บทที่ 182

แดร์ริลไม่ชอบใจ "ผมสงสัยว่าใครกันแน่ที่ควรมียางอาย?"

"แกจะพูดอะไรกันแน่!?" มาร์คัสตะโกน เขากำหมัดและพยายามจะต่อยแดร์ริล เขาเป็นครูพละ ทั้งสูงและร่างกำยำ การทุบตีเด็กนี่ไม่ได้ยากอะไรเลย

ในตอนนั้นเองที่ลาน่าหยุดเขา "มาร์คัส อย่าใจร้อนสิ!"

ถึงแม้ลาน่าจะช่วยแดร์ริล แต่เธอก็หงุดหงิดกับเขาเช่นกัน เขาเป็นเด็กต่อต้านมาตั้งแต่สมัยเรียน

ความคิดที่ว่าแดร์ริลมาจอดมอเตอร์ไซค์ที่นี่พลันผุดขึ้นในหัวเธอ

"แดร์ริล เธอมาทำอะไรที่นี่? เธอทำงานที่บริษัทแพลทินัมเหรอ?" ลาน่าถาม

ตั้งอยู่ในย่านชั้นสูง บริษัทแพลทินัมนั้นมีเพียงผู้เยี่ยมเยือนที่ร่ำรวยและมั่งคั่ง มองจากสภาพของแดร์ริล เขาดูเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่ชั้นต่ำ

"แดร์ริล ถ้าแกไม่จ่ายหนึ่งหมื่นบาทให้ฉันวันนี้ ก็อย่าได้คิดจะหนีรอด" มาร์คัสขู่ เขาคิดว่าแดร์ริลกำลังสร้างปัญหา เขากำลังต้องการจะชกแดร์ริลอย่างแรง

แดร์ริลเผยรอยยิ้มจาง ๆ ให้เขาอย่างใจเย็น

ในขณะเดียวกัน มือถือของลาน่าดังขึ้น มือถือของเธอโป่งออกมาจากกางเกงยีนรัดรูปของเธอ เมื่อเธอดึงมันออกมาจากกระเป๋า ร่างของเธอก็พลันน่าดึงดูดกว่าเดิม เธอมองมือถือและเห็นว่าเพิร์ลโทรมา แต่เธอใช้เวลานานไป เพิร์ลจ