บทที่ 773

ชาวประมงลุกหนีไปทันทีเมื่อเห็นเขา เขาจะมีโอกาสไปซื้อได้อย่างไร? และมากกว่าไปกว่านั้นเงินตราที่เขามีติดกับตัวก็ไม่สามารถจะใช้จ่ายที่นี่ได้

ลิลี่หัวเราะเบา ๆ กับเรื่องนี้ “คราวหน้าอย่าทำอีกล่ะ” ถึงแม้ว่าจัสตินจะขโมยมันมาเพื่อเธอ แต่มันก็ยังคงเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม

ทั้งสองเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ลิลี่รู้สึกอารมณ์ดีถึงแม้ว่าเธอจะต้องเดิน ทัศนียภาพอันงดงามระหว่างทางสวยราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด

พวกเขาสองคนเดินมานานเกือบสองชั่วโมงก่อนที่จะเดินมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่ผู้คนพลุกพล่าน

เมืองมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมันดูเป็นถนนที่จอแจจากระยะไกล เพราะมันมีแผงขายอาหารนานาชนิดตามริมถนนและยังมีทั้งลูกกวาดและตุ๊กตาดินเผาวางขายอยู่ด้วย

ทั้งสองคนเริ่มหิวกระหายหลังจากเดินมาสองชั่วโมง จัสตินเอามือล้วงประเป๋าและรู้สึกวิตกกังวล

เงินตราจากจักรวาลโลกไม่สามารถจะใช้กับที่นี่ได้

พวกเขาควรจะทำอย่างไร?

สิ่งที่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีกก็คือชาวเมืองต่างพากันชี้นิ้วและตำหนิเครื่องแต่งกายของเขาและลิลี่ มันทำให้สถานการณ์ค่อนข้างอึดอัด

“ลิลี่ มันมีโรงรับจำนำอยู่ข้างหน้า เราเอาของไปแลกเงินกันเถ