บทที่ 204

เรือนจำ

เหล่าผู้ต้องขังทั้งหลายนั้นมีเวลาว่างสามช่วงในแต่ละวัน แต่ละช่วงอยู่หลังมื้ออาหาร มีชายกลุ่มใหญ่เล่นบาสเกตบอลอยู่ที่สนาม ถึงมันจะดูธรรมดา แต่พวกเขาก็ตื่นเต้นที่จะได้เล่น

เหล่าคนที่ไม่ได้เล่นบาสเกตบอลจะเชียร์พวกเขาอยู่ข้าง ๆ ยกเว้นเพียงคนเดียว เขานั่งอยู่ข้างสนาม และจมดิ่งอยู่กับการอ่าน

เขาดูเหมือนจะมีอายุราว ๆ สามสิบหรือสี่สิบปี ด้วยผมที่แยกลงมาจากกลางหัว เขาจึงดูติ๋มไม่น้อย

เมื่อแดร์ริลเข้ามา เขาก็พลันสนใจในชายคนนี้ทันที เนื่องจากเขาเลือกที่จะอ่านหนังสือแทนที่จะทำกิจกรรมในเวลาว่าง แดร์ริลลอบดูรูปภาพของเชสเตอร์ที่เมแกนมอบให้เขามา กลายเป็นว่าชายที่กำลีงอ่านหนังสืออยู่นี้คือเป้าหมายของเขา!

นี่มันเป็นไปไม่ได้ ชายที่เมแกนระบุถึงนั้นเป็นสมาชิกระดับสูงของนิกายตำหนักอมตะ เขาควรดูทรงพลังมาก ในขณะที่ชายตรงหน้าเขานั้นมีรังสีที่ค่อนข้างอ่อนแอ หรือบางทีเขาอาจเป็นปรมาจารย์ระดับหนึ่ง?

มากไปกว่านั้น เจ้าเชสเตอร์ วิลสัน คนนี้ทั้งดูบ้าวิชาการและอ่อนแอ! และหนังสือที่เขาอ่านนั้น… อะไรเนี่ย?! ตำราพิชัยสงครามของซุนวู?! ใครเขาอ่านตำราพิชัยสงครามของซุนวูในคุกกัน?

แดร์ริลคิดว่านี่มันตลก ในขณะที