7

“ค่ะ อาจารย์” แก้มใสรับคำทั้งน้ำตา เธอก้มลงสวมกางเกงในต่อหน้าเขา ทั้งอับอาย ทั้งน้อยใจที่เขาข่มขู่เอาแต่ใจกับเธอทุกอย่าง และเธอก็ต้องทำตามอย่างไม่มีทางเลี่ยง

พอเห็นว่าแก้มใสใส่กางเกงในเสร็จแล้ว ทิวาก็บอกเด็กสาวว่า

“วันนี้เธอกลับบ้านเองนะ ฉันจะไปธุระ”

“ค่ะ อาจารย์”

แก้มใสพยักหน้ารับ เธอยกมือไหว้เขาอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องพักของเขาไป พอเธอปิดประตูลง เด็กสาวก็ปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มออก เธอสูดลมหายใจลึก เงยหน้าขึ้นเพื่อให้น้ำตามันย้อนกลับเข้าไป

“คุณวาใจร้าย” แก้มใสว่าเสียงสั่น ขณะที่สาวเท้าเดินห่างออกไปจากห้องพักอาจารย์ทิวา

“อ้าว ! แก้ม...วันนี้ไม่กลับกับอาจารย์ทิวาเหรอ” หนิง...เพื่อนสาวในกลุ่มเดียวกันทักถามเมื่อเห็นแก้มใสไม่รีบไปรออาจารย์ที่รถของเขา เพื่อน ๆ รู้ว่าเธอเป็นเด็กรับใช้ในบ้านของอาจารย์ทิวา

“วันนี้อาจารย์ติดธุระจ้ะ แก้มกลับเอง”

“งั้นก็อย่าเพิ่งกลับเลย ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินก่อนดีมั้ย แก้มไม่เคยไปไหนกับพวกเรา มาเรียนแล้วก็กลับพร้อมอาจารย์ทิวาตลอด” วิวรีบเสนอ เพราะตั้งแต่รู้จักกันพวกเธอไม่เคยไปเที่ยวครบแก๊งสี่คนเลย แก้มใสต้องรีบกลับบ้านตลอด

“แก้ม...ไปด้วยกันนะ ไปแป๊บเดียว แล้วก็รีบกลับ พวกเราจะได้ไปกินของอร่อยครบแก๊งสี่คนสักที นะ ๆ” โยชักชวนพร้อมกับจับแขนแก้มใสเขย่าเบา ๆ

แก้มใสนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง รีบไปรีบกลับ คงไม่เป็นไร วันนี้คุณวาติดธุระด้วย เขาคงกลับถึงบ้านดึก ๆ โน่นแหละมั้ง กว่าเขาจะกลับถึงบ้าน เธอก็คงถึงก่อนแน่ ๆ

“งั้นก็ได้จ้ะ”

พอแก้มใสตอบรับคำชวน เพื่อนก็พากันกรีดร้องดีใจ ทั้งหมดจึงรีบเก็บของบนโต๊ะ หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วรีบเดินออกจากมหาวิทยาลัยไปเรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกล

พอมาถึงร้านปิ้งย่างชื่อยังในห้างสรรพสินค้า ทั้งสี่คนเลือกนั่งโต๊ะริมติดผนังกระจกใสที่อยู่ติดทางเดินภายในห้าง เมื่อสั่งอาหารมาปิ้งย่าง พวกเธอก็กินไปพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน แก้มใสที่ไม่เคยออกมากินอาหารกับเพื่อน ๆ เลยมีความสุขและสนุกที่ได้กินของอร่อยและได้พูดคุยกับเพื่อน ๆ ตามประสาวัยรุ่นคนหนึ่ง

“คุณวาอยากรับประทานอะไรคะ”

“อะไรก็ได้ครับ” ทิวาตอบเสียงราบเรียบ เขาหลุบตามองมือบางที่เกาะแขนเขาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาปล่อยให้คู่หมั้นเกาะไว้ตามใจเธอ

“งั้นมินเลือกเองนะคะ คุณวาต้องตามใจมินนะคะ” มินตราออดอ้อนเสียงหวาน

“ครับ”

“งั้นก็กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นนะคะ”

“ได้ครับ”

พอเลือกร้านได้แล้ว มินตราก็เกาะแขนทิวาไว้ไม่ปล่อย ทั้งสองเดินควงกันเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ตรงกันข้ามกับร้านอาหารปิ้งย่าง

เมื่อสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว มินตราก็หันมายิ้มหวานให้คนที่นั่งตรงข้ามกับเธอ

“กินเสร็จแล้ว เราไปหาร้านนั่งฟังเพลงเพราะ ๆ กันนะคะ”

“ครับ” ทิวาตอบน้ำเสียงราบเรียบ เขายิ้มให้คนชวนตามมารยาท ก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่น

มินตราลอบถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เธอกับทิวาหมั้นกันมาสองปีแล้ว พ่อของเธอกับพ่อของเขาเป็นเพื่อนกัน เธอกับเขาจึงหมั้นได้หมั้นหมายกันเพราะเป็นความต้องการของผู้ใหญ่ เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจของสองครอบครัว เธออายุน้อยกว่าเขาสองปี ความเหมาะสมทางฐานะ สังคม ทั้งความหล่อเหลาของเขาและสวยสง่าของเธอ ทำให้ใคร ๆ ต่างก็อิจฉา

ทิวาหรี่ตาลงทันทีเมื่อมองไปทางร้านปิ้งย่างแล้วเห็นคนคุ้นตา แต่พอคนที่นั่งอยู่ในร้านปิ้งย่างหันมาทางเขา ทิวาก็รีบหันมาพูดคุยกับมินตรา ไม่สนใจมองไปที่ร้านนั้นอีก แต่คนที่อยู่ในร้านนั้นเห็นเขา และเธอก็ตกใจแทบสิ้นสติ

“คุณวา” แก้มใสเรียกชื่อเขา เธอทำหน้าตกใจ แต่พอเห็นว่าเขามากับใคร ใบหน้าน่ารักก็เศร้าลง ธุระสำคัญของเขาคือการมากินข้าวกับคู่หมั้นสินะ

หลังจากกลับมาถึงบ้าน แก้มใสทำงานบ้านช่วยป้ารุ่ง แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาทบทวนตำราเรียน และทำงานส่งอาจารย์ เมื่อถึงเวลาสี่ทุ่ม เด็กสาวจึงเตรียมตัวเข้านอน

ป้ารุ่งกับแก้มใสนอนคนละห้อง แต่ทั้งสองคนได้รับสิทธิ์ให้นอนที่ห้องชั้นล่างในคฤหาสน์ ส่วนคนใช้คนอื่นนั้นนอนที่บ้านพักซึ่งปลูกอยู่หลังบ้าน เป็นสิทธิพิเศษที่ห้ามคนอื่นสงสัย เพราะหากมีการซุบซิบเรื่องนี้ คุณท่านทัดเทพจะเฉดหัวออกจากบ้านทันที

แก้มใสปิดไฟและล้มตัวนอนบนเตียงเล็ก เด็กสาวดึงผ้าห่มมาคลุมถึงอกแล้วหลับตาลง เธอพยายามข่มตาหลับ แต่ไม่ว่าพยายามเท่าไร หรือจะพลิกกายนอนท่าไหน ก็หลับไม่ลง เธอเอาแต่คิดถึงคุณวา ป่านนี้เขายังไม่กลับมา เพราะเมื่อกี้แก้มใสเปิดผ้าม่านมองไปที่โรงรถ เธอไม่เห็นรถของเขา

“คุณวาไปกับคุณมิน ป่านนี้จะทำอะไรกันอยู่นะ ทำเหมือนที่ทำกับเราหรือเปล่า” พอคิดว่าคุณวากำลังทำกับคุณมินเหมือนที่ทำกับเธอ หัวใจก็ปวดร้าว น้ำตาก็ไหลออกมา แก้มใสสะอื้นไห้เบา ๆ เธอยอมรับว่าหวงคุณวา หวงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ และไม่กล้าแสดงออกว่าหวงด้วยซ้ำ

“มินเวียนหัวจังเลยค่ะ คุณวาไปส่งมินที่คอนโดหน่อยสิคะ” มินตราดื่มเหล้าไปหลายแก้ว หญิงสาวเอนศีรษะพิงต้นแขนทิวา และเบียดเต้านมเสียดสีแขนเขาด้วย มือไม้ก็นัวเนียเกาะแกะลูบไปทั่วตัวของชายหนุ่ม