บทที่ 507

"แกพูดว่าอะไรนะ?"

โอเชี่ยนนั้นตกตะลึงมึนงงขณะเขาคิดว่าได้ยินแดร์ริลผิดไป เขามองไปที่ชายหนุ่มอย่างประหลาดใจขณะเขาเขี่ยขี้หูในท่าทีประชดประชัน "พูดอีกทีสิ?"

'ไอ้เด็กคนนี้มันใจถึงที่พยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่'

'เขาไม่มีกำลังภายในเลย เขาจะต้องโง่มากแน่นอน'

แดร์ริลจ้องไปที่โอเชี่ยนอย่างเย็นชา และกล่าวถามซ้ำอีกครั้ง "ฉันบอกว่าเอามือสกปรกของแกออกไปจากตัวเธอ"

"ไอ้ห่า แกอยากตายใช่ไหม?" โอเชี่ยนตะคอก

พรึ่บ!

ลูกสมุนของโอเชี่ยนรีบเร่งเข้าไปหาตัวแดร์ริลเมื่อหัวหน้าของพวกเขาตะคอก พวกเขาเหลือบมองแดร์ริลด้วยสายตาขึงขังขณะรอรับคำสั่ง พวกเขาพร้อมที่จะสับแดร์ริลเป็นชิ้น ๆ!

อย่างไรก็ตามแดร์ริลยังคงยืนหยัดไม่มีแม้แต่ร่องลอยของความหวาดกลัวบนใบหน้า!

“เฮ้ย ไอ้หนู แกนี่มันตลกดี” โอเชี่ยนหัวเราะ “พวกแกมีกันตั้งหลายคน แต่มีแค่แกคนเดียวที่ใจถึงก้าวออกมา แกแค่รนหาที่ตายใช่ไหมล่ะ?”

แดร์ริลยิ้มและกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่สนว่าพวกแกจะมารีดไถ่เงินชาวบ้าน แต่พวกแกจะมาไล่จับผู้หญิงพวกนี้ไปไม่ได้ ฉะนั้นเอามือสกปรกของแกออกไปจากพวกเธอซะ ฉันจะไม่พูดซ้ำอีกครั้ง”

“ว้าว โอเค เท่ากับแกอ