม่ต้องการให้นายน้อยของคุณพิการ ก็อย่าขยับ!”หลังจากพูดพูดจบ ฉินเป่ยก็ตบหน้าจ้าวเทียนจี๋“ตระกูลจ้าวของคุณแข็งแกร่งและยอดเยี่ยมมากเลยเหรอ?” “ตระกูลจ้าว ของคุณร่ำรวยก็เลยมีอำนาจมากเหรอ? แค่เงินหนึ่งหมื่นล้านที่ผมสกุลฉินคนนี้ต้องการก็จ่ายไม่ไหวแล้วเหรอ คุณมีสิทธิ์อะไรมาโอ้อวดตนเบื้องหน้าผมอย่างนั้นเหรอ?”ผัวะ!ฉินเป่ยตบหน้าจ้าวเทียนจี๋อีกหลายครั้ง จากนั้นก็เดินไปหาหลี่อวี่ฉีซึ่งหน้าซีดด้วยความตกใจอยู่แล้วหยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วยื่นให้เธอพร้อมกับพูดว่า “บัตรธนาคารใบนี้มีเงินหมื่นล้านพอดี เอาไปช่วยให้ตระกูลอวี่ข้ามผ่า
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 48 ยังมีใครที่ไม่ยอมอีก ก้าวออกมาได้เลย
“เหล่าจาง นี่คุณทำร้ายผมได้เหรอเนี่ย คุณนี่เจ๋งจริง ๆ !”แม้คำพูดนี้จะมิได้ผิดเพี้ยนอะไร แต่กลับชวนให้คนฟังนึกอยากกำหมัดชกคนตรงหน้าขึ้นมาเสียได้ในเวลานี้เอง เหล่าจางเหม่อมองฉินเป่ยด้วยความตื่นตะลึง แม้แต่จ้าวเทียนจี๋ที่อยู่ข้าง ๆ และบรรดาบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ก็พากันออกอาการงุนงงท่ามกลางความเงียบที่ก่อตัวขึ้นชั่วขณะ จนผ่านไปชั่วครู่จึงได้ยินเสียงเหล่าจางเอ่ยขึ้นอย่างบ้าคลั่ง “แก... นี่แกรับหมัดของฉันได้ยังไงกัน ระดับบำเพ็ญของแกคืออะไรกันแน่”“หรือว่าแกต่อสู้ข้ามระดับได้”เมื่อนึกถึงจุดนี้ ร่างของเหล่าจางก็สั่นสะท้านขึ้นมาทันที ในวิถียุทธแห่งนี้มีปีศาจบางคนที่สามารถต่อสู้ข้ามระดับได้อยู่จริง ข้ามได้กระทั่งระดับพลังที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวหากฉินเป่ยที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้ปกปิดระดับพลังของตนเอง ก็แปลว่าเขาคือยอดปีศาจของเหล่าปีศาจอย่างนั้นหรือ !เหล่าจางมองความเป็นไปได้ในข้อนี้มากกว่าจนทำให้เขานึกเกรงกลัวขึ้นมาเสียแล้ว ส่วนจ้าวเทียนจี๋เองก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้เช่นกันจนทั้งสองคนต่างก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา นั่นก็คือไม่อาจเก็บฉินเป่ยไว้ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นจะเป็นภัยต่อตนเองในวัน
คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 49 เรียกคนที่ฝีมือดีที่สุดของพวกคุณมาซะ
ยังมีใครที่ไม่ยอมอีก ก้าวออกมาได้เลย !น้ำเสียงของฉินเป่ยยังคงราบเรียบดังเคย หากแต่คราวนี้กลับไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาแม้เพียงนิดเดียวเพราะพวกเขาทุกคนต่างก็รับรู้ได้ถึงความกดดันอันน่ากลัวที่ผิดแผกไปจากปกติของชายหนุ่ม กดพวกเขาเสียจนแทบจะหายใจไม่ออกโจวเทียนเป่ยและหวังเป่ยซานคุกเข่าลงกับพื้น พยายามที่จะเงยหน้าขึ้น แต่กลับไม่กล้าจ้องตาฉินเป่ยโดยตรง ลึก ๆ ในใจชายหนุ่มทั้งสองแทบคลั่ง เมื่อฉินเป่ยดูคล้ายเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไอสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวของชายหนุ่มทำให้พวกเขาหวาดกลัว !“ดูท่าแล้วพวกคุณดูไม่ค่อยอยากยอมเลยนะ ก็ได้ ผมจะให้โอกาสพวกคุณ โทรไปเรียกคนมาช่วยได้เลย”“เรียกคนที่ฝีมือดีที่สุดของพวกคุณมาซะ !”ฉินเป่ยมองไปยังผู้คนที่อยู่โดยรอบ แม้สวะพวกนี้ไม่อาจทำให้เขานึกกลัวเกรงขึ้นมาได้ แต่ก็ทำให้เขานึกขยะแขยงไม่ต่างจากตอนที่เห็นคางคกจนทำให้เขาหงุดหงิด จนตัดสินใจว่าคืนนี้จะต้องจัดการให้จบสิ้นในคราเดียว !โจวเทียนเป่ยกัดฟันกรอดแต่กลับไม่เอ่ยออกมาแม้เพียงคำเดียว คนที่เขาพึ่งพามากที่สุดก็คือจ้าวเทียนเจ๋อ ทว่า เวลานี้แม้แต่จ้าวเทียนเทียนจี๋ก็คุกเข่าลง แล้วเขาจะยังเหลือใครให้พึ่งพาได้ส่ว
Latest chapter
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 438 เคยได้ยินเรื่องหงส์ปัณฑูรไหม
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 437 พวกคุณไม่มีสิทธิ์ทำให้ผมคุกเข่าหรอก
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 436 ทำลายวังไป๋ฮวา
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 435 หลบหนีจากความตาย
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 434 เสียแผน
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 433 วังไป๋ฮวาที่ร้ายกาจ
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 432 นายหญิงสิบสามแห่งวังไป๋ฮวา
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 431 ข้าขอเผชิญหน้าคุณ
- คุณภรรยาเทพนักรบของผม บทที่ 430 นางฟ้าแห่งวังไป๋ฮวา
