Share
บทที่ 299
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 300
ช่างเถอะ! ! !ขอเป็นคนเลวสักครั้ง!และยุนซี ไปโรงเรียนคนเดียวที่ชูเฉิงในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมปลายเหรอ? ไม่ลาออกพร้อมกับการย้ายงานของพ่อเหรอ?เพราะเขาเหรอ?เรื่องนี้เขาไม่รู้จริง ๆ!ต้องรู้ว่าหลังจากที่เขาคบกับเจียงซานในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยม เขาก็ค่อย ๆ ห่างเหินกับยุนซีเนื่องจากเจียงซานขี้อิจฉามากและไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ยุนซีมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับยุนซีมากนัก!เห้อ! ตอนนี้ดูเหมือนว่าตอนนั้นจะตาบอดจริง ๆ ถึงได้ชอบเจียงซาน! ไม่สนใจยุนซีก็ไม่ถือว่าตาบอดนะ!โทษได้แต่ว่าตอนนั้นเขาด้อยกว่าเกินไป!"เอ่อ... นั่น... จริง ๆ แล้วเราก็คิดอยู่ เพียงแต่ตอนนี้ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย รู้สึกว่ายังเร็วเกินไปที่จะคุยเรื่องนี้!" หลินตงตอบ"เร็วเกินไปตรงไหน! อยู่ปีสามแล้ว อีกปีก็จะเรียนจบแล้ว หลังเรียนจบก็สามารถแต่งงานได้แล้ว ถึงตอนนั้นพวกนายมาบริษัทฉันด้วยกัน ฉันจะฝึกพวกนายสองปี แล้วค่อย ๆ มอบบริษัทให้พวกนาย ฉันก็สามารถเกษียณได้แล้ว พวกนายก็ค่อยมีลูกให้พวกเราเลี้ยง ฉันก็ถือว่าสามารถแสดงความเก่งที่เหลือได้!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"แม่! แม่พูดไปถึงไหนหมดแล้ว!""บอกว่าเธอไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 301
หลังจากที่ยุนซีและหลินตงจากไปแล้ว ยุนจงไห่ก็ถามกวนเหม่ยหลิงว่า "เป็นยังไงบ้าง?""ไม่เลว! ถ้าภูมิหลังดีกว่านี้ก็จะสมบูรณ์แบบเลย!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"คุณแข็งแกร่งเกินไป ชอบเปรียบเทียบมากเกินไป เลยเหนื่อยขนาดนี้ ชีวิตของเพื่อนร่วมชั้นของคุณเป็นอย่างไรเป็นเรื่องของพวกเขา เราใช้ชีวิตของเราเอง ทําไมต้องเปรียบเทียบกับพวกเขาด้วย ผมคิดว่าหลินตงดีมาก เข้ากันได้ดีกับยุนซีมาก!""คุณไม่สนใจก็ได้ แต่ฉันทำไม่ได้ คนเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? ก็เพื่อหน้าตาไม่ใช่เหรอ? ฉันแค่ทนคนอื่นพูดลับหลังไม่ได้ อีกอย่าง ฉันเห็นด้วยกับพวกเขาที่จะคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ?""ฝึกฝนหลินตงให้ดี ๆ เป็นคนที่รับผิดชอบอย่างแน่นอน เชื่อสายตาผม ถึงตอนนั้นอาจจะทำได้ดีกว่าคุณอีก นี่คือสิ่งที่คุณฝึกฝนมา คุณออกไปก็มีหน้าไม่ใช่เหรอ?""เอาล่ะ! คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว! ฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไร! ในเมื่อฉันเห็นด้วยกับพวกเขาที่จะคบกันฉันก็จะไม่มีความคิดอื่นใดอีกแล้ว"ยุนซีขับรถ หลินตงนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร"หลินตง ฉันขอโทษ! ฉันไม่รู้ว่าแม่จะพูดแบบนี้!" ยุนซีพูดด้วยความเขินอาย"ยุนซี คนที่ควรพูดขอโทษคือผม! จริง ๆ แล้วผมรู้ความคิดของคุ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 302
ชายวัยกลางคนตาเดียวกำลังสูบบุหรี่อยู่บนพื้น มีหญิงสาวสวยอายุยี่สิบปีคนหนึ่งผูกติดกับเสาข้าง ๆ เขา มีสมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษกลุ่มบีเจ็ดหรือแปดคนนอนอยู่ข้างหน้าเขาชายวัยกลางคนคือเป้าหมายของหลินตงในครั้งนี้หลี่โป ฉายาโปตาเดียว เป็นอาชญากรที่ต้องการตัวมากมาย ก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายในต้าเซี่ยเมื่อสิบกว่าปีก่อนและหลบหนีได้สำเร็จด้วยการแลกด้วยตาข้างหนึ่งว่ากันว่าหลบหนีไปต่างประเทศไม่คิดว่าจะมาโผล่ที่นี่อย่างกะทันหันแม้ว่าสมาชิกของกลุ่มบี ที่นอนอยู่บนพื้นเหล่านี้จะยังไม่ตาย แต่พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถลุกขึ้นได้ ได้แต่เงยหน้าขึ้นและจ้องมองโปตาเดียวหลังจากสูบบุหรี่เสร็จ โปตาเดียวก็พูดขึ้น"ฉันรู้ว่าพวกนายยังมีคนหลบซ่อนอยู่ ถ้ายังไม่ออกมาฉันจะให้พวกนายดูถ่ายทอดสดแล้ว!"หลังจากพูดจบ โปตาเดียวก็ลุกขึ้นยืน วางมือบนคอของหญิงสาวที่ถูกมัดไว้ คว้าเสื้อผ้าแล้วฉีกออกอย่างแรง ทำให้เสื้อผ้าแตกหลุดรุ่ยแต่หญิงสาวที่ถูกมัดไว้ดูสงบมาก! ไม่มีการดิ้นรนใด ๆ บางทีเธออาจรู้ว่าการดิ้นรนนั้นไร้ประโยชน์"หยุดนะ ไอ้สารเลว!!!" สมาชิกของกลุ่มบีที่นอนอยู่บนพื้นอดไม่ได้ที่จะตะโกน"โอ้? นายเป็น
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 303
"ปัง!!!"เสียงปืนอีกนัด!แต่โปตาเดียวดูเหมือนจะเดาได้นานแล้ว หลังจากหลบกระสุนแล้ว ก็รีบวิ่งไปที่ที่ยิงอย่างรวดเร็วครู่ต่อมาก็มีเสียงกรีดร้อง และโปตาเดียวก็กลับมาโดยลากสมาชิกกลุ่มบีมาด้วย แล้วโยนลงพื้นนี่เป็นคนที่สิบแล้ว!แต่คนอื่น ๆ ก็ยังคงซ่อนตัวอยู่อย่างมิดชิด"พวกนายกำลังถ่วงเวลาอยู่ใช่ไหม? คิดว่ากำลังรอให้ใครสักคนมาช่วยเหลือพวกนายเหรอ? ขอโทษด้วย! เท่าที่ฉันรู้ ตอนนี้ไม่มีสมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษกลุ่มเออยู่ที่จิงตูเลย และกลุ่มบี! มาเท่าไหร่ฉันจะฆ่าเท่านั้น!" ชายวัยกลางคนกล่าวเป็นไปไม่ได้! ! !สมาชิกกลุ่มบีหลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับต่างตกตะลึง พวกเขาเพิ่งได้รับข่าวว่าสมาชิกของกลุ่มเอกำลังมาถึงแล้ว และขอให้พวกเขาถ่วงเวลาไว้เนื่องจากตอนนี้พวกเขาพูดไม่ได้ เมื่อพวกเขาพูดแล้ว ตำแหน่งของพวกเขาจะถูกเปิดเผย ดังนั้นจึงไม่มีทางถามได้ในเมื่อเป็นแบบนี้ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป ไม่เช่นนั้นจะถูกอีกฝ่ายเอาออกมาทีละคน"พี่ชายทีมปฏิบัติการพิเศษทุกคน! พวกพี่รีบออกไปเถอะ! อย่าเสียสละต่อไปอีกเลย พวกพี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! ซ่งเจียขอร้องพวกคุณล่ะ! รีบออกไปเถอะ!!!" ผู้หญิงที่ถูกจับตัวต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 304
ตระกูลจางลงมืออย่างรวดเร็ว หลังจากได้รับโทรศัพท์จากจางฮั่นเซินหัวหน้าตระกูลในอนาคต พ่อบ้านลุงหลิวก็รีบจัดเตรียมและเริ่มโทรหาแผนกต่าง ๆ ในนามของตระกูลจาง!ยุนซีและหลินตงเพิ่งจากไปไม่นานกวนเหม่ยหลิงก็ได้รับโทรศัพท์ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเครื่องสำอางที่บริษัทนำเข้าจำนวนหนึ่ง และถูกยึดไว้เนื่องจากไม่ผ่านการตรวจสอบ! ให้เธอไปดูเธอยังสับสนเล็กน้อย เครื่องสำอางที่นำเข้าโดยบริษัทได้รับความร่วมมือจากบริษัทเครื่องสำอางขนาดใหญ่ระดับนานาชาติในรัฐอินทรีมาโดยตลอด แบรนด์รับประกัน หลายปีมานี้ไม่เคยมีปัญหา จู่ ๆ ก็มีปัญหาได้อย่างไร? และยังถูกยึดไว้อีก นี่คือปัญหาใหญ่มากยังไม่รอให้เธอเก็บของออกจากบ้านเสร็จ ยุนจงไห่ ก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้บังคับบัญชาของเขา โดยขอให้เขาพักผ่อนที่บ้านสักพักและไม่ต้องไปทำงานในช่วงนี้!ยุนจงไห่ถามสาเหตุอีกฝ่ายไม่ได้บอกเขา แต่เพียงขอให้เขาพักผ่อนสักระยะหนึ่งทั้งคู่มองหน้ากันเมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ทางสังคมหลายปี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายจู่ ๆ ปัญหาก็เกิดขึ้นพร้อมกันได้ยังไง!คงจะมีคนอยู่เบื้องหลัง!ทั้งสองคนกำลังคิดว่าตนได้ทำให้ใครขุ่นเคืองเปล่ากวนเหม่ยหลิงอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 305
หลังจากที่ยุนจงไห่ออกจากบ้าน ก็มาที่บ้านครอบครัวของหน่วยงานของพวกเขา หน้าบ้านก่วนติ้งคังหัวหน้าของตัวเอง กดกริ่งประตูสองครั้ง!ไม่นานประตูถูกเปิดโดยชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบปี"ท่านหัวหน้าครับ!" ยุนจงไห่เรียก"จงไห่มาแล้วเหรอ เข้ามาก่อน!"ก่วนติ้งคังกล่าวยุนจงไห่เข้าไปในบ้านของก่วนติ้งคังและนั่งบนโซฟาในห้องรับแขกก่วนติ้งคังเทแก้วน้ำแล้วยื่นให้เขา"ขอบคุณหัวหน้า!" ยุนจงไห่กล่าวหลังจากรับแก้วไปแล้วก่วนติ้งคังนั่งบนโซฟาแล้วพูดว่า "จงไห่ ฉันรู้ว่าทำไมนายถึงมาหาฉัน แต่ขอโทษด้วย! เรื่องนี้ฉันช่วยนายไม่ได้!""หัวหน้า! ผมแค่อยากถามว่าเกิดอะไรขึ้น! บริษัท ภรรยาของผมก็ตกเป็นเป้าหมายเช่นกัน นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!" ยุนจงไห่กล่าว"คนที่ลงมือในครั้งนี้มีอำนาจมาก! นายไปหาเรื่องพวกเขาได้อย่างไร?" ก่วนติ้งคังถามยุนจงไห่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "หัวหน้า ท่านก็รู้จักผมดี ต่อให้มีความขัดแย้งกับใครในที่ทำงาน ผมก็จะไม่หาเรื่องใครเด็ดขาด และคนรักของผมทำธุรกิจเล็ก ๆ น้อย ๆ มาตลอด ก็ไม่น่าจะไปหาเรื่องคนที่มีอำนาจมากขนาดนี้ได้""งั้นก็แปลกมาก! ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจะทำให้บ้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 306
หลังจากวางสายแล้ว ยุนจงไห่ก็ตกอยู่ในความสับสน!ทำไมตระกูลจางถึงทำแบบนี้!จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดอะไรไม่ออก!แต่ดูจากสถานการณ์ที่หัวหน้าเก่าและหัวหน้าคนปัจจุบันของเขาพูดคราวนี้ครอบครัวของพวกเขาคงถึงวาระแล้ว!เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตระกูลที่ร่ำรวยชั้นหนึ่งในจิงตูเช่นตระกูลจาง พวกเขาไม่มีโอกาสอะไรเลย และอีกฝ่ายก็ไม่แจ้งเหตุผลให้พวกเขาทราบด้วยจางฮั่นเซิน？หลานชายคนโตของจางเหยาเฉิง!อายุน่าจะไม่มาก!เป็นไปได้ไหมที่ยุนซีลูกสาวของเขาทำให้เขาขุ่นเคือง?กลับไปหน่อยดีกว่า!ยุนจงไห่สตาร์ทรถและขับกลับบ้านทันทีทันทีที่กลับถึงบ้าน ก็เห็นกวนเหม่ยหลิงภรรยาของของเขานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าเศร้าหมอง"เป็นอะไรไป?" ยุนจงไห่ถามขณะนั่งข้างกวนเหม่ยหลิง"พวกเขายึดสินค้าชุดนี้ไว้ทั้งหมด บอกว่าสินค้าของเราไม่ผ่านมาตรฐาน ต้องทำลายโดยตรง และไม่ให้ตรวจซ้ำ! และฉันก็ถามสินค้านำเข้าของบริษัทอื่น ๆ หลายบริษัท ไม่มีใครโดนยึด ยึดแค่ของเรา คุณว่ามันยังมีกฎหมายอยู่หรือเปล่า?" กวนเหม่ยหลิงถามด้วยความโกรธ"อย่าโกรธเลย อย่าโกรธเลย! ก็แค่เสียเงินไปนิดหน่อยเอง!" ยุนจงไห่ปลอบใจ"นี่ไม่ใช่เรื่องของเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 307
วันต่อมาเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์เดิมทียุนซีวางแผนจะนอนต่ออีกสักหน่อย แต่กวนเหม่ยหลิงปลุกให้ตื่นแต่เช้า"แม่! มีเรื่องอะไรคะ? วันนี้วันหยุดแม่ให้หนูนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?" ยุนซีพูดด้วยความงุนงง"ยุนซี ลุกขึ้นเร็วเข้า แม่มีเรื่องจะถามเธอ!" กวนเหม่ยหลิงพูดอย่างกังวล"แม่ มีเรื่องอะไร รอให้หนูตื่นก่อนค่อยว่ากันไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!"หลังจากพูดจบกวนเหม่ยหลิงก็เปิดผ้าห่มของยุนซีออกเธอกลั้นไว้ทั้งคืน ถ้ายุนจงไห่ไม่ดึงเธอไว้ เธอคงจะขึ้นมาถามยุนซีตั้งแต่เมื่อคืนนี้"รีบลงมา! ฉันกับพ่อของเธอจะรอเธออยู่ข้างล่าง!" กวนเหม่ยหลิงพูดจบก็จากไปผ้าห่มยุนซีถูกเปิดออก ก็ทำได้เพียงลุกขึ้นด้วยความงุนงง หลังจากล้างหน้าล้างตาอย่างช้า ๆ เสร็จก็ลงไปชั้นล่างยุนจงไห่และกวนเหม่ยหลิงยังคงนั่งอยู่บนโซฟาเมื่อคืนพวกเขานอนไม่หลับเกือบทั้งคืน งีบไปสักพักตอนใกล้รุ่งสาง สภาพจิตใจของทั้งคู่ค่อนข้างแย่ เนื่องจากที่บ้านเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้"แม่พ่อ! เกิดอะไรขึ้น? ปลุกหนูแต่เช้าขนาดนี้!" ยุนซีถามขณะนั่งอยู่บนโซฟา"ยุนซี! พ่อถามเธอหน่อย! เธอรู้จักผู้ชายที่ชื่อจางฮั่นเซินไหม?" ยุนจงไห่ถาม"
Latest chapter
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 316
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 315
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 314
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 313
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 312
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 311
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 310
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 309
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 308
