ซาเวียร์ คิง คือปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าจากสำนักคุนหลุนปัญหาใหญ่สำหรับตัวเขาคือ เขามีความคิดวิปลาส เขากระสันหาผู้หญิง เขาถ้ำมองลิลี่และอีวอนมาตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เขาหาทางจะใกล้ชิดกับพวกเธอเขาไม่พอใจที่ทั้งสองคนชิดใกล้กับแดร์ริล เขาจึงปาลูกบาสเกตบอลใส่โดยไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง"ฉันขอโทษ ลูกบาสมันหลุดมือน่ะ" ซาเวียร์ ยิ้ม"ไม่เป็นไรครับ" แด์ริลตอบอย่างเมินเฉยซาเวียร์เก็บลูกบาสและกลับไปที่สนามแดร์ริลหันกับมาสนทนากับเซอร์ซีต่อ "ได้เลย เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีหลังเลิกเรียน?"ดาวของโรงเรียนถึงขั้นออกปากชวนเขาไปเลี้ยงมื้ออาหาร หากปฏิเสธก็คงน่าเสียดายขณะเซอร์ซีจากไป เธอแอบดีใจกรุ้มกริ่มอย่างเก็บอาการ คงสภาพเย็นชาปกติของเธอไว้ลิลี่เกี่ยวแขนแดร์ริลรั้งไว้และถาม "ทำไมเธอต้องมาขอโทษนาย? แล้วทำไมต้องเลี้ยงข้าวนายตอบแทนด้วย?"อีวอนก็สงสัยเช่นกัน เพราะเซอร์ซีเป็นถึงดาวของโรงเรียนเฮกเซด ผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาเธอแต่ก็ล้มเหลว แต่กลับแดร์ริลเธอเข้ามาหาด้วยตัวเธอเอง! ด้วยเหตุนี้ ลิลี่และอีวอนรวมตัวเป็นทีมเดียวกันแดร์ริลหัวเราะลั่น แต่ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรต่อลูกบอลก็กระเด็นม
ซาเวียร์ชะงักหยุดกำปั้นทันที "โอ้ มิสแคทเธอรีน" เขาหัวเราะเบา ๆ ให้กับเธอที่หยุดเขา แคทเธอรีน มีสเน่ห์ชวนหลงใหลอย่างมาก ด้วยวุฒิภาวะน่าเคารพอย่างสูงลิลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอบคุณพระเจ้า มิสแคทเธอรีนมาขัดจังหวะได้ทันเวลา ไม่อย่างงั้นแดร์ริลคงโดนกระทื้บซาเวียร์เป็นถึงกับอาจารย์ แดร์ริลจะไปสู้เขาได้อย่างไรแคทเธอรีนหน้านิ่ว "มิสเตอร์ซาเวียร์ เรื่องทั้งหมดเกิดอะไรขึ้น?" เธอกล่าวถาม เธอไม่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด"เปล่า เราก็แค่หยอกล้อกันเท่านั้นเอง" ซาเวียร์หัวเราะดังสนั่นแคทเธอไม่เชื่อกับคำกล่าวของเขาแมัแต่น้อย "ฉันเห็นทุกอย่าง มิสเตอร์ซาวเวียร์ ในฐานะอาจารย์ คุณไปรังแกลูกศิษย์ได้อย่างไร?" เธอกล่าวหาอย่างเย็นชาแคทเธอรีนนั้นก็ไม่ถูกชะตากับซาเวียร์ นิสัยทะลึ่งตึงตังของเขาเป็นที่กล่าวขานเลื่องชื่อลือชา ในหมู่หกสำนักหลัก"มิสแคทเธอรีน คุณเข้าใจผิดแล้ว!" ซาเวียร์แสยะยิ้ม ขณะแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ "อย่างผมจะไปรังแกลูกศิษย์ได้ยังไง? ผมแค่หยอกล้อเล่นกับเขา ถ้าคุณไม่เชื่อผมลองถามนักเรียนคนอื่น ๆ ดูได้""ใช่ครับ มิสแคทเธอรีน คุณมองผิดไปแล้ว" เคนท์พูดแทรกขึ้นมา "มิสเตอร์ซาเวียร์กับแดร์ริ
แคทเธอรีนถอนหายใจออกมายาวเหยียดแล้วกล่าวต่อ "ความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จวิชาในคัมภีร์นี้คือหนึ่งในพันเท่านั้น ดังนั้น อย่าหวังว่าเธอจะเชี่ยวชาญมันในโอกาสแบบนี้"มันจะยากแค่ไหนกัน?แดร์ริลขมวดคิ้ว "มิสแคทเธอรีน เมื่อไหร่ผมจะเข้าไปได้ครับ?" เขาถาม"ฉันพาเธอเข้าไปได้เลย" เธอตอบ"มิสแคทเธอรีน ช่วยรอผมตรงนี้สักครู่ก่อน" แดร์ริลขัด เขาวิ่งกลับไปหาเซอร์ซีด้วยท่าทางรู้สึกผิดบนใบหน้า"เซอร์ซี ผมขอโทษจริง ๆ" เขากล่าว "ผมมีบางอย่างต้องไปทำกับมิสแคทเธอรีน ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถไปทานอาหารกับคุณได้ เอาไว้คราวหลังได้ไหม?"การทานอาหารกับสาวงามนั้นเป็นเรื่องที่น่าล่อตาล่อใจก็จริง แต่ใครจะสามารถปฏิเสธโอกาสในการเรียนรู้หนึ่งในคัมภีร์ของหกสำนักหลักได้กันล่ะ?"โอเค" เซอร์ซีพยักหน้าอย่างไม่ชอบใจ ไม่มีใครเคยปฏิเสธเธอ! แดร์ริลเป็นคนแรกเลยครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น แดร์ริลได้ตามแคทเธอรีนไปที่ห้องสมุด ออดของโรงเรียนเพิ่งดัง และนักเรียนมากมายก็เข้าไปเช่นกันพวกเขาผ่านกลุ่มคนเข้าไปในมุมเงียบสงบที่มีรูปวาดติดอยู่ที่กำแพง แคทเธอรีนยกรูปออก มันเผยให้เห็นปุ่มทองคำที่ซ่อนอยู่หลังมัน เมื่อเธอกดปุ่มนั้น กำแพงก็พลั
คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์แค่ชื่อก็ดูทรงพลังแล้ว! แดร์ริลโห่ร้องอย่างมีความสุข เขาพลิกหน้ากระดาษอย่างใจร้อน และอ่านตัวหนังสือไม่กี่ประโยคบนหน้าแรก'คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์นั้นเป็นของสำนักเส้าหลิน คิดค้นโดยพระโพธิธรรม มันคือผลงานชิ้นเอกของพลังภายใน''พลังภายใน? นี่มันไม่ได้เป็นวิชาที่ทรงพลังเหรอ?'อย่างไรก็ตาม เขายังคงเปิดหน้าคัมภีร์ต่อไป และในที่สุด้ขาก็จมอยู่กับเนื้อหาของคัมภีรืสรุปคือมันไม่ใช่หนังสือพลังภายในทั่วไป มันอธิบายรายละเอียดว่าหากสามารถบรรลุวิชานี้ได้ พลังภายในของผู้ใช้จะบริสุทธิ์เท่าที่พลังงานจะบริสุทธิ์ได้ นั่นหมายความว่าหากใครสามารถบรรลุคัมภีร์พลังพิสุทธิ์บริสุทธิ์ได้อย่างหมดจด พวกเขาจะทรงพลังมากกว่าผู้บ่มเพาะในระดับเดียวกันด้วยเหตุนี้ แดร์ริลจึงมีความสุข เขานั่งขัดสมาธิ ปลดปล่อยสนามพลังออกมา แล้วเริ่มบ่มเพาะเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงมาถึงในอีกสองวันต่อมา ทั่วทั้งเมืองอยู่ในบรรยากาศของการเฉลิมฉลอง ขนมไหว้พระจันทร์ถูกวางขายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งคนมากมายออกมาเดินเล่นที่สวน ยังไงก็ตาม ลิลี่ยังคงอยู่ที่บ้าน เธอหม่นหมองแพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง หลงหยา—รายได้แหล่งเดียวของเธอ—ได้ป
คุณย่าลินดันดูท่าทางอับอายอย่างมาก"แม่ หยุดเถอะ..." ลิลี่ขอร้องเสียงแผ่วลิลี่กล่าวต่อ "คุณย่าคะ คุณย่าอยากให้หนูช่วยอะไร?"คุณย่าลินดันและวิลเลียมมองหน้ากัน "ลิลี่ หากหลานมอบเงินเพื่อช่วยธุรกิจของตระกูลให้ผ่านพ้นความยากลำบากครั้งนี้ไปได้ พวกเราจะซาบซึ้งมาก" เธอยิ้มวิลเลียมเสริม "แน่นอน เราจะมอบหุ้นบางส่วนให้เธอด้วย"ลิลี่ยังคงนิ่งเงียบและจมอยู่ในภวังค์ของเธอซาแมนธาเริ่มการดูหมิ่นของเธออีกครั้ง "พวกคนหน้าไม่อาย! ลืมไปแล้วเหรอว่าหุ้นบางส่วนนั่นมันเป็นของเธอ? พวกคุณขโมยมันไปจากเธอ แล้วตอนนี้พอพวกคุณเงินหมด พวกคุณก็วิ่งกลับมาหาเรา""แม่ หยุดนะ!" ลิลี่ตวาด เธอเหลือบมองคุณย่าลินดันแล้วตกลง "ก็ได้ หนูจะยอมรับข้อตกลงของคุณย่า"เธอยังมีเงินเป็นสิบ ๆ ล้านอยู่กับตัว หากเธอยังเก็บไว้นานกว่านี้ มันจะต้องหมดจากอาการติดพนันของซาแมนธาแน่ เธอยอมเสียเงินแลกเปลี่ยนกับหุ้นบางส่วนยังดีเสียกว่า อย่างไรก็ตาม เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายหลอกเอาในครั้งนี้คุณย่าลินดันยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า "ยอดยเยี่ยม! ย่ารู้ว่าหลานไม่ใช่คนโหดร้าย เพราะยังไงเสียเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ! เราจะแลกเปลี่ยนหุ้นยี่สิบ
แน่นอน แดร์ริลย่อมรู้ว่าถนนแอตแลนติกจะต้องอัดแน่นไปด้วยผู้คน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พอลจะจองถนนได้ทั้งสาย?จากนั้น มือถือก็ดังขึ้น มันมาจากลิลี่ลิลี่ถาม "แดร์ริล นายออกมาจากห้องสมุกรึยัง?"ลิลี่เดินอยู่บนถนนแอตแลนติกตอนที่เธอคิดจะโทรหาแดร์ริล เธอไม่คิดว่าเขาจะรับ! แดร์ริลหัวเราะ เขาได้ยินความเร่งรีบและคึกคักมาจากฝั่งของลิลี่ "ใช่ คุณอยู่ที่ไหน?" เขาตอบสนอง"ฉันอยู่ที่ถนนแอตแลนติกกับเจดแล้วก็เฟบี้ คนเยอะมาที่นี่! มาหาพวกเราสิ!" ลิลี่อุทานอย่างคาดหวังแล้วแดร์ริลจะปฏิเสธได้อย่างไร? "โอเค รอผมได้เลย!" เขาตอบลิลี่วางสายด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ความจริงที่ว่าเธอจะได้พบกับแดร์ริลในอีกไม่นานทำให้เธอแทบเป็นลม!แท็กซี่ที่แดร์ริลเรียกเกือบจะไม่ถึงถนนแอตแลนติกเพราะรถติด แดร์ริลลงมาแล้วเดินไปตามฝูงชน มีร้านข้างทางมากมายที่นี่ เหล่าคนขายต่างตะโกนเพื่อเรียกลูกค้า โคมไฟต่างประดับประดาถนนทั้งสายเป็นทิวแถวแดร์ริลชื่นชมภาพตรงหน้าขณะที่ตามหาลิลี่ไปด้วย"มารับการตรวจดวงชะตา! ร้านหมอดูเปิดให้บริการแล้ว!"เมแกนและเคนท์นั้นอยู่ไม่ไกลตอนที่พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของหมอดู หมอดูคนนี้ดูจะมีอายุประมาณสี่สิบ
