LOGINShare
บทที่ 79
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 80
เขากำลังเรียกชื่อเธอฉึก!ฉือหว่านดึงเส้นผมของตัวเองออกอย่างแรง ในที่สุดก็หลุดออกมาได้เธอลุกขึ้นนั่ง “มีอะไร?”ฮั่วซือหาน จ้องมองเธอ “ตั้งใจใช่ไหม?”ฉือหว่านเพิ่งรู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ตอนที่เธอกำลังปลดกระดุมเมื่อครู่นี้ เธอปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวเขาแล้ว!ตอนนี้ท่าทางของพวกเขาคือ ชายอยู่ล่าง หญิงอยู่บน!ดวงตาของฉือหว่านเบิกกว้าง สมองของเธอพลันว่างเปล่า เธอรีบหดขาเข้าหากันโดยสัญชาตญาณแต่ เอวสอบแข็งแกร่งของฮั่วซือหานอยู่ตรงใต้เธอพอดี เรียวขาขาวของเธอแยกออกเล็กน้อย ขณะที่ขาทั้งสองข้างพาดอยู่ข้างลำตัวเขา ภาพนี้ มันร้อนแรงเกินไปการเคลื่อนไหวของเธอทำให้ฮั่วซือหานหรี่ตาลง ประกายร้อนแรงในดวงตาเพิ่มขึ้นทันที ใต้ชุดนอนผ้าไหมสีดำ กล้ามเนื้อของเขาเกร็งแน่นเป็นมัดๆ เขายกมือใหญ่ขึ้น จับเอวคอดของเธอไว้ทั้งสองข้าง เสียงแหบพร่ากระซิบต่ำ “ปล่อย”ใบหน้าเล็กของฉือหว่านร้อนวูบ ผมยาวสลวยกระจายอยู่รอบๆ ดวงตากลมโตสั่นระริกเหมือนลูกกวางตื่นตกใจ เธอไม่เข้าใจ “ปล่อยอะไร?”ฮั่วซือหานกลืนน้ำลาย ฝืนระงับความรู้สึกในร่างกายอย่างยากลำบาก “ขา… แน่นเกินไป”ฉือหว่าน “……”เธอรู้สึกได้ถึง การเปลี่ยนแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 81
ฉือหว่านออกมาจากห้องน้ำ ฮั่วซือหานไม่อยู่แล้ว คาดว่าเขาคงถูกฉือเจียวโทรตามให้ไปหา เธอยกมุมปากขึ้น ยิ้มเย้ยหยันให้กับตัวเอง ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นสายจากหลี่หลัน ฉือหว่านกดรับสาย หลี่หลันพูดขึ้น "หวานหว่าน วันนี้เจียวเจียวชวนเพื่อนๆ มาที่บ้าน เธอเองก็มาด้วยสิ" เธอจะมีน้ำใจขนาดนั้นเลย? ฉือหว่านตอบกลับด้วยเสียงเรียบ "ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" ซูเสี่ยวฝูที่เพิ่งได้รับข่าว รีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที "หวานหว่าน ฉันว่าแปลกๆ นะ หลี่หลันไม่น่าจะหวังดี ตอนนี้ไอ้สัตว์เดรัจฉานหวังกังออกจากคุกแล้วด้วย เธอแน่ใจเหรอว่าจะไปบ้านตระกูลฉือ?" ฉือหว่านสีหน้าสงบนิ่ง "ฉันมีเรื่องที่ต้องไปยืนยัน" ซูเสี่ยวฝูเป็นห่วงมาก เธอจึงตัดสินใจไปกับฉือหว่าน บ้านตระกูลฉือในวันนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ เพื่อนๆ ของฉือเจียวมาถึงกันหมดแล้ว ทั้งกู้เป่ยเฉินและกลุ่มทายาทเศรษฐีรุ่นที่สอง ทันทีที่กู้เป่ยเฉินเห็นฉือหว่าน สีหน้าของเขาก็บูดบึ้งทันที "ฉือหว่าน! เธอมาทำอะไรที่นี่?" ฉือเจียวยิ้มหวาน "เป่ยเฉิน ฉันเป็นคนเชิญฉือหว่านมาเอง" กู้เป่ยเฉินทำหน้าเหม็นเบื่อสุดขีด "พี่สะใภ้เจียวเจียว ทำไมต้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 82
หวังกังหันหลังเตรียมจะเดินออกไป “เดี๋ยวก่อน!” กู้เป่ยเฉินตะโกนเรียกหวังกังไว้ หวังกังชะงักฝีเท้า กู้เป่ยเฉินหันไปมองฉือหว่านด้วยสายตาโกรธจัด ก่อนกล่าวตำหนิเธอเสียงดัง “ฉือหว่าน! เธอยังเป็นคนอยู่ไหม!? นี่คือพ่อบุญธรรมของเธอนะ แต่เธอกลับไม่ยอมรับเขา!” กลุ่มทายาทเศรษฐีที่ยืนอยู่ต่างพากันเห็นด้วยและมองฉือหว่านด้วยสายตาเหยียดหยาม “ฉือหว่าน เธอมีพื้นเพแย่ก็ว่าแย่แล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนี้! เธอเป็นพวกดูถูกคนจน อยากเข้าหาแต่คนรวย!” “ประธานฮั่วไปแต่งงานกับเธอได้ยังไงกัน? เธอเป็นแค่จุดด่างพร้อยของเขาเท่านั้น!” เสียงตำหนิติเตียนดังระงมไปทั่ว ฉือหว่านกลายเป็นเป้าหมายของทุกคน ฉือเจียวที่ยืนอยู่ข้างกู้เป่ยเฉิน แอบยิ้มอย่างพอใจ ซูเสี่ยวฝูอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉือหว่านยกมือขึ้นรั้งเธอไว้ ขณะนั้นเอง หลี่หลันเดินเข้ามาข้างหน้า เธอมองฉือหว่านด้วยสีหน้าแสร้งทำเป็นห่วงใย “หวานหว่าน ที่จริงเรื่องนี้เธอผิดจริงๆ นะ หวังกังเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ เธอควรจะพาเขากลับไปดูแลที่บ้าน” หลี่หลันและฉือเจียวมั่นใจว่าฉือหว่านจะไม่กล้าเปิดเผยความเลวร้ายของหวังกัง พวกเธอรู้ดี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 83
หวังกังเดินจากไป ฉือเจียวคล้องแขนหลี่หลันแล้วถามขึ้น “แม่คะ แม่คิดว่าฉือหว่านมีอะไรที่หวังกังเอามาข่มขู่เธอไว้เหรอ?” หลี่หลันยิ้ม “เจียวเจียว เรื่องนี้เราไม่จำเป็นต้องสนใจ รู้แค่ว่าฉือหว่านไม่มีวันเป็นคู่แข่งของลูกได้ก็พอ ต่อไปเธอจะกลายเป็นของเล่นของหวังกัง” ฉือเจียวแสยะยิ้ม ในสายตาของเธอ ฉือหว่านที่มาจากชนบท เหมาะจะอยู่ข้างหวังกังเท่านั้น แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปเป็น คุณนายฮั่ว? ฉือเจียวเอ่ยชม “แม่คะ แม่ยอดเยี่ยมที่สุดเลย” หลี่หลันดวงตาเป็นประกาย “เจียวเจียว พ่อของลูกหายไปหลายคืนแล้วนะ ลูกโทรไปบอกให้เขากลับบ้านหน่อยสิ เขาฟังลูกมากที่สุด” ฉือไห่ผิงตามใจฉือเจียวมาก เธอสั่งซ้าย เขาไม่กล้าไปขวา ฉือเจียวพยักหน้า “ได้เลยค่ะแม่ หนูจะโทรเดี๋ยวนี้ รับรองว่าพ่อจะรีบกลับบ้านแน่นอน” เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก หลี่หลันรู้สึกโล่งใจ ไม่มีฉือหว่านขวางทาง เธอจะมีชีวิตที่สุขสบายแน่นอน ...ฮั่วซื่อกรุ๊ป ภายในห้องทำงานของประธาน ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำสุดหรู วันนี้เขามีแขกคนสำคัญ ลู่หนานเฉิง เพื่อนสนิทของเขามาเยี่ยม ลู่หนานเฉิงยกกาแฟขึ้นจิบพิงโต๊ะทำงานอย่างผ่อ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 84
แต่เขาจำได้ว่า ตอนที่ฉือเจียวเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เธอหมายตากระเป๋าชาแนลรุ่นหนึ่ง เขาจึงให้ เลขาจ้าว ไปซื้อมา เลขาจ้าวนำกระเป๋านั้นไปส่งที่ซีย่วน และฉือหว่านเห็นเข้า ฉือหว่านมองกระเป๋าใบนั้นด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเธอเป็นประกาย ก่อนจะหันมายิ้มให้เขา "กระเป๋าใบนี้สวยมากเลย" เธอดูเหมือนจะชอบมันมาก ฮั่วซือหานกล่าวเรียบๆ “เธอชอบกระเป๋าชาแนล” ลู่หนานเฉิงยกมุมปากขึ้น “ชอบกระเป๋าก็ง่ายเลย ขอบใจมาก” ขณะนั้นเอง กู้เป่ยเฉินเดินเข้ามา “พี่รอง พี่หนานเฉิง พวกพี่อยู่ที่นี่กันหมดเลย” ลู่หนานเฉิงมองไปทางกู้เป่ยเฉิน “เป่ยเฉิน นายไปเล่นที่บ้านตระกูลฉือไม่ใช่เหรอ?” “ใช่แล้ว! ฉันยังเจอฉือหว่านกับพ่อบุญธรรมของเธอด้วย พี่รอง พี่หนานเฉิง พวกพี่รู้ไหม ฉือหว่านถึงกับรังเกียจพ่อบุญธรรมของตัวเอง! เธอปฏิเสธที่จะยอมรับเขา!” กู้เป่ยเฉินเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่บ้านตระกูลฉือให้ฟังอย่างละเอียด “พี่หนานเฉิง พี่ยังจะชอบฉือหว่านอีกเหรอ หวังดีกับผู้หญิงแบบนั้นไปก็เสียเปล่า! ตอนนี้พี่คงได้เห็นธาตุแท้ของเธอแล้วใช่ไหม? เธอมันก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน รักแต่คนรวย ดูถูกคนจน!” ลู่หนานเฉิงขมวดคิ้วแน่น ก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 85
แต่คุณนายใหญ่ฮั่วไม่ได้รับรูปนั้น เพราะฉือหว่านรีบเก็บมันกลับลงไปในกล่องอย่างรวดเร็ว “คุณย่าคะ นี่เป็นรูปตอนหนูเด็กๆ ค่ะ ถ่ายออกมาไม่สวยเลย ให้คุณย่าดูไม่ได้หรอกค่ะ” คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้ม ขำเบาๆ “หวานหว่านของย่าจะมีช่วงเวลาที่ดูไม่สวยด้วยเหรอ?” ลุงฝู พ่อบ้านรีบกล่าวเสริมขึ้นมาทันที “ไม่มีทางแน่นอนครับ” มองดูคุณย่าที่แสนอบอุ่นและลุงฝูที่ใจดี ฉือหว่านก้มหน้าลง ตักรังนกขึ้นมาทานคำหนึ่ง ขณะนั้นเอง เสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้นมา “คุณชาย” ฉือหว่านเงยหน้าขึ้นมอง ฮั่วซือหานกลับมาแล้ว คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้มออกมา “ซือหาน กลับมาแล้วเหรอ?” ฮั่วซือหานถอดเสื้อสูทออกแล้วยื่นให้สาวใช้ ก่อนจะก้าวขายาวเข้ามาในห้องรับแขก ขณะนั้นเอง ฉือหว่านรู้สึกถึงรสชาติแปลกๆ ในรังนก เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณย่า ค่ะ ในรังนกถ้วยนี้ใส่อะไรลงไปหรือเปล่าคะ? รู้สึกว่ารสชาติมันแปลกๆ” คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้มกว้างขึ้น “หวานหว่าน หนูสังเกตเห็นแล้วเหรอ? ย่าให้เขาเติมสมุนไพรช่วยบำรุงครรภ์ลงไป” บำรุงครรภ์? ฉือหว่านมองถ้วยรังนกในมือตัวเอง ขมวดคิ้วจนหน้าผากเต้นตุบๆ “…”เธอกับฮั่วซือหานยังไม่เคยนอนด้วยกันเลย ต่อให้ดื่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 86
"อย่าพูดมาก คืนนี้เอาห้าพันล้านมาให้ฉันด้วยตัวเอง ถ้าไม่งั้น พรุ่งนี้รูปของเธอจะถูกส่งไปทั่วทั้งไห่เฉิง คืนนี้ฉันจะรอ!" หวังกังวางสายไปทันที ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่น ขณะนั้นเอง เสียงของฮั่วซือหานดังขึ้นจากด้านหลัง "เธอคุยโทรศัพท์กับพ่อบุญธรรมของเธอเหรอ?" ฉือหว่านหันกลับมา ฮั่วซือหานกลับมาที่ห้องแล้ว สายตาของฮั่วซือหานมองไปที่กล่องในมือเธอ ร่างสูงสง่าของเขาทอดเงาทับเธอไว้ "คุณย่าบอกว่าพ่อบุญธรรมของเธอส่งรูปมาให้ รูปอะไร?" ฉือหว่านมองเขา เธอควรบอกเขาเรื่องพ่อบุญธรรมของเธอไหม? ถ้าเธอบอก เขาจะมีปฏิกิริยายังไง? ฉือหว่านเปิดปากพูด "รูปนี้คือ..." แต่ยังไม่ทันพูดจบ โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นสายจากลู่หนานเฉิง ฉือหว่านกดรับ ลู่หนานเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "หวานหว่าน รีบออกมาเร็ว ผมมีของขวัญให้คุณ" ฉือหว่านขมวดคิ้ว "คุณชายลู่ ตอนนี้ฉันไม่สะดวก..." "หวานหว่าน ตอนนี้ผมอยู่หน้าคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ถ้าคุณไม่ออกมา ผมจะเข้าไปเอง" ฉือหว่านยอมจำนนทันที "คุณไม่ต้องเข้ามา ฉันจะออกไปเอง" ฮั่วซือหานมองเธอ "เป็นสายจากหนานเฉิงเหรอ?" ฉือหว่านพยักหน้า "ใช่ ฉ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 87
เมื่อครู่ฮั่วซือหานยืนอยู่บนระเบียงและเห็นทุกอย่าง เขาเห็นลู่หนานเฉิงมอบกระเป๋าชาแนลรุ่นลิมิเต็ดให้ฉือหว่าน แต่ฉือหว่านไม่ได้รับมัน ฉือหว่านมองชายหนุ่ม "คุณเป็นคนบอกคุณชายลู่ว่าฉันชอบกระเป๋า?" ฮั่วซือหานเลิกคิ้วดกคมขึ้นเล็กน้อย "ไม่ใช่เหรอ? ฉันจำได้ว่าเธอชอบ" ฉือหว่านยกมุมปากแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย "ฉันไม่ชอบ ฉันชอบของที่แพงกว่านั้น อย่างสร้อยเพชรอะไรพวกนั้น คราวหน้าคุณให้คุณชายลู่ส่งสร้อยเพชรให้ฉันแทนเถอะ" คิ้วคมของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเขาเย็นลงทันที บทสนทนาจบลงแบบไม่รื่นรมย์ "วันนี้พ่อบุญธรรมของเธอส่งรูปอะไรมาให้?" เขาถาม ตอนแรกฉือหว่านตั้งใจจะบอกเรื่องรูปภาพกับหวังกังให้เขาฟัง แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ก็แค่รูปตอนเด็กๆ ที่เขาเคยถ่ายฉันไว้" ฮั่วซือหานอยากถามต่อ "พ่อบุญธรรมของเธอ..." ฉือหว่านขัดขึ้นก่อน "ประธานฮั่ว คุณว่างมากหรือไง ถ้ามีเวลามากขนาดนี้ เอาไปศึกษาวิธีมีลูกจะดีกว่า!" ฮั่วซือหานก็นึกถึงคำพูด "หมดแรง" ของเธอก่อนหน้านี้ สีหน้าของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที "ฉันจะมีลูกยังไง มันไม่เกี่ยวกับเธอ ไม่ต้องมายุ่ง!"
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 390
ฉือไห่ผิงตะโกนด้วยความร้อนใจ “ฉือถัง รีบคิดหาทางหน่อยสิ!”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงก็แทบจะร้องไห้ “เงินพวกเราก็โดนโกงไปหมด แกคิดว่าพวกเราจะไม่ร้อนใจเหรอ? พวกเราก็ถูกหลอกเหมือนกัน!”คุณนายใหญ่ฉือโกรธจนอกแทบระเบิด ตบขาตัวเองไม่หยุด “จบแล้ว! คราวนี้พวกเราจบสิ้นกันหมดแล้ว! พวกเราจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”เจ้าหน้าที่ศาลพูดอย่างเย็นชา “กรุณาออกไปจากที่นี่ อย่าขัดขวางการปฏิบัติงานของเรา”คุณนายใหญ่ฉือคิดจะเล่นบทอาละวาด “ฉันไม่ไป! นี่คือบ้านของฉัน ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งหลายสิบปี นี่คือบ้านเก่าของตระกูลฉือ ฉันอยากเห็นนักว่าพวกคุณกล้าแตะต้องฉันไหม!”หนึ่งนาทีต่อมา คุณนายใหญ่ฉือก็ถูกเจ้าหน้าที่สองคนหิ้วโยนออกมาจากคฤหาสน์ คนของครอบครัวรองและครอบครัวสามก็โดนไล่ออกมาด้วยฉือเจียวโกรธตะโกน “อย่าแตะต้องฉัน! ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ!”เธอสะบัดตัวแรงจนหลุดจากมือเจ้าหน้าที่ แต่แรงส่งทำให้เธอล้มกระแทกพื้นก้นแทบแตกทุกคน “……”คุณนายใหญ่ฉือนั่งกรีดร้องอยู่บนพื้น “จะทำยังไงดีล่ะ! พวกเราทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้!”คนของครอบครัวรองกับครอบครัวสามไม่มีใครกล้าพูดอะไร เมื่อวานพวกเธอยังเฉลิมฉลองชัยชนะอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 389
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นรถออกไปแล้ว ฮั่วซือหานกับท่านหลินยืนอยู่ข้างนอก ฮั่วซือหานมองท่านหลินด้วยสายตาเคลือบแคลง “ลุงครับ ลุงเป็นอะไรไปกันแน่?”รอจนรถของฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ลับตาไปแล้ว ท่านหลินถึงได้ละสายตากลับมา เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “อะไรที่ว่าฉันเป็นอะไร ฉันดีจะตายไป สดชื่นกระปรี้กระเปร่าเลยล่ะ”ฮั่วซือหาน “……ลุงอยากเห็นตัวเองตอนก้มหัวประจบฉือหว่านเมื่อกี้ไหม?”เขาไม่เคยเห็นลุงตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อนท่านหลินหน้าไม่พอใจ “อะไรก้มหัวประจบ ฉันเรียกว่าคารวะผู้มีความรู้ต่างหาก นายไม่เข้าใจหรอก”เคารพผู้มีความรู้?เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉือหว่าน?ฮั่วซือหานรู้สึกว่าลุงตัวเองใช้คำผิดไปหมด“เมื่อกี้ผมจะคุยกับฉือหว่าน ลุงทำไมถึงขัดจังหวะผม ผมจะถามเรื่องที่เธอกับเซียวอี้คบกันจริงหรือเปล่า?”พูดถึงเรื่องนี้ ท่านหลินพยักหน้า “ฉันว่าจริง”ฮั่วซือหาน “ทำไมล่ะ?”ท่านหลินมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เพราะนายไม่คู่ควรกับฉือหว่าน ฉือหว่านควรได้สิ่งที่ดีกว่านี้”พูดจบท่านหลินก็เดินเข้าบ้านไปฮั่วซือหาน “……”โลกนี้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ!ลุงคนที่เคยคิดว่าฉือหว่า
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 388
ยังพูดไม่ทันจบ ขาทั้งสองข้างของท่านหลินก็อ่อนแรงจนเกือบทรุดลงไปอีกครั้ง“คุณท่าน!” พ่อบ้านรีบพยุงท่านหลินไว้ฉือหว่านลุกขึ้น เดินมายืนตรงหน้าท่านหลิน แล้วยื่นมือพยุงเขาเบาๆ “หลินจื้อหยวน ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก”ท่านหลินมองฉือหว่านอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในฝันว่า เทพแพทย์ C ในตำนานจะเป็นเด็กสาวที่ยังเยาว์วัยแบบนี้ แถมยังเป็นสะใภ้นอกสายเลือดของเขาอีก มันเหมือนฝันไปชัดๆท่านหลินจ้องมองฉือหว่าน แล้วถามอีกครั้ง “คุณคืออาจารย์ของผมจริงๆ เหรอ?”ฉือหว่านพยักหน้า “ใช่ ฉันเอง นายทำท่าแปลกๆ แบบนี้ หรือว่าฉันทักผิดวิธี? ฉันไม่ควรเรียกนายว่าหลินจื้อหยวน แต่ต้องเรียก...เสี่ยวหลินแทนเหรอ?”ท่านหลิน “……”ตอนนี้เขาแน่ใจเต็มร้อยแล้วว่า ฉือหว่านคือเทพ C และเป็นอาจารย์ของเขาจริงๆ“อาจารย์...ผมไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะเป็น...ไม่สิ จะเป็นคุณ...”ท่านหลินรู้สึกว่าระดับความสัมพันธ์มันสับสนไปหมดแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรเรียกฉือหว่านว่าอะไรดีฉือหว่านยิ้มบางๆ “ไม่ต้องสุภาพนัก เราเป็นสหายทางวิชาการ นายเรียกฉันว่าฉือหว่านก็ได้”ท่านหลินรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน “อาจารย์ ตำหนิบน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 387
อะไรนะ?ฉือหว่านสูดหายใจแรง ดวงตาเบิกกว้าง “แบบนั้น? แบบไหนกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกสองนิ้วขึ้นมาชนกันเบาๆ “ก็จูบน่ะสิ”ฉือหว่านถึงได้โล่งอก นึกว่าเย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเกิดเรื่องแบบผู้ชายผู้หญิงไปแล้วเสียอีกฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาเป็นใบหน้าหล่อเหลาดุเย็นของเฉินจิ้น หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นทันที ควบคุมไม่ได้เลย แบบนี้สินะที่เรียกว่าความรักเย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงพยักหน้า “ใช่”ฉือหว่านอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนอื่นเป็นแค่คนนอกครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเธอก็มาถึงบ้านตระกูลหลิน ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปเพราะฉือหว่านยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์เลยตั้งใจว่าจะหาจังหวะอธิบายให้ฟังดีๆ ดังนั้นวันนี้เธอจึงได้แจ้งล่วงหน้าไว้แล้วว่า ห้ามใครเปิดเผยตัวตนของเธอ“คุณหนูใหญ่...เอ๊ย คุณเย่ คุณฉือ พวกคุณมาแล้วเหรอ?” แม่บ้านหลินรีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีอบอุ่นฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มตอบ ขณะนั้นท่านหลินก็เดินลงมาจากบันได “ฉือหว่าน เธอมาแล้ว”ฉือหว่านมองไปที่ท่านหลินด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 386
แม่เฉินพยักหน้า “ได้จ้ะ อาจิ้น แล้วฮวนเอ่อร์ล่ะ?”เฉินจิ้นหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา แล้วเก็บของใส่กระเป๋าโดยไม่เงยหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เธอกลับไปแล้ว แม่ครับ ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”“แม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบลูก อย่างครั้งก่อนมีเด็กคนหนึ่งแอบเอาจดหมายรักกับช็อกโกแลตใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของลูก น้องสาวของลูกยังเห็นเลย เด็กคนนั้นชื่อจื่อเหยาใช่ไหม?”เฉินจิ้นเงยหน้าขึ้น “แม่ อย่าพูดถึงคนพวกนั้นเลย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงพวกนั้น”แม่เฉินยิ้ม “งั้นแปลว่าในใจลูก เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เคยชอบลูกสินะ”เฉินจิ้น “……”เขาก้มหน้าลงเก็บของต่อ“อาจิ้น ลูกก็โตแล้ว ถ้าเจอเด็กผู้หญิงที่ชอบ ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ ฮวนเอ่อร์เป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยนะ”เฉินจิ้นเก็บของเสร็จ สะพายกระเป๋าแล้วประคองแม่ออกจากโรงพยาบาลแม่ลูกเดินอยู่ในทางเดิน เฉินจิ้นพูดเบาๆ ว่า “แม่ครับ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ และผมก็ให้อนาคตกับใครไม่ได้ด้วยซ้ำ”แม่เฉินนิ่งเงียบไป เธอรู้ดีว่าเย่ฮวนเอ่อร์มาจากครอบครัวที่มีฐานะ ดังนั้นเมื่อครู่ที่พูดกับน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 385
ริมฝีปากของเขาเย็นนิดๆ จูบแล้วรู้สึกดีมาก เย่ฮวนเอ่อร์แม้จะไม่มีประสบการณ์ แต่เคยแอบดูคนอื่นจูบกันมาก่อน ไม่คิดเลยว่าความรู้สึกนี้จะดีขนาดนี้เฉินจิ้นยืนนิ่งไม่ขยับ เขาไม่ได้หลับตา เขาเห็นว่าเย่ฮวนเอ่อร์เองก็ไม่ได้หลับตา ดวงตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่รู้และความอยากรู้อยากลอง เด็กหนุ่มสาวที่วัยไล่เลี่ยกัน เมื่อถึงวัยหนึ่งก็มักจะมีความอยากรู้อยากเห็นและโหยหาทางเพศ อยากทดลอง อยากสัมผัสกับคนที่ตัวเองชอบอย่างอ่อนเยาว์และกล้าหาญเฉินจิ้นรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของเธอที่กดลงบนริมฝีปากเขา แล้วไม่นานเธอก็เผยอริมฝีปากออกเบาๆ สัมผัสเข้าที่มุมปากของเขาความร้อนพวยพุ่งออกมาจากเอวของเขา ลามไปทั่วร่าง ความรู้สึกทั้งชาและซ่านจนหางตาเขาแดงตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์โอบคอเขาไว้ ตัวทั้งสองแนบชิดกันอย่างใกล้ชิด ไม่นานเธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายเขาเธอถามด้วยความสงสัย “อะไรน่ะ? มันดันฉันอยู่”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือลงไปข้างล่างเฉินจิ้นคว้าข้อมือขาวเรียวของเธอไว้ทันที ไม่ยอมให้เธอขยับลงไป “เย่ฮวนเอ่อร์ พอหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์มองใบหน้าหล่อเย็นชานั้นของเขา ซึ่งยังคงเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
