LOGINShare
บทที่ 400
Latest chapter
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 507
พ่อบ้านเพิ่งจากหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เฟิงถิงเซินก็ช่วยเธอหยิบโทรศัพท์จากห้องเฟิงจิ่งซินกลับเข้ามาแล้วพอหยิบโทรศัพท์จากมือของเขา หรงฉือไม่ได้เงยหน้ามองเขา เพียงแค่เอ่ยปากว่า “ขอบคุณ”เฟิงถิงเซินไม่ได้พูดอะไรหรงฉือลงจากเตียง คิดจะไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องของเฟิงจิ่งซินเฟิงถิงเซินราวกับจะดูออกถึงความคิดของเธอ เขายืนอยู่กับที่มองใบหน้าด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ที่นี่ก็มีแปรงสีฟันกับแก้วน้ำบ้วนปาก”หรงฉือหยุดฝีเท้าลงเล็กน้อยในเมื่อเธอกลับมาพักผ่อนที่นี่แล้ว การจะล้างหน้าแปรงฟันอยู่ที่นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หมุนตัวแล้วก้าวเข้าห้องน้ำในห้องของเฟิงถิงเซินเธอกำลังแปรงฟันอยู่ หมอจางก็มาถึงแล้วพอเธอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ หมอจางตรวจชีพจรให้เธอ ทั้งยังสอบถามอาการของเธออย่างละเอียด ขณะที่ให้น้ำเกลือเธอไปด้วย ก็สั่งกำชับเฟิงถิงเซินถึงข้อระวังต่าง ๆ ของหรงฉือในวันข้างหน้าไปด้วยหลังจากที่หมอจางออกไปจากห้อง เฟิงถิงเซินก็ยกโจ๊กที่พ่อบ้านช่วยยกขึ้นมาให้หรงฉือหรงฉือชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือไปรับมาแล้วพูดว่า “ขอบคุณ”“ไม่เป็นไร”ตอนนี้ไข้ของหร
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 506
กว่าหรงฉือจะทำงานเสร็จ ก็ปาไปห้าทุ่มกว่าแล้วตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง ช่วงสองวันนี้ฝนตกทำให้อุณหภูมิลงลดไปไม่น้อย อาจเป็นเพราะเธอนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์นานเกินไปจนโดนลมเย็น ตอนเธอปิดคอมพิวเตอร์ และลุกขึ้นเตรียมจะไปอาบน้ำ จู่ ๆ ร่างกายก็หนาวสั่น และจามติดต่อกันอยู่หลายครั้งหลังเข้าไปอาบน้ำแล้วเดินออกมา ก็เริ่มมีน้ำมูกไหล คอก็เริ่มแห้งแบบแสบคอขึ้นมาแล้วเมื่อตระหนักได้ว่าตัวเองอาจจะเป็นหวัด เวลานี้คนรับใช้ในบ้านเดิมก็หลับกันหมดแล้ว หรงฉือจึงลงไปชั้นล่างคนเดียว และต้มน้ำขิงเพื่อคลายความหนาวให้ตัวเองเธอดื่มน้ำขิงเสร็จ และเพิ่งจะกลับมาถึงชั้นบน ก็ได้ยินเสียงของเฟิงถิงเซินแล้ว “ยังไม่นอนเหรอ?”หรงฉือหันหน้าไปแล้วพูดว่า “เตรียมจะนอนแล้ว”เธอเพิ่งดื่มน้ำขิง แล้วยังหายาแก้หวัดที่ชั้นล่างกินไป ร่างกายเลยรู้สึกอุ่นขึ้น และรู้สึกดีขึ้นมากแล้วแต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมาก ไม่มีกะจิตกะใจจะคุยกับเขามากนัก เลยพูดว่า “ฉันกลับไปนอนก่อนนะ”พูดจบ ก็หมุนตัวกลับไปที่ห้องเฟิงจิ่งซิน ไม่นานก็หลับไปไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ในความเลื่อนลอย หรงฉือเหมือนจะได้ยินเสียงของเฟิงจิ่งซิน“คุณแม่ ตัวของคุ
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 505
มีอวี้มั่วซวินคอยช่วยเหลือ ไม่มีคอมพิวเตอร์ ทุกอย่างก็ไม่ได้ล่าช้ามากนักเพียงแต่ว่า บ่ายวันนั้น ทางด้านเฟิงซื่อเกิดเรื่องฉุกเฉิน หรงฉือต้องรีบจัดการโดยเร็วที่สุด เวลานี้ไม่มีคอมพิวเตอร์ จึงลำบากมากขณะดูเอกสารที่ทางเฟิงซื่อส่งเข้ามาในโทรศัพท์ หรงฉือก็เริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ตอนเช้าปฏิเสธไม่รับคอมพิวเตอร์ที่เฟิงถิงเซินนำมาให้ถึงมือทว่า เป็นเรื่องเร่งด่วน...หรงฉือหมุนตัวขึ้นไปชั้นบน ยืนอยู่หน้าประตูห้องหนังสือของเฟิงถิงเซิน หลังจากลังเลอยู่สองวินาที ก็ยังเอื้อมมือไปเคาะประตู“เข้ามา”เฟิงถิงเซินกำลังนั่งยุ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ตอนที่หรงฉือผลักประตูเข้าไป เขาก็เงยหน้ามองมาทางประตูพอดีพอเห็นเธอ เขาเหมือนจะตกใจโดยไม่รู้ตัว ถึงกับเอ่ยปากก่อนหรงฉือเสียอีกว่า “จะใช้คอมพิวเตอร์เหรอ?”หรงฉือยืนอยู่หน้าประตูแล้วตอบกลับว่า “...ใช่”เฟิงถิงเซินยิ้มเล็กน้อย แล้วดันกระเป๋าถือที่อยู่ข้าง ๆ ไปทางเธอ เป็นการสื่อให้เธอเดินเข้ามาหยิบเองหรงฉือจึงจะเดินเข้าไปเธอไม่ได้มองรอบ ๆ เดินเข้าไปหยิบคอมพิวเตอร์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานของเขาขึ้นมา ก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณ”เฟิงถิงเซินเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่ได้พ
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 504
สภาพภัยพิบัติรอบตัวยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้บ้านเดิมจะไม่ได้รับผลกระทบเนื่องจากทำเลที่ตั้งที่ได้เปรียบ แต่พอถึงตอนกลางคืน สัญญาณโทรศัพท์ก็เริ่มติด ๆ ดับ ๆ ตามสัญญาณเตือนฝนตกหนักที่ได้รับในตอนบ่าย พรุ่งนี้เธออาจจะไม่สามารถออกจากบ้านเดิมแล้วกลับไปทำงานที่ฉางโม่ได้คืนวันนั้น พอทานอาหารเย็นเสร็จ หลังหรงฉือรายงานให้คนในตระกูลหรงรู้ว่าปลอดภัยดีก็ติดต่อไปหาอวี้มั่วซวิน บอกเขาถึงเรื่องที่ตอนนี้เธออยู่บ้านเดิมตระกูลเฟิง และพรุ่งนี้เช้าเธออาจจะไม่สามารถไปทำงานได้อวี้มั่วซวินพูดขึ้นว่า “ตอนนี้สภาพภัยพิบัติรุนแรงขนาดนี้ ฉางโม่ออกประกาศให้พนักงานทำงานที่บ้านในวันพรุ่งนี้แล้ว ฝั่งคุณก็ไม่ต้องร้อนใจไป งานที่เร่งด่วนทางผมจะช่วยคุณจัดการก่อนเอง ส่วนเรื่องรายละเอียด พรุ่งนี้พวกเราค่อยติดต่อกัน”“ตกลง”หลังจากนั้น หรงฉือก็นั่งอยู่บนแผงลอยเล่นของเล่นเสริมปัญญากับเฟิงจิ่งซิน ส่วนเฟิงถิงเซินกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาข้าง ๆ ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง เฟิงถิงเซินก็เดินมาหรงฉือไม่ได้เงยหน้า เฟิ่งจิ่งซินกลับเงยหน้า และถามขึ้นว่า “คุณพ่อ มีอะไรเหรอคะ?”สายตาของเฟิงถิงเซินกลับมองไปที่หรง
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 503
หรงฉือหยุดฝีเท้า ขานรับเล็กน้อย จากนั้นยืนถามอยู่ที่เดิม “พวกซินซินล่ะ?”เฟิงถิงเซินพูดว่า “วันนี้ฝนตกหนักมาก ข้างนอกน้ำท่วมไปหลายที่แล้ว ถึงแม้ระบบระบายน้ำของบ้านเดิมจะทำงานได้ดีมาตลอด แต่ถ้าฝนยังตกแบบนี้ต่อไปก็คงจะรับมือไม่ไหว ตอนนี้พ่อบ้านได้ส่งคนออกไปจัดการเรื่องนี้แล้ว ซินซินไม่เคยเห็นคนเอาทรายใส่กระสอบ แล้วก็ไม่เคยเห็นฝนตกหนักขนาดนี้ เลยวิ่งออกไปดู”เมื่อได้ฟังเขาพูดแบบนั้น หรงฉือก็หันไปมองนอกหน้าต่าง ก่อนจะพบว่าด้านนอกเต็มไปด้วยน้ำที่ท่วมขังไปทั่วพูดตามตรง เธอโตมาขนาดนี้ก็เพิ่งเคยเห็นเมืองตูเฉิงน้ำท่วมหนักขนาดนี้เป็นครั้งแรกเธอขมวดคิ้วด้วยความกังวล อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “ตอนนี้ซินซินอยู่ไหน? ข้างนอกฝนตกหนักแบบนั้น ทำไมคุณปล่อยให้ซินซินไปข้างนอก...”เธอยังพูดไม่ทันจบ เฟิงจิ่งซินที่สวมชุดกันฝนสภาพเปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้าก็วิ่งเข้ามา “แม่คะ ตื่นแล้วหรอ?”เมื่อเห็นว่าเฟิงจิ่งซินไม่เป็นอะไร หรงฉือจึงสบายใจเมื่อเห็นว่าแม้เฟิงจิ่งซินจะใส่ชุดกันฝน แต่ผมกับเสื้อผ้าก็เปียกไปหมดแล้ว คิ้วที่เพิ่งคลายออกก็กลับขมวดเข้าหากันอีกครั้งแต่เห็นได้ชัดว่าเฟิงจิ่งซินสนุกสนานอย่างมาก เธ
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 502
หลังจากที่กลับจากเมืองจินเฉิงแล้ว หรงฉือมีเวลาหยุดพักสองวันหลังจากที่พักผ่อนมาหนึ่งวันแล้ว เช้าวันถัดมา เธอเพิ่งทานข้าวเช้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นสายเรียกเข้าจากเฟิงถิงเซินหรงฉือชำเลืองมองเล็กน้อยจึงกดรับสาย “มีอะไร?”“เมื่อสองวันก่อนคุณย่าออกจากโรงพยาบาลแล้ว ท่านอยากชวนคุณมาทานข้าวที่บ้านเดิม”หรงฉือรู้เรื่องที่คุณย่าเฟิงออกโรงพยาบาลอยู่แล้วเพียงแต่ว่าตอนนั้นเธอต้องไปทำงานนอกสถานที่ที่เมืองจินเฉิง จึงไม่ได้ไปรับคุณย่าเฟิงออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเองหรงฉือว่า “เข้าใจแล้ว”พูดจบ เธอกำลังจะวางสาย เฟิงถิงเซินก็พูดขึ้นว่า “เดี๋ยวผมจะไปรับคุณ”“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันขับไปเอง...”เฟิงถิงเซิน “ ซินซินอยากให้ผมไปรับคุณที่บ้านตระกูลหรงกับเธอ ตอนนี้เธอเปลี่ยนรองเท้าเรียบร้อยแล้ว”หรงฉือ “...เข้าใจแล้ว”“อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะถึงแล้ว”หรงฉือไม่ได้พูดอะไรต่อ ทางเฟิงถิงเซินก็กดวางสายไปเช่นกันหลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า เฟิงถิงเซินและเฟิงจิ่งซินก็มาถึงบ้านตระกูลหรงคนอื่น ๆ ในตระกูลหรงไม่อยู่บ้าน เมื่อเฟิงจิ่งซินเห็นหรงฉือ เธอวิ่งลงมาจากรถด้วยความดีใจ “แม่คะ”เฟิงถิงเซินเลื่อนกระ
You may also like