หมอดูคิดหาวิธีแก้ปัญหา "การทำลายกระแสแห่งโชคร้ายนั้นง่ายมาก" เขาอธิบาย "เพียงแค่เลือกฤกษ์ดี ๆ แล้วแต่งงานเสีย"แต่งงาน?เมแกนตะลึง จากนั้นเธอก็รู้สึกตัว เธอหน้าแดงขึ้นหมอดูกล่าวต่อ "ฉันเพิ่งสังเกตได้ว่าชายที่อยู่ข้างคุณนั้นมีธาตุน้ำในตัวเขา พวกคุณสองคนเหมาะสมกัน! หากให้ฉันเดา พวกคุณคงเป็นคู่รักกันใช่ไหม?"เมแกนหน้าแดงแล้วพยักหน้าหมอดูหัวเราะ แล้วตบที่ตักของตัวเอง เขาแกล้งทำเป็นนับนิ้วแล้วอุทาน "มันสมบูรณ์แบบ! ในอีกหกเดือนข้างหน้า จะมีสองวันที่เป็นฤกษ์ที่ดีในการเกิดพิธีวิวาห์ ขอแสดงความยินดีกับคู่แต่งงานใหม่ล่วงหน้า!"จากนั้น หมอดูก็ถอนหายใจออกอย่างโล่งอก เขาทำภารกิจสำเร็จแล้วเคนท์ฉีกยิ้มกว้าง เขาใช้โอกาสนี้ในการคว้ากล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง "เมแกน แต่งงานกับผมนะ" เขาเปิดกล่อง เผยให้เห็นแหวนเพชรในนั้น มันเป็นประกายใต้แสงโคมทั้งหลายฝูงชนอุทานอย่างชื่นชม ช่างโรแมนติก เขาขอแต่งงานในกลางงานเทศกาลวันไหว้พระจันทร์!เมแกนกัดริมฝีปากของเธอ เธอประทับใจแต่ก็อาย เธอและเคนท์มีสัญญาวิวาห์อยู่ในมือ งานแต่งงานของพวกเธอถูกผูกไว้แล้ว ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นว่าจะเกิดขึ้นเมื่
แดร์ริลหัวเราะแล้วเหลือบมองหมอดู "ผมไม่สนใจ""ไม่นะ คุณผู้ชาย!" หมอดูตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เคนท์ลอบสั่งให้เขาขวางแดร์ริลไว้ เขาคว้ามือของแดร์ริลแล้วแกล้งตรวจดูลายมือของเขา "คุณมีชะตาที่แน่มาก ๆ รอคุณอยู่นะสหาย""ใช่ ท่านพูดถูก ชีวิตเขามันยากลำบากจริง ๆ นั่นแหละ!" เคนท์ระเบิดหัวเราะแล้วตะโกน "ทุกคน! หมอดูท่านนี้แม่นมากจริง ๆ !""ฉันไม่สนใจการดูดวง ปล่อยฉัน" แดร์ริลหงุดหงิดหมอดูยังคงไม่หยุด "ไม่นะ สหาย มันเป็นโชคชะตาที่พวกเราได้พบกัน ดังนั้นฉันต้องดูดวงของคุณ ฉันเห็นได้ว่าเธอนั้นใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การปกป้องของคนอื่นในฐานะลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต"ฮ่าฮ่าฮ่า!'เขาเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต!'ฝูงชนรอบข้างระเบิดหัวเราะเมื่อพวกเขาได้ยินเคนท์ตบไหล่ของแดร์ริลแล้วถอนหายใจ เขาแกล้งทำเป็นเจ็บปวด "นายได้ยินไหม? หมอดูบอกว่านายเป็นได้แค่ลูกเขยบ้านคนอื่น มันเป็นโชคชะตา ฉันล่ะรู้สึกเสียใจกับนายจริง ๆ"เมแกนยิ้มไม่ออก เธอกัดริมฝีปากของเธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ'ชะตาของแดร์ริลน่าสงสารขนาดนี้เลยเหรอ? ขนาดหมอดูยังบอกว่าเขาจะต้องเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นไปตลอดทั้งชีวิต!'แดร์ริลยิ้มในขณะที่เข