ログイン“ฉือหว่าน ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เย็นนี้ฉันเลี้ยงข้าว”ลู่หนานเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ตอนนี้เขามองฉือหว่านในฐานะเพื่อนที่ดี เพราะครั้งก่อนเธอเคยเลี้ยงเขามาก่อน คราวนี้เขาอยากตอบแทนคืนบ้างหลังจากถูกหลินซีเหยาทำให้หัวหมุนทั้งเช้า เขารู้สึกว่ามีเพียงตอนอยู่กับฉือหว่านเท่านั้นที่ใจจะสงบลงได้“ลู่หนานเฉิง คืนนี้ฉันไม่มีเวลา ฉันอยู่กับเป่าเอ่อร์อยู่”ช่วงนี้ฉือหว่านยุ่งมาก แทบไม่มีเวลาว่างจะอยู่กับลั่วเป่าเอ่อร์เลยลู่หนานเฉิง “ตอนนี้เป่าเอ่อร์อยู่กับเธอเหรอ?”ฉือหว่าน “ใช่ พวกเราอยู่ที่สวนสนุก ฮั่วซือหานก็อยู่ด้วย”ฮั่วซือหานก็อยู่ด้วย?ลู่หนานเฉิงพูดขึ้นทันที “พวกเธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปหา”ฉือหว่าน “งั้นฉันส่งโลเคชั่นไปให้นะ”ทั้งสองวางสายกัน และไม่นานฉือหว่านก็ส่งที่อยู่มาให้ลู่หนานเฉิงวางเอกสาร หยิบกุญแจรถ แล้วมุ่งหน้าไปที่สวนสนุกทันที…………ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลู่หนานเฉิงก็มาถึงสวนสนุกขนาดใหญ่เขาเพียงมองไปรอบๆ แวบเดียวก็เห็นฮั่วซือหาน ฉือหว่าน และลั่วเป่าเอ่อร์อยู่ท่ามกลางผู้คนครอบครัวสามคนที่ชายหล่อหญิงสวย แถมยังมีลูกสาวตัวเล็กน่ารักราวตุ๊กตาแบบนี้ ไม่ว่ามองจากมุมไหนก็โดดเด
ลู่หนานเฉิงเงยหน้าจากเอกสาร มองไปที่ผู้ช่วยหลี่ “ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง คือเพื่อนคนนี้เขาแต่งงานกับภรรยาแล้ว แล้วก็…ได้อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยา…”ยังไม่ทันพูดจบ ผู้ช่วยหลี่ก็ตาเป็นประกายทันที “ประธานลู่ คุณกับคุณนายเข้าหอกันแล้วเหรอครับ?”ลู่หนานเฉิง “……หูนายหนวกหรือไง ฉันบอกแล้วว่า เพื่อนฉัน! ไม่ใช่ฉัน! เป็นเพื่อนของฉัน!”ผู้ช่วยหลี่ “ประธานลู่ ปกติถ้าใครบอกว่ามีเพื่อนคนหนึ่ง คนคนนั้นก็คือตัวเขาเองเกือบทั้งนั้นแหละครับ!”ลู่หนานเฉิงวางเอกสารลง พิงหลังกับเก้าอี้ “……เราคุยกันดีๆ ได้ไหม?”ผู้ช่วยหลี่ “ได้ครับ ได้แน่นอนครับ ประธานลู่เชิญพูดต่อเลยครับ”ลู่หนานเฉิง “ก็คือ หลังจากคืนนั้น ภรรยาของเขากลับมีท่าทีแปลกๆ เย็นชา แล้วก็บอกว่าจะถือว่าเรื่องนั้นไม่เคยเกิดขึ้น อยากให้ทั้งคู่ไม่ต้องมีภาระทางใจอะไร ฉัน ไม่ใช่สิ ฉันหมายถึง เพื่อนของฉันก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่”ผู้ช่วยหลี่ “ประธานลู่ หมายความว่าเมื่อคืนคุณกับคุณนายไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรเหรอครับ?”ลู่หนานเฉิง “……”ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ผู้ช่วยหลี่คงถูกเขามองแทงไปเป็นหมื่นครั้งแล้ว “จะให้ฉันพูดอีกกี่รอบกัน ว่าเป็นเพื่อน ไม่ใช่ฉัน
เดิมทีบ้านพักตากอากาศหลังนี้มีลู่หนานเฉิงอยู่เพียงคนเดียว ที่นี่จึงไม่ได้เตรียมของพวกนั้นไว้เลยเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยเมื่อเทียบกับสีหน้าของเขา หลินซีเหยากลับดูสงบมาก “น้าหรง ฉันรู้แล้ว”น้าหรงยิ้มอย่างดีใจ “เดี๋ยวฉันจะมาทำความสะอาดห้องให้นะคะ อาหารเช้าพร้อมแล้ว คุณชายคุณหญิงรีบมาทานเถอะค่ะ”หลินซีเหยา “ได้ค่ะ”ลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยานั่งลงที่โต๊ะอาหาร น้าหรงยกซุปถ้วยหนึ่งมาเสิร์ฟก่อน “คุณหญิง ทานซุปถ้วยนี้ก่อนนะคะ ซุปนี้ช่วยบำรุงพลังที่สตรีสูญเสียไปได้ดีเลยค่ะ”หลินซีเหยา “ขอบคุณน้าหรงนะ”เธอเริ่มยกซุปขึ้นดื่มลู่หนานเฉิงหยิบแก้วนมขึ้นมาจิบพลางมองหญิงสาวตรงข้าม ไม่รู้เพราะฤทธิ์ของคืนก่อนหรืออย่างไร วันนี้หลินซีเหยาดูเหมือนคนที่แช่อยู่ในน้ำผึ้ง ใบหน้าดูชุ่มชื่นขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดบางทีอาจจะรู้ตัวว่าถูกมอง หลินซีเหยาเงยหน้าขึ้นสบตาเขา “มองฉันทำไมเหรอ คุณอยากลองดื่มไหม?”ลู่หนานเฉิง “ไม่… ไม่เป็นไร ขอบคุณ”น้าหรงหัวเราะ “คุณหญิงไม่ต้องให้คุณชายดื่มพวกนี้หรอกค่ะ! คุณชายของเราน่ะโสดบริสุทธิ์มากว่ายี่สิบปี แข็งแรงทั้งแรงทั้งฝีมือแน่นอนค่ะ!”ลู่หนานเฉิงถ
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ส่องลอดผ้าม่านเข้ามา ลู่หนานเฉิงขยับตัวเล็กน้อย ลืมตาตื่นขึ้นมาเขารู้สึกได้ทันทีว่ามีคนหนึ่งนอนอยู่ในอ้อมแขน ร่างนุ่มหอม เขาก้มลงมอง เห็นว่าเป็นหลินซีเหยาหลินซีเหยาซบอยู่ในอกเขา หลับสนิทความทรงจำเมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาเหมือนคลื่นทะเล ลู่หนานเฉิงหลับตาลงอีกครั้งอย่างรู้สึกหมดแรงดูท่าว่ามันไม่ใช่ความฝัน เมื่อคืนเขากับหลินซีเหยาทำเรื่องนั้นจริงๆเขาแทบจำไม่ได้ว่าทั้งคู่คลั่งกันไปนานแค่ไหน เหมือนจะถึงตีหนึ่งตีสองถึงได้หลับไป ส่วนหลินซีเหยายังไม่ตื่นลู่หนานเฉิงถอนหายใจในใจ เขาเองก็ไม่รู้จะนิยามความสัมพันธ์ของการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์นี้ยังไงดีอีกต่อไปขณะนั้น หลินซีเหยาที่อยู่ในอ้อมแขนขยับตัวเล็กน้อย ลืมตาขึ้น ดวงตายังพร่ามัวจากความง่วง เธอตื่นแล้วลู่หนานเฉิงก้มมองเธอ ทั้งคนดูงัวเงีย ดวงตาคู่นั้นไม่มีความเย็นชาเหมือนทุกวัน แต่กลับดูอ่อนโยนและน่ารักขึ้นมากลู่หนานเฉิง “ตื่นแล้วเหรอ”หลินซีเหยาเอามือขยี้ตาเบาๆ “อืม…มอนิ่ง”ลู่หนานเฉิง “มอนิ่ง”เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง “เราสองคน…”แต่หลินซีเหยากลับถอนตัวออกจากอ้อมแขนของเขา ลุกขึ้นนั่ง “ฉันจะลุก
หลินซีเหยาพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย “ได้ ฉันจะไปอาบน้ำเย็นหน่อย”เธอยกผ้าห่มขึ้น ก้าวลงจากเตียง เท้าเปล่าแตะพื้นตั้งใจจะเดินเข้าห้องน้ำแต่เพียงพริบตาเดียว ข้อเท้าก็พลิก พร้อมเสียง “อ๊ะ” หลุดออกมา ร่างทั้งร่างล้มโผเข้าหาลู่หนานเฉิงโดยตรงลู่หนานเฉิงรีบยื่นมือออกไปโอบรอบเอวบางของเธอไว้แน่น ดึงเข้ามาในอ้อมแขน “ระวังหน่อย!”ตอนนี้ร่างของทั้งสองแนบชิดกัน เพียงแค่ผ้าบางๆ กั้นไว้ ระหว่างความอ่อนนุ่มและความแข็งแรงลู่หนานเฉิงรู้สึกว่าไฟร้อนที่เพิ่งกดไว้เมื่อครู่ ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างหลินซีเหยามองหน้าเขา “ลู่หนานเฉิง ฉันร้อนมากเลย~ ช่วยฉันหน่อยสิ~”พูดจบเธอก็เอื้อมแขนโอบคอเขาไว้ เขย่งปลายเท้าแล้วจุมพิตเขาลู่หนานเฉิงชะงักไป รู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มหอมของหญิงสาวแนบเข้ามาอย่างแผ่วเบา กดบดเล็กน้อยจนประกายไฟแล่นพล่านไปทั่วเขารีบยกมือดันเธอออก “หลินซีเหยา ตั้งสตินะ!”แต่หลินซีเหยายังโอบคอเขาไว้ “ลู่หนานเฉิง ฉันร้อนจริงๆ ช่วยฉันเถอะ”เธอจูบเขาอีกครั้งคราวนี้ริมฝีปากเธอเปิดออกลำคอของลู่หนานเฉิงขยับขึ้นลง ความร้อนในร่างทั้งหมดไหลรวมลงที่หน้าท้องชั่วขณะนั้น ความมีสติที่
ลู่หนานเฉิงอาบน้ำเย็นอยู่นานมาก คืนนี้มันช่างแปลกประหลาด ร่างกายของเขาเหมือนมีไฟร้อนรุ่มลุกวาบอยู่ข้างในเขาหลับตาลง ใช้พลังใจอย่างมากกว่าจะกดความร้อนนั้นให้สงบลงได้ แล้วปิดน้ำ สวมเสื้อผ้าออกมาทันทีที่ออกมาก็เห็นหลินซีเหยานั่งอยู่บนเตียง เธอตื่นแล้วลู่หนานเฉิงชะงัก “คุณตื่นแล้วเหรอ?”หลินซีเหยามองเขา ดวงตายังมีแววง่วงงุนจากการเพิ่งตื่น “ฉันได้ยินเสียงคุณลุกไปอาบน้ำ คุณไม่ได้อาบไปแล้วเหรอ ทำไมถึงอาบอีก?”คำถามนั้นทำให้ลู่หนานเฉิงตอบไม่ถูก เขาทำได้เพียงยิ้มแห้งๆ “ทำไม ผมอาบกี่ครั้งต้องรายงานคุณนายลู่ด้วยเหรอ”หลินซีเหยา “ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”ลู่หนานเฉิง “ขอโทษนะ เห็นทีผมคงเป็นฝ่ายทำให้คุณตื่นสินะ”พูดจบลู่หนานเฉิงก็เหลือบมองไปที่โซฟา “คืนนี้ผมไปนอนโซฟาก็แล้วกัน คุณนอนได้แล้ว”เขาตั้งใจจะนอนโซฟาตอนแรกหลินซีเหยาแค่คิดจะมองเขาเป็นคู่แต่งงานเพื่อผลประโยชน์ คืนนี้ก็แค่อยากให้เขาเป็นเครื่องมือในการมีลูกเท่านั้น แต่ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทีสุภาพมีมารยาทของเขา หลินซีเหยากลับอดมองเขาอีกสองครั้งไม่ได้ผู้ชายคนนี้น่าสนใจจริงๆหลินซีเหยาเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อแม่แต่งงานกันอย่างไม่มีค







