บทที่ 19 ไป๋เซียวหยาได้ผู้ช่วยตามไปชายแดน

ในยามนี้ไม่มีใครกล้าเข้าไปวุ่นวายกับตระกูลไป๋ เนื่องจากพวกเขาเห็นแล้วว่ามีตระกูลใดคอยปกป้องดูแล ถ้ามีคนไม่กลัวว่าตระกูลของตนจะตกต่ำ จงลงมือทำร้ายคนตระกูลไป๋ดูจะได้รู้ว่าผลสะท้อนกลับนั้นร้ายแรงเพียงใด

ดังนั้นครอบครัวของไป๋เล่อฉิงในเมืองหลวงจึงใช้ชีวิตอย่างสบายใจ จะมีเพียงไป๋เซียวหยาผู้เป็นแม่ทัพคอยดูแลชายแดนนอกเมืองฮวยติง ซึ่งเขาเพิ่งจะได้รับจดหมายจากครอบครัวระหว่างเดินทางในยามซื่อของวันนี้

เพราะไป๋เล่อฉิงที่มีใจเป็นห่วงพี่ชายคนรอง หลังจากหารือกับบิดาและพี่ชายคนโตเสร็จเรียบร้อย จดหมายเตือนให้ระวังตัวคนรอบข้างจึงถูกส่งออกจากจวนทันที ทำให้คำสั่งของเสนาบดีเส้ามาถึงทีหลัง ไป๋เซียวหยาถึงได้มีเวลาตั้งตัวคิดแผนการรับมือกับเรื่องดังกล่าว

“ท่านแม่ทัพมีจดหมายส่งมาจากจวนไป๋ขอรับ” จงผิงที่ดึงจดหมายจากนกพิราบสื่อสารของตระกูล ซึ่งบินมาเกาะอยู่บนกิ่งไม้ซึ่งเป็นจุดพักการเดินทางของไป๋เซียวหยา

“เหตุใดครั้งนี้ท่านพ่อถึงส่งจะหมายมาถึงข้าเร็วนักล่ะ เมื่อก่อนจะส่งมาหลังจากข้ากลับไปถึงชายแดนแล้วมิใช่หรือ?”

“ท่านแม่ทัพหรือว่านายท่านจะมีเรื่องสำคัญจึงอยากส่งข่าวให้ท่านทราบหรือไม่ขอรับ”

ได้ยินจงผิงเอ่ยเช่นนั้นไ