로그인공유
บทที่ 205
최신 챕터
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 475
หลังจากนั้นสองวัน ช่วงพักเที่ยงระหว่างที่หรงฉือและกู้เหยียนกำลังไปกินข้าวที่โรงอาหาร จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเป็นสายเรียกเข้าจากเฟิงถิงเซินหรงฉือเห็นแล้วลังเลเล็กน้อยจึงกดรับ“ฮัลโหล”“คุณย่าฟื้นแล้ว”หรงฉือตื่นเต้นดีใจทันที พลางกล่าว “ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้”“โอเค”หลังจากที่วางสายแล้ว หรงฉือพูดกับกู้เหยียนที่ยืนรอเธออยู่ด้านข้าง “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันมีธุระ คงไปทานข้าวที่แคนทีนไม่ได้แล้ว ”กู้เหยียนมองหมายเลขโทรศัพท์ในมือถือของเธอ เห็นว่าเธอคงมีเรื่องเร่งด่วนจริง จึงกล่าวว่า “ไม่เป็นไรครับ”หรงฉือพยักหน้า รีบสาวเท้าออกไปด้วยความรวดเร็วตอนที่เธอถึงโรงพยาบาล เฟิงถิงเซิน เฟิงจิ่งซิน เฟิงถิงหลิน ซางเชี่ยน เฟิงหลินซง ต่างอยู่ที่นี้กันหมดแล้วเมื่อเห็นเธอมา เฟิงจิ่งซินพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมอกเธอทันที เฟิงถิงเซินก็มองมาทางเธอเช่นกัน จากนั้นจึงหันหน้าไปพูดกับคุณย่าเฟิงว่า “คุณย่าครับ เสี่ยวฉื่อมาแล้ว”เมื่อรู้ว่าหรงฉือมาหาแล้ว คุณย่าเฟิงเผยรอยยิ้มออกมาทันที พยายามมองไปทางประตูทางเข้าหรงฉือรุดหน้าขึ้นมาจับมือคุณย่าไว้“คุณย่าคะ”คุณย่าเฟิงแตะมือเธอเบา ๆ อยากพูดคุยด้วย แต่ไม่ยังไม่ทั
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 474
คุณย่าซุนและคณย่าหลินต่างไม่คิดว่าเฮ่อฉางปั่วที่ท่าทีเกรงอกเกรงใจกับพวกเธอ แต่กลับกล้าปฏิเสธซุนลี่เหยาต่อหน้าพวกเธออย่างเด็ดขาดแบบนี้แน่นอนว่าคุณย่าซุนยังคงหวังให้ซุนลี่เหยาและเฮ่อฉางปั่วได้ลงเอยกันเธอเผยรอยยิ้มพยายามใช้คำพูดเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ให้ดีขึ้น “เรื่องนี้เหยาเหยาทำผิดไปจริง ๆ พวกเราจะอบรมสั่งสอนเธอให้ดี ขอโทษด้วยจริง ๆที่เข้ามารบกวนการคุยเรื่องงานของเธอ วันหลังฉันจะให้เสี่ยวอู๋พาเหยาเหยาไปขอโทษเธอเป็นอย่างเป็นทางการ...”“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ” เฮ่อฉางปั่วมองเจตนาเธอออกพลางกล่าว “เรื่องของความรู้สึก...”พูดถึงตรงนี้ เขาชะงักเล็กน้อย พลางหันไปชำเลืองมองหรงฉืออย่างแนบเนียน หยุดไปเพียงอึดใจเดียวจึงกล่าวต่อ “ไม่สามารถฝืนกันได้ ผมและคุณซุนก็ไม่ได้เหมาะสมกันขนาดนั้น ผมฝากคุณย่าซุนเกลี้ยกล่อมเธอว่าอย่าเสียเวลาเอาเรื่องสำคัญในชีวิตของตัวเองมาฝากไว้กับผมด้วยนะครับ”เมื่อพูดดังนี้แล้ว คุณย่าเข้าใจทุกอย่างกระจ่างแล้วเธอมองไปที่หรงฉือที่จิบชาด้วยท่าทีเฉยเมยสีหน้าเรียบนิ่งโดยตลอด คิดว่าที่จริงแล้วเธอกำลังนั่งดูเรื่องขายขี้หน้าของพวกเธอตระกูลซุนอยู่เธอยิ้มเจื่อน ๆ เค้นเสียงหัวเ
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 473
แต่การที่เขาปรากฏตัวตรงนี้ ไม่ได้เจตนาจะไปด้วยหรือจงใจก่อกวนเพื่อทำลายบรรยากาศแต่อย่างใดเขามองไปทางหรงฉือ กล่าวด้วยน้ำเสียงสนิทสนม “จะไปทานข้าวกับประธานเฮ่อหรือครับ?”หรงฉือ “ค่ะ”“อีกเดี๋ยวก็ยังจะกลับมาใช่ไหมครับ?”“ใช่ค่ะ”เธอยังมีงานบางอย่างที่ยังจัดการไม่เสร็จ ต้องกลับมาสะสางให้เรียบร้อยกู้เหยียนพยักหน้า “โอเคครับ งั้นอีกเดี๋ยวผมค่อยไปหาคุณแล้วกัน”กล่าวจบ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ชำเลืองมองเฮ่อฉางปั่วเล็กน้อย ก็เดินออกไปทันทีเฮ่อฉางปั่วรู้ดีว่ากู้เหยียนกำลังยั่วยุเขาอยู่กู้เหยียนกำลังบอกว่าเขาว่า เขาต้องพยายามแทบตายกว่าจะชวนหรงฉือออกไปด้วยได้ แต่เขารู้เรื่องเกี่ยวกับหรงฉือมากมาย เขามีโอกาสได้อยู่กับหรงฉือมากกว่า และไม่จำเป็นต้องใช้วิธีสกปรกเพื่อขัดขวางความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหรงฉือแม้แต่น้อยเฮ่อฉางปั่วไม่หงุดหงิด ไม่ร้อนรนกับการยั่วยุของกู้เหยียนดูจากสถานการณ์ตอนนี้ หรงฉือยังดูไม่ได้มีใจให้ทั้งเขาและกู้เหยียนดังนั้น เขาและกู้เหยียนก็ไม่ได้มีใครได้เปรียบไปกว่าใครนักหรอกความจริงแล้วหากเลือกได้จริง เขาก็อยากให้หรงฉือมีใจให้เขาหรือไม่ก็กู้เหยียน ต่อให้คนนั้นจะไม่ใช่
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 472
หลังจากที่คุยเรื่องงานเรียบร้อยแล้ว เห็นว่ากู้เหยียนยังยืนอยู่ไม่ไปไหน มองไปที่เฮ่อฉางปั่วอย่างครุ่นคิด หรงฉือไม่รู้ว่าระหว่างเขาทั้งสองมีการติดต่อการส่วนตัวหรือไม่ จึงกล่าวถาม “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”ก่อนหน้านี้กู้เหยียนเห็นว่าเฮ่อฉางปั่วชอบหรงฉือแต่ไม่ได้ตามจีบเธอ เขายังหลงคิดไปว่าเขาไม่ได้ชอบเธอแล้วเสียอีกแต่ดูจากที่เจอกันวันนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเฮ่อฉางปั่วชอบหรงฉืออย่างมาก และไม่มีท่าทีที่จะตัดใจแม้แต่น้อยดังนั้น เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว เฮ่อฉางปั่วอาจจะรู้อยู่ก่อนแล้วว่าหรงฉือยังไม่ได้หย่า และอาจจะรู้ด้วยว่าสามีตัวจริงของ หรงฉือคือใครเมื่อคิดดังนั้น ที่จริงเขาก็อยากจะหาโอกาสสืบข้อมูลเกี่ยวกับสามีหรงฉือ แต่เมื่อหวนคิดถึงสายตาที่เฮ่อฉางปั่วมองเขาเมื่อครู่ เขาจึงคิดว่าต่อให้เฮ่อฉางปั่วจะรู้ว่าสามีหรงฉือคือใครจริง ๆ ก็คงไม่ใจดียอมบอกเขาหรอกอีกอย่าง หากเขาปริปากพูดออกไปจริง ก็เท่ากับเผยให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเขายังรู้จักหรงฉือไม่มากพอ...เรื่องที่ได้ไม่คุ้มเสีย เขาย่อมไม่ทำอยู่แล้วเมื่อคิดดังนั้น กู้เหยียนละสายตามองกลับมา เผยรอยยิ้มจาง ๆ พลางกล่าวกับหรงฉือ “ไม่มีอะไรครับ ผมยังม
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 471
เฟิงถิงเซินยุ่งอยู่ตลอด จึงไม่สนใจเขา ฉีอวี้หมิงนั่งไปสักพัก ก็รู้สึกเบื่อขึ้นมา จึงพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “ช่างเถอะ ฉันไปหาฉางปั่วดีกว่า”เฟิงถิงเซินไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เขากล่าวเสียงเรียบ “ฉางปั่วมีเวลาว่างมาสนใจนายงั้นสิ?”ฉีอวี้หมิง “…”เป็นดังที่เฟิงถิงเซินบอก เมื่อฉีอวี้หมิงมาถึงเฮ่อซื่อกรุ๊ป เฮ่อฉางปั่วก็กำลังยุ่งจริง ๆเห็นว่าเขาก็ไม่ว่างมาสนใจตนเหมือนกัน ฉีอวี้หมิงจึงพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “เวลาที่จะไปกินข้าวมื้อเที่ยงด้วยกันคงพอมีนะ?”เฮ่อฉางปั่วพลิกเปิดหน้าเอกสารแล้วพูดว่า “ตอนเที่ยงต้องไปนัดบอด”ฉีอวี้หมิง “…”แต่ทว่า เขาค่อนข้างสนใจเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน จึงกล่าว “คุณป้ายังจัดการให้นายไปนัดบอดไม่หยุดอีกเหรอ? คนที่นายไปนัดบอดด้วยเมื่อหลายวันก่อน ได้ยินว่าพอเจอนายแล้วก็เริ่มตามจีบนายใหญ่เลย ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? เลิกจีบเพราะท้อใจไปหรือยัง?”เฮ่อฉางปั่วยังไม่ทันได้พูดอะไร เลขาของเขาก็หอบช่อดอกไม้และเคาะประตูเดินเข้ามา แล้วพูดด้วยสีหน้าลังเล “ประธานเฮ่อ นี่คือดอกไม้ที่คุณหนูท่านนั้นส่งมาให้คุณ ฉันสื่อสารกับเธอไม่รู้เรื่อง และไม่อยากทำให้พนักงานส่งของต้องลำบากใจน่ะค่ะ…”เฮ่
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 470
บ้านตระกูลหรงหรงฉือได้ปรึกษาเรื่องประมูลเพชรกับคุณยายหรงก่อนที่จะไปร่วมงานประมูลเมื่อเห็นหรงฉือใช้เงินมากมายประมูลเพชรที่เปล่งประกายวิบวับกลับมา ผ่านไปสักพักใหญ่แล้วกว่าที่คุณยายหรงจะเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เมื่อก่อนแม่ของหลานชอบเพชรมากจริง ๆ เพียงแต่ว่า หากเพชรได้ผลจริง งั้นเพชรก็อาจทำให้แม่ของหลานได้สติกลับคืนมา แต่กลับกันก็อาจจะทำให้เธอถลำลึกลงไปในอีกขั้นหนึ่ง…ของความบ้าคลั่งได้เหมือนกัน ดังนั้น…เพชรน่ะ เสี่ยวฉือเธอเก็บรักษาไว้ให้ดีก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องที่จะใช้เพชรรักษาแม่ ให้ผ่านไปสักพักหนึ่งก่อน ค่อยดูสถานการณ์แล้วว่ากันอีกที”ความจริงแล้วหรงฉือก็ตระหนักถึงจุดนี้ได้แล้วเช่นกันเธอเห็นด้วยกับความคิดของคุณยายหรงเพียงแต่เพชรหายากนั้นหายากสมชื่อ หากพลาดโอกาสครั้งนี้ไป ก็ไม่รู้ว่าต้องรอไปอีกนานแค่ไหน บวกกับตอนนี้เธอไม่ขาดแคลนเงินทองจริง ๆ ดังนั้น ต่อให้ยังไม่ได้ใช้ในตอนนี้ ทว่าเธอก็ยังประมูลเพชรกลับมาอยู่ดีเมื่อได้ยินยายตัวเองพูดเช่นนี้ เธอจึงเอ่ยว่า “ได้ค่ะ”สองวันนี้เธอไม่ได้ไปเยี่ยมคุณย่าเฟิงที่โรงพยาบาลเลยเช้าวันถัดมา เธอไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งเธอมาถึงค่อนข้างเร็ว แต่ทว่า
