บทที่ 298

ยุนซีพาหลินตงออกจากมหาวิทยาลัย ยี่สิบนาทีต่อมาเข้าไปในวิลล่าที่เงียบสงบ ความเร็วของรถช้าลง น่าจะใกล้ถึงแล้ว

"หลินตง คุณ...ไม่ต้องตื่นเต้น จริง ๆ แล้วพ่อแม่ของฉันนิสัยดีมาก!" ยุนซีพูดกับหลินตงขณะขับรถ

หลินตงตลกนิดหน่อย เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นมาก แต่กลับบอกว่าเขาว่าอย่าตื่นเต้น

"เปล่า! ผมไม่ได้ตื่นเต้น!" หลินตงตอบด้วยรอยยิ้ม

เขามีอะไรต้องตื่นเต้น แค่กินข้าวไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่มาเจอแม่ยายสักหน่อย!

เอิ่ม? ? ?

แม่ยาย? ? ?

หลินตงหันหน้าไปมองยุนซี ซึ่งมีใบหน้าที่สวยงามเป็นสีแดง และแม้แต่มือที่จับพวงมาลัยก็ยังสั่นเทา

ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้บอกพ่อแม่ว่าฉันเป็นแฟนของเธอนะ?

เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อาจเป็นไปได้มาก!

"เอ่อ... ยุนซี...คุณคงไม่บอกพ่อแม่ว่าผมเป็นแฟนของคุณนะ?" หลินตงถาม

"ห๊ะ!!! คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?" ยุนซีพูดอย่างตื่นเต้น

"คุณพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ผมไม่ได้บอกว่ารออีกหน่อยเหรอ?" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว

"แต่...แต่แม่ของฉันยืนกรานที่จะแนะนำผู้ชายให้ฉัน ฉัน...ฉันก็เลยบอกไปว่าฉันมีแฟนแล้ว!" ยุนซีพูดเสียงเบา

ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่

"หลินตง! คุณไม่โกรธใช่ไหม?" ย