บทที่ 18

“ไม่เมาหรอกเบียร์กระป๋องเดียว ดื่มพอรู้รส อีกหน่อยไปดื่มข้างนอกจะได้ไม่เมาไง” ก็เป็นเหตุผลที่ดีนะ

“ลุงไม่ใช่จะทำอะไรหนูใช่ไหม” ฉันหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ

“จะไปทำอะไร ถ้าเธอไม่ยินยอม”

“เชื่อได้หรือเปล่าเนี่ย”

“เอาตำแหน่งเป็นประกันเลย เหงาไม่มีเพื่อน ไปกินด้วยกัน ซื้อมาแล้วเสียดายของ” คนเอาตำแหน่งเป็นประกันจับไหล่ฉันผลักให้เดินไปห้องเขาแล้วขาเจ้ากรรมก็เดินตามอย่างว่าง่าย

เมื่อเข้ามาในห้องเขาแล้ว หน้าจอใหญ่พร้อมซีรีส์เกาหลีเรื่องโปรดของฉันก็เล่นค้างไว้ ไหนจะมีไก่ทอดเกาหลี กิมจิ เบียร์ยี่ห้อดังของญี่ปุ่นวางไว้ตรงโต๊ะทรงเตี้ยหน้าทีวีด้วย ดูออกแหละว่าอยากเอาใจ

“พรุ่งนี้วันหยุด เมาได้” แหม ลุง รู้หรอกว่าอยากให้เมา ก็อย่างว่าในเมื่อเขาอยากให้เมา เราเมาก็ได้ พอตัดผมสั้นแล้วเขาหล่อเลย มองไปมองมาก็เหมือนพระเอกเกาหลีอยู่นะเนี่ย

“ชิมไก่นี่สิ อร่อยนะ” นั่นเอาใจอีก

“อย่าทำอะไรเกินเลยนะ ไม่อย่างนั้นจะไม่เข้ามาห้องนี้อีก” ฉันขู่เขาไปอย่างนั้นแหละ ไม่รู้จะกลัวไหม แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเข้าถ้ำเสือแล้ว คงรอดยาก ในเมื่อเสือหน้าตาดีอย่างนี้

“เออน่า ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าไม่เต็มใจ แต่ถ้าเต็มใจก็ช่วยไม่ได