เฉินจิ้นมองพี่หลี่อย่างไร้อารมณ์ “มีธุระอะไรกับฉัน”พี่หลี่เดินเข้ามาหาเฉินจิ้น เธอเอานิ้วมือที่ทาเล็บสีแดงสดจิ้มไปที่กล้ามเนื้อบริเวณเอวของเขา “แน่นดีจัง”เฉินจิ้นพูดเสียงเย็น “เอามือออกไป”พี่หลี่ไม่โกรธ กลับยิ้มหวาน “จุดประสงค์ที่เรียกนายมาก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ต่อไปนี้นายก็ตามฉัน ฉันจะเลี้ยงดูนายเอง ขอแค่บนเตียงนายทำให้ฉันพอใจ เรื่องเงินอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา นายจะได้ไม่ต้องไปเต้นถอดเสื้อให้ใครดูอีก”เฉินจิ้นมองเธอ “คุณน่าจะมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่กลัวสามีรู้เหรอ”“ไม่ต้องห่วง สามีฉันไม่มีทางรู้ ฉันมีประสบการณ์เยอะ เรื่องแบบนี้ไม่เคยโป๊ะแตก รับรองปลอดภัย” พี่หลี่พูดด้วยความมั่นใจเฉินจิ้นกระตุกมุมปาก หัวเราะเย็นๆ “ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกสามีคุณล่ะ”พี่หลี่ “สามีฉันไม่มีทางเชื่อหรอก”ขณะนั้นเอง เฉินจิ้นหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากกระเป๋า “เสียดายหน่อยนะ ที่คุณพูดเมื่อกี้ ผมอัดไว้หมดแล้ว”สีหน้าพี่หลี่เปลี่ยนทันที เธอไม่คิดว่าเฉินจิ้นจะมีเครื่องอัดเสียงพี่หลี่ใบหน้าเย็นชาขึ้น “นายนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ ฉันทั้งรวย ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี ยังยอ
เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเดินอยู่ตามทางเดิน เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “เฉินจิ้น คนเมื่อกี้เป็นใคร เธอพานายเข้าไปในห้องโรงแรมทำไม”เฉินจิ้นดึงแขนตัวเองออกจากมือเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามเธอ”ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือไปแตะหน้าผากเขา “เฉินจิ้น ตัวนายทำไมร้อนขนาดนี้ เป็นไข้เหรอ”มือเล็กๆ อ่อนนุ่มของเธอแตะลงมา พร้อมกลิ่นหอมหวานจากร่างกายของเด็กสาวที่ใกล้ชิด ทำให้หางตาของเฉินจิ้นแดงวาบขึ้นมา เขาปัดมือของเธอออกอย่างแรง “อย่าแตะต้องฉัน!”น้ำเสียงเย็นชาและห่างเหินแบบนั้น ฟังแล้วเหมือนแฝงด้วยความรังเกียจ เย่ฮวนเอ่อร์ตาแดง น้ำตาเอ่อขึ้นมาคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ราวกับดอกไม้ในเรือนกระจก ไม่เคยโดนเมินแบบนี้มาก่อนเย่ฮวนเอ่อร์มองเขาอย่างเจ็บปวด เขาเกลียดเธอขนาดนั้นเลยเหรอทั้งที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยแววตาเศร้าของเธอทำให้เฉินจิ้นชะงักไปนิด แต่เขาก็ไม่พูดอะไร แล้วหันหลังเดินจากไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังตามเขาเหมือนหางตามติด ตัดไม่ขาดสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์คนละฝั่ง ไม่มีใครพูดอะไรทันใดนั้น ลิฟต์สั่นสะเทือนสองครั้ง แล้วตกลงมาอย่างรวดเร็ว เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจนกรี๊ดออกมา ร่างเธอเ
เฉินจิ้นหยุดลงเย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตาคู่งามมองเขา “เฉินจิ้น ตอนนี้ฉันเป็นแฟนนายแล้วใช่ไหม”เฉินจิ้นชะงักเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ก็มีแค่คนที่เป็นแฟนกันเท่านั้นถึงจะทำแบบนี้ได้ ตอนนี้ฉันเป็นแฟนนายแล้ว นายเป็นแฟนฉันแล้วใช่ไหม”เหมือนมีน้ำเย็นถังใหญ่สาดราดลงมากลางหัว ดับเปลวเพลิงทั้งหมดของเฉินจิ้น เขาค่อยๆ คลายอ้อมแขนออกจากตัวเย่ฮวนเอ่อร์ ตั้งใจจะยืนตัวตรงแต่เย่ฮวนเอ่อร์กลับโอบคอเขาไว้แน่น ดึงเขากลับไป เธอเม้มริมฝีปากสีแดงพูดเสียงงอน “หมายความว่าไง นายไม่อยากคบกับฉัน แต่จูบฉัน นายจะเอาเปรียบฟรีๆ หรือไง”เฉินจิ้นกลืนน้ำลาย ควบคุมตัวเองไม่ให้สูดกลิ่นหอมหวานจากร่างเธอเข้าไปอีก “ขอโทษ”เขาพูดเพียงคำว่า ขอโทษเย่ฮวนเอ่อร์แทบจะโมโหตาย ความหมายชัดเจนว่า เขาไม่อยากคบกับเธอเย่ฮวนเอ่อร์ถาม “นายไม่ชอบฉันเหรอ”เฉินจิ้นไม่ตอบเย่ฮวนเอ่อร์เอาใบหน้าเล็กๆ รูปไข่ไปใกล้เขา จ้องตาเขาด้วยดวงตากลมโตทั้งใสทั้งนุ่ม “ทำไมถึงไม่ชอบฉัน ฉันไม่สวยเหรอ ไม่น่ารักเหรอ ไม่ว่าง่ายเหรอ นายพูดมา ฉันจะลองปรับปรุงดูได้ไหม”เฉินจิ้นอยากเอามือที่เธอเกี่ยวอยู่ที่คอเขาออกแต่เย่ฮวนเอ่อร์ยังคงกอดเขาแน่น “เฉินจิ้น ฉันชอบน
เย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยทัก “สวัสดีค่ะคุณน้า เหมียวเหมี่ยว”แม่เฉินยิ้มแย้มอย่างดีใจ “อาจิ้น ฮวนเอ่อร์มาถึงทั้งที ทำไมไม่บอกก่อน จะได้เตรียมกับข้าวเพิ่มอีกสักหน่อย”เฉินจิ้นอยากจะบอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ได้ตั้งใจมากินข้าวที่นี่ แต่เย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดเองก่อน “คุณน้า ฉันไม่เรื่องมากค่ะ แค่ได้กินอิ่มก็พอแล้ว”แม่เฉินหัวเราะ “รับรองว่ากินอิ่มแน่นอน”ทุกคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขเฉินจิ้นพูด “ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”เขากลับเข้าไปในห้อง เปิดฝักบัว ใช้น้ำเย็นสาดล้างตัวเองยาที่พี่หลี่วางไว้แรงมาก เฉินจิ้นที่เคยใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาก่อน เคยเห็นกลอุบายแบบนี้มาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเป็นผู้ชาย ยานี้รุนแรงจนไม่อาจข่มได้ในทันทีสายน้ำเย็นเฉียบกระแทกลงบนกล้ามเนื้อแน่นตึงแล้วกระเซ็นกระจายไปทั่ว เขาหลับตาลงอย่างอดกลั้นตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำก็ถูกผลักเปิดออก เสียงนุ่มนวลของเย่ฮวนเอ่อร์ดังขึ้น “เฉินจิ้น”เฉินจิ้นไม่เงยหน้า “หืม?”เย่ฮวนเอ่อร์ว่า “คุณน้าให้ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้”เฉินจิ้น “วางไว้ข้างในได้เลย”เย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้ามา มีประตูแก้วฝ้าอยู่กั้น เธอไม่ได้มองเข้าไป “เสื้อผ้าวางไว้ตรงไหนคะ”เฉิน
เฉินจิ้นไม่มีปฏิกิริยาอะไร ไม่พูดอะไรออกมาเย่ฮวนเอ่อร์มองเขา เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมสั้นเปียกชื้นเล็กน้อย ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เพิ่มความหล่อเหลาแบบเด็กหนุ่มขึ้นอีกหลายส่วนเขาทำอาหารเก่งด้วย ฝีมือที่ฝึกมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง แบบนี้มันหล่อเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ยิ่งมองยิ่งชอบ “เฉินจิ้น นายทำไมไม่สนใจฉัน ถ้าไม่สนใจอีก ฉันจะจั๊กจี้แล้วนะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยื่นมือเล็กๆ นุ่มนิ่มไปจั๊กจี้เอวเขามืออ่อนนุ่มตกลงบนเอวแน่นๆ ของเขา ทำเอารู้สึกชาเฉียบ เฉินจิ้นคว้าข้อมือสองข้างของเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอไปติดกำแพง “ทำอะไร อยู่เฉยๆ หน่อย”เย่ฮวนเอ่อร์พยายามดิ้น ขยับข้อมือออก “ทำไมนายต้องดุด้วยล่ะ”เฉินจิ้นไม่ยอมปล่อยเย่ฮวนเอ่อร์เขย่งปลายเท้า กดริมฝีปากแดงนุ่มไปที่ริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็วเฉินจิ้นตกใจเล็กน้อยเห็นเขาไม่ขัดขืน เย่ฮวนเอ่อร์เลยได้ใจ โน้มตัวไปจูบเขาอีกครั้งกลิ่นกายหอมหวานแบบเด็กสาวห่อหุ้มเฉินจิ้นทั่วทั้งตัว แตกต่างจากกลิ่นสบู่เย็นๆ ที่เขาใช้เอง กลิ่นกายของเธอเป็นกลิ่นน้ำหอมชั้นสูง หวานจนละลายใจเฉินจิ้นคลายมือ ปล่อยข้อมือเธอเย่ฮวนเอ่อร์โอบเอวเขาไว
เสี่ยวอู่ตั้งใจมาหาเฉินจิ้น แต่ไม่คิดว่าจะเห็นเฉินจิ้นอยู่กับเย่ฮวนเอ่อร์ พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์เข้า เสี่ยวอู่ก็ถึงกับตะลึงตาค้างเย่ฮวนเอ่อร์รีบปล่อยเฉินจิ้น แล้วส่งยิ้มเขินๆ ให้เสี่ยวอู่ “สวัสดี ฉันชื่อเย่ฮวนเอ่อร์”เสี่ยวอู่รีบตอบ “สวัสดีครับๆ ผมชื่อเสี่ยวอู่ พี่จิ้น นี่พี่มีแฟนแล้วเหรอ?”เฉินจิ้นปฏิเสธ “ไม่ใช่”เย่ฮวนเอ่อร์พูดทันที “ใช่ ฉันเป็นแฟนเขา!”เฉินจิ้น “……”เสี่ยวอู่หัวเราะ “พี่จิ้น ผมนึกว่าพี่จะขึ้นคานไปตลอดชีวิตซะแล้ว ปกติพี่ไม่สนใจผู้หญิงเลย ตอนนี้รู้แล้ว พี่ไม่ได้ไม่สนใจ แต่แค่เลือกเยอะเอง ต้องเจอสเป๊กจริงๆ แบบฮวนเอ่อร์ พี่ถึงยอม ฮวนเอ่อร์สวยกว่าพวกที่ตามจีบพี่ตั้งสิบกว่าช่วงตัวเลย”เฉินจิ้นวางตะหลิวลง มองเสี่ยวอู่ “ไปคุยกันข้างนอก”เฉินจิ้นกับเสี่ยวอู่ออกไปนอกบ้าน เฉินจิ้น “ว่ามา มีเรื่องอะไร”เสี่ยวอู่รีบบอก “พี่จิ้น คนที่พี่ตามหาอยู่นานนายท่านกุ่ยมีความเคลื่อนไหวแล้ว เขามาที่นี่”นายท่านกุ่ย ก็คือพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่เคยทำให้พ่อของเฉินจิ้นต้องปลอมตัวเป็นสายลับ แล้วสุดท้ายถูกฆ่าโดยคนของนายท่านกุ่ยตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฉินจิ้นไม่เคยเลิกล้มการตามหาตัวมัน และต
ฉือหว่านพบว่าสามีของเธอ ฮั่วซือหานกำลังนอกใจ เขานอกใจไปหานักศึกษาหญิงคนหนึ่ง วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน ฉือหว่านตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ แต่ในตอนนั้นเอง "ติ๊ง" เสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์มือถือของฮั่วซือหานที่ลืมไว้ที่บ้านดังขึ้น ฉือหว่านจึงเห็นข้อความที่นักศึกษาหญิงส่งมา [ตอนเอาเค้กออกมาชนเข้าไปจนเจ็บเลย ฮือๆๆ] ข้างล่างแนบภาพเซลฟี่มาด้วย ภาพนั้นไม่ได้เผยให้เห็นหน้า มีเพียงแต่ขาเท่านั้นที่ปรากฏในรูป ในภาพนั้น เด็กสาวสวมถุงเท้าสีขาวยาวดึงสูง รองเท้าหนังหัวกลมสีดำ กระโปรงนักศึกษาสีฟ้าขาวถูกดันขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่เรียบเนียนและงดงาม หัวเข่าที่ขาวเนียนมีรอยแดงจากการกระแทก ผิวพรรณที่อ่อนเยาว์สดใสของเด็กสาวประกอบกับข้อความที่ออดอ้อน ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามที่ยากจะต้านทาน ได้ยินว่าประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จ มักจะชอบเลือกเมียน้อยแนวนี้ ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนปลายนิ้วซีดขาว ติ๊งนักศึกษาหญิงส่งข้อความมาอีกครั้ง [ประธานฮั่ว เจอกันที่โรงแรมหยุนถิงนะคะ คืนนี้ฉันจะฉลองวันเกิดให้คุณ~] วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน และเมียน้อยของเขาจะจัดงานฉลองวันเกิดใ
ฉือหว่านมองเขากลับเช่นกัน น้ำเสียงเบาแต่มั่นคง “เราหย่ากันเถอะ ฮั่วซือหาน คุณชอบของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ไหม?” ฮั่วซือหานมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เพราะแค่ฉันไม่ได้ฉลองวันเกิดกับคุณ คุณถึงคิดจะหย่างั้นเหรอ?” ฉือหว่าน “ฉือเจียวกลับมาแล้วใช่ไหม?” เมื่อได้ยินชื่อฉือเจียว ฮั่วซือหานยกมุมปากบางๆ อย่างเย้ยหยัน เขาหัวเราะเบาๆ เขาก้าวขาเรียวยาวเข้าหาเธอทีละก้าว “คุณหึงฉือเจียวงั้นเหรอ?” ในฐานะนักธุรกิจอายุน้อยที่ถูกขนานนามว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการค้า ฮั่วซือหานมีออร่าที่เกิดจากอำนาจ ความมั่งคั่ง และสถานะ เขาก้าวเข้ามาใกล้จนฉือหว่านเผลอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังอ่อนบางของเธอสัมผัสถึงความเย็น เธอชนเข้ากับกำแพง ในตอนนั้นเอง ทัศนวิสัยของเธอก็มืดลง ฮั่วซือหานพุ่งเข้าหา ร่างกายเขาประชิดเธอเต็มที่ มือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้ข้างตัวเธอ ขังเธอไว้ระหว่างอกแข็งแกร่งของเขาและผนัง ฮั่วซือหานก้มเปลือกตาหล่อเหลา มองเธอด้วยสายตาเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “คนทั้งไห่เฉิงรู้ว่าคนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือฉือเจียว คุณไม่รู้เรื่องนี้ตอนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานแทนน้องเธอมาเป็นคุณนายฮั่วเ
เสี่ยวอู่ตั้งใจมาหาเฉินจิ้น แต่ไม่คิดว่าจะเห็นเฉินจิ้นอยู่กับเย่ฮวนเอ่อร์ พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์เข้า เสี่ยวอู่ก็ถึงกับตะลึงตาค้างเย่ฮวนเอ่อร์รีบปล่อยเฉินจิ้น แล้วส่งยิ้มเขินๆ ให้เสี่ยวอู่ “สวัสดี ฉันชื่อเย่ฮวนเอ่อร์”เสี่ยวอู่รีบตอบ “สวัสดีครับๆ ผมชื่อเสี่ยวอู่ พี่จิ้น นี่พี่มีแฟนแล้วเหรอ?”เฉินจิ้นปฏิเสธ “ไม่ใช่”เย่ฮวนเอ่อร์พูดทันที “ใช่ ฉันเป็นแฟนเขา!”เฉินจิ้น “……”เสี่ยวอู่หัวเราะ “พี่จิ้น ผมนึกว่าพี่จะขึ้นคานไปตลอดชีวิตซะแล้ว ปกติพี่ไม่สนใจผู้หญิงเลย ตอนนี้รู้แล้ว พี่ไม่ได้ไม่สนใจ แต่แค่เลือกเยอะเอง ต้องเจอสเป๊กจริงๆ แบบฮวนเอ่อร์ พี่ถึงยอม ฮวนเอ่อร์สวยกว่าพวกที่ตามจีบพี่ตั้งสิบกว่าช่วงตัวเลย”เฉินจิ้นวางตะหลิวลง มองเสี่ยวอู่ “ไปคุยกันข้างนอก”เฉินจิ้นกับเสี่ยวอู่ออกไปนอกบ้าน เฉินจิ้น “ว่ามา มีเรื่องอะไร”เสี่ยวอู่รีบบอก “พี่จิ้น คนที่พี่ตามหาอยู่นานนายท่านกุ่ยมีความเคลื่อนไหวแล้ว เขามาที่นี่”นายท่านกุ่ย ก็คือพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่เคยทำให้พ่อของเฉินจิ้นต้องปลอมตัวเป็นสายลับ แล้วสุดท้ายถูกฆ่าโดยคนของนายท่านกุ่ยตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฉินจิ้นไม่เคยเลิกล้มการตามหาตัวมัน และต
เฉินจิ้นไม่มีปฏิกิริยาอะไร ไม่พูดอะไรออกมาเย่ฮวนเอ่อร์มองเขา เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมสั้นเปียกชื้นเล็กน้อย ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เพิ่มความหล่อเหลาแบบเด็กหนุ่มขึ้นอีกหลายส่วนเขาทำอาหารเก่งด้วย ฝีมือที่ฝึกมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง แบบนี้มันหล่อเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ยิ่งมองยิ่งชอบ “เฉินจิ้น นายทำไมไม่สนใจฉัน ถ้าไม่สนใจอีก ฉันจะจั๊กจี้แล้วนะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยื่นมือเล็กๆ นุ่มนิ่มไปจั๊กจี้เอวเขามืออ่อนนุ่มตกลงบนเอวแน่นๆ ของเขา ทำเอารู้สึกชาเฉียบ เฉินจิ้นคว้าข้อมือสองข้างของเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอไปติดกำแพง “ทำอะไร อยู่เฉยๆ หน่อย”เย่ฮวนเอ่อร์พยายามดิ้น ขยับข้อมือออก “ทำไมนายต้องดุด้วยล่ะ”เฉินจิ้นไม่ยอมปล่อยเย่ฮวนเอ่อร์เขย่งปลายเท้า กดริมฝีปากแดงนุ่มไปที่ริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็วเฉินจิ้นตกใจเล็กน้อยเห็นเขาไม่ขัดขืน เย่ฮวนเอ่อร์เลยได้ใจ โน้มตัวไปจูบเขาอีกครั้งกลิ่นกายหอมหวานแบบเด็กสาวห่อหุ้มเฉินจิ้นทั่วทั้งตัว แตกต่างจากกลิ่นสบู่เย็นๆ ที่เขาใช้เอง กลิ่นกายของเธอเป็นกลิ่นน้ำหอมชั้นสูง หวานจนละลายใจเฉินจิ้นคลายมือ ปล่อยข้อมือเธอเย่ฮวนเอ่อร์โอบเอวเขาไว
เย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยทัก “สวัสดีค่ะคุณน้า เหมียวเหมี่ยว”แม่เฉินยิ้มแย้มอย่างดีใจ “อาจิ้น ฮวนเอ่อร์มาถึงทั้งที ทำไมไม่บอกก่อน จะได้เตรียมกับข้าวเพิ่มอีกสักหน่อย”เฉินจิ้นอยากจะบอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ได้ตั้งใจมากินข้าวที่นี่ แต่เย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดเองก่อน “คุณน้า ฉันไม่เรื่องมากค่ะ แค่ได้กินอิ่มก็พอแล้ว”แม่เฉินหัวเราะ “รับรองว่ากินอิ่มแน่นอน”ทุกคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขเฉินจิ้นพูด “ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”เขากลับเข้าไปในห้อง เปิดฝักบัว ใช้น้ำเย็นสาดล้างตัวเองยาที่พี่หลี่วางไว้แรงมาก เฉินจิ้นที่เคยใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาก่อน เคยเห็นกลอุบายแบบนี้มาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเป็นผู้ชาย ยานี้รุนแรงจนไม่อาจข่มได้ในทันทีสายน้ำเย็นเฉียบกระแทกลงบนกล้ามเนื้อแน่นตึงแล้วกระเซ็นกระจายไปทั่ว เขาหลับตาลงอย่างอดกลั้นตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำก็ถูกผลักเปิดออก เสียงนุ่มนวลของเย่ฮวนเอ่อร์ดังขึ้น “เฉินจิ้น”เฉินจิ้นไม่เงยหน้า “หืม?”เย่ฮวนเอ่อร์ว่า “คุณน้าให้ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้”เฉินจิ้น “วางไว้ข้างในได้เลย”เย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้ามา มีประตูแก้วฝ้าอยู่กั้น เธอไม่ได้มองเข้าไป “เสื้อผ้าวางไว้ตรงไหนคะ”เฉิน
เฉินจิ้นหยุดลงเย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตาคู่งามมองเขา “เฉินจิ้น ตอนนี้ฉันเป็นแฟนนายแล้วใช่ไหม”เฉินจิ้นชะงักเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ก็มีแค่คนที่เป็นแฟนกันเท่านั้นถึงจะทำแบบนี้ได้ ตอนนี้ฉันเป็นแฟนนายแล้ว นายเป็นแฟนฉันแล้วใช่ไหม”เหมือนมีน้ำเย็นถังใหญ่สาดราดลงมากลางหัว ดับเปลวเพลิงทั้งหมดของเฉินจิ้น เขาค่อยๆ คลายอ้อมแขนออกจากตัวเย่ฮวนเอ่อร์ ตั้งใจจะยืนตัวตรงแต่เย่ฮวนเอ่อร์กลับโอบคอเขาไว้แน่น ดึงเขากลับไป เธอเม้มริมฝีปากสีแดงพูดเสียงงอน “หมายความว่าไง นายไม่อยากคบกับฉัน แต่จูบฉัน นายจะเอาเปรียบฟรีๆ หรือไง”เฉินจิ้นกลืนน้ำลาย ควบคุมตัวเองไม่ให้สูดกลิ่นหอมหวานจากร่างเธอเข้าไปอีก “ขอโทษ”เขาพูดเพียงคำว่า ขอโทษเย่ฮวนเอ่อร์แทบจะโมโหตาย ความหมายชัดเจนว่า เขาไม่อยากคบกับเธอเย่ฮวนเอ่อร์ถาม “นายไม่ชอบฉันเหรอ”เฉินจิ้นไม่ตอบเย่ฮวนเอ่อร์เอาใบหน้าเล็กๆ รูปไข่ไปใกล้เขา จ้องตาเขาด้วยดวงตากลมโตทั้งใสทั้งนุ่ม “ทำไมถึงไม่ชอบฉัน ฉันไม่สวยเหรอ ไม่น่ารักเหรอ ไม่ว่าง่ายเหรอ นายพูดมา ฉันจะลองปรับปรุงดูได้ไหม”เฉินจิ้นอยากเอามือที่เธอเกี่ยวอยู่ที่คอเขาออกแต่เย่ฮวนเอ่อร์ยังคงกอดเขาแน่น “เฉินจิ้น ฉันชอบน
เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเดินอยู่ตามทางเดิน เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “เฉินจิ้น คนเมื่อกี้เป็นใคร เธอพานายเข้าไปในห้องโรงแรมทำไม”เฉินจิ้นดึงแขนตัวเองออกจากมือเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามเธอ”ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือไปแตะหน้าผากเขา “เฉินจิ้น ตัวนายทำไมร้อนขนาดนี้ เป็นไข้เหรอ”มือเล็กๆ อ่อนนุ่มของเธอแตะลงมา พร้อมกลิ่นหอมหวานจากร่างกายของเด็กสาวที่ใกล้ชิด ทำให้หางตาของเฉินจิ้นแดงวาบขึ้นมา เขาปัดมือของเธอออกอย่างแรง “อย่าแตะต้องฉัน!”น้ำเสียงเย็นชาและห่างเหินแบบนั้น ฟังแล้วเหมือนแฝงด้วยความรังเกียจ เย่ฮวนเอ่อร์ตาแดง น้ำตาเอ่อขึ้นมาคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ราวกับดอกไม้ในเรือนกระจก ไม่เคยโดนเมินแบบนี้มาก่อนเย่ฮวนเอ่อร์มองเขาอย่างเจ็บปวด เขาเกลียดเธอขนาดนั้นเลยเหรอทั้งที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยแววตาเศร้าของเธอทำให้เฉินจิ้นชะงักไปนิด แต่เขาก็ไม่พูดอะไร แล้วหันหลังเดินจากไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังตามเขาเหมือนหางตามติด ตัดไม่ขาดสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์คนละฝั่ง ไม่มีใครพูดอะไรทันใดนั้น ลิฟต์สั่นสะเทือนสองครั้ง แล้วตกลงมาอย่างรวดเร็ว เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจนกรี๊ดออกมา ร่างเธอเ
เฉินจิ้นมองพี่หลี่อย่างไร้อารมณ์ “มีธุระอะไรกับฉัน”พี่หลี่เดินเข้ามาหาเฉินจิ้น เธอเอานิ้วมือที่ทาเล็บสีแดงสดจิ้มไปที่กล้ามเนื้อบริเวณเอวของเขา “แน่นดีจัง”เฉินจิ้นพูดเสียงเย็น “เอามือออกไป”พี่หลี่ไม่โกรธ กลับยิ้มหวาน “จุดประสงค์ที่เรียกนายมาก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ต่อไปนี้นายก็ตามฉัน ฉันจะเลี้ยงดูนายเอง ขอแค่บนเตียงนายทำให้ฉันพอใจ เรื่องเงินอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา นายจะได้ไม่ต้องไปเต้นถอดเสื้อให้ใครดูอีก”เฉินจิ้นมองเธอ “คุณน่าจะมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่กลัวสามีรู้เหรอ”“ไม่ต้องห่วง สามีฉันไม่มีทางรู้ ฉันมีประสบการณ์เยอะ เรื่องแบบนี้ไม่เคยโป๊ะแตก รับรองปลอดภัย” พี่หลี่พูดด้วยความมั่นใจเฉินจิ้นกระตุกมุมปาก หัวเราะเย็นๆ “ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกสามีคุณล่ะ”พี่หลี่ “สามีฉันไม่มีทางเชื่อหรอก”ขณะนั้นเอง เฉินจิ้นหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากกระเป๋า “เสียดายหน่อยนะ ที่คุณพูดเมื่อกี้ ผมอัดไว้หมดแล้ว”สีหน้าพี่หลี่เปลี่ยนทันที เธอไม่คิดว่าเฉินจิ้นจะมีเครื่องอัดเสียงพี่หลี่ใบหน้าเย็นชาขึ้น “นายนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ ฉันทั้งรวย ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี ยังยอ
ฮั่วซือหานไม่มีทางยอมให้เย่ฮวนเอ่อร์คบกับเฉินจิ้นเด็ดขาดฉือหว่านว่า “ประธานฮั่ว คุณยุ่งเรื่องชาวบ้านเกินไปแล้ว เรื่องของฮวนเอ่อร์มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน “เล่นพอหรือยัง ถ้าพอแล้ว ฉันจะพาเธอกลับ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็คว้าข้อมือเรียวของฉือหว่านแล้วลากเธอไปซูเสี่ยวฝูร้องเรียกตามหลังสองครั้ง “หวานหว่าน! ประธานฮั่ว!”…………เฉินจิ้นกลับไปที่ห้องพักหลังเวทีเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก แต่ที่นี่ได้เงินเยอะจริงๆเฉินจิ้นถอดเสื้อกล้ามขาวที่ขาดยับออก กำลังจะสวมเสื้อฮู้ดสีดำ แต่จู่ๆ ประตูก็เปิดออก เฉินจิ้นหันสายตาคมกริบไปทางประตู “ใคร”เย่ฮวนเอ่อร์แอบตามมา ไม่คิดว่าจะได้เห็นร่างท่อนบนเปลือยเปล่าของเฉินจิ้นเข้าหน้าเล็กๆ รูปไข่ของเธอขึ้นสีแดงก่ำทันที รีบยกมือสองข้างปิดหน้าตัวเอง “อ๊า!”เฉินจิ้นรีบสวมเสื้อฮู้ดสีดำ จากนั้นคว้ากระเป๋าเตรียมออกไปเขาไม่มีความตั้งใจจะพูดกับเย่ฮวนเอ่อร์เลย ทำเหมือนเธอเป็นอากาศไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบขวางหน้าเขา “เฉินจิ้น นายจะทำเหมือนไม่รู้จักฉันเหรอ”เฉินจิ้นหยุดก้าว “หลบไป”แต่เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ยอมหลบเฉินจิ้นเลี้ยวซ้าย เธอก็เ
สองคนสบตากันเฉินจิ้นสวมหน้ากากอยู่ มองไม่เห็นสีหน้า แต่สายตาของเขายังคงเย็นชา มองเย่ฮวนเอ่อร์เหมือนมองคนแปลกหน้าพิธีกรพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิงทุกท่าน อย่าเพิ่งตื่นเต้นกันนะ เอาแบบนี้ละกัน วันนี้อนุญาตให้แค่หนึ่งคนขึ้นเวทีไปสัมผัสตัวดาวเด่นของเราได้ ใครอยากได้ เชิญประมูล ใครให้ราคาสูงสุดได้สิทธิ์ไป”บรรดาสาวใหญ่สายเปย์เริ่มประมูลกันทันที “หนึ่งหมื่น!”“สามหมื่น!”“ห้าหมื่น!”“แสนหนึ่ง!”ราคาถูกไล่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ซูเสี่ยวฝูถึงกับตะลึง “แค่แตะตัวครั้งเดียวก็ให้ตั้งแสนหนึ่ง กล้ามท้องนั่นทำจากทองรึไง ทุกคนบ้าไปแล้วเหรอ”ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ยกมือขึ้น “ฉันให้สองแสน!”เย่ฮวนเอ่อร์เสนอราคาสองแสนฉือหว่านกับซูเสี่ยวฝูหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์ ซูเสี่ยวฝูรีบกระซิบลากแขนเธอเบาๆ “ฮวนเอ่อร์ เธอจะเล่นอะไรน่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์มองเฉินจิ้นบนเวทีด้วยแววตาจริงจัง “ฉันให้สองแสน ฉันจะขึ้นไปแตะเขา”เฉินจิ้นมองลงมา เห็นเย่ฮวนเอ่อร์พูดด้วยท่าทีเอาแต่ใจ เธอกดราคาข่มสาวใหญ่สายเปย์คนอื่นอย่างไม่เกรงใจ เพื่อจะได้สัมผัสตัวเขาฉือหว่านมองดูเฉินจิ้นบนเวที เธอเดาออกทันทีว่าคนที่ทำให้เย่ฮวนเอ่อร์หลุดคอนโทรลไ
ฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝู และเย่ฮวนเอ่อร์หยุดยืน ซูเสี่ยวฝูกล่าวว่า “บาร์ของร้านอาหารนี้ดังมากนะ ได้ยินว่ามีตัวท็อปที่ดึงดูดบรรดาสาวใหญ่สายเปย์สุดๆ เขาขึ้นเวทีเต้นระบำถอดเสื้อทีไร สาวๆ ก็ทุ่มทิปไม่หยุดเลย”เย่ฮวนเอ่อร์เสริม “ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน ได้ข่าวว่าพนักงานที่นี่ทุกคนเป็นหนุ่มหุ่นล่ำซิกซ์แพ็กหมดเลย เข้าไปดูหน่อยไหม เปิดหูเปิดตา”ฉือหว่านไม่มีความเห็น “ได้ เข้าไปกัน”ทั้งสามคนเบียดเข้าไปในบาร์ ด้านในแน่นขนัดไปด้วยผู้คน มุงกันอยู่หน้าเวทีบนเวทีมีนายแบบกล้ามล่ำหลายคน กำลังเต้นไปกับเพลงที่เปิดซ้ำๆ ว่า “ถอด ถอด ถอด” พวกเขาเริ่มถอดเสื้อออกตามจังหวะเพลงตรงกลางเวทีคือดาวเด่นของบาร์ ใส่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ ใบหน้ามองไม่ชัดเพราะเขาสวมหน้ากากแบบเย็นชาซูเสี่ยวฝู “คนนั้นแหละตัวท็อป สมคำร่ำลือจริงๆ หุ่นสุดยอดมาก”ฉือหว่าน “หุ่นก็ดี ฮวนเอ่อร์? ฮวนเอ่อร์!”ฉือหว่านเรียกเย่ฮวนเอ่อร์ เพราะเห็นว่าเธอเอาแต่เหม่อมองไปที่ดาวเด่นบนเวทีเย่ฮวนเอ่อร์จำได้ทันที ชายหนุ่มบนเวทีนั่นไม่ใช่ใครอื่น แต่คือเฉินจิ้นแม้ว่าเฉินจิ้นจะสวมหน้ากากปิดหน้า แต่กลิ่นอายเย็นชาและป่าเถื่อนเฉพาะตัวของเขา เ