อีกด้านหนึ่ง แดร์ริลกำลังฮัมเพลงขณะเขากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อที่จะกลับไปเข้าไปข้างในห้องเมื่อเขาไปถึงทางเดินบริเวณนอกห้อง เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย“แดร์ริล?”เขามองไปที่ต้นทางของเสียง และเห็นห้องของบรรดาหญิงสาวหน้าตาสวยสด พวกเธอกำลังยิ้มและสนทนากันอยู่นั่นคือเซอซี, เอเวอลีน และเพื่อน ๆ ของพวกเธออีกสองสามคนเซอซีลุกขึ้นยืนและยิ้ม “แดร์ริล นายก็มาที่นี่ บังเอิญอะไรขนาดนี้!” เธอจากไปหลังจากการชุมนุมรวมตัวกันก่อนหน้านี้เพื่อไปหากับเพื่อน ๆ ของเธอ และเจอเข้ากับแดร์ริลอย่างไม่คาดคิดทุกคนต่างมองไปที่แดร์ริล“เขาไม่ใช่ไอ้ทึ่มคนนั้นเหรอ?”“ฉันยังมีรูปเขาล้างเท้าเอเวอลีนอยู่เลย”ความวายป่วงทำให้แดร์ริลรู้สึกอับอาย โอ้บ้าจริง! พวกเขายังจดจำเหตุการณ์ล้างเท้าครั้งนั้นได้“แดร์ริล นั่งลงก่อนสิ” เซอซีลุกขึ้นนึกย้อนกลับไปที่ชายหาด เมื่อคนจากสำนักชายฝั่งต้องการข่มเหงรังแกเธอ แดร์ริลเป็นคนเดียวที่ยืนหยัดต่อสู้กับพวกเขา เซอซีชื่นชมในความช่วยเหลือของเขาไม่นานมานี้เอง แดร์ริลได้ปล่อยตัวคุณปู่ของเอเวอลีน เธอยังไม่ได้ตอบแทนความดีความชอบของเขา ดังนั้นเซอซีจึงอยากจะชวนแดร์ริลมาดื่ม“ฉ
เอเวอลินมีท่าทีเงียบขรึม เธอรู้สึกไม่พอใจ‘ก็ยั่วยุเขาต่อไปให้เขาดื่ม ดื่มจนไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก’บรรดาหญิงสาวก็ยังคงโน้มน้าวเขา ใบหน้าของแดร์ริลแดงระเรื่อหลังจากดื่มไปนับไม่ถ้วน มีขวดเปล่าหลายสิบขวดวางอยู่รอบ ๆ เท้าของเขาในที่สุดแดร์ริลก็ดื่มต่อไปอีกไม่ไหว เขาหลับฟุบลงไปกับโต๊ะหญิงสาวสองสามคนฉีกยิ้มขณะพวกเธอเขย่าไหล่แดร์ริล “แดร์ริลตื่นเร็ว ลุกขึ้นมาดื่มอีก”“เขาเมาแล้วเหรอ?”“ไม่สนุกเลย”หญิงสาวสองสามคนลุกขึ้นยืนและกล่าว "เซอซี ไปกันเถอะเขาคออ่อนมาก ไม่สนุกเลย ไปดูหนังกันเถอะ" แล้วพวกเธอก็พากันออกจากห้องไปเซอซีรู้สึกเสียใจ เธอกล่าวกับเมแกน “เมแกน ฉันขอโทษ เพื่อนของฉันขี้เล่นเกินไป แดร์ริลเมาแอ๋ เรามารบกวนพวกเธอทั้งคู่รึเปล่า?”เมแกนโบกมือไม่ถือสา “ไม่ต้องกังวล เรามาที่นี่ก็แค่ดื่มกันเท่านั้นเอง เธอไปดูหนังเถอะเดียวฉันจัดการพาแดร์ริลไปส่งบ้านเอง”“โอเค งั้นเราขอตัวไปก่อน” เซอซีหยักหน้าและออกจากห้องตามเพื่อน ๆ ของเธอไปเมแกนและแดร์ริลถูกทิ้งให้เหลืออยู่ในห้องนี้ แดร์ริลยังคงหลับอยู่บนโต๊ะเมแกนขบริมฝีปากของเธอขณะมองไปที่แดร์ริลอย่างใกล้ชิด เธอรู้สึกอึดอัดใจเธอเห็นหนังส
ไม่ว่าลูกค้าคนไหนก็ตามก็ไม่สมควรจะเข้าไปห้องควบคุมความปลอดภัย เมแกนหมุนข้อมือของเธอ และเข็มสีเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ เธอตวัดเข็มตัดสายไฟที่เชื่อมต่อกับห้องควบคุมความปลอดภัยออกเมแกนมีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางเกี่ยวกับกล้องวงจรปิด เธอจัดการกับเรื่องนี้ในคดีที่เธอได้ทำเป็นกิจวัตรมันคือระบบรักษาความปลอดภัยรุ่นล่าสุด แค่ตัดสายไฟเพียงอย่างเดียว ระบบรักษาความปลอดภัยทั้งหมดก็จะพังและหยุดทำงาน“แดร์ริล ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากจะทำแบบนี้เลย แต่ฉันต้องเชื่อฟังคำสั่งของท่านอาจารย์ ฉันไม่มีทางเลือก” เมเดินมุ่งหน้าออกไปที่ทางออกของบาร์ขณะเธอพึมพัมกับตัวเอง เธอนั่งอยู่ในรถหยิบคัมภีร์ปริศนาและเกราะไหมสวรรค์ออกมา“แดร์ริล ท่านอาจารย์ของฉันบอกเอาไว้ว่าคัมภีร์มหาปริศนานั้นมีความสำคัญมาก มันไม่สามารถจะตกไปอยู่ในมือของคนมีเจตตนาชั่วร้ายได้” เมแกนขบริมฝีปากของเธอและพึมพัมต่อไปอีก “นายมีความสัมพันธ์กับนิกายตำหนักอมตะ เราจะเก็บคัมภีร์เล่มนี้และชุดเกราะไว้เพื่อตัวนายเอง นิกายตำหนักอมตะก็จะเข้ามาชิงมันไปไม่ได้”เมื่อเธอคิดอย่างนั้นเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ขับรถออกไปที่บลูดรีมบาร์แดร์ริลตื่
หลังจากที่เขาใช้เวลากว่าครึ่งวันนั่งคิด แดร์ริลตบเข้าไปที่หน้าตักของเขาและนึกออก มันจะต้องเป็นฝีมือของเอเวอลีนอย่างแน่นอนที่ได้ขโมยคัมภีร์ไปเพื่อน ๆ ของเธอทั้งหมดต่างตั้งใจที่จะยัดเยียดให้เขาดื่มเข้าไปเยอะ ๆ เอเวอลีนจะต้องเป็นคนสั่งให้พวกเธอทำอย่างนั้น เธอจะทำให้เขาเมาแอ๋เพื่อที่จะได้ขโมยคัมภีร์อย่างนั้นเหรอ?แดร์ริลเดือดดาล เขากดเบอร์โทรศัพท์ไปหาเอเวอลีน เขาได้เบอร์มาตอนที่ช่วยคุณปู่ของเอเวอลีนออกมาเมื่อมีคนรับสายแดร์ริลก็เดือดดาลมากเขาตะคอกใส่โทรศัพท์ “เอเวอลีนเธอชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว! คุณปู่ของเธอยกคัมภีร์มหาปริศนาให้กับฉัน เธอมาขโมยมันไปได้ยังไง?”“นี่แกกำลังพูดเรื่องอะไร?”เอเวอลีนนั้นกำลังดูหนังอยู่ในโรงภาพยนต์กับเพื่อน ๆ ของเธอ เธอโกรธเคืองมากเมื่อแดร์ริลดุด่าเธอ “นี่แกบ้ารึเปล่า? แกมันปีศาจร้าย แกเสียสติไปแล้วใช่ไหม? ไปให้พ้น!”เธอวางสายไปทันทีหลังจากกล่าวจบ!“ให้ตายสิ!” แดร์ริลโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ…สถานที่แห่งหนึ่งหลังจากที่เมแกนได้ขโมยคัมภีร์มาแล้ว สถานที่แห่งแรกที่เธอไปคือคฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้เธอเดินมุ่งหน้าเขาไปที่ด้านข้างของห้องโถงและมองเห็นแม่ชีแห่งโชคชะตากำล
แม่ชีแห่งโชคชะตาไม่เคยพบกับเซปไฟร์มาก่อน เธอไม่รู้ว่าบุรุษผู้นี้คือตัวปลอมถึงแม้ว่าเธอจะเคยพบกับพลังพายุฝนฟ้าคะนอง ตอนที่พวกเขาได้ช่วยเหลือจีนและคนอื่นที่เหลือจากการที่โดนแด๊กซ์ลักพาตัวไป เธอไม่รู้ว่าพวกเขาหน้าตาเป็นอย่างไร เธอจึงจำไม่ได้ว่าบุรุษผู้นี้คือตัวปลอมแม่ชีแห่งโชคชะตาพยักหน้า "คุณมาที่นี่ทำไมท่านขุนพลเซปไฟร์?"แทบจะทุกคนเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของสำนักประตูสุราลัย และเหล่าบรรดาสมาชิก สองขุนพลสายฟ้า, จตุขุนพล และสิบปรมาจารย์สวรรค์ แม่ชีแห่งโชคชะตาจึงเรียกบุรุษผู้นี้ว่าขุนพลเซปไฟร์ชายในชุดสีดำฉีกยิ้มและกล่าวตอบอย่างอ่อนน้อม "แม่ชีแห่งโชคชะตา สำนักประตูสุราลัยเพิ่งจะสถาปนามาได้ไม่นานนัก พวกเราจึงอยากจะเชิญชวนแม่ชีแห่งโชคชะตามาดื่มสังสรรเพื่อทำความรู้จักให้สนิทสนมกันยิ่งขึ้น"แม่ชีแห่งโชคชะตาฉีกยิ้มและกล่าวตอบอย่างภาคภูมิใจ “สำนักง้อไบ๊คือสำนักชั้นนำ ดังนั้นเราจะไม่เข้าร่วมการดื่มสังสรรใด ๆ แม้ว่าสำนักประตูสุราลัยจะมีชื่อเสียงเป็นที่ประจักษ์ในวงการ แต่ฉันไม่คิดว่าพวกคุณมีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเชิญชวนพวกเรา”หกสำนักหลักมีประวัติศาสตร์มายาวนานหลายร้อยปี สำนักเกิดใหม่เล็ก
แม่ชีแห่งโชคชะตากำลังจะเอ่ยปากกล่าวขณะเธอถูกขัดจังหวะโดยชายในชุดดำเขาฉีกยิ้ม "ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา คุณรู้สึกอ่อนแอและไม่สามารถที่จะใช้กำลังภายในของตัวเองได้ใช่ไหม?"ในเวลานั้น สีหน้าท่าทางความรู้สึกของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็เปลี่ยนไป เธอมองไปที่เขาอย่างสงสัย "คุณรู้ได้ยังไง?"ชายในชุดดำหัวเราะเยาะออกมาเสียงดัง "แน่นอน ก็ผมคือคนที่วางยาคุณเองไง"อะไร? แม่ชีแห่งโชคชะตาประหลาดใจและโกรธแค้น และเธอก็ยังตกตะลึงอีกด้วย! นี่มันยาพิษอะไร? มันรุนแรงมากเสียจนเธอไม่ทันได้รู้ตัว!บุรุษผู้นั้นฉีกยิ้มกว้าง ขณะเขาหยิบขวดหยกเล็ก ๆ ออกมาและมองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา "ผมใช้ ยาพิษมลาน"ยาพิษมลาน! มีข่าวลือว่ายาพิษมีกลิ่นที่น่ารื่นรมย์ เมื่อสูดดมเข้าไปจะรู้สึกอ่อนแอปวกเปียกและไม่สามารถใช้กำลังภายในได้ แม่ชีแห่งโชคชะตาสามารถจับกลิ่นได้ แต่เธอไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมของลูกศิษย์สาวกของเธอ เธอไม่คาดคิดว่ามันคือยาพิษมลานมันเป็นยาพิษที่หายากมาก"แก..."แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นประหลาดใจและโกรธเคืองเมื่อเธอได้ยินอย่างนั้น เธอจ้องเขม็งโกรธแค้นไปที่บุรุษผู้นั้นเธอใช้ชีวิตอยู่ในยุทธจักรมาเนิ่นนาน และเ
ในเวลาเดียวกันที่ห้องวิปัสสนาวัดเส้าหลินท่านประมุขอนันต์แห่งสำนักเส้าหลินในผ้าคลุมสีแดงกำลังนั่งวิปัสสนากรรมฐาน มาสเตอร์รี้ดก็นั่งอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกันลูกศิษย์คนหนึ่งวิ่งไปที่ประตูและกล่าวอย่างสุภาพ “ท่านอาจารย์ มีคนมารออยู่ที่ประตูด้านนอก เขาบอกว่าเขาคือเซปไฟร์จากสำนักประตูสุราลัย เขาต้องการขอเข้าพบอาจารย์โดยด่วน”เซปไฟร์จากสำนักประตูสุราลัย?ท่านประมุขอนันต์ ลืมตาขึ้นและพยักหน้า "เยี่ยมไปเลย ฉันจะไปพบกับเขา"จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องโถงสำนักประตูสุราลัยค่อนข้างโด่งดังขึ้นมาเมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาสามารถจัดการกับองค์กรอาชญากรรมและกลุ่มผู้ชั่วร้ายเลวทรามได้ภายในเวลาอันสั้น การทำความดีของพวกเขาน่ายกย่องสรรเสริญ ท่านประมุขอนันต์ ชื่นชมผลงานของพวกเขาและต้องการจะพบพวกเขาเซปไฟร์คือหนึ่งในจตุขุนพล ท่านประมุขอนันต์นั้นปลาบปลื้มใจที่จะได้พบเจอกับเขาในเวลาเพียงวันเดียว ไม่ใช่แค่เพียงหกสำนักหลักเท่านั้นที่ได้รับคำเชิญชวนจากเซปไฟร์แห่งสำนักประตูสุราลัย แต่สำนักอื่น ๆ พวกเขาก็ยังได้รับคำเชิญชวนแบบเดียวกันในเวลาเดียวกันพวกเขาทั้งหมดเผชิญกับปัญหาเดียวกัน ท่านประมุขส
แดร์ริลมองไปที่เจด และพยักหน้า "บริษัทช่วงนี้ดำเนินกิจการเป็นยังไงบ้าง?""คุณพ่อ อสังหาริมทรัพย์ลินดันประสบความสำเร็จมีรายได้ประมาณ 3,000 ล้านต่อปี” เจดรายงานกับแดร์ริลเมื่อเร็ว ๆ นี้เจดได้ซื้อที่ดินที่มีประโยชน์เพิ่มเติมอีกสองสามแห่งจากธนาคาร เฟลิกซ์ เบลคลีที่มักจะผูกขาดตลาดอสังหาริมทรัพย์ของเมืองตงไห่เนื่องจากเขาออกไปทำธุรกิจในเมืองอื่น ทรัพยากรของเมืองตงไห่จึงเหลือไว้กับอสังหาริมทรัพย์ลินดันหลังจากที่เขาฟังรายงานของเจด แดร์ริลชื่นชมเธอในความพยายามของเธอและปล่อยให้เธอทำงานต่อไปเมื่อเจดออกไป แดร์ริลก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาถอนหายใจกำลังภายใน ข้างในร่างกายของเขาก็กลับมาเริ่มทำงานอีกครั้ง เม็ดยาเทวะออกฤทธิ์แล้วเขาได้บรรลุไประดับปปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!แดร์ริลได้ยินเสียงกระดูกในร่างกายของเขา มันเป็นปรากฏการณ์ที่น่าเหลือเชื่อสำหรับผู้บ่มเพาะที่จะบรรลุขั้นจากระดับปรมาจารย์ยุทธ์ไปเป็นระดับปรมาจารย์ยุทธ์เขาหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งในที่สุดแดร์ริลก็ลุกขึ้นยืน เขานั้นตื่นเต้นมาก! เขาต่อยอากาศและมันก็แตกกระจายกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ!ช่างแข็งแกร่งอะไรเยี่ยงนี้!