บทที่ 20 ย้ายเข้าบ้านใหม่

วันนี้เป็นวันสำคัญที่ทุกคนในครอบครัวของรุจน์ และผู้ติดตาม จะย้ายมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในตัวเมืองอย่างเป็นทางการ

ลุงเพิ่ม มารอส่งแก้วที่บ้านของข้าวหอมตั้งแต่เช้าตรู่ ใบหน้าของลุงดูเศร้าสร้อย ดวงตาแดงก่ำด้วยความอาลัยอาวรณ์ เมื่อถึงเวลาที่ต้องกล่าวลา “ไปอยู่นู่นก็อย่าดื้อกับน้าเขานะลูก” ลุงเพิ่มกล่าวกับแก้วด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางลูบผมของลูกสาวเบา ๆ “ตั้งใจเรียนนะ ทำตัวดี ๆ” เขากล่าวพร้อมกับฝากฝังแก้วไว้กับครอบครัวรุจน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แก้วรับปากพ่ออย่างหนักแน่น ก่อนจะก้าวขึ้นรถไป ลุงเพิ่มยืนมองรถที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปจนลับตา ก่อนจะหันหลังกลับ พร้อมสัญญาว่าจะไปเยี่ยมแก้วทุกเดือนอย่างแน่นอน

เมื่อมาถึงบ้านหลังใหม่ในตัวเมืองซึ่งตอนนี้ได้รับการซ่อมแซมจนอยู่ในสภาพที่ดีขึ้นมากแล้ว ทุกคนต่างช่วยกันขนของเข้าบ้านอย่างขะมักเขม้น

“แก้วกับข้าวหอมอยู่ห้องข้างบนกันนะลูก เลือกเอาเลยว่าจะอยู่ห้องไหน” ศจี ผู้เป็นแม่บอกกับลูกสาวและแก้วด้วยรอยยิ้ม “ส่วนพ่อกับแม่ปวดหัวเข่า ขออยู่ห้องข้างล่างละกันนะจ๊ะ จะได้ทำอะไรสะดวก ๆ”

“แม่คะ แก้วเขาเดินลำบาก” ข้าวหอม รีบเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ เล็กน้อย “ให้พี่สายเมฆ