บทที่ 1077

ซูอินพูดด้วยสีหน้าดีใจ “เรือมาแล้ว!”

หวังเสวียนถึงกับชะงัก เธอไม่คิดเลยว่าจะมีเรือมาจริงๆ

เธอเพิ่งแกล้งพูดโทรศัพท์ไปเอง ไม่มีใครรับสายเลย แล้วเรือลำนี้ก็ไม่ได้ถูกจัดไว้ให้ซูอินแน่นอน!

แต่ถ้าซูอินได้ขึ้นเรือลำนั้นไปจริงๆ ล่ะก็ เรื่องจะยุ่งใหญ่แน่

คิดรอบคอบมาทุกทาง แต่กลับพลาดตรงนี้ หวังเสวียนถึงกับพูดไม่ออก

ซูอิน “หวังเสวียน ขอบใจมากนะ เรือมาแล้ว ฉันต้องไปแล้วล่ะ ต้องรีบหนีจากที่นี่ให้ได้”

หวังเสวียนรีบหาข้ออ้างรั้งไว้ “เดี๋ยวก่อนซูอิน! ฉันเพิ่งนึกได้ว่าเธอไม่ได้เอาเงินหรือกระเป๋าเดินทางมาด้วยเลยนะ จะไปไหนได้ยังไง เธออยู่ต่างถิ่นคนเดียวมันอันตรายนะ รอฉันแป๊บ ฉันจะกลับไปเอาเงินมาให้!”

เธอตั้งใจจะใช้เงินเป็นข้ออ้างดึงซูอินเอาไว้

แต่ซูอินกลับจับมือเธอไว้แน่น “หวังเสวียน เงินไม่ใช่ปัญหา ฉันพกเงินติดตัวมานิดหน่อยพอใช้ได้ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบขึ้นเรือหนีไปจากที่นี่ก่อน!”

หวังเสวียนเริ่มร้อนใจขึ้นเรื่อยๆ ไม่คิดเลยว่าซูอินจะพกเงินติดตัวมาด้วย แบบนี้เธอก็ไม่มีข้ออ้างจะรั้งไว้แล้วสิ

ยังไงเธอก็ต้องไม่ปล่อยให้ซูอินหนีไปได้!

ทำไมฟู่อวิ๋นเซินยังไม่มาอีก?

ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมถึงมีเรือ