บทที่ 512

อีกฝากหนึ่งของคู่สาย เมแกนสัมผัสได้ถึงความเย็นชาของแดร์ริล เธอกัดริมฝีปากของเธอและอยากจะร้องไห้ “พี่ชายที่แสนดี ฉันขอโทษจริง ๆ ในวันนั้นฉันไม่อยากทำร้ายนาย แต่อาจารย์ต้องการให้ฉันทำ ฉันไม่มีทางเลือก”

เมแกนกล่าวอย่างมีความหวัง “ฉันเลยอยากจะเจอกับนายเป็นการส่วนตัวเพื่อไปขอโทษด้วยตัวเอง ถือว่าฉันขอได้ไหม?”

แดร์ริลนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังจากเดินออกมาจากห้องนำ้ เขาจิบไวน์และไม่ได้กล่าวคำใด ๆ ออกไป

“พี่ชายที่แสนดี...” เมแกนรู้สึกแย่ “ฉันขอโทษ ได้โปรด ขอร้องให้ฉันได้พบกับนายอีกสักครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ถ้านายไม่อยากมาเจอฉัน ฉันจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้เลย”

แดร์ริลถอนหายใจกล่าวตอบ “ให้ไปเจอเธอที่ไหน?”

แดร์ริลไม่ได้ต้องการจะไปพบเธอ เขารู้สึกว่าเขาไม่มีทางเลือกหลังจากได้ยินในสิ่งที่เธอกล่าว เขาคงจะได้พบกับเธอแค่เพียงครั้งเดียว

เมแกนลุ้นระทึกมากเมื่อแดร์ริลตกลงที่จะพบเธอ “ในที่สุดนายก็ตกลงที่จะพบฉัน นี่มันยอดเยี่ยมมาก!” เมแกนมีความสุขราวกับเด็กน้อย

เมแกนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เธอกังวลว่าแดร์ริลจะเพิกเฉยต่อเธอ เธอรู้สึกสบายใจขึ้นที่แดร์ริลตกลงจะมาพบเธอ

“ฉันจะรอนายอยู่ที่ บลูดรี